Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη σε κόμικς

Μικρος οταν ημανε, ειχα ανακαλυψει αυτη τη σειρα ελληνικων κομικς, που παρουσίαζαν προσαροσμενες οι κωμωδιες του Αριστοφανη.

Μου εκαναν μεγαλη εντυπωση απο το εξώφυλλο, είχαν ζωηρά χρώματα, παιχνιδιάρικα γράμματα, και το σχέδιο ήταν μουτζουρωτό και παιχνιδιάρικο. Επίσης το μελάνι μύριζε με μια παράξενη μυρωδιά (η οποια τωρα εχει χαθει). Αυτα ηταν μεγαλος λογος να ζητησω απο τον πατερα μου να μου παρει ολη τη συλλογη, ασχετα αν δεν ηξερα καν ποιος ηταν ο Αριστοφανης.

Αυτο ειχε ως αποτελεσμα να μαθω πιο νωρις απο τους συνομιλικους μου τον Αριστοφανη, ενω ολοι ξεραμε μονο τον Αισωπο, τον Περικλη, τον Ομηρο και το Σωκράτη. Η ιδεα του οτι υπηρξε ενας "συγχρονος" τους ο οποιος ασχοληθηκε με την κωμωδία, ηταν αρκετο για να με εντυπωσιασει και να τον θαυμασω

Βεβαια απο τοτε υπηρξαν κι αλλες ευκαιριες να γνωρισει καποιο παιδι τον Αριστοφανη, οπως πχ μια σειρα του Δ. Ποταμίτη. Επίσης είχαμε ενα αποσπασμα του σε ενα σχολικο βιβλιο.

Το σεναριο ηταν καποιου Τασου Αποστολίδη ενώ τα σκίτσα (που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση) ήταν του Γιώργου Ακοκαλίδη.

Τα κομικς ειχαν κυκλοφορησει απο τις παλιες εκδοσεις ΑΣΕ (Χαρταετός) αλλα απο τοτε εχουν υπαρξει επανεκδοσεις απο τις Γραμματα, Μέδουσα, καθως και ξενογλωσσες μεταφρασεις. Μαλιστα υπαρχει και μια επετειακη εκδοση απο το Μεταίχμιο.

Τα βιβλια αυτα τα διαβαζα πολυ μικρος, ασχετως αν καταλαβαινα μονο τα μισα, καποιες ατακες και εικονες ειχαν χαραχτει μεσα μου. Προχτες ειπα να τα πιασω παλι και εντυπωσιαστηκα απο την πρωτοτυπια του χιουμορ.

Σε ολες τις ιστοριες παιζει ο ιδιος ο Αριστοφανης μεσα και η καθε ιστορια ειναι αφηγουμενη σε διαφορετικη μορφη καθε φορα: η μια ειναι ονειρο που ειδε ο Αριστοφανης, αλλη ειναι αφηγηση που κανει ο Αριστοφανης σε καποιο χορηγο, αλλη ειναι "κομικ" σε σεναριο του Αριστοφανη, σε αλλες ειναι πραγματικες παραστασεις οπου ο Αριστοφανης ειναι σκηνοθετης, και αλλες ειναι πραγματικα γεγονοτα στα οποια ο Αριστοφανης ειναι αυτοπτης μαρτυρας.

Το σεναριο δεν μπορω να πω ποσο πιστο ειναι, αφου δεν εχω διαβασει τα πρωτοτυπα, αλλα οπως γινεται παντα με τις συγχρονες αποδοσεις του Αριστοφανη υπαρχουν πολλα καινουργια στοιχεια. Το χιουμορ των κομικς δεν πονταρει τοσο στο ιδιο το σεναριο, αλλα σε αναχρονισμους και διαφορες ατακες και καταστασεις οι οποιες προφανως ειναι πρωτοτυπες. Πχ στις Νεφελες γινεται σατιρα της φοιτητικης ζωης, ενω στις Θεσμοφοριαζουσες γινεται σατιρα του φεμινιστικου κινηματος.

