Ποιο βιβλίο δανείστηκες σήμερα (και γιατί);

Επειδή δεν είναι αναγκαστικό να αγοράσουμε κάποιο βιβλίο για να το διαβάσουμε,

Επειδή γύρω μας σίγουρα υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες που πολλές φορές έχουν βιβλία που δεν υπάρχουν πια στα βιβλιοπωλεία προς πώληση αλλά εμείς τα ψάχνουμε (πολλές μάλιστα δανείζουν βιβλία που είναι εδώ και δεκαετίες εκτός αγοράς),

Επειδή το πορτοφόλι πολλών δεν αντέχει, φυσικά, για να κορέσει τη βιβλιομανική μας συμπεριφορά (ναι, είμαστε πολλοί εδώ και είμαστε περήφανοι για αυτό!) απέναντι και σε βιβλία που διατίθενται ακόμα προς πώληση,

Επειδή, πολλών που το πορτοφόλι τους το σηκώνει αλλά τους έχουν σωθεί οι χώροι ("όχι άλλα βιβλία στα ντουλάπια της κουζίνας με τα πιάτα, αγάπη μου!"),

Επειδή για πολλούς από εμάς σημασία πιότερη έχει η ανάγνωση κι η μελέτη κι όχι απαραίτητα η κατοχή βιβλίων,

σε τούτο το νήμα γράφουμε για όσα δανειζόμαστε, ώστε και με το άλλο αδελφό νήμα ("Ποιο βιβλίο αγόρασες σήμερα (και γιατί);") να υπάρχει μια πιο καλή εικόνα του τί και πόσα διαβάζουμε. Κυρίως, του τί "θησαυρούς" μπορούμε να ανακαλύψουμε σε δανειστικές βιβλιοθήκες.

Προχθές λοιπόν (οι δανειστικές γενικά είναι κλειστές Σάββατο) δανείστηκα μια μάλλον σπάνια 2τομη έκδοση του Ελληνικού Εκδοτικού Οργανισμού της "Ξενοφώντος, Κύρου Ανάβασις" (αρχ.κείμενο + μτφρ. Χρίστου Θεοδωράτου), χ.χ. (κάπου μεταξύ 1967-1984).
 
Μ'αρέσει αυτό το νήμα. Τρομάζω όταν μπαίνω στο "Ποιο βιβλίο αγόρασες σήμερα;" γιατί εγώ, προσωπικά είμαι υπέρ της δανειστικής βιβλιοθήκης και όχι της μανιακής αγοράς, και βλέπω πολλούς φανατικούς του δεύτερου. :)) Για να το δώσω σαν αναλογία...ένα βιβλίο αγοράζω, τρία δανείζομαι, οπότε θα 'χω πιο πολλά να πω σ'αυτό το νήμα απ'ότι στο άλλο.
 
Όμορφο θέμα όμως όχι για μένα. Πάντοτε μ' ενοχλούσαν τα «Επειδή» και τ' ακούω ως «Πρέπει».
Ο δανεισμός, το βρίσκω πολύτιμο αγαθό όμως θα προτιμούσα το «προσφέρω» / βιβλία, γνώση για όλους / τα πιτσιρίκια για παράδειγμα, να μπορούν να έχουν τα πάντα (όχι φωτοτυπίες ή κουπόνια) / Να μην είναι αναγκαστικό ν' αγοράσουμε κάποιο βιβλίο, συμφωνώ, να έχω όμως και επιλογή φθηνής αγοράς και δωρεάν πρόσβασης.
Να υπάρχουν παντού βιβλιοθήκες, παντού, μέχρι και στο τελευταίο νησάκι, στο τελευταίο χωριό.
Να αντέχει το πορτοφόλι όλων, η πρόνοια σε όλα τα αγαθά, από τροφή σώματος και πνεύματος (ναι, κι εγώ ως μειοψηφία είμαι περήφανος που δεν έχω βιβλιομανία...).
Να έχω πάντοτε χώρο για βιβλία / αν φτάσω στο απροχώρητο τότε προσφέρω και δεν δανείζω.
Να έχει πιότερη (ωραία λέξη) σημασία η γνώση σε όποια μορφή εγώ επιλέγω και όχι ως πρέπει.
Ναι στις βιβλιοθήκες (δημόσιες, ιδιωτικές, τα πάντα όλα), όχι στον δανεισμό ως “κράτος”.
(ποτέ δεν μου άρεσε ο δανεισμός / προσωπική εκτίμηση και πίεση).

Λοιπόν.
Πλάκα έχω και συγγνώμη για τα παραπάνω. Σήμερα μου δάνεισαν με το ζόρι (ενώ το τόνισα πως η σειρά του θα είναι μετά από μήνες, πως αν το ξαναδεί να μου γράψει...) το «Ο παλιάτσος και η Άνιμα», Μάρω Βαμβουνάκη, εκδόσεις: Ψυχογιός (2006).

