Ένα καταπληκτικό κόμιξ είναι κι ο Μπλακσαντ (Blacksad), ο μαύρος γάτος ντεντέκτιβ, σε σενάριο Ντίαθ Κανάλες (Juan Diaz Canales) και σχέδιο Γκουαρνίδο (Juanjo Guarnido). Ισπανοί καί οι δύο αν και τα άλμπουμ κυκλοφορούν πρώτα στην Γαλλία στοχεύοντας προφανώς σε ένα πιο ώριμο για κόμιξ κοινό.
Μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορήσει μοναχά τρεις ιστορίες, όλες κι όλες, μέσα σε δέκα χρόνια, πράγμα που μάλλον φανερώνει την πολλή δουλειά που απαιτείται για το άψογο αποτέλεσμα που φτάνει τελικά στα χέρια μας. Το σχέδιο είναι έντονα εκφραστικό και πολύ προσεγμένο: κάθε καρέ ένας πίνακας που θα μπορούσα να κρεμάσω στον τοίχο μου. Το σενάριο απλά καταπληκτικό! Έξυπνη και ενδιαφέρουσα πλοκή με συνεχείς εκπλήξεις! Ένα εικονογραφηγήμα που έχει διακριθεί κι έχει κατακτήσει σημαντικά βραβεία, στην Ανγκουλέμ και αλλού.
Κατά την επίσκεψή μου στην Βαρκελώνη ενθουσιάστηκα όταν βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο ένα πολύ μεγάλο και ενημερωμένο τμήμα με κόμιξ και εκεί αγόρασα (μεταξύ πολλωωωών άλλων ;) ) σκληρόδετα καί τα τρία άλμπουμ τού Μπλακσαντ, στα Ισπανικά. Τις προάλλες βρήκα στον Ιανό τον τρίτο τόμο καί στα Ελληνικά με μαλακό εξώφυλλο μόλις για 6 €, εκδομένο από την Ελευθεροτυπία, που φαντάζομαι, μπορεί να έχει κυκλοφορήσει και τους άλλους δύο. Αξίζει να ρίξετε μια ματιά.
Οι ιστορίες λοιπόν εκτυλίσσονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάπου στην δεκαετία τού '50. Οι ήρωες είναι ανθρωπόμορφα ζώα κάθε λογής και πρωταγωνιστής είναι ένας γάτος, μαύρος... πονηρός ( ), σκληρός όμως συναισθηματικός, έξυπνος και ρωμαλέος, με πολλές γνωριμίες αν και μοναχικός, και με μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες! Ο αρχετυπικός ντεντέκτιβ δηλαδή!
Πέρα από το αριστοτεχνικό αισθητικό αποτέλεσμα το σενάριο αληθινά ξεχωρίζει και συνδυάζει αστυνομική πλοκή με πολιτικό θέμα όπου βλέπουμε τα ζώα να εμπλέκονται σε πολύ... ανθρώπινες ιστορίες!
Στην πρώτη ιστορία, "Κάπου Ανάμεσα στις Σκιές" (Quelque Part Entre les Ombres) πρωτογνωριζόμαστε με τον Μπλακσαντ καθώς τον βλέπουμε να προσπαθεί να διαλευκάνει τον φόνο μιας παλιάς του αγαπημένης σε μια κλασική, αστυνομική ιστορία δίχως πολιτικό χρώμα.
Πολιτικό χρώμα βρίσκουμε στην δεύτερη ιστορία, "Το Αρκτικό Έθνος" (Arctic-Nation) το οποίο αγγίζει το θέμα τού ρατσισμού με σαφείς αναφορές στην Κου-Κλουξ-Κλαν. Εδώ ο ρατσισμός έχει σκιαγραφηθεί πολύ καλά και είναι από τα ζώα με λευκό τρίχωμα προς τα ζώα με μαύρο τρίχωμα! Το θέμα είναι η απαγωγή μιας μικρής μαύρης και σε αυτήν την ιστορία, μεταξύ άλλων, γίνεται και η γνωριμία τού Μπλακσαντ με τον δημοσιογράφο Γουίκλη ο οποίος θα τον συντροφεύει εφεξής στις περιπέτειές του.
Στην τρίτη ιστορία, "Κόκκινη Ψυχή" (Ame Rouge), το θέμα είναι η αριστερά και ο αντικομμουνισμός στις ΗΠΑ και βλέπουμε τον Μπλακσαντ να εμπλέκεται με αριστερούς καλλιτέχνες και φόνους που δεν τον αφορούν και να προσπαθεί να την βγάλει καθαρή. Υπάρχει επίσης μικρή αναφορά στο ολοκαύτωμα και τους Ναζί.
