ω συ, Κώστα Βουτσά, Μελισσοκόμε!

Σκεφτηκα μια νεα ιστορια :)

Οι κονονες ειναι οι εξης : το καθε μελος γραφει μονο απο δυο λεξεις.

Ξεκινω πρωτη λοιπον...


Ειναι νυχτα

Ως τώρα:
Είναι νύχτα δίχως εκείνο το φεγγάρι που την τραβάει ψηλά στα αστέρια κι έπειτα την ρίχνει χωρίς δισταγμό. Ποια όμως;
Ποιά σκιά την αγκάλιασε παίρνοντάς την προς εκει, παίρνοντάς την για πάντα μακριά απο εδώ; Πιστεύω εσύ με...
 
Last edited by a moderator:

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Μέχρι εδώ:
Είναι νύχτα δίχως εκείνο το φεγγάρι που την τραβάει ψηλά στα αστέρια κι έπειτα την ρίχνει χωρίς δισταγμό. Ποια όμως;

( πωπω, απίστευτη εικόνα: το φεγγάρι να τραβάει την νύχτα ψηλά στ' αστέρια κι έπειτα να την αφήνει να πέσει... πάνω στην γη; κι η νύχτα; τσακίζεται; ή είναι εκείνες οι φορές που νοιώθουμε πως μας τσακιζει; )

Συνεχίζω:
Ποια σκιά...
 
[Γιατι πρεπει το φεγγαρι να τραβαει τη νυχτα; Φαρε μη μας βαζεις τερματα! εγω θελω αλλη να τραβαει η νυχτα! :θρρ:]
 
μακρια απο..

[ Φαροφυλακα, χρησιμοποιησες το "παιρνοντας την" δευτερη φορα αμεσως μετα τον Αντερωτα.. Δεν ξερω αν σου ξεφυγε.. :) ]
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
...εδώ. Πιστεύω...

[Νομίζω το ένανε επίτηδες, βγαίνει μια έμφαση με την επανάληψη]
 
Top