Άκουγα μια μέρα, πριν χρόνια, στο ραδιόφωνο, τον Γιάννη Πετρίδη να διαμαρτύρεται για το ότι οι καλλιτέχνες σήμερα γράφουν αγγλόφωνο στίχο. Το επιχείρημά του ήταν πως αφού απευθύνονται στο ελληνικό κοινό θα έπρεπε να το κάνουν με ελληνικό στίχο.
Θυμάμαι επίσης μιαν άλλη φορά την Monica (διάβαζε Μόνικα ) η οποία όταν ρωτήθηκε κάπου γιατί γράφει σε αγγλικό στίχο απάντησε (πάνω-κάτω) πως από μικρή αγάπησε την αγγλόφωνη μουσική.
Πιστεύω πως στην τέχνη υπάρχει και πρέπει να υπάρχει γενικότερα μια ελευθερία στις επιλογές και στην έκφραση, ίσως πέρα κι από λογικές και φιλοσοφίες.
Βρίσκω πως η άποψη του Πετρίδη χωλαίνει λιγάκι. Καταρχήν, ένας αγγλικός στίχος εξυπηρετεί ακριβώς αυτό: να φτάσεις σε ένα ευρύτερο (από το ελληνικό) κοινό, ειδικά μέσω του διαδικτύου που έχει φέρει άλλες δυναμικές στον χώρο της τέχνης. Επίσης, σκέφτομαι, πως με αυτήν την λογική οι Scorpions θα έπρεπε να τραγουδάνε Γερμανικά και οι Madrugada Νορβηγικά. Τίποτε το επιλήψιμο κι έτσι, βέβαια, αλλά το προτιμώ που τους ακούω και καταλαβαίνω τον στίχο που, ευτυχώς, είναι στα Αγγλικά.
Στην σημερινή Ελλάδα, στον χώρο της ποπ και ροκ, κι εδώ και πολλά χρόνια, ελληνικός και ξένος στίχος συμπορεύονται αν κι έχω την αίσθηση πως τα τελευταία χρόνια ο ξένος στίχος έχει πάρει τα πάνω του. Και όχι μόνο ο ξένος στίχος αλλά και μια γενικότερα ξένη κουλτούρα όπου αλλάζουμε ακόμα και τα ονόματα κι έτσι έχουμε τον The Boy (ο οποίος όμως έχει ελληνικό στίχο) και την May Roosvelt.
Προσωπικά, μου αρέσουν καί τα δυο και πάνω από όλα το ότι συνεχίζει να γράφεται πολύ καλή μουσική κι έχουμε νέους εμπνευσμένους καλλιτέχνες. Ακούω και μου αρέσουν πολύ Raining Pleasure, Μόνικα, Φαφούτη, Cayetano κτλ.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, για άλλο πράγμα ξεκίνησα εδώ πέρα. Άκουγα το γλυκύτατο τραγούδι της Μόνικας “Yes, I do” και αναρωτιόμουν κατά πόσο ακούγονται στρωτά οι αγγλικοί στίχοι.
Για παράδειγμα το τραγούδι ξεκινά:
27th of December is arrived and I think it's Saturday
Δεν λέμε όμως has arrived;
Συνεχίζει:
Greece is turning into white and it is cold
Όμως νομίζω πως λέμε turning white σκέτο ή άντε με ένα to ανάμεσα: turning to white.
Και πιο κάτω:
I keep thinking of the way that we were met
Όμως αυτό δεν μου ακούγεται σωστό. Νομίζω πως το σωστό είναι: we have met.
Πιο κάτω:
You 're my pretty world spins inside my little mind
θα περίμενα κάτι σαν: You 're my pretty world spinning inside my little mind
Βάλτε και το τραγούδι μην άκουσα και τίποτα λάθος.
Θυμάμαι επίσης μιαν άλλη φορά την Monica (διάβαζε Μόνικα ) η οποία όταν ρωτήθηκε κάπου γιατί γράφει σε αγγλικό στίχο απάντησε (πάνω-κάτω) πως από μικρή αγάπησε την αγγλόφωνη μουσική.
Πιστεύω πως στην τέχνη υπάρχει και πρέπει να υπάρχει γενικότερα μια ελευθερία στις επιλογές και στην έκφραση, ίσως πέρα κι από λογικές και φιλοσοφίες.
Βρίσκω πως η άποψη του Πετρίδη χωλαίνει λιγάκι. Καταρχήν, ένας αγγλικός στίχος εξυπηρετεί ακριβώς αυτό: να φτάσεις σε ένα ευρύτερο (από το ελληνικό) κοινό, ειδικά μέσω του διαδικτύου που έχει φέρει άλλες δυναμικές στον χώρο της τέχνης. Επίσης, σκέφτομαι, πως με αυτήν την λογική οι Scorpions θα έπρεπε να τραγουδάνε Γερμανικά και οι Madrugada Νορβηγικά. Τίποτε το επιλήψιμο κι έτσι, βέβαια, αλλά το προτιμώ που τους ακούω και καταλαβαίνω τον στίχο που, ευτυχώς, είναι στα Αγγλικά.
Στην σημερινή Ελλάδα, στον χώρο της ποπ και ροκ, κι εδώ και πολλά χρόνια, ελληνικός και ξένος στίχος συμπορεύονται αν κι έχω την αίσθηση πως τα τελευταία χρόνια ο ξένος στίχος έχει πάρει τα πάνω του. Και όχι μόνο ο ξένος στίχος αλλά και μια γενικότερα ξένη κουλτούρα όπου αλλάζουμε ακόμα και τα ονόματα κι έτσι έχουμε τον The Boy (ο οποίος όμως έχει ελληνικό στίχο) και την May Roosvelt.
Προσωπικά, μου αρέσουν καί τα δυο και πάνω από όλα το ότι συνεχίζει να γράφεται πολύ καλή μουσική κι έχουμε νέους εμπνευσμένους καλλιτέχνες. Ακούω και μου αρέσουν πολύ Raining Pleasure, Μόνικα, Φαφούτη, Cayetano κτλ.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, για άλλο πράγμα ξεκίνησα εδώ πέρα. Άκουγα το γλυκύτατο τραγούδι της Μόνικας “Yes, I do” και αναρωτιόμουν κατά πόσο ακούγονται στρωτά οι αγγλικοί στίχοι.
Για παράδειγμα το τραγούδι ξεκινά:
27th of December is arrived and I think it's Saturday
Δεν λέμε όμως has arrived;
Συνεχίζει:
Greece is turning into white and it is cold
Όμως νομίζω πως λέμε turning white σκέτο ή άντε με ένα to ανάμεσα: turning to white.
Και πιο κάτω:
I keep thinking of the way that we were met
Όμως αυτό δεν μου ακούγεται σωστό. Νομίζω πως το σωστό είναι: we have met.
Πιο κάτω:
You 're my pretty world spins inside my little mind
θα περίμενα κάτι σαν: You 're my pretty world spinning inside my little mind
Βάλτε και το τραγούδι μην άκουσα και τίποτα λάθος.
Last edited: