Τίτλος: Το παιχνίδι της εξέδρας
Συγγραφέας: Λέων Α. Ναρ
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Έτος έκδοσης: 2014
Διαστάσεις: 21χ14
Αριθμός σελίδων: 248
ISBN: 978-960-566-848-8
Λέων Α. Ναρ: «Το παιχνίδι της εξέδρας», ένα φρέσκο βιβλίο, λίγων ημερών (ημερ. έκδ.19.11.2014), και 248 σελίδες αφιερωμένες με τα ποδοσφαιρικά γήπεδα, μία ανθολογία, για τη στρογγυλή θεά. Μην κάνετε το λάθος και απορρίψετε αδιάφοροι το θέμα· όλοι γνωρίζουμε, έστω και στο περίπου τι σημαίνει η λέξη: ποδόσφαιρο. Αν κάνω την πιο τεμπέλικη κίνηση, με μία απλή αναζήτηση στη Βικιπαίδεια θα δω τα βασικά. Τι είναι το ποδόσφαιρο, ετυμολογία, ονομασίες, αγωνιστικό χώρο, Ιστορία, κανόνες, διοργανώσεις, ποδοσφαιρικός πολιτισμός (ναι υπάρχει κι αυτός): οπαδοί, ποδοσφαιριστές, ομάδες, λογοτεχνία και κινηματογράφος, θρησκεία και πολιτική κ.α.
Για πολλούς μία ποδοσφαιρική ομάδα είναι τρόπος ζωής, ένας ολόκληρος κόσμος, κουλτούρα· για άλλους, είναι κάτι ασήμαντο ή φωλιά για αλήτες, λαϊκούς, ακόμα και επικίνδυνους παράγοντες, οπαδούς, ανεγκέφαλους, αμόρφωτους, σκουπίδια. Για άλλους πάλι, είναι κάτι αόρατο, δεν υπάρχει καμία ομάδα, κανένα τέτοιο ομαδικό άθλημα. Εγώ το μόνο προσωπικό σχόλιο που έχω να κάνω: αγόρι (κι όχι μόνο) ίσον αλάνα, σήμερα και τα δύο είναι εξαφανισμένα.
Το βιβλίο αυτό επικεντρώνεται στα συνθήματα των ομάδων, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται σε κάθε άκρη του πλανήτη. Ανώνυμοι φίλαθλοι, ανώνυμοι στιχοπλόκοι, που επινοούν με μοναδική ευκολία δεκάδες ίσως εκατοντάδες συνθήματα.
Μέσα στο βιβλίο βλέπουμε επιλεγμένα συνθήματα εμπνευσμένα από οπαδούς διαφορετικών ομάδων, όπως αναφέρει κι ο συγγραφέας: ίσως αποτελούν μια σύγχρονη εκδοχή «δημοτικών τραγουδιών», οι ηθικοί περιορισμοί στη χρήση τους (και για τα σχετικά με τις κοινωνικές τους προεκτάσεις). Στόχος του βιβλίου είναι να καταδείξει ότι τα οπαδικά συνθήματα χρήζουν κοινωνιολογικής ανάλυσης. Συνθήματα έμμετρα, με πολλές παραλλαγές, με ομοιοκαταληξία, άλλα θετικά κι άλλα αρνητικά, κι όλα αυτά να συνθέτουν μια λαογραφική αξία.
Είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται ανθολόγηση συνθημάτων που αφορούν την Εθνική Ελλάδας, καθώς και συγκέντρωση των περισσότερων ομάδων που αγωνίστηκαν στην Α' Εθνική Κατηγορία (μετέπειτα Super League). Μπάλα και λογοτεχνία, αναφορά σε Έρνεστ Χεμινγουέι και Αλμπέρ Καμί, μέχρι Ζαν Πολ Σαρτρ και, Καζαντζάκη, Ν. Εγγονόπουλο, Μ. Αναγνωστάκη, Δ. Χαριτόπουλο, και πολλά ακόμα σπουδαία ονόματα.
Στα περιεχόμενα βλέπουμε: Παρατράγουδα, μπάλα και λογοτεχνία, ύμνοι ομάδων, της Εθνικής Ελλάδας, και πολλά πολλά ακόμα που δεν θα αποκαλύψω.
Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, διαβάζουμε:
Ποιοι εμπνέονται τα συνθήματα που ακούγονται στα γήπεδα; Αποτελούν, άραγε, μια σύγχρονη εκδοχή «δημοτικών τραγουδιών»; Το ποιητικό, πολλές φορές, περιεχόμενο των συνθημάτων, το απόσταγμα κοινωνικής εμπειρίας, καθώς και η συναισθηματική τους λειτουργικότητα τα κάνουν να έχουν μια αναμφισβήτητη λαογραφική αξία. Η ανθολόγηση, σε αρκετά εκτεταμένο γεωγραφικό και θεματολογικό φάσμα των οπαδικών συνθημάτων, δίνει την ευκαιρία να ανασύρουμε στιγμές και εικόνες από τον θησαυρό των προσωπικών μας βιωμάτων και να προσφέρουν ένα συναρπαστικό ταξίδι στους τόπους της συλλογικής περιπέτειας.
Το βιβλίο το έγραψα για να ξανανιώσουμε πάλι, μαζί, κάτι από αυτή τη μαγεία που, σε μεγάλο βαθμό, έχει χαθεί. Να πάμε στο γήπεδο παρέα, παρόλο που εμένα πάντα μου άρεζε να περπατώ προς το γήπεδο μόνος. Να δούμε το όποιο ματς συντροφιά με τις σκέψεις μας, με την ανυπομονησία μας να συναντήσουμε και τους υπόλοιπους της παρέας έξω από τη θύρα που κάθε φορά ανταμώνουμε. Να νιώσουμε μαζί την ατμόσφαιρα του γηπέδου, εκεί που όλοι έχουμε φάει τόνους από σουβλάκια αμφίβολης προέλευσης, γιατί, ως γνωστόν, κανείς δεν έπαθε ποτέ τίποτα από τα «βρόμικα» των γηπέδων. Εκεί που όλοι έχουμε φύγει, σε κάποιον έστω αγώνα, πέντε λεπτά πριν να τελειώσει, για να μην μπλέξουμε σε κίνηση, εκεί που όλοι, κάποια φορά, έχουμε κάνει μανούρα, επειδή κάποιος άλλος κάθισε στο δικό μας καρεκλάκι. Εκεί, στο γήπεδο με το τρανζιστοράκι, παλιότερα, στο αυτί, τώρα με το smartphone στο χέρι, στο γήπεδο που ποτέ δεν ξέρεις ποιον μπορείς να συναντήσεις, στο γήπεδο παρέα με τους προπονηταράδες της εξέδρας.
Λέων Α. ΝαρΟ
Λέων Α. Ναρ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1974. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο ΑΠΘ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Νεοελληνικής Φιλολογίας, Βιβλιολογίας και Διδακτικής της Λογοτεχνίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο (2000). Το 2007 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ., ενώ την ίδια χρονιά εξέδωσε (σε συνεργασία με τον Γιώργο Αναστασιάδη και τον Χρήστο Ράπτη) το βιβλίο Εγώ ο εγγονός ενός Έλληνα, η Θεσσαλονίκη του Νικολά Σαρκοζί. Το 2009 εκδόθηκε το δίτομο έργο του Ναρ με τίτλο Γιωσέφ Ελιγιά, Άπαντα, ενώ την ίδια χρονιά επιμελήθηκε το επετειακό λεύκωμα 25 χρόνια Ιανός. Το 2011 κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο Θεσσαλονίκη 1912-2012, το μέλλον του παρελθόντος, μια διαφορετική αφήγηση της ιστορίας (με φωτογραφίες του Γιώργη Γερόλυμπου), και η μελέτη Ισραηλίτες βουλευτές στο Ελληνικό κοινοβούλιο (1915-1936) (Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων). Χρονογραφήματά του δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδαΜακεδονία της Κυριακής (2006-2008). O Λέων Α. Ναρ αρθρογραφεί τακτικά (parallaximag.gr, iefimerida.gr) και εργάζεται ως καθηγητής ελληνικής φιλολογίας στο Αμερικανικό Κολλέγιο «Ανατόλια» της Θεσσαλονίκης.
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
ποδόσφαιρο το [poδόsfero]: ομαδικό άθλημα, που διεξάγεται σε ειδικό χώρο (γήπεδο), μεταξύ δύο ομάδων που η καθεμιά διαθέτει έντεκα παίκτες, οι οποίοι, σύμφωνα με ορισμένους κανόνες και με την επίβλεψη διαιτητή, προσπαθούν να προωθήσουν (κυρ. με τα πόδια) μια μπάλα στην αντίπαλη εστία και να επιτύχουν τέρμα (γκολ): Γήπεδο / παίκτης / προπονητής / διαιτητής / ομάδα / ομοσπονδία ποδοσφαίρου. Aγώνας / παιχνίδι ποδοσφαίρου, ματς. Προγνωστικά ποδοσφαίρου, προπό. Επαγγελματικό / ερασιτεχνικό / ευρωπαϊκό / αμερικάνικο ~. H εθνική μας ομάδα τίμησε το ελληνικό ~ διεθνώς. || (αρνητικά): H πολιτική κατάντη σε ~. || ποδοσφαιρικός αγώνας, παιχνίδι: Οι δύο ομάδες έπαιξαν καλό / κακό / μέτριο ~. Bλέπει ~ στην τηλεόραση.
[λόγ. ποδο- + σφαίρ(α) -ον μτφρδ. αγγλ. football]
[Λεξικό Μπαμπινιώτη]
ποδόσφαιρο (το) [1895] {ποδοσφαίρου ׀ χωρ. πληθ.} ομαδικό αθλητικό παιχνίδι, που παίζεται από δύο αντίπαλες ομάδες 11 παικτών, οι οποίοι, με διαδοχικές εναλλαγές τής μπάλας με τα πόδια ή με το κεφάλι και χωρίς να χρησιμοποιούν τα χέρια τους, προσπαθούν να επιτύχουν γκολ (βλ.λ.) ΣΥΝ. (καθημ.) μπάλα.
[ΕΤΥΜ. < ποδο- + -σφαιρο < σφαίρα, απόδ. τού αγγλ. football]
[λόγ. [1895], < ποδό- ( < αρχ. πούς, ποδός, βλ.λ.) + σφαίρα (στη σημ. «μπάλα»), μεταφρ. Δάνειο από αγγλ. football].
[Λεξικό Α.Α.]
ποδόσφαιρο πο-δό-σφαι-ρο ουσ. (ουδ.) {-ου (λόγ.) -αίρου}: ΑΘΛ. ομαδικό παιχνίδι στο οποίο συμμετέχουν δύο αντίπαλες ομάδες έντεκα παικτών και νικήτρια ανακηρύσσεται η ομάδα που θα βάλει τα περισσότερα γκολ: γυναικείο / ερασιτεχνικό ~. αγώνες / γήπεδο / πρωτάθλημα ~αίρου. Η ομορφιά του ~αίρου. ~ σάλας (: παίζεται με πέντε παίκτες από κάθε ομάδα). Τουρνουά μίνι ~αίρου (= μουντιαλίτο). ‖ Επιτραπέζιο ~ (= ποδοσφαιράκι). Βλ. ΟΠΑΠ. ‖ (μέθοδος ή τρόπος παιξίματος) αμυντικό / επιθετικό / θεαματικό ~. Παίζει καλό ~. ΣΥΝ. μπάλα (2), φούτμπολ. ΣΥΜΠΛ.: ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο: σύστημα στο οποίο όλοι οι παίκτες μπορούν να παίξουν ως αμυντικοί, μέσοι ή επιθετικοί, αλλάζοντας θέσεις ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα. [ < αγγλ. total football, 1978]. ΦΡ.: πέντε επί πέντε βλ. πέντε [< αγγλ. football].
