Σε ποιον θα αφήσετε τα βιβλία σας;

Μακαβριο θεμα παιδια...

Στο παρον, λιγο πολυ εχουμε την συλλογη μας απο βιβλια. Αλλοι λιγα και αγαπημενα, αλλοι πολλα και αγαπημενα, αλλοι παλι ευελπιστουν να αποκτησουν οτι βιβλιο τυπωθηκε ποτε και παει λεγοντας. Στο μακρινο μελλον ομως, τι θα απογινουν ολα αυτα τα βιβλια; Θα εκτιμησει κανεις τον κοπο μας, ή απλα δεν μας ενδιαφερει τι θα απογινουν;


Αναρωτηθηκατε λοιπον ποτε σε ποια χερια θα περασουν τα αγαπημενα σας βιβλια (και ολη σας η βιβλιοθηκη) οταν εσεις δεν.. θα μπορειτε πια να τα διαβασετε;

Θα περασουν στα παιδια σας ή σε καποιον συγγενη ή φιλο;

Μηπως θα καταληξουν σε κανα καδο απορριματων για να τα βρει ο επομενος βιβλιοφαγος ή θα φροντισετε απο πριν να τα χαρισετε σε καποια δημοτικη βιβλιοθηκη;

Τα δικα μου παντως εχω σκεφτει απο καιρο να τα χαρισω σε οποιον εκδηλωσει ενδιαφερον (και αφου βεβαιωθω οτι θα τα αγαπησει οσο εγω), και τα υπολοιπα στην δημοτικη βιβλιοθηκη.
Και εδω σκεφτομαι μηπως να εγραφα και το ονομα μου πανω (που ποτε δεν το κανω).. ή μηπως ειναι πολυ εγωιστικο;

Καποιες στιγμες σκεφτομαι οτι θα ηθελα να μεινουν στα παιδια μου (αν και οποτε κανω) ολα ή τουλαχιστον καποια κλασσικα και καποια αγαπημενα μου βιβλια, αλλα.. καλυτερα ας προετοιμαστω για το χειροτερο ενδεχομενο ))

Λορέεεενα, τι σόι νήμα είναι αυτό;

Μα είναι το τελευταίο πράγμα που θα με απασχολήσει ποτέ σ' αυτή τη ζωή

Το θέμα που θίγει η Λορένα είναι πολύ ενδιαφέρον και με έχει απασχολήσει κι εμένα. Το έχω ακούσει να γίνεται ξανά και ξανά: αξιολογότατες συλλογές να βγαίνουν μέχρι και για πέταμα αφού αυτό που για τον έναν είναι ανεκτίμητο, για τον άλλον είναι απλά βάρος και πιάνει χώρο.

Όταν έρθει ο καιρός, θα δω και θα κρίνω ποιους έχω στον κύκλο μου που θα εκτιμούσαν τα βιβία μου, τα κόμιξ μου κτλ. ώστε να τους τα μοιράσω. Ελπίζω πως ο κύριος ή και αποκλιστικός κληρονόμος θα είναι ο γιος μου. Εάν όμως είναι εκτός κουλτούρας, θα φροντίσω να μην τον επιβαρύνω.

Πέρα από όλα αυτά, πάντως, έχω ήδη βάλει μεγάλο φρένο σε αγορές βιβλίων (βοηθάει κι η κρίση ) και σκέφτομαι κάποια στιγμή να φτιάξω μια μικρότερη και πιο αντιπροσωπευτική συλλογή.

Φαντάζομαι ότι αν αφήσω τον σπόρο μου σ' αυτόν τον κόσμο, θα τα πάρει εκείνος/η. Όμως, δεν με απασχολεί καθόλου. Ούτως ή άλλως η συλλογή μου δεν είναι και σπουδαία - τα περισσότερα είναι σύγχρονη λογοτεχνία με μαλακό εξώφυλλο. Βέβαια δεν θέλω να καταστραφούν τα κόμιξ που μαζεύω από παιδάκι. Γι' αυτό και δεν αφήνω παιδιά φίλων, ανίψια κ.λπ. να τα πλησιάζουν. Ας μαζέψουν τα δικά τους.

Έχω περίπτωση γνωστού μου, που ο πατέρας του έχει μια πολύ μεγάλη βιβλιοθήκη και τον έχω ακούσει να λέει ότι όταν ο πατέρας του αποβιώσει.. θα τα ΚΑΨΕΙ!!! (Το αναφέρω για όσους σκοπεύουν να αφήσουν την βιβλίο-κληρονομιά τους στα παιδιά που δεν έχουν επαφή με το αντικείμενο).

