Ζωρζ Σαρή

Πλάκα κάνεις; Φυσικά και τα αγοράκια διάβαζαν ) Είχα στην παιδική μου βιβλιοθήκη, τα Στενά Παπούτσια, το Ψέμα, το Θησαυρό της Βαγίας (αγαπημένο) , το κόκκινη κλωστή δεμένη.. Όχι απλά μου άρεσαν αλλά ήταν και πολυδιαβασμένα, παρεϊτσα με τα βιβλία της Κίρας Σίνου και της Πηνελόπης Δέλτα. Ο θησαυρός της βαγίας υπήρχε και σε σειρά στην ΕΤ-1.

Και επίσης ένα καταπληκτικό βιβλίο της που δεν αναφέρθηκε είναι ''ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ'',που αναφέρεται στην περίοδο της επταετίας.

πολυαγαπημενη συγγραφεας, εχω αρκετα βιβλια της κ θα ολοκληρωσω τη συλλογη μου.... τι μου θυμησατε τωρα....

Αχ, τι θυμήθηκα τώρα. Ποιος θυμάται στο Όταν ο Ήλιος το ραντεβού της ηρωίδας με τον «κουμπαρούλη» της τον Περικλή; Τότε που κάθισαν στου Ζώναρς για σοκολατίνες; Ε, λοιπόν, όταν ανέβηκα στην Αθήνα για σπουδές το ’99 και ανακάλυψα πως υπήρχε ακόμα αυτό το ιστορικό στέκι πήγαινα πολύ συχνά…. Τώρα, μετά την ανακαίνιση, για κάποιο λόγο, ούτε απέξω δεν μπορώ να περάσω…

Υπάρχει στο φόρουμ κάποιο νήμα που να αφορά σε στέκια ή τοποθεσίες που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε μέσα από κάποιο ανάγνωσμα και που τελικά τα επισκεφθήκαμε ακριβώς επειδή είχαμε διαβάσει ένα ορισμένο βιβλίο; :ε;:

Υπέροχη συγγραφέας, αν και όταν διάβαζα τους "Νικητές" και τα "Γενέθλια" είχα φρικάρει :/ Για μένα το καλύτερο της βιβλίο είναι το "Κόκκινη κλωστή δεμένη".Πάντως,όταν κάποιος αναφέρει τη Ζώρζ Σαρή,πάντα μου έρχεται στο μυαλό και η Άλκη Ζέη.

Ο/Η Εριφύλη έγραψε:

Πάντως,όταν κάποιος αναφέρει τη Ζώρζ Σαρή,πάντα μου έρχεται στο μυαλό και η Άλκη Ζέη.

Click to expand...

Ναι, όντως αυτές οι δύο ήταν αχώριστες. Την φιλία τους την περιγράφει η Σαρή στο Ε.Π. Καλέ πως την έλεγαν εκείνη την κακιά διευθύντρια που είχαν στο οικοτροφείο; :χμχμ:

Δεν έχω διαβάσει το Ε.Π. αν και έχω ακούσει πολύ καλά σχόλια

Ερασμια ηταν η κακια διευθυντρια κ Υπαπαντη η κορη της

Συνολικά έχω διαβάσει 4 βιβλία της Σαρή. Το πρώτο ήταν τα Χέγια, ίσως το πρώτο μυθιστόρημα που διάβασα και που η ιστορία του διαδραματιζόταν "στο σήμερα" (την δεκαετία του 1980 δηλαδή ). Η ηρωίδα είναι μια έφηβη που ανακαλύπτει ότι η μητέρα της (την οποία δε γνώρισε ποτέ) ήταν αγωνίστρια κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Δεν είχα διαβάσει ξανά βιβλίο που να μιλά για τόσο ενδιαφέροντα θέματα με τόσο άμεσο τρόπο.

Αργότερα διάβασα το Ψέμα που και αυτό μου άρεσε πολύ, ίσως μάλιστα περισσότερο από τα Χέγια. Εδώ έχουμε ένα κορίτσι που φοιτώντας σε ένα σχολείο της "καλής κοινωνίας" μπλέκει σε ένα ωκεανό ψεμμάτων για να κρύψει την λαϊκή της καταγωγή.

Αργότερα (μετά το θάνατό της) διάβασα τα Γενέθλια και τον Χορό της ζωής. Είχα φτάσει πια τα 35 και είχα διαβάσει περισσότερα και ήμουν πιο ενημερωμένος για τις ιστορικές περιόδους που αναφέρονται. Μου φάνηκαν ενδιαφέροντα όμως με ενόχλησε κάπως το γεγονός ότι η οπτική της είναι αυτής του μεγαλοαστού.