ποδόσφαιρο το [poδόsfero]: ομαδικό άθλημα, που διεξάγεται σε ειδικό χώρο (γήπεδο), μεταξύ δύο ομάδων που η καθεμιά διαθέτει έντεκα παίκτες, οι οποίοι, σύμφωνα με ορισμένους κανόνες και με την επίβλεψη διαιτητή, προσπαθούν να προωθήσουν (κυρ. με τα πόδια) μια μπάλα στην αντίπαλη εστία και να επιτύχουν τέρμα (γκολ): Γήπεδο / παίκτης / προπονητής / διαιτητής / ομάδα / ομοσπονδία ποδοσφαίρου. Aγώνας / παιχνίδι ποδοσφαίρου, ματς. Προγνωστικά ποδοσφαίρου, προπό. Επαγγελματικό / ερασιτεχνικό / ευρωπαϊκό / αμερικάνικο ~. H εθνική μας ομάδα τίμησε το ελληνικό ~ διεθνώς. || (αρνητικά): H πολιτική κατάντη σε ~. || ποδοσφαιρικός αγώνας, παιχνίδι: Οι δύο ομάδες έπαιξαν καλό / κακό / μέτριο ~. Bλέπει ~ στην τηλεόραση.
[λόγ. ποδο- + σφαίρ(α) -ον μτφρδ. αγγλ. football]
[Λεξικό Μπαμπινιώτη]
ποδόσφαιρο (το) [1895] {ποδοσφαίρου ׀ χωρ. πληθ.} ομαδικό αθλητικό παιχνίδι, που παίζεται από δύο αντίπαλες ομάδες 11 παικτών, οι οποίοι, με διαδοχικές εναλλαγές τής μπάλας με τα πόδια ή με το κεφάλι και χωρίς να χρησιμοποιούν τα χέρια τους, προσπαθούν να επιτύχουν γκολ (βλ.λ.) ΣΥΝ. (καθημ.) μπάλα.
[ΕΤΥΜ. < ποδο- + -σφαιρο < σφαίρα, απόδ. τού αγγλ. football]
[λόγ. [1895], < ποδό- ( < αρχ. πούς, ποδός, βλ.λ.) + σφαίρα (στη σημ. «μπάλα»), μεταφρ. Δάνειο από αγγλ. football].
[Λεξικό Α.Α.]
ποδόσφαιρο πο-δό-σφαι-ρο ουσ. (ουδ.) {-ου (λόγ.) -αίρου}: ΑΘΛ. ομαδικό παιχνίδι στο οποίο συμμετέχουν δύο αντίπαλες ομάδες έντεκα παικτών και νικήτρια ανακηρύσσεται η ομάδα που θα βάλει τα περισσότερα γκολ: γυναικείο / ερασιτεχνικό ~. αγώνες / γήπεδο / πρωτάθλημα ~αίρου. Η ομορφιά του ~αίρου. ~ σάλας (: παίζεται με πέντε παίκτες από κάθε ομάδα). Τουρνουά μίνι ~αίρου (= μουντιαλίτο). ‖ Επιτραπέζιο ~ (= ποδοσφαιράκι). Βλ. ΟΠΑΠ. ‖ (μέθοδος ή τρόπος παιξίματος) αμυντικό / επιθετικό / θεαματικό ~. Παίζει καλό ~. ΣΥΝ. μπάλα (2), φούτμπολ. ΣΥΜΠΛ.: ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο: σύστημα στο οποίο όλοι οι παίκτες μπορούν να παίξουν ως αμυντικοί, μέσοι ή επιθετικοί, αλλάζοντας θέσεις ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα. [ < αγγλ. total football, 1978]. ΦΡ.: πέντε επί πέντε βλ. πέντε [< αγγλ. football].
Η Εθνική Ελλάδας, η γαλανόλευκη φανέλα με το εθνόσημο:
Γαλανόλευκό μου χρώμα
μες στο αίμα μου κυλάς
και έχω μάθει να πηγαίνω
όπου εσύ μονάχα πας.
Στις χαρές σου και στις λύπες
πάντα δίπλα σου πιστός,
Ελλαδάρα μου, αιώνια
άρρωστος σου οπαδός.
Κι ένα ακόμα:
Παίξε, ρε Ελλαδάρα, όμορφη μπαλίτσα,
γιατί η κρίση χτύπησε και δεν θα φάμε πίτσα.
Έλα μωρή αρρώστια!
[video=youtube;sRrU8Fc4f9M]https://www.youtube.com/watch?v=sRrU8Fc4f9M[/video]
[video=youtube;sRrU8Fc4f9M]https://www.youtube.com/watch?v=sRrU8Fc4f9M[/video]
και έξυπνη ιδέα από πλευράς του συγγραφέα!