Πίνδαρος

μή, φίλα ψυχά, βίον ἀθάνατον
σπεῦδε, τὰν δ' ἔμπρακτον ἄντλει μαχανάν.
εἰ δὲ σώφρων ἄντρον ἔναι' ἔτι Χείρων, καί τί οἱ
φίλτρον ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι
ἁμέτεροι τίθεν: ἰατῆρά τοί κέν νιν πίθον
καί νυν ἐσλοῖσι παρασχεῖν ἀνδράσιν θερμᾶν νόσων
ἤ τινα Λατοΐδα κεκλημένον ἢ πατέρος.
καί κεν ἐν ναυσὶν μόλον Ἰονίαν τάμνων θάλασσαν
Ἀρέθοισαν ἐπὶ κράναν παρ' Αἰτναῖον ξένον,

Από τα "Πυθικά" του Πίνδαρου.

Μια μετάφραση πολύ θα την εκτιμούσα, εγώ δε μπορώ και τόσο

Μην αγαπάς ψυχή την αθάνατη ζωή
ότι γίνεται να κάνεις στη ζωή σου εξάντλησέ το
Αν ο σοφός Χείρων ακόμα βρισκόταν στο άντρο του και αν
στη ψυχή του μίλαγαν οι γλυκοί ύμνοι μου
θα τον είχα πείσει κάποιο γιατρό να στείλει
και τώρα να σώσει τους ευγενείς ανθρώπους από τη θερμή νόσο,
κάποιο παιδί της Λητούς και του ξακουστού πατέρα.
Και τότε μέσα σε πλοίο θα ερχόμουν, την Ιόνια θάλασσα σκίζοντας
και στην κρήνη της Αρεθούσας κοντά , φίλο μου απο την Αίτνα (να βρω)

Πολύ όμορφο απόσπασμα του Πινδάρου. Τυχαίνει να έχω διαβάσει μόνο τον 7ο και τον 12ο Πυθιόνικο, θα βρω και από ποιον είναι αυτό το απόσπασμα.
Απ'οτι καταλαβαίνω πρέπει να εννοεί τον τύρρανο Ιέρωνα των Συρακουσών.

Μήτις, σ' ευχαριστώ πολύ, αν και τόσο καθυστερημένα!

Εντωμεταξύ, πρέπει να θυμηθώ με τι ασχολιόμουν εκείνον τον καιρό και ήθελα αυτή τη μετάφραση

Όπως και να' χει, είναι ωραίο απόσπασμα

την έψαχνα και εγώ σήμερα! Με εντυπωσίασε από την εισαγωγή της πανούκλας ! Ντετερμινισμος χρυσηίδα!

Υπάρχει αυτό στην αρχή της Πανούκλας; Δεν το θυμάμαι, την διάβασα πριν καμιά δεκαετία. Εγώ το έψαχνα αυτό γιατί είναι το μότο της ποιητικής συλλογής του Πωλ Βαλερύ Θαλασσινό Κοιμητήρι.

Οι δυο πρώτοι στίχοι με την εξής απόδοση:

Ω, ψυχή μου μην ποθείς την αθάνατη ζωή
εξάντλησε μονάχα τον αγρό του μπορετού...

υπάρχουν στην προμετωπίδα (ίσως δεν είναι η κατάλληλη λέξη) σε μια παλιά έκδοση του "Μύθου του Σίσυφου" (Α. Καμύ)

Είναι, είναι η κατάλληλη λέξη και μπράβο Λευτέρη που μας ξανάφερες στην επιφάνεια αυτούς τους δυο στίχους... Επίσης ευχαριστώ τους Δούις και Χρυς που ξέθαψαν το νήμα δυό χρόνια μετά. Θα παρακαλούσα τη Χρυς να το μεταφράσει το ποίημα του Πίνδαρου κι ας μην είναι τέλειο.

Είναι το εφαλτήριο της υπαρξης εφ αυτης ,δηλαδή τροπο τινα ριζοσπαστισμός της εποχής με την απομυθοποίηση των φρούδων υπερβατικων κόσμων!!! υ.σ Στον σίσυφο δεν το θυμάμαι..Σίγουρος είμαι πως υπάρχει η αναφορά στον πινδαρο..Εν παρόδω χθές πριν πάρω την πανουκλα ανασκάλισα λίγο τον Μύθο..Τώρα όντας πιο καμικός μπόρεσα να αφομοιώσω πολλά κομμάτια που φαινόταν ασύλληπτα!!

Λευτέρη, μας μετέφερες μια πολύ όμορφη απόδοση και φυσικά, όπως είπε και η Φεγγαράδα, η προμετωπίδα είναι η σωστή λέξη για αυτό που εγώ αποκαλώ μότο (τόσο για συντομία, όσο και επειδή πιστεύω ότι την προμετωπίδα την ξέρουν λίγοι πια. Αλλά μπορεί και να κάνω λάθος).

Φεγγαράδα, δεν ξέρω τι ακριβώς μου ζητάς, αφού μετάφραση του ποιήματος μας έχει δώσει η Μήτις.

Μακάρι να συνεχίζαμε λίγο ακόμη με Πίνδαρο. Εγώ δεν έχω- δυστυχώς- τίποτε δικό του και με εκφράζει τόσο! Ισως ο Απόλλων που ψάχνει στο Μοναστηράκι θα μου έβρισκε κάτι και μένα.

θα θελα να βρω καποια βιβλια απο λυρικη ποιηση επειδη εχω ακουσει τα καλυτερα.Θα μπορουσε καποιος να μου συστισει μερικα βιβλια και που μπορω να τα βρω;

Τζονι Κας, αν ασχολείσαι με την αρχαία ελληνική γραμματεία, υπάρχει το "Αρχαίοι Έλληνες Λυρικοί" του Παπαδημητρίου (η έκδοση που εννοώ είναι κάπως παλιά). Παραθέτει στο πρωτότυπο τους καλύτερους στίχους από τους γνωστότερους αρχαίους λυρικούς. Αν πάλι θες να εμβαθύνεις στη αρχαία ελληνική λυρική ποίηση, προτείνω το βιβλίο του Bowr (εκδόσεις Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης).