Δανείζεσαι ή Αγοράζεις ;

Με αφορμή ένα σχόλιο ενός μέλους στο νήμα "Τι Δανείστηκες σήμερα (και γιατί; ) " αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό εδώ το χώρο!!

Εσείς άραγε τι προτιμάτε; Αγοράζεται τα βιβλία που θέλετε , τα δανείζεστε από φίλους και βιβλιοθήκες, ή ανάλογα την περίσταση;

Να απαντήσω εγώ λοιπόν πρώτος! Είμαι ομολογουμένως άνθρωπος μου έχει μανία με την βιβλιοθήκη του. Θέλω ότι βιβλίο έχω διαβάσει να βρίσκεται εκεί. Για αυτό το λόγο προτιμώ να αγοράζω όλα μου τα βιβλία! Ακόμα και αυτά που τυχαίνει να δανείζομαι από φίλους και γνωστούς μετά τα αγοράζω, για να τα βάλω στην δική τους θέση στη βιβλιοθήκη μου!

Βέβαια αξίζει να σημειωθεί και το γεγονός ότι στο νησί μου η μοναδική βιβλιοθήκη που υπάρχει είναι μια δημόσια καρικατούρα με πεταμένα, σκονισμένα και κατεστραμμένα βιβλία πεταμένα στους πάγκους!!! Οπότε δεν έχω καν την επιλογή του να δανειστώ !!

Τον τελευταίο καιρό πιο πολύ δανείζομαι παρά αγοράζω, και λόγω χρημάτων αλλά κυρίως λόγω χώρου. Μένω στο πατρικό μου οπότε δεν μπορώ να κάνω και μεγάλες αλλαγές. Δανείζομαι από την δανειστική βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου και από μια φίλη που έχει πολύ μεγάλη βιβλιοθήκη και δεν φοβάται να δανείσει. Που σημαίνει ότι έχω μια μεγάλη λίστα με βιβλία που θα ήθελα να αγοράσω κάποια στιγμή για να τα έχω στην μελλοντική μου βιβλιοθήκη (η οποία θα πιάνει από την μία άκρη του τοίχου ως την άλλη και μέχρι το ταβάνι! Θα έχει και σκαλίτσα με ροδάκια (όνειραα...))

Γενικά αγοράζω, ακόμα κι αν αγοράζω μια φορά στο τόσο γιατί δεν θέλω να ψωνίζω από Κατερίνη.. Αλλά δεν έχω πρόβλημα και να δανειστώ, μου αρέσει πολύ να επισκέπτομαι τη βιβλιοθήκη μας που είναι μέσα στο πάρκο, και θέλω να γίνω πιο ενεργό μέλος της. Αλλά έχω πάρα πολλά βιβλία που έχω αγορασμένα και αδιάβαστα που δεν μου χρειάζεται να πάω να δανειστώ

Περνω φασεις που αγοραζω και αλλες που δανειζομαι.

Γενικα θα ελεγα πως προτιμω να δανειζομαι. Μ'αρεσει αυτη η διαδικασια να παω και να διαλεγω βιβλια, να μου καταγραφουν στο καρτελακι ποια πηρα, να επιστρεφω σπιτι να τα διαβαζω, και μετα απο μερες να τα επιστρεψω και να παρω αλλα..

Μ'αρεσει ομως και να αγοραζω.. Σε βιβλιοπωλεια θα παρω παντα το βιβλιο-α που λογαριαζα να παρω καιρο, και στα μερη με τις προσφορες (ειδικα τις παλιες καλες εποχες που δουλευα) απλα.. δεν μπορουσα να συγκρατηθω

Κατα βαση ομως.. μ'αρεσει να δανειζομαι

Ο/Η Πνεύμα έγραψε:

Είμαι ομολογουμένως άνθρωπος μου έχει μανία με την βιβλιοθήκη του. Θέλω ότι βιβλίο έχω διαβάσει να βρίσκεται εκεί. Για αυτό το λόγο προτιμώ να αγοράζω όλα μου τα βιβλία!

Click to expand...

Και εγώ την ίδια μανία έχω!!! Παλαιότερα, στο Λύκειο για την ακρίβεια, είχαμε μια πολύ όμορφη δανειστική βιβλιοθήκη που σε ενέπνεε να δανειστείς και δανειζόμουν!Το ίδιο έκανα και με συγγενείς...δανειζόμουν από τη βιβλιοθήκη τους! Ήταν, όμως κάποια βιβλία που μου άρεσαν πολύ και είχα την ανάγκη να τα αγοράσω για να τα έχω οποτεδήποτε το θελήσω στη διάθεσή μου!!! Έλα, όμως που κάποια από αυτά που μου άρεσαν τρελά τότε...δεν τα έχω αγοράσει ακόμη!!!!
Το παλεύω παρόλα αυτά! Το θέμα είναι ότι από τότε που άρχισα να αγοράζω βιβλία δεν ξαναδανείστηκα! Είμαι λίγο κομπλεξική με τα βιβλία μου....