Στις ιστορίες βλέπει κανείς όλα τα ζώα, ενίοτε σε αρχετυπικούς ρόλους και π.χ. ο κακός θα είναι φίδι και οι αστυνομικοί θα είναι κυρίως σκυλιά. Άλλα ζώα είναι περισσότερο ανθρωπόμορφα, ειδικά οι όμορφες γυναίκες, ενώ άλλα λιγότερο. Τα περισσότερα δεν έχουν ουρές αν και κάποιος χαρακτήρας μπορεί να παρουσιαστεί με την ουρά του να εξέχει μέσα από τα ανθρώπινα ρούχα.
Ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα λοιπόν και προσωπικά αληθινά ανυπομονώ να δω να εκδίδεται κάποιο νέο άλμπουμ. Ένα πολύ καλό κόμιξ που αξίζει την προσοχή μας.
( Και μια μικρή... -ε, ίσως μεγάλη- παρένθεση εδώ για την ελληνική μετάφραση τού τρίτου τόμου που διάβασα. Με ενόχλησαν κάπως δυο προφανή σφάλματα. Ο καθηγητής αναφέρεται στον Μπλακσαντ με το παρατσούκλι που του είχε όταν ήταν μικρός. Μόνο που την μια τον φωνάζει "ξεφτέρι" και την άλλη "φωστήρα". Ένας μεταφραστής θα πρέπει όταν μεταφράζει να παρακολουθεί και την υπόθεση. Ένα είναι, φυσικά, το χαρακτηριστικό όνομα που του είχε ο καθηγητής, αλλιώς τι χαρακτηριστικό θα ήταν; (παντού chico listo στα Ισπανικά). Έπειτα η διάλεξη την μια ονομάζεται "Μια Εργασία για την Ειρήνη" και την άλλη "Μια Ενέργεια για την Ειρήνη" που είναι και το σωστό. Το ίδιο σφάλμα ασυνέπειας!
Υπάρχουν και μικρολαθάκια που περνούν μάλλον απαρατήρητα όπως εκεί που γράφει "να μην μας πάρουν τα σιρόπια" δηλ. οι γλύκες, ενώ θα έπρεπε να είχε μεταφραστεί "να μην μας πάρουν τα ζουμιά" δηλ. τα δάκρια, τελείως διαφορετικά σε νόημα! )
Μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορήσει μοναχά τρεις ιστορίες, όλες κι όλες, μέσα σε δέκα χρόνια, πράγμα που μάλλον φανερώνει την πολλή δουλειά που απαιτείται για το άψογο αποτέλεσμα που φτάνει τελικά στα χέρια μας. Το σχέδιο είναι έντονα εκφραστικό και πολύ προσεγμένο: κάθε καρέ ένας πίνακας που θα μπορούσα να κρεμάσω στον τοίχο μου. Το σενάριο απλά καταπληκτικό! Έξυπνη και ενδιαφέρουσα πλοκή με συνεχείς εκπλήξεις! Ένα εικονογραφηγήμα που έχει διακριθεί κι έχει κατακτήσει σημαντικά βραβεία, στην Ανγκουλέμ και αλλού.
Κατά την επίσκεψή μου στην Βαρκελώνη ενθουσιάστηκα όταν βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο ένα πολύ μεγάλο και ενημερωμένο τμήμα με κόμιξ και εκεί αγόρασα (μεταξύ πολλωωωών άλλων ;) ) σκληρόδετα καί τα τρία άλμπουμ τού Μπλακσαντ, στα Ισπανικά. Τις προάλλες βρήκα στον Ιανό τον τρίτο τόμο καί στα Ελληνικά με μαλακό εξώφυλλο μόλις για 6 €, εκδομένο από την Ελευθεροτυπία, που φαντάζομαι, μπορεί να έχει κυκλοφορήσει και τους άλλους δύο. Αξίζει να ρίξετε μια ματιά.
Οι ιστορίες λοιπόν εκτυλίσσονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάπου στην δεκαετία τού '50. Οι ήρωες είναι ανθρωπόμορφα ζώα κάθε λογής και πρωταγωνιστής είναι ένας γάτος, μαύρος... πονηρός ( ), σκληρός όμως συναισθηματικός, έξυπνος και ρωμαλέος, με πολλές γνωριμίες αν και μοναχικός, και με μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες! Ο αρχετυπικός ντεντέκτιβ δηλαδή!