Αν και πάει ενάντια στη φύση μου να αποχωρίζομαι τα βιβλία μου, νομίζω ότι εν τέλει θα τα κληροδοτήσω στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου. Αφ' ενός με την ραγδαία εξάπλωση των συσκευών ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων έχω τα πάντα στον υπολογιστή μου, κάτι που είναι μεγάλη παρηγοριά για μένα, γιατί ποτέ δεν ξέρω πότε θα προκύψει μια έκτακτη και επείγουσα αναγνωστική ανάγκη, και είναι καλό να ξέρω ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή έχω πρόσβαση σε ό,τι μου καπνίσει. Αφ' ετέρου και εγώ, και τα παιδιά μου χρωστάμε στις βιβλιοθήκες της γειτονιάς μας ατέλειωτες, ατέλειωτες μαγικές ώρες, και αν μπορούσα να ανταποδώσω αυτό το δώρο και να χαρίσω σε άλλους τη χαρά να ανακαλύψουν όσα θεώρησα άξια ανάγνωσης και τα αγόρασα, θα ένιωθα ότι δεν πήγε χαμένη η τόση προσπάθειά μου να φτιάξω τη βιβλιοθήκη μου. Κάποια θα κρατήσω για συναισθηματικούς λόγους, (ή για την ακρίβεια, ελπίζω να κρατήσουν τα παιδιά μου), εννοείται, αλλά τον κυριότερο όγκο θα προτιμούσα να το μοιραστώ με τον κόσμο. Αν και... Στο σπίτι μου οι βιβλιοθήκες (σαν έπιπλα) πιάνουν πάρα πολύ χώρο, αν ποτέ αδειάσουν από βιβλία, θα προκύψει μια έκτακτη διακοσμητική ανάγκη... Αλλά ας το φροντίσουν άλλοι αυτό, εμένα προσωπικά ποσώς θα με πειράζει, εικάζω.

Καλημέρα σε όλους.
Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι όμορφο που θυμήθηκα για τη ματαιότητα.
Το βιβλίο, πιστεύω, έχει προορισμό, ν' αλλάξει τον κόσμο, τον άνθρωπο, τον τρόπο που βλέπουμε τα πάντα γύρω μας.
Θυμήθηκα επίσης τον Πετρόπουλο (δεν το λέω ως ιδανικό, είχε ασφαλώς κι αυτός τα στραβά κι ανάποδα), λέει το εξής καταπληκτικό: -Μ' ενδιαφέρει περισσότερο ο διάβολος παρά ο Θεός.
Τώρα, σαν αντικείμενο το βιβλίο, πάμε σε φετίχ που είναι άλλο θέμα (κι αυτό σημαντικό, όμως μέχρι εκεί / φετιχισμός).
Η διάδοση της μαγείας τους θα υπάρχει όσο θα υπάρχουν οι δημιουργοί τους, και το ανώτερο όλων είναι η ελευθερία του πνεύματος, της σκέψης, της καρδιάς.
Αν μιλήσουμε ως μονάδα, ο διάδοχος, το παιδί, ας είναι ελεύθερο και όλα θα βρουν τον δρόμο τους. Τότε θα ξέρω.


[video=youtube;1RH3YwS273k]http://www.youtube.com/watch?v=1RH3YwS273k[/video]

Σ' αυτό το νήμα με κάνετε να νιώθω εντελώς ούφο. Δηλαδή δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ένα θέμα σαν κι αυτό μπορεί να απασχολεί τον οποιονδήποτε. Και όταν μάλιστα σκεφτώ ότι η Λορένα, που είναι κάμποσο μικρότερή μου, αναρωτιέται τι θα κάνει τα βιβλία της, ε, τι να πω; Πάω πάσο!!!

Να διευκρινίσω ότι δεν εννοώ ότι εγώ είμαι σωστή κι εσείς οι λάθος. Απλώς αναφέρω το εκ διαμέτρου αντίθετο σκεπτικό και το πόσο εκπλήσσομαι με αυτά που διαβάζω εδώ.

Εγώ πάντως τα βιβλία μου θα τα αφήσω στα παιδιά μου (οταν κάνω ) μόνο αν τους ενδιαφέρει το αντικείμενο...αλλιώς στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Αθηνών που σπούδασα ώστε να φανούν χρήσιμα και να προάγουν τη γνώση!

