Λοιπόν, εκανα εγγραφή εδώ πριν λίγους μήνες(;). Βέβαια, πολλά και διάφορα μου χάλασαν την περιήγηση στο νετ.
Με κάθε ταπεινότητα, είπα να αρχίσω απο 'δω. Σκέφτηκα πως είναι λίγο άγαρμπο να αρχίσω να ποστάρω απο το πουθενά και είπα να πω δυο-τρεις κουβέντες.
Δεν θα πω τα κλισέ. Δεν γεννήθηκα με ένα βιβλίο στο χέρι. Αυτα ήρθαν μετά. Εχω μια περίεργη αντίληψη για το διάβασμα. Δεν με θεωρώ βιβλιοφάγο, όλοι οι άλλοι το λενε. Με θεωρώ ίσως μελετητή, αν θα μπορούσε να στέκει ο όρος. Ο Ορφέας είχε πει μια ωραία φράση.... Νταης του μυαλου. Δεν το λέω για μένα φυσικά. Το λέω για άυτά στα οποία προσπαθώ να εντρυφήσω.
Τώρα που το σκέφτομαι, ουτε βιβλιοφάγος είμαι όπως λενε. Εγω νιώθω μουσικός. Μια ατέλειωτη ονειροπόληση.
Ετων 27 και κάτι ψιλά. Η ζωη ήτανε όλη μια μείξη αλκοολ, ερώτων και ένας ατερμονος συνδυασμός καπνού και πενταγράμμων. Ενας αγώνας να τιθασεύσεις την παρόρμηση. Μια προσπάθεια να μείνεις στην γραμμή τρέλας-λογικής. Πανεπιστήμια παρατημένα, δουλειες και αντικείμενα της μιας νύχτας -χωρίς αυτο να σημαίνει ότι δεν γίνανε κτια μου- και πατρίδες ναυαγισμενες και ξανα μανα απο την αρχή. Στιχάκια πεταμένα πάνω απο κρεβάτια που πάντα αρνήθηκα. Ένας κύκλος που είχε ως κέντρο την φενάκη, ως φάνηκε.
Λοιπόν, μην κουράζω.
Που βρισκόμαστε τώρα.... Σε ενα μυθιστόρημα που έχει δομηθεί σε ψυχο-φιλοσοφικα θεμέλια. Στην σελίδα 345. Ευελπιστώ σε 80-100 να έχει τελειώσει.Τίποτα ιδιαίτερο, απλα σε δουλεια να βρίσκεται η έκφραση.
Δεν ξέρω, φοβάμαι ότι γίνομαι γραφικος. Θα τα πούμε στην ρότα
'.... κι αν σε κεράσουν τα ρέστα απο το σακούλι τους. Αυτα που πήρανε απο όλους τους άλλους. Εσύ απλά θα τα βάλεις στο στόμα και θα πιέσεις ελαφρά με τα δόντια. Οφείλεις να πεις ότι είναι κάλπικα και μεταχειρισμένα. Ποτέ, μα ποτέ μην τα αραδιάσεις μέσα στο δικο σου στην δική σου αποσκευή. Σκέψου πως εσυ δεν θες να δώσεις ποτε κάτι που έχει αναλωθει...'
Με κάθε ταπεινότητα, είπα να αρχίσω απο 'δω. Σκέφτηκα πως είναι λίγο άγαρμπο να αρχίσω να ποστάρω απο το πουθενά και είπα να πω δυο-τρεις κουβέντες.
Δεν θα πω τα κλισέ. Δεν γεννήθηκα με ένα βιβλίο στο χέρι. Αυτα ήρθαν μετά. Εχω μια περίεργη αντίληψη για το διάβασμα. Δεν με θεωρώ βιβλιοφάγο, όλοι οι άλλοι το λενε. Με θεωρώ ίσως μελετητή, αν θα μπορούσε να στέκει ο όρος. Ο Ορφέας είχε πει μια ωραία φράση.... Νταης του μυαλου. Δεν το λέω για μένα φυσικά. Το λέω για άυτά στα οποία προσπαθώ να εντρυφήσω.
Τώρα που το σκέφτομαι, ουτε βιβλιοφάγος είμαι όπως λενε. Εγω νιώθω μουσικός. Μια ατέλειωτη ονειροπόληση.
Ετων 27 και κάτι ψιλά. Η ζωη ήτανε όλη μια μείξη αλκοολ, ερώτων και ένας ατερμονος συνδυασμός καπνού και πενταγράμμων. Ενας αγώνας να τιθασεύσεις την παρόρμηση. Μια προσπάθεια να μείνεις στην γραμμή τρέλας-λογικής. Πανεπιστήμια παρατημένα, δουλειες και αντικείμενα της μιας νύχτας -χωρίς αυτο να σημαίνει ότι δεν γίνανε κτια μου- και πατρίδες ναυαγισμενες και ξανα μανα απο την αρχή. Στιχάκια πεταμένα πάνω απο κρεβάτια που πάντα αρνήθηκα. Ένας κύκλος που είχε ως κέντρο την φενάκη, ως φάνηκε.
Λοιπόν, μην κουράζω.
Που βρισκόμαστε τώρα.... Σε ενα μυθιστόρημα που έχει δομηθεί σε ψυχο-φιλοσοφικα θεμέλια. Στην σελίδα 345. Ευελπιστώ σε 80-100 να έχει τελειώσει.Τίποτα ιδιαίτερο, απλα σε δουλεια να βρίσκεται η έκφραση.
Δεν ξέρω, φοβάμαι ότι γίνομαι γραφικος. Θα τα πούμε στην ρότα
'.... κι αν σε κεράσουν τα ρέστα απο το σακούλι τους. Αυτα που πήρανε απο όλους τους άλλους. Εσύ απλά θα τα βάλεις στο στόμα και θα πιέσεις ελαφρά με τα δόντια. Οφείλεις να πεις ότι είναι κάλπικα και μεταχειρισμένα. Ποτέ, μα ποτέ μην τα αραδιάσεις μέσα στο δικο σου στην δική σου αποσκευή. Σκέψου πως εσυ δεν θες να δώσεις ποτε κάτι που έχει αναλωθει...'
