Τίτλος: Η Κοσμική Εξέλιξη - Προσμονή μέσα στο Άπειρο
Πρωτότυπος τίτλος: "Patience dans l azour. L' evolution cosmique"
Συγγραφέας: Υμπέρ Ρήβς(Hubert Reeves)
Μετάφραση: Γιώργος Κωνσταντινίδης
Εκδόσεις: Ράππα
Έτος έκδοσης: 1988
ISBN: 960-04-0742-8
Αριθμός σελίδων: 300
Ο Καναδός αστροφυσικός και διδάκτορας της Πυρηνικής Φυσικής Υμπέρ Ρήβς ενσαρκώνει ένα ρόλο που όλοι μας λίγο ή πολύ αναζητήσαμε στο πρόσωπο ενός κοντινού μας ανθρώπου σε κάποια φάση της ζωής μας, μάλλον πρώιμη. Είναι ο παππούς που τις ξάστερες νύχτες μαζεύει γύρω του τα εγγόνια του κι αρχίζει να τους εξηγεί με απλά λόγια, στη γλώσσα τους, το θαύμα του Σύμπαντος χωρίς να παραλείψει απολύτως τίποτα αλλά και χωρίς να απαιτεί εμπλοκή στη συζήτηση συνυφασμένη με γνώση τεχνικών όρων. Είναι ένας γνήσιος εκλαϊκευτής της Επιστήμης, σ’ ένα πεδίο μάλιστα που προσφέρεται για να διανθίσει κανείς την αφήγησή του με ρομαντική διάθεση. Ο Ρηβς δεν εκλαϊκεύει απλά το αντικείμενο της μελέτης του, αλλά το κάνει ιδιαίτερα ελκυστικό μέσω μιας σοφά και πάνω απ’ όλα με μέτρο ποιητικής απόδοσης κάποιων αποστροφών του λόγου του.
Το βιβλίο «Η κοσμική εξέλιξη» αφηγείται την ιστορία του κόσμου μας από το Big Bang ως το θάνατο του ήλιου μας. Είναι δομημένο σε τρία τμήματα που ακολουθούν χρονικά την εξέλιξη των γεγονότων στο μεγάλο δράμα της Δημιουργίας. Το δεύτερο τμήμα, με τον γενικό τίτλο «Η κυοφορούσα Φύση» είναι συγκλονιστικό στο μέγεθος που μπορεί να αντιληφθεί αρχικά κανείς το ρόλο των άστρων (ήλιων) στο Σύμπαν, καθώς η μετάβασή τους από τα διαδοχικά στάδια της «ενηλικίωσής» τους καταλήγει στη διαφοροποίησή τους σε ερυθρούς γίγαντες όπως ο Αντάρης, ο Αλδεβαράν και ο Μπετελγκέζ και τελικά στην κατάρρευσή τους και στη γονιμοποίηση του μεσοαστρικού χώρου με τα πρωτογενή στοιχεία από τα οποία είναι καμωμένοι οι πλανήτες και τα πλανητικά συστήματα. Στην επιφάνειά των ήλιων, το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιον, μετά σε άνθρακα, νέον, μαγνήσιο, νάτριο, οξυγόνο κλπ. Αυτά τα προϊόντα της εσωτερικής του καύσης είναι η πρώτη ύλη για την αναδημιουργία, ένας κοσμικός χορός σε εξέλιξη, όπου ο θάνατος δίνει τη θέση του στη ζωή….
…για να ακολουθήσει η πλανητική φάση, με τα κατάλοιπα της έκρηξης των ήλιων να συσσωρεύονται κατά τόπους και να δημιουργούν δομές οι οποίες σταδιακά μετατρέπονται σε πλανήτες…κι αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, όπως για παράδειγμα συνέβη στη Γη, τα πρώτα χημικά μόρια που προέκυψαν από τυχαίες αναμίξεις οργανώνονται σε πολυπλοκότερες δομές, για να φτάσουμε στην εκδήλωση του φαινομένου που έχουμε συνηθίσει να το αποκαλούμε «ζωή».
Ιδιαίτερες γνώσεις Φυσικής δεν χρειάζονται για να διαβάσει κανείς και να καταλάβει το βιβλίο. Ο Ρηβς χρησιμοποιεί απλή γλώσσα, η οποία όμως απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί απλοϊκή και αφήνει τελικά τον αναγνώστη με μια αίσθηση πληρότητας. Αναφέρω πάλι το ιδιαίτερο προσόν του συγγραφέα, την τάση του να πλάθει το λόγο στα όρια του ποιητικού όταν χρειάζεται, δίνοντας μια επιπλέον διάσταση στην αφήγηση και προφυλάσσοντας μ’ αυτόν τον τρόπο το έργο του από το να χαρακτηριστεί μια απλή εκλαϊκευμένη πραγματεία.