Πέρα από το αριστοτεχνικό αισθητικό αποτέλεσμα το σενάριο αληθινά ξεχωρίζει και συνδυάζει αστυνομική πλοκή με πολιτικό θέμα όπου βλέπουμε τα ζώα να εμπλέκονται σε πολύ... ανθρώπινες ιστορίες!
Στην πρώτη ιστορία, "Κάπου Ανάμεσα στις Σκιές" (Quelque Part Entre les Ombres) πρωτογνωριζόμαστε με τον Μπλακσαντ καθώς τον βλέπουμε να προσπαθεί να διαλευκάνει τον φόνο μιας παλιάς του αγαπημένης σε μια κλασική, αστυνομική ιστορία δίχως πολιτικό χρώμα.
Πολιτικό χρώμα βρίσκουμε στην δεύτερη ιστορία, "Το Αρκτικό Έθνος" (Arctic-Nation) το οποίο αγγίζει το θέμα τού ρατσισμού με σαφείς αναφορές στην Κου-Κλουξ-Κλαν. Εδώ ο ρατσισμός έχει σκιαγραφηθεί πολύ καλά και είναι από τα ζώα με λευκό τρίχωμα προς τα ζώα με μαύρο τρίχωμα! Το θέμα είναι η απαγωγή μιας μικρής μαύρης και σε αυτήν την ιστορία, μεταξύ άλλων, γίνεται και η γνωριμία τού Μπλακσαντ με τον δημοσιογράφο Γουίκλη ο οποίος θα τον συντροφεύει εφεξής στις περιπέτειές του.
Στην τρίτη ιστορία, "Κόκκινη Ψυχή" (Ame Rouge), το θέμα είναι η αριστερά και ο αντικομμουνισμός στις ΗΠΑ και βλέπουμε τον Μπλακσαντ να εμπλέκεται με αριστερούς καλλιτέχνες και φόνους που δεν τον αφορούν και να προσπαθεί να την βγάλει καθαρή. Υπάρχει επίσης μικρή αναφορά στο ολοκαύτωμα και τους Ναζί.
Στις ιστορίες βλέπει κανείς όλα τα ζώα, ενίοτε σε αρχετυπικούς ρόλους και π.χ. ο κακός θα είναι φίδι και οι αστυνομικοί θα είναι κυρίως σκυλιά. Άλλα ζώα είναι περισσότερο ανθρωπόμορφα, ειδικά οι όμορφες γυναίκες, ενώ άλλα λιγότερο. Τα περισσότερα δεν έχουν ουρές αν και κάποιος χαρακτήρας μπορεί να παρουσιαστεί με την ουρά του να εξέχει μέσα από τα ανθρώπινα ρούχα.
Ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα λοιπόν και προσωπικά αληθινά ανυπομονώ να δω να εκδίδεται κάποιο νέο άλμπουμ. Ένα πολύ καλό κόμιξ που αξίζει την προσοχή μας.
( Και μια μικρή... -ε, ίσως μεγάλη- παρένθεση εδώ για την ελληνική μετάφραση τού τρίτου τόμου που διάβασα. Με ενόχλησαν κάπως δυο προφανή σφάλματα. Ο καθηγητής αναφέρεται στον Μπλακσαντ με το παρατσούκλι που του είχε όταν ήταν μικρός. Μόνο που την μια τον φωνάζει "ξεφτέρι" και την άλλη "φωστήρα". Ένας μεταφραστής θα πρέπει όταν μεταφράζει να παρακολουθεί και την υπόθεση. Ένα είναι, φυσικά, το χαρακτηριστικό όνομα που του είχε ο καθηγητής, αλλιώς τι χαρακτηριστικό θα ήταν; (παντού chico listo στα Ισπανικά). Έπειτα η διάλεξη την μια ονομάζεται "Μια Εργασία για την Ειρήνη" και την άλλη "Μια Ενέργεια για την Ειρήνη" που είναι και το σωστό. Το ίδιο σφάλμα ασυνέπειας!
Υπάρχουν και μικρολαθάκια που περνούν μάλλον απαρατήρητα όπως εκεί που γράφει "να μην μας πάρουν τα σιρόπια" δηλ. οι γλύκες, ενώ θα έπρεπε να είχε μεταφραστεί "να μην μας πάρουν τα ζουμιά" δηλ. τα δάκρια, τελείως διαφορετικά σε νόημα! )