 
Επίσης, κάποιες βιβλιοθήκες, αφού γίνεις μέλος τους, σου δίνουν έναν κωδικό με τον οποίο μπορείς να περιηγηθείς ιντερνετικά από το σπίτι σου τις συλλογές τους, βλέποντας έτσι αν έχουν το βιβλίο που θες. Στην περίπτωση που το έχουν, μπορείς να δεις τις σχετικές βιβλιογραφικές πληροφορίες του (π.χ. χρόνο έκδοσης, εκδότη κλπ), ίσως επίσης να δεις πόσα αντίτυπα αυτού διαθέτουν (!) καθώς επίσης και πόσα απουσιάζουν λόγω δανεισμού ή κι αν κάποιο έχει αποσυρθεί από το δανεισμό γιατί, ας πούμε, υπέστη ανήκεστο βλάβη. Αφού δανειστείς κάποιο ή και κάποια (πόσα και για πόσο αναλόγως τη βιβλιοθήκη), σου έχει μια ωραία λίστα με ποια έχεις δανειστεί και πότε πρέπει να τα επιστρέψεις, καθώς επίσης μπορείς να κάνεις μια ή και περισσότερες ανανεώσεις δανεισμού, διότι, εσύ, στο μεταξύ, διάβαζες κάποια άλλα που σου γυάλισαν στο μάτι σε κάποιο βιβλιοπωλείο...

Η αλήθεια είναι ότι ο δανεισμός σε βάζει στο τριπάκι της χρονικής πειθαρχίας, δηλ. δεν μπορείς να δανειστείς κάτι σήμερα για να το διαβάσεις σε 2 χρόνια. Επίσης, πρέπει, αφού δανειστείς, να επιστρέψεις. Επίσης, αν εσύ καίγεσαι να διαβάσεις κάτι τώρα, αυτό μπορεί να είναι ήδη δανεισμένο και θα πρέπει να περιμένεις να επιστρέψει στη βιβλιοθήκη.
 
Εγω ειμαι γραμμενος στη δανειστικη βιβλιοθηκη του δημου μας ( Ξανθη) ηδη 9 χρονια και την επισκεπτομαι τακτικα. Οκ, δεν ειναι τιποτα σπουδαιο η βιβλιοθηκη μας αλλα απολαμβανω εκει την ησυχια και την μυρωδια τοσων βιβλιων και μπορει να κατσω ωρες μεσα χωρις να παρω χαμπαρι. Εχει μπολικα βιβλια αλλα δυστυχως αρκετα απ' αυτα ειναι π.Χ εκδοσης και σε αθλια κατασταση. Πριν μερες που πηγα δανειστηκα τα εξης;
'' Ο Πινακας της Φλανδρας''- Αρθουρο Περεθ Ρεβερτε
'' Θανατος στη Βενετια'' - Τομας Μαν
'' Μπατρλμπυ ο Γραφιας'' - Μελβιλ
'' Πριγκιπεσσα Ιζαμπω''- Τερζακης, το οποιο δυστυχως ειναι σαν '' μπουγατσα'' και με βλέπω πρωτα να το ραβω και μετα να το διαβαζω. :)))

Και κατι που παρατηρησα ειναι οτι στην προ κρισης εποχη συνηθως τριγυρνουσα μονος μου στην αιθουσα ενω τωρα καθε φορα που πηγαινω ειμαστε τουλαχιστον 10-15 ατομα. Μπορει να μην φαινονται πολλα αλλα για την Ξανθη αποτελει ρεκορ!
 
Μου δάνεισε μια φίλη μου το Inferno του Dan Brown, αν δεν περνούσα αναγνωστική κρίση θα το ξεκινούσα.
 
Εγώ γράφτηκα στη Βικελαία το καλοκαίρι, όταν έψαχνα τον Καπεταν Μιχάλη για τη συνανάγνωση που είχε οργανώσει ο Οδυσσέας. Δεν βρήκα το βιβλίο που έψαχνα (το οποίο τελικά το αγόρασα και πολύ καλά έκανα, νομίζω) αλλά γράφτηκα και δανείζομαι βιβλία τα οποία είναι είτε εξαντλημένα, είτε ακριβά για τις οικονομικές μου δυνατότητες (και το πόσο πολύ τα θέλω). Λοιπόν σήμερα επέστρεψα το ταξίδι στη Σελήνη του Σιρανό ντε Μπερζεράκ και τις επικίνδυνες σχέσεις του Λακλός, και δανείστηκα τις εξομολογήσεις ενός Άγγλου οποιομανούς του Τόμας ντε Κουίνσι και το Νορβηγικό δάσος του Χαρούκι Μουρακάμι (αν και έχοντας 45 αδιάβαστα στο σπίτι και άλλα 40 στο χωριό μάλλον πρέπει να μειώσω τους δανεισμούς)
 
Σήμερα δανείστηκα τα παρακάτω:

1.Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα - Γέρμα
2.Ευριπίδης - Μήδεια
3.Μενέλαος Λουντέμης - Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος
 
Σήμερα δανείστηκα ως 14 Φεβ:

