Τη Ζωρζ Σαρή την είχα γνωρίσει μέσα από τα Χέγια πριν πολλά χρόνια. Έκτοτε δεν έτυχε να διαβάσω κάτι άλλο δικό της.
Το τελευταίο διάστημα έχοντας ωστόσο τη διάθεση να διαβάσω κάτι που να αφορά την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, μια φίλη μού δάνεισε κάποια από τα βιβλία της που έχουν μάλιστα αυτοβιογραφικό χαρακτήρα (κάτι που μού τράβηξε το ενδιαφέρον περισσότερο).
Έτσι, λοιπόν, μέσα σε λίγες μέρες διάβασα αχόρταγα τα: Ε.Π., Όταν ο ήλιος, Κόκκινη κλωστή δεμένη, Οι νικητές, Ο χορός της ζωής, Τα γεννέθλια, Τότε...
Μού άρεσαν πολύ όλα τα βιβλία, άλλωστε με το ζόρι τα άφηνα από τα χέρια μου! Δεν αισθάνθηκα καθόλου πως διαβάζω εφηβική λογοτεχνία. Από τη μια γιατί ο τρόπος γραφής της Σαρή μόνο παιδικός δεν είναι και από την άλλη η θεματική των βιβλίων κάθε άλλο παρά ανάλαφρη είναι (δικτατορία Μεταξά, κατοχή, εμφύλιος, χούντα...).