Το σχεδιο ειναι πρωτοτυπο: αν και καλλιτεχνικα-αισθητικα δε λεει πολλα (πολλες μουτζουρες, μπουκλες και βιαστικες γραμμες) ειναι αποτελεσματικο και σαφες σε αυτα που δειχνει.

Είχα διαβάσει τον Πλούτο από αυτή τη σειρά.

Και όχι μόνο το είχα διαβάσει αλλά το είχα ανεβάσει και σε θεατρικό με παιδιά. Εγώ ήμουν, βέβαια, πίσω από τη σκηνή, επί της σκηνοθεσίας, σε εφηβική ηλικία.

Όντως, πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα για μικρές ηλικίες, πολύ πιο ευχάριστο από τις διασκευές του Ποταμίτη, που προσωπικά τις βρίσκω ατυχείς.

Με σιγουριά μπορώ να πώ οτι έχω διαβάσει τον Πλούτο, Βάτραχοι και Όρνιθες απο αυτή τη σειρά. Μου άρεσαν ιδιαίτερα και μου φάνηκαν πολυ χιουμοριστικά. Αναφορές στην αθυροστομία του Αριστοφάνη αλλά και γενικά ο τρόπος με τον οποίο δίνονται οι διάλογοι και τα όμορφα σκίτσα με κέρδισε και τα διάβασα με πολύ ενδιαφέρον

Θα ορκιζόμουν πως είχα απαντήσει σ' αυτό το νημάτιο.

Από τα καλύτερα ελληνικά κόμιξ. Μια ελεύθερη προσέγγιση κι ένα ελεύθερο σχέδιο που απαλλάσσουν την προσπάθεια από αυτήν την βαριά αρχαιολατρία που συναντάς πάντα στο αρχαίο θέατρο.

Κυκλοφορεί πλέον σε έναν σκληρόδετο τόμο που αξίζει να έχει κανείς στην βιβλιοθήκη του αν και κάμποσο ακριβό (δεν θυμάμαι πόσο).

Νομιζω φαρε οτι η εποχη που ειχε βγει ηταν προ αρχαιολατρείας

Μου εχει κανει εντυπωση επισης οτι δεν προσπαθει να τυποποιήσει τους αρχαιους ελληνες, οπως γινεται με τον Αστεριξ. Δεν υπαρχουν συγκεκριμενοι χαρακτηρες στους οποιους να επικεντρωνεται καθε φορα (με εξαιρεση τα ιστορικα προσωπα φυσικα) ουτε κωμικά ονόματα (με εξαίρεση κάποιον Σφάρδακλο και κάποιον Φοβία ;))

Παιδια ειμαι στην απιστευτη θεση να ετοιμαζω στο θεατρο μαζι με μια τοπικη ομαδα τις εκκλησιαζουσες και πραγματικα ο σκηνοθετης κενταει,ειμαι τυχερος που θα εχω ρολο στην υπεροχη αυτη παρασταση.Κανω μια απο τις γριες και μπορω να πω οτι ειμαι ενθουσιασμενος με τον ρολο αλλα και με την ολο διαδικασια!!!!!

Από τα καλύτερα ελληνικά κόμικς! Η σειρά έχει καταστεί κλασική πλέον. Και φυσικά έχω όλα τα τεύχη!
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια θα διάλεγα τις Νεφέλες και τον Πλούτο. Η Ειρήνη νομίζω ήταν το πρώτο βιβλίο που αγόρασα και είχα ρίξει το γέλιο της ζωής μου, αφού την εποχή εκείνη στο σχολείο διδασκόμασταν ένα απόσπασμα από τη συγκεκριμένη κωμωδία. Με βοήθησε να δω με άλλα μάτια τον σοβαρό κι άχρωμο κόσμο των αρχαίων.
Είναι από τα καλύτερα αναγνώσματα που με δόλωμα το κωμικό στοιχείο μεταφερμένο στην εποχή μας μπορεί να τραβήξει ένα παιδί στην ανάγνωση.
Στην επανέκδοση του Μεταίχμιου εκσυγχρονίστηκαν ορισμένες ατάκες. Κι αυτό το σημειώνω γιατί κάποιες ατάκες ή σκηνές τις είχα μάθει απέξω!

