Το χειρότερο βιβλίο που διαβάσαμε το 2013

Δε μπορεί!
Καπου μέσα στο 2013 κλείνοντας ένα βιβλίο θα κλάψατε τα λεφτά σας ή αν το είχατε δανειστεί θα ξεφυσήσατε ανακουφισμένοι που δε δώσατε λεφτά για αυτό το βιβλίο.
Ή πάλι, μετά τις πρώτες σελίδες ίσες με τα χρόνια σας, που όπως αναφέρει η παράδοση, θα σου αρέσει ή δε θα σου αρέσει ένα βιβλίο, το παρατήσατε και πήγε άπατο ...
Ή πάλι, διαβάζοντας το, θα σκεφτήκατε (και θα ζηλέψατε) με το πώς είναι δυνατόν να γράφονται τέτοιες κουταμάρες και να θησαυρίζουν άνθρωποι .... έτσι απλά ...

Μην ξεχνάτε όμως ότι όλα είναι θέμα γούστου. Βιβλία που σε σας δεν άρεσαν, άλλοι μπορεί να τα λάτρεψαν, να τους ξεκούρασαν, να τους αποφόρτισαν, να τους έκαναν να ξεχαστούν ...

Δώστε το Χρυσό Βατόμουρο σας

Προσωπικό Χρυσό Βατόμουρο Βιβλίου 2013

Η γκουεντολιν του ερειπωμενου πυργου του δ. Παπαδόπουλου....τρομος φαντασια...μπουρδες

Προσωπικό Χρυσό Βατόμουρο Βιβλίου 2013 ................Στις γέφυρες του Μάντισον!!!

Ωραίες οι περιγραφές των τοπίων αλλα πέρα απο αυτό προσωπικά δεν βρήκα κάτι που να μου αρέσει .Πρόκειται για αληθινή ιστορία , τα παιδιά της πρωταγωνίστριας αποφάσισαν να την πουν σε κάποιον συγγραφέα κι εκείνος την έγγραψε ξετρελαμένος .Δεν κατάλαβα ποτέ τι τον ξετρέλανε ...

Ούτε εγώ διάβασα κακό βιβλίο, φέτος. Και τις Πενήντα Αποχρώσεις που διάβασα, κακές δεν θα τις έλεγα...

Ο Καλος και ο Κακος του Φιλιπ Πουλμαν! Παρα το ιντριγκαδορικο της υποθεσης, δεν καταφερε να με κερδισει. Η δε αφηγηση μου θυμισε το βιβλιο των θρησκευτικων της τριτης-τεταρτης δημοτικου!

Για να πω την αλήθεια δεν είχα κάποιο πραγματικά «κακό» βιβλίο φέτος...

Θα δώσω το Χρυσό μου Βατόμουρο στις "Μάγισσες της Σμύρνης" γιατί με κούρασαν πάρα πολύ με όλες τις άγνωστες λέξεις που έπρεπε να γυρνάω 5 φορές σε κάθε παράγραφο πίσω για να βλέπω τι σημαίνουν, και η Κατίνα δεν ήταν καθόλου αγαπητός ήρωας και πάνω που κόντευα να το τελειώσω (χωρίς να καταλαβαίνω τα μισά από αυτά που διάβαζα γιατί είχα πια βαρεθεί αυτό το πήγαιν' έλα) και έλεγα, εντάξει, τουλάχιστον μιλάει για τη Σμύρνη, κι ας μισεί τρομερά τους άντρες η συγγραφέας και τους παρουσιάζει σαν κάτι ελαφρώς ανώτερο από ζώο, είπε η κυρία Μεϊμαρίδη να έχει άποψη και για το Θεό και αφού κορόιδεψε τα δικά μου πιστεύω που την ανέχτηκα για 560 ακαταλαβίστικες σελίδες, έδωσε μια δικιά της ερμηνεία για αιώνιες γυναίκες που πετάνε στα σύμπαντα και χρησιμοποιούν τους άντρες για να πραγματοποιούν τις επιθυμίες τους γιατί αυτές είναι οι Θεές και κάτι τέτοια. Με ξενέρωσε απίστευτα και τώρα που το σκέφτομαι πολλά ήταν τα 2 αστεράκια που της έβαλα στο goodreads. Θα πάω να το αλλάξω!!

Ο/Η Μαργαρίτα έγραψε:

Προσωπικό Χρυσό Βατόμουρο Βιβλίου 2013 ................Στις γέφυρες του Μάντισον!!!

