Συχνά, όταν σε κάποιον αρέσει κάποιο βιβλίο συμπεραίνουμε πως είναι πολύ πιθανό να του αρέσει κάποιο άλλο, προφανώς γιατί του μοιάζει σε ύφος, σε ιστορία ή και σε κάτι απροσδιόριστο, καμιά φορά.
Ας πιαστούμε με τέτοιους συνειρμούς εδώ πέρα που ίσως βοηθήσουν τους συνλεσχήτες να καταλήξουν σε κάτι ακόμα που τους ταιριάζει. Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε ασφαλείς προτάσεις δηλ. να υπάρχει βάση. Και να εξηγούμε και γιατί είναι πιθανό να αρέσει η πρότασή μας. Επίσης θα έλεγα να μην βάλουμε βιβλία ίδιου συγγραφέα και ούτε συγγραφείς δίχως τίτλους (Αν σου αρέσει ο Λάβκραφτ θα σου αρέσει ο Μάχεν) αλλά ας παραπέμψουμε σε συγκεκριμένους τίτλους, λέγοντας με συντομία το γιατί.
Αν δεν προκύψει κάτι πολύ χαοτικό, σκέφτομαι να το μεταφέρω σε εικόνα.
Κι ας κάνω την αρχή:
"Ο Ξένος" του Καμύ
→ Καμίλο Χοσέ Θέλα : "Η οικογένεια του Πασκουάλ Ντουάρτε"
Έχουμε και πάλι την προσωπική αφήγηση ενός πολύ κυνικού αντιήρωα.
→ Περ Λάγκερκβιστ (P. Lagerkvist) : "Ο Νάνος"
Έχουμε και πάλι την προσωπική αφήγηση ενός πολύ κυνικού αντιήρωα.
"Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" του Τόλκιν
→ "Η Τετραλογία της Γεωθάλασσας" της Ούρσουλας Λε Γκεν
Ένας φανταστικός κόσμος με μάγους και δράκους από μια εξίσου ταλαντούχα πένα.
→ "Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου" του Τζωρτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν*
Ένας φανταστικός κόσμος με πολεμιστές και δράκους από μια εξίσου ταλαντούχα πένα.
"Η Σκιά πάνω απ' το Ίνσμουθ" του Λάφκραφτ
→ "Το Σπίτι της Αβύσσου" του Χότζον
Ένας ήρωας βρίσκεται κλεισμένος σε ένα σπίτι και περικυκλωμένος από μεταφυσικούς τρόμους με φυσική υπόσταση.
* Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο. Κρίνοντας από την σειρά κι από ό,τι ακούω από αυτούς που το διαβάσανε.
Ας πιαστούμε με τέτοιους συνειρμούς εδώ πέρα που ίσως βοηθήσουν τους συνλεσχήτες να καταλήξουν σε κάτι ακόμα που τους ταιριάζει. Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε ασφαλείς προτάσεις δηλ. να υπάρχει βάση. Και να εξηγούμε και γιατί είναι πιθανό να αρέσει η πρότασή μας. Επίσης θα έλεγα να μην βάλουμε βιβλία ίδιου συγγραφέα και ούτε συγγραφείς δίχως τίτλους (Αν σου αρέσει ο Λάβκραφτ θα σου αρέσει ο Μάχεν) αλλά ας παραπέμψουμε σε συγκεκριμένους τίτλους, λέγοντας με συντομία το γιατί.
Αν δεν προκύψει κάτι πολύ χαοτικό, σκέφτομαι να το μεταφέρω σε εικόνα.
Κι ας κάνω την αρχή:
"Ο Ξένος" του Καμύ
→ Καμίλο Χοσέ Θέλα : "Η οικογένεια του Πασκουάλ Ντουάρτε"
Έχουμε και πάλι την προσωπική αφήγηση ενός πολύ κυνικού αντιήρωα.
→ Περ Λάγκερκβιστ (P. Lagerkvist) : "Ο Νάνος"
Έχουμε και πάλι την προσωπική αφήγηση ενός πολύ κυνικού αντιήρωα.
"Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" του Τόλκιν
→ "Η Τετραλογία της Γεωθάλασσας" της Ούρσουλας Λε Γκεν
Ένας φανταστικός κόσμος με μάγους και δράκους από μια εξίσου ταλαντούχα πένα.
→ "Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου" του Τζωρτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν*
Ένας φανταστικός κόσμος με πολεμιστές και δράκους από μια εξίσου ταλαντούχα πένα.
"Η Σκιά πάνω απ' το Ίνσμουθ" του Λάφκραφτ
→ "Το Σπίτι της Αβύσσου" του Χότζον
Ένας ήρωας βρίσκεται κλεισμένος σε ένα σπίτι και περικυκλωμένος από μεταφυσικούς τρόμους με φυσική υπόσταση.
* Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο. Κρίνοντας από την σειρά κι από ό,τι ακούω από αυτούς που το διαβάσανε.