Και μια σημείωση.
Τελευταία το ίδιο δίδυμο (Αποστολίδης - Ακοκκαλίδης) έχει ασχοληθεί και με την Οδύσσεια. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να φέρουμε τα παιδιά (αλλά -γιατί όχι; - και τους μεγάλους) κοντά στη μαγεία του Ομήρου!

Πρέπει να διάβασα μόνο τις Νεφέλες τους, πριν το κανονικό, και, ωωωω, το γέλιο που έριξα κι εγώ!!! ))

Πόσο τον πόνεσε η ψυχή μου τον κακόμοιρο τον Στρεψιάδη! ))

Πολύ καλή δουλειά, έχω τα περισσότερα. Τη Λυσιστράτη την έχω λιώσει

Την ξεφύλλισα την Οδύσσεια. Στις κωμωδίες του Αριστοφάνη το σκίτσο ήταν ευχάριστα τσαπατσούλικο. Εδώ λείπει αυτό το πράγμα.

Εγώ έχω 2 τις Σφήκες και τις Νεφέλες. Σαν πρώτη επαφή με τον Αριστοφάνη ήταν αρκετά καλά και μου έδωσαν το κίνητρο ν'αναζητήσω τις πρωτότυπες κωμωδίες του.

Ο/Η Μαρώ έγραψε:

Στην επανέκδοση του Μεταίχμιου εκσυγχρονίστηκαν ορισμένες ατάκες. Κι αυτό το σημειώνω γιατί κάποιες ατάκες ή σκηνές τις είχα μάθει απέξω!

Click to expand...

Ενδιαφερον. Εχεις προχειρο καποιο συγκεκριμενο παραδειγμα;

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

Την ξεφύλλισα την Οδύσσεια. Στις κωμωδίες του Αριστοφάνη το σκίτσο ήταν ευχάριστα τσαπατσούλικο. Εδώ λείπει αυτό το πράγμα.

Click to expand...

Θα συμφωνήσω μαζί σου. Όμως ας λάβουμε υπόψιν ότι σε μια κωμωδία σε παίρνει το γυρίσεις προς την καρικατούρα, η τσαχπινιά υπάρχει στο ίδιο το κείμενο!

@Αντέρωτα Δουλειά μου έβαλες! Έχω κατεβάσει όλα τα τομίδια και ...ψάχνω! )) Προσεχώς απάντηση!

@Αντέρωτα
Μετά από ενδελεχές ψάξιμο κατέληξα στο εξής συμπέρασμα.
Μάλλον οι συγκεκριμένες αλλαγές συνέβησαν ΜΟΝΟ στη συλλεκτική/επετειακή έκδοση, αυτήν δηλαδή, την οποία όμως δεν έχω σπίτι μου. Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ πού βρήκα την επετειακή έκδοση, γιατί όντως τη διάβασα, εξ ου και η παρατήρηση περί της αλλαγής σε επιλεγμένες ατάκες. Οι εκδοχές είναι 2. Ή το ξεφύλλισα στη Διεθνή έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης της χρονιάς που κυκλοφόρησε ή το δανείστηκα / βούτηξα από φιλο που το είχε για επαγγελματικούς λόγους.

υ.γ. Αυτόν τον ξέρεις ή πρόκειται περί συνωνυμίας; ))

τις πέτυχα εχθές, στα Αγγλικά.

Η ιδέα της προσαρμογής της αναμέτρησησης Αισχύλου-Ευριπίδη σε ρινγκ (στους Βατράχους) πραγματικά κορυφαία!

Και βέβαια τα υπονοούμενα για το σεξ στη Λυσιστράτη, που χρειάστηκε να μεγαλώσω για να τα "πιάσω".

Δυστυχώς έχω διαβάσει λίγα όταν βγήκαν (Βάτραχοι, Θεσμοφοριάζουσες, Εκκλησιάζουσες, Λυσιστράτη, Πλούτος). Πρέπει να ψάξω τις επανεκδόσεις.