1. Δάντης, Θεία Κωμωδία - Κόλαση
2. Μπαλζάκ, Μπαρμπα-Γκοριό
3. Κ. Παλαμάς, Η Φλογέρα του Βασιλιά
 
Είναι σπουδαία δυνατότητα ο δανεισμός βιβλίων! Εγώ, αν και ομολογώ ότι είμαι αρκετά κτητική με τα βιβλία μου και θέλω να τα έχω:συγνώμη:, εδώ και κάποιο καιρό έχω αρχίσει να επισκέπτομαι δανειστικές βιβλιοθήκες. Μάλιστα, είμαι γραμμένη σε 3:μαναι: βιβλιοθήκες για να μπορώ να έχω μια λύση στην περίπτωση που το βιβλίο που θέλω δε διατίθεται στη μια! Αυτές τις μέρες δανείστηκα το Ζητιάνο του Καρκαβίτσα, τον οποίο ήδη τον τέλειωσα.
 
Δανείστηκα αυτά:
1.Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Ο κατάδικος - Η τιμή και το χρήμα
2.Ερρίκος Ίψεν, Έντα Γκάμπλερ
3.Τσαρλς Μπουκόφσκι, Το ταχυδρομείο
 
Δανείστηκα:

1. Stendhal (Σταντάλ), Το Κόκκινο και το Μαύρο (Le Rouge et le Noir), μτφρ. Γ.Σπανός, Εκδ. Εξάντας, το ένα από τα 99 αντίτυπα σε χαρτί Chamois 80gr Γαλλίας, βιβλιοδετημένο στο χέρι με δέρμα, 1987, 635 σελ. (μικρό τούβλο).

2. F. Scott Fitzgerald (Φ. Σκωτ Φιτζέραλντ), Δώθε απ' τον Παράδεισο (This Side of Paradise), μτφρ. Σπ.Γεροδήμου, Εκδ. Ηριδανός, χχ όμως πολυτονικό, σελ. 350.

3. Hοnore de Balzac (Ονορέ ντε Μπαλζάκ), Το μαγικό δέρμα (La Peau de Chagrin), μτφρ. Στ. Δρομάζος, Εκδ. Ηριδανός 1977, σελ. 327.
 
Σήμερα από τη βιβλιοθήκη του σχολείου:

«Η Μετανάστις»-Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης εκδ. Πελεκάνος
«Μαραμπού»-Νίκος Καββαδίας εκδ. Άγρα
 
Δανείστηκα χθες το "Πριν εκείνη με γνωρίσει" του Τζούλιαν Μπαρνς, επειδή μου το πρότεινε μια γνωστή που δουλεύει στη βιβλιοθήκη. Το "Άρθουρ και Τζωρτζ", του ίδιου, μου είχε αρέσει αρκετά, αν και μου είχε φανεί πολύ άνισο. Για να δούμε αυτό.
 
Last edited:
Πριν από μια δυο μέρες δανείστηκα από τη Βικελαία τα

Τζουνισίρο Τανιζάκι: Το κλειδί και
Μολιέρος: Δον Ζουάν
 
1. Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Χαμένα Όνειρα, (Illusions Perdues), μτφρ. Κώστας Σφήκας, εκδ. Στάχυ, 2000, Τόμος Α'

2. Το ίδιο, Τόμος Β'.
 
Εμείς στην Βέροια έχουμε πολύ καλή βιβλιοθήκη (υπερβολικά καλή για το κοινό που υπάρχει). Μάλιστα έκανε δωρεά ο ίδιος ο Bill Gates. Επίσης στην Λάρισα γίνεται μια αξιόλογη προσπάθεια με ένα καινούργιο κτίριο το οποίο είναι χάρμα οφθαλμών. Αλλά ας μην μακρηγορώ. Πριν 4 μέρες δανείστηκα την Βίλα των μυστηρίων του Ντέιβιντ Χιούζον. Μέσα στο σαββατοκύριακο λέω να το ξεκινήσω.
 
Έχω ακούσει τα καλύτερα για τη βιβλιοθήκη σας (και μάλιστά συχνά και από διαφορετικές πηγές), και πραγματικα σας ζηλεύω! Μακάρι περισσότερες βιβλιοθήκες να αποκτούσαν την ίδια προσέγγιση στο θέμα λειτουργίας μιας βιβλιοθήκης, υπάρχουν τόσο πολλά που θα μπορούσαν να γίνουν ώστε να επεκτείνεται η δημοφιλία της ανάγνωσης.

Εγώ μια φορά σήμερα δανείστηκα την "Ανακάλυψη της Αμερικής από τους Τούρκους" του Ζόρζε Αμάντο, καθώς μια άλλη τριλογία του που ευγενικά μου συνέστησε ένας σοφός άνθρωπος δεν υπήρχε ούτε καν στην αρχαία συλλογή βιβλίων της δικής μας βιβλιοθήκης. Από το ολότελα, καλοί είναι και οι Τούρκοι...
 
Top