Ο/Η Ανδρομάχη έγραψε:

(η οποία θα πιάνει από την μία άκρη του τοίχου ως την άλλη και μέχρι το ταβάνι! Θα έχει και σκαλίτσα με ροδάκια (όνειραα...))

Click to expand...

Οι περιπτώσεις που εχω δανειστεί βιβλίο είναι πολύ λίγες.
Απο τοτε που το διάβασμα έγινε καθημερινό κομμάτι του εαυτού μου σταμάτησα και να δανείζομαι. Για να δανειστώ κάτι θα πρέπει να θέλω τρελά να το διαβάσω και να μην μπορώ πουθενά να το βρω.Μου αρέσει να έχω τα βιβλία μου στην βιβλιοθήκη και ανά πάσα στιγμή να μπορώ να τα ξαναδιαβάσω.Είμαι από τους ανθρώπους που διαβάζω και ξαναδιαβάζω ενα βιβλιο που μου άρεσε.Έχω την αίσθηση οτι ένα βιβλίο έχει πολλά μυστικά να σου πει και αυτά σου αποκαλύπτονται σιγά σιγά.Οπότε προτιμώ να τα έχω στην βιβλιοθήκη μου.

Και εγώ αγοράζω κυρίως αλλά όποτε μπορώ οικονομικά πλέον, πολύ σπάνια θα δανειστώ για δύο λόγους. Συνήθως αυτά που φέρνει η βιβλιοθήκη της πόλης (αν και αρκετά ενήμερη για να λέμε το σωστό) δεν με ενδιαφέρουν και οι γνωστοί μου δεν έχουν τη δική μου λόξα. Άσε που έχω και το μικρόβιο να έχω κάτι που έχω διαβάσει ιδίως αν μου έχει αρέσει!

Σπάνια δανείζομαι & σπάνια δανείζω.
Η σχέση μου με τα βιβλία είναι μονογαμική!

Ο/Η Πάστα Φλόρα έγραψε:

Σπάνια δανείζομαι & σπάνια δανείζω.
Η σχέση μου με τα βιβλία είναι μονογαμική!

Click to expand...

Ναι.. ειδικά με το να δανείζω δεν το έχω και εγώ καθόλου! Δύο βιβλία "δάνεισα" και δεν τα έχω ξανά δει από τότε!!!

Πνεύμα όλοι μας έχουμε ανάλογες εμπειρίες η' μάλλον παθήματα τα οποία στη συνέχεια λειτούργησαν αποτρεπτικά.
Δανείζω μόνο σε φίλους που ξέρω ότι θα μου επιστρέψουν το βιβλίο ακριβώς όπως τους το παρέδωσα.

Δυστυχώς... και τα δύο βιβλία που έχασα ήταν από "φίλους που ήξερε ότι θα μου το επέστρεφαν όπως τους το παρέδωσα" ... δεν βγάζω άκρη! Πλέον δε δανείζω σε κανέναν !!!

Αυτό ακριβώς που λέει το Πνεύμα. Δεν θέλω να αλλάξω τον χαρακτήρα μου και να γίνω πιο κακιά, αλλά θέλω να με σέβονται! Γι' αυτό και θα πρέπει να το κόψω μαχαίρι σε όποιον μου ξαναζητήσει βιβλίο να του δανείσω.

Λυπάμαι αλλά δε δανείζω τα βιβλία μου! Αν θέλεις μπορώ να σου πω από πού μπορείς να το αγοράσεις πιο φτηνά!

(αν και δεν είναι τόσο σχετικό με το νήμα, αλλά όταν σκέφτομαι αυτά που δάνεισα και δεν ξαναείδα με πνίγει το δίκιο!)

Σπάνια δανείζω και δανείζομαι...κυρίως αγοράζω βιβλία γιατί πιστεύω πως δεν αρκεί μόνο μια ανάγνωση ... ένα βιβλίο είναι ισόβιος φίλος και σύμβουλος του ανθρώπου!

Δανείζομαι, κυρίως από τη βιβλιοθήκη, και αγοράζω (δυστυχώς όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελα). Με τόσα αδιάβαστα στο σπίτι, οι επισκέψεις στη βιβλιοθήκη γίνονται περισσότερο από αγάπη για τον χώρο και την ήρεμη ατμόσφαιρα. Δεν ξεχνώ πως εκεί γνώρισα τα περισσότερα βιβλία κλασσικής λογοτεχνίας, εκεί έγινε η γνωριμία με τον Καζαντζάκη, τον Κυριαζή, τον Τάσο Αθανασιάδη αλλά και τον Τσιφόρο.