μα αυτη ηταν η ζωη της. κορη καθηγητη,απο αστικη οικογενεια,με καλη μορφωση. οσες παρεες κ αν εκανε παρεες με ατομα εργατικης ταξης (διαβασε το "οταν ο ηλιος")δεν μπορει να αποδοσει τη δικη τους οπτικη,γιατι ειναι συνυφασμενη με τις εμπειριες κ τα βιωματα τους. το λεξιλογιο μου ακουγεται πολιτικοποιημενο,αλλα ειμαι καθολα απολιτικοποιημενη κ απογοητευμενη

Σίγουρα έχεις δίκιο, απλά εγώ δεν μπορώ να ταυτιστώ με τους ήρωές της

Τη Ζωρζ Σαρή την είχα γνωρίσει μέσα από τα Χέγια πριν πολλά χρόνια. Έκτοτε δεν έτυχε να διαβάσω κάτι άλλο δικό της.
Το τελευταίο διάστημα έχοντας ωστόσο τη διάθεση να διαβάσω κάτι που να αφορά την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, μια φίλη μού δάνεισε κάποια από τα βιβλία της που έχουν μάλιστα αυτοβιογραφικό χαρακτήρα (κάτι που μού τράβηξε το ενδιαφέρον περισσότερο).
Έτσι, λοιπόν, μέσα σε λίγες μέρες διάβασα αχόρταγα τα: Ε.Π., Όταν ο ήλιος, Κόκκινη κλωστή δεμένη, Οι νικητές, Ο χορός της ζωής, Τα γεννέθλια, Τότε...
Μού άρεσαν πολύ όλα τα βιβλία, άλλωστε με το ζόρι τα άφηνα από τα χέρια μου! Δεν αισθάνθηκα καθόλου πως διαβάζω εφηβική λογοτεχνία. Από τη μια γιατί ο τρόπος γραφής της Σαρή μόνο παιδικός δεν είναι και από την άλλη η θεματική των βιβλίων κάθε άλλο παρά ανάλαφρη είναι (δικτατορία Μεταξά, κατοχή, εμφύλιος, χούντα...).

Διάβασα άλλα τρία βιβλία της Σαρή: το προτελευταίο σκαλοπάτι, γράμμα από την Οδησσό και το ψέμα. Μέσα στις επόμενες μέρες έχω να διαβάσω τα: Ζουμ, τα στενά παπούτσια και ο θησαυρός της Βαγίας.
Μετά από όλα αυτά θα είμαι έτοιμη για διατριβή

Είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας των παιδικών χρόνων κι επίσης κι εγώ την συνδέω αυτόματα με την Άλκη Ζέη.
Στη συλλογή μου έχω τους Νικητές, Τα Γενέθλια, Το Παραράδιασμα και το Ψέμα.
Είμαι σίγουρη ότι είχα διαβάσει μερικά ακόμη της Ζωρζ Σαρή. Συνήθως δανείζαμε & δανειζόμασταν παιδικά μυθιστορήματα με τα ξαδέρφια μου ή τα παιδιά της γειτονιάς.

Ομολογώ πως δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο της.Η πλάκα είναι ότι τη γνώρισα ως ηθοποιό στην ταινία "Το Νησί της Αφροδίτης" σκην. Γιώργος Σκαλενάκης -1969
όπου συμπρωταγωνίστησε με την Κατίνα Παξινού υποδυόμενη την μητέρα ενός Άγγλου αξιωματικού ομήρου της ΕΟΚΑ.
Ένοιωσα μεγάλη έκπληξη όταν έμαθα για το συγγραφικό της έργο.

Διάβασα πριν λίγο καιρό το Ζουμ και τις μέρες που μας πέρασαν τα Στενά Παπούτσια και το Θησαυρό της Βαγίας. Τα συγκεκριμένα βιβλία ήταν καθαρά παιδικά και δεν με ενθουσίασαν όπως τα υπόλοιπα. Πιθανότατα εάν τα διάβαζα ως έφηβη (ή ακόμα μικρότερη) να είχα διαφορετική γνώμη.

εχω διαβασει αν και αντρας ,το θησαυρο της βαγιας και το ψεμα
πολλα χρονια πισω,το ψεμα το εχω ακομη
θετικες εντυπωσεις θα ελεγα σε γενικες γραμμες