Μου αρέσει αυτό το νήμα γιατί βλέπω πως δεν είμαι η μόνη με τέτοιες σκέψεις...είναι μια παρηγοριά :χαχαχα:
Έχω σκεφτεί πως θα άφηνα στον αδερφό όλα του Κινγκ και τα υπόλοιπα φαντασίας/τρόμου μιας και αρέσουν και σε εκείνον. Η αδερφή ας διάλεγε από τα υπόλοιπα είδη όποια ήθελε και όσα μέναν σε δημοτική βιβλιοθήκη.

Υπάρχει και το ενδεχόμενο κάποιος να τα θελήσει μαζί του στον τάφο..

Σε αυτό το ταξίδι, ό,τι χρειάζεται ο καθένας..

Λορένα το έχω σκεφτεί κι εγώ το θέμα που θίγεις.Μέχρι να γίνω μέλος στη Λέσχη είχα σκεφτεί τη δημοτική βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου.Όχι ότι έχω και πολλά βιβλία,αλλά κρίμα δεν είναι να πάνε στα σκουπίδια;

Χοχο χο
Κάποτε, είχα πάει ως μπακαλογατί σε κοράκι. Κοιλαράς, φορτωμένος χρυσάφια, ανοικτό άσπρο πουκάμισο στο κορακί κουστούμι -τρελά λεφτά- και τέρμα γκάζι μέχρι τους πελάτες.
Το πιο άσχημο ήταν να είσαι μόνος στο...κατάστημα. Κόλαση, δεν θυμάμαι πόσες μέρες άντεξα, λίγες. Ωραία χρόνια...
Αφιερωμένο το παρακάτω (αγαπημένο), στην αγαπητή Αντάρης (το πέτυχα το αγαπητή ή θα προβάρω ρόμπα πάλι; ).

[video=youtube;ay8SxiZ_wtk]http://www.youtube.com/watch?v=ay8SxiZ_wtk[/video]

Δεν το σκέφτηκα ποτέ αλλά αφού άνοιξε η κουβέντα θα πω πως χαίρομαι που ο ανηψιός μου κοιτάζει τα βιβλία μου και λέει: "Ωραία πράγματα έχεις μαζέψει εδώ". Ελπίζω πως δεν τα ζυγίζει υπολογίζοντας πόσα θα πιάσουν...

Όλα όσα βιβλία προλάβω να διαβάσω θα τα "πάρω" μαζί μου, κάνοντας να ομοιάζουν σαν όνειρο σε όνειρο οι μικρές εκείνες προσωπικές στιγμές, που χαμένος μέσα σε ιστορίες μάθησης και εύφρανσης, ενστερνιζόμουν τον κόσμο, ερμηνεύοντας την ύπαρξη.

Όλα όσα δεν θα προλάβω να διαβάσω θα παραμείνουν ως χάρτινη ύλη στις βιβλιοθήκες του κόσμου, με την αφελή προσδοκία, πως ίσως κάποτε, σ’ έναν άλλο χρόνο, πιθανόν σ’ έναν άλλο τόπο, σε κάποιες άλλες μικρές χαρισμένες στιγμές, μου δοθεί μία ακόμα αναγνωστική ευκαιρία και γι’ αυτά.

Πολύ μου άρεσε αυτή η σκέψη Ονειρευτή.

Σε κανέναν! θα τα πάρω μαζί μου.

Τα βιβλία που έχω μαζέψει τα έχω μαζέψει με βάση το προσωπικό μου γούστο και για προσωπική κατανάλωση. Θα ήταν φοβερά εγωιστικό εκ μέρους μου να επιθυμώ οι όποιοι απόγονοί μου σε 50 χρόνια να έχουν ακριβώς το ίδιο αναγνωστικό γούστο με εμένα και να διαβάζουν τα ίδια ακριβώς βιβλία με εμένα, λες και δεν θα γραφτούν άλλα αξιόλογα βιβλία στον 21ο αιώνα. Από την άλλη αν δεν είναι του διαβάσματος από το να έχουν τη συλλογή μου από βιβλία σε κουτιά για να καταστρέφονται στην υγρασία μιας αποθήκης καλύτερα δεν είναι να πωληθούν ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να ξαναδιαβαστούν από κάποιον που επιλέγει να τα διαβάσει γιατί το θέλει και όχι γιατί νοιώθει υποχρεωμένος μιας και είναι το βιβλίο του χ, ψ, ω προγόνου;