Συνήθως δεν δανείζω και εγώ.. Το να δανειστώ ενα βιβλίο, θα το κάνω μόνο αν αμφιβάλω πολύ για το αν θα μου αρέσει, οπότε από το να το αγοράσω και να κλαίω τα λεφτά μου, προτιμώ να τα δανειστώ.

Τελικά, ελάχιστα μέλη δανείζουμε βιβλία (και πολυ καλά κάνουμε...). Αν δανείζαμε ίσως να μην είχαμε ούτε τα μισά από όσα έχουμε.

Εγώ δανείζομαι αποκλειστικά από οργανωμένες βιβλιοθήκες, δημοτικές συνήθως. Δεν έχω κανένα παράπονο. Πάντα έβρισκα ό,τι ήθελα, το απολάμβανα, το επέστρεφα. Αν το ξαναήθελα, το ξαναδανειζόμουν. Σκέφτομαι ότι έχω έναν πολύτιμο χώρο και πάρα πολλά βιβλία που μου τα φροντίζουν άλλοι (οι καλοί βιβλιοθηκονόμοι) εκτός σπιτιού, θεωρώ ότι η δανειστική βιβλιοθήκη είναι μια εκτεταμένη εξωτερική προέκταση της δικής μου. Η δανειστικές βιβλιοθήκες έχουν σώσει τόσο τα οικονομικά μου όσο και τους χώρους στα διάφορα σπίτια που έχω ζήσει.

Επίσης, από τότε που οι ταχύτητες του ίντερνετ έγιναν καλύτερες (στους παλαιότερους εδώ απευθύνομαι), μπορώ και βρίσκω και κατεβάζω βιβλία σε μορφή (κυρίως) pdf. Πολλές φορές δεν πιστεύω στα μάτια μου στο τί μπορεί να βρεί κανείς εκεί. Αλλά τώρα, είμαι εκτός θέματος και αυτό είναι ζήτημα προφανώς άλλου νήματος.

Μιλώντας για ένα σχετικό παιδικό τραύμα, που μου το θύμισε το παρωνύμιο του αγαπητού Στράτη.

Μπόμπιρας, του δημοτικού, ζήτησα να δανειστώ το "Η Ζωή εν Τάφω". Ο υπεύθυνος δίστασε, με κοίταζε αμήχανα από πολύ ψηλά (φυσικά), άρχισε να μου τα μασάει, "να, χμ, η ηλικία σου, δεν είναι για σένα, είναι για πιο μεγάλους, ίσως να διάβαζες κάτι άλλο...". Ναι, δεν θα μου το έδινε, τουλάχιστον, όχι τότε, όχι σε εκείνη την ηλικία. Κρατούσα στα χέρια μου τον ογκώδη, στα δικά μου μάτια, τόμο με τις χαρτοκομμένες άκρες, με μια λαχτάρα ανάμιχτη με απορία, ένα ζαλισμένο "γιατί" και ένα θαυμασμό γιατί έξαφνα ένιωσα ότι κράταγα κάτιτις το απαγορευμένο, γεγονός που το μεταμόρφωνε αυτόματα στο πιο ποθητό αντικείμενο για μένα, στο πιο ελκυστικό βιβλίο που είχα δει ως τότε. Δεν θυμάμαι ποιο άλλο βιβλίο δανείστηκα αντ' αυτού (αν δανείστηκα), αλλά είμαι απόλυτα σίγουρος ποιο βιβλίο δεν έχω, δεν έχω δανειστεί και δεν έχω διαβάσει ποτέ και ούτε και πρόκειται, μολόνοτι βρέθηκε πολλές φορές στο δρόμο μου και οι ευκαιρίες, ακόμα και να το έχω, ήταν αρκετές.

Η σύζυγος παρέλαβε σήμερα από φίλη της δύο βιβλία που της είχε δανείσει (καινούρια αμφότερα) πριν κανά δυο χρόνια περίπου.

Και, μαντέψτε, το ένα μας επεστράφη σε άθλια κατάσταση. Εξώφυλλο σκισμένο, σίγουρα είχε πέσει και νερό στις μισές σελίδες, μουτζούρες σε διάφορα σημεία. Ούτε το δεύτερο ήταν άθικτο, αλλά καμία σχέση με το χάλι του πρώτου.

Καλά έχω κάνει μου φαίνεται και έχω κόψει τους δανεισμούς εδώ και χρόνια...