Ωραίες οι περιγραφές των τοπίων αλλα πέρα απο αυτό προσωπικά δεν βρήκα κάτι που να μου αρέσει .Πρόκειται για αληθινή ιστορία , τα παιδιά της πρωταγωνίστριας αποφάσισαν να την πουν σε κάποιον συγγραφέα κι εκείνος την έγγραψε ξετρελαμένος .Δεν κατάλαβα ποτέ τι τον ξετρέλανε ...

Click to expand...

Άρα, βιβλίο χειρότερο του έργου, γιατί θυμάμαι ότι το έργο δεν ήταν κακό ...

Δυστυχώς, κι εγώ όπως ο καλός μου Μεξικάνος, θα το δώσω στον κατά τα άλλα αγαπητό μου Έκο, και μάλιστα την "Μυστηριώδη φλόγα της βασίλισσας Λοάνα".

Τελικά δεν ήμουν ο μόνος...και για μένα ισχύει ό, τι και για τη Μελ. Κάτι "είχε" ο Έκο όταν έγραφε τη "βασίλισσα Λοάνα"...δεν εξηγείται αλλιώς
Τελείως ντεφορμέ

Ο Eco θεωρώ πως είναι υπέρ του δέοντος υπερτιμημένος γενικότερα. Εγώ τον βρίσκω κουραστικό και βαρετό. Δεν μου άρεσε καν ούτε το υποτίθεται καλύτερο του βιβλίο, δηλαδή το "Όνομα του Ρόδου", το παράτησα πολλές φορές ενώ το ξεκίνησα και δεν ντρέπομαι καθόλου να το πω.

Βατομουράκι στον Μπόρις Βίαν και στο "Ολα τα πτώματα έχουν το ίδιο χρώμα". Μεγάλες προσδοκίες από το συγγραφέα που χάθηκαν στην ανάγνωση

Αν και οι λέξεις "χειρότερο" και "Ντοστογιέφσκι" δεν μου κάθονται καλά μαζί, πρέπει να πω πως η Σπιτονοικοκυρά δεν μου άρεσε, κι αν δεν ήταν 125 σελίδες θα το είχα παρατήσει. Παρόλα αυτά όμως, υπήρχαν δυο τρεις φράσεις που τις σκεφτόμουν για αρκετό καιρό.

Το χειρότερο βιβλίο που, θυμάμαι να, διάβασα αυτή τη χρονιά είναι του Σαλμάν Ρούσντι με τίτλο " Τζόζεφ Άντον η βιογραφία ενός ψευδώνυμου" .
Το είχα κερδίσει σε ένα διαγωνισμό και το θέμα του είναι τα δεινά που πέρασε μετά τη συγγραφή των "σατανικών στίχων" .
Απίστευτα ανιαρό, δεν κατάφερα να το διαβάσω μέχρι το τέλος.

Έχεις διαβάσει κάποιο άλλο δικό του; Εγώ το μόνο που διάβασα ήταν "Τα παιδιά του μεσονυκτίου" Booker of the Bookers κατά τ' άλλα, αλλά εγώ δεν ξετρελάθηκα κιόλας. Ενδιαφέρουσα η ιστορία του αλλά λίγο η ύπαρξη του φανταστικού στοιχείου μου τα χάλασε κάπως μιας και είναι κάτι που δεν με ελκύει ιδιαίτερα. Είμαι οπαδός του ρεαλισμού στην λογοτεχνία.. (Ο μαγικός ρεαλισμός κάποιων, όχι όλων, λατίνων μου αρέσει. Εδώ παραήταν μαγικός για τα γούστα μου)

Έχω πάρει φόρα και θάβω βιβλία.. (Είμαι μέσα το πνεύμα αγάπης των Χριστουγέννων..)

Είχα διαβάσει το βιβλίο του "ο κόσμος κάτω από τα πόδια της" η' κάπως έτσι. Δεν θυμάμαι πολλά, άρα δε με ενθουσίασε. Το βιβλίο που έγραψα νωρίτερα, ως το χειρότερο, μου άφησε την εντύπωση μιας σαπουνόπερας τρόμου.
Επειδή και σε 'μενα δεν αρέσουν οι σαπουνόπερες και γενικά βιβλία που προσπαθούν να σου περάσουν μηνύματα τύπου "ωω δεσποσύνη, να 'χεις τα μάτια σου ανοιχτά πάντα, ακόμα και την ώρα που βγαίνεις να απλώσεις τη μπουγάδα μπορεί να εμφανιστεί μπροστά σου ο μίστερ υφήλιος και να την απλώσει αυτός για να σε ξεκουράσει... ) το παράτησα στη μέση σχεδόν.

Νομίζω ότι είναι το Χαμένο σύμβολο του Νταν Μπράουν. Δεν το βρήκα καθόλου ενδιαφέρον.

Virginia Woolf - Στο Φάρο