Γραμμένο με το χέρι μου...

Καλησπέρα φίλοι, κάποια στιγμή από μια δημοσίευση του Παράδοξου, σκέφτηκα ν’ ανοίξουμε ένα νήμα όπου καθένας που έτσι αισθάνεται, θα γράφει κάτι δικό του ή κάποιου άλλου, με όποιο μέσο αυτή ή αυτός θα διαλέξει, χειρόγραφα...

Ξεκινώ με κάτι δικό μου, γραμμένο χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα, παρά τις κάποιες υπόνοιες φροντίδας...είχα μιαν ωραία μέρα σήμερα στον ήλιο...και νιώθω απλά και χωρίς πολλές προσπάθειες δημιουργική...

Εύχομαι και σ’ εσάς μια τέτοια διάθεση...

Πολυ ομορφο!! <<Σκληρο μαθημα [...] το περασμα απο την πολη>>

....Και όμορφα γράμματα Διατσέντα!!!

...ένα ποίημα-μαγικό χαλί, προσγειώθηκε στης μαμάς το πλυμένο νυχτικό
με τα τριανταφυλλάκια...​

σε αυτο το νημα δε θα σε κοντραρει κανεις!

Πολύ ωραία κείμενα και γράμματα. Εγώ στην Καλλιγραφία ήμουν πάτος. Και στην Ποίηση επίσης.
Ωραίο νήμα!

Μακρυγιάννη σ’ ευχαριστώ!

Παιδιά δεν χρειάζεται να είναι ποίηση αυτό που θα γράφουμε εδώ...μπορούμε να γράφουμε το ο,τιδήποτε, αρκεί να αφήνουμε αυτό το τόσο προσωπικό χαρακτηριστικό μας, που είναι ο γραφικός χαρακτήρας και όπως θα βλέπετε και σ’ αυτά που έχω γράψει δεν είναι κάτι σταθερό η γραφή μας, επηρεάζεται απ’ την ψυχική μας κατάσταση...

χτες βράδυ είχα μια δύσκολη διάθεση, εξού η επίμονη χάραξη των γραμμών ξανά και ξανά, πράγμα του δείχνει ένταση, οι αράδες είναι θεόστραβες...δεν θα το ξανάγραφα με τίποτα...καθόλου μελετημένα...αυθόρμητα, μ’ ένα κόκκινο bic στυλουδάκι...

Γράψτε να ζεστάνετε με την ψυχή σας το νήμα...μη μ’ αφήνετε μόνη μου!

Ένα άτιτλο ποίημα του Οσίπ Μαντελστάμ. Η μετάφραση και μια πολύ ενδιαφέρουσα σημείωση της μεταφράστριας εδώ.

Και δυο ωραίες απαγγελίες του ποιήματος για να το ακούσετε στα ρωσικά εδώ κι εδώ.

Η αντιγραφή αφιερώνεται στη Διατσέντα.

Η Διατσέντα σου στέλνει την αγάπη της διπλά και τρίδιπλα! Γιατί έχω μιαν έκδοση σπάνια με ποίηση του Μαντελστάμ, φτιαγμένη στο χέρι από Γάλλο φίλο, καλλιτέχνη τυπογράφο και του έχω (του Μαντελστάμ) εξ αιτίας της (έκδοσης) ιδιαίτερη αδυναμία, μάλιστα ήθελα να βάλω στο νήμα του Μακρυγιάννη περί φωτός ένα ποίημά του σχετικό και δείλιασα, γιατί ήμουν πολύ πληθωρική εκεί λόγω ενθουσιασμού με το θέμα του νήματος και κάπου πρέπει να με μαζεύω όταν ενθουσιάζομαι, γίνομαι λίγο πολύ...

...μόλις βρω το χρόνο όμως θα το κάνω, εξ αιτίας σου...

Μπέιζιλ είσαι υπέροχος, μεγαλόψυχος και μεγαλόπρεπος! Σ’ ευχαριστώ πολύ πολύ!

Θεέ μου, Καλ, πάνω στο πεντάγραμμο! Τι ομορφιά!

[Αν μπορεί κάποιος, ας ενώσει τις δυο τελευταίες αναρτήσεις μου γιατί εγώ δεν μπορώ]

Η χαρά δική μου Διατσέντα για την κοινή μας αδυναμία, καθώς φαίνεται: την ποίηση του Μαντελστάμ! Πολύ θα ήθελα να δω το βιβλίο που αναφέρεις. Σε ποια γλώσσα είναι τα ποιήματα; Στο πρωτότυπο; Μήπως σε γαλλική μετάφραση;
Μιας και «εκ των ρημάτων» του κρίνεται ο άνθρωπος, τα όσα αναφέρεις στην τελευταία σου πρόταση, μάλλον αφορούν εσένα!
Σκέφτηκα να προσθέσω και κάτι ακόμα, στα ελληνικά αυτή τη φορά κι ας είναι από μετάφραση.
Τόμας Μπέρνχαρντ - Τα βραβεία μου. Εκδ. Εστία, σελ. 42-43.

Ω Θεέ μου, τι πλούτος ξαφνικά! Τι να πώ; φτωχό θα’ναι...

Μακρυγιάννη καθόλου ορνιθοσκαλίσματα...υπέροχος! και ωραίο κείμενο! Ευχαριστίες από καρδιάς...

Μπέιζιλ μιλάμε για κέντημα, κέντημα, κέντημα! φοβερός γραφικός χαρακτήρας! το ρώσικο δεν μπορούσα να το κρίνω...το ελληνικό όμως απλά κέντημα!

Τώρα μια παρένθεση για τον Μαντελστάμ. Το βιβλίο μου (ονομάζεται FER, δηλαδή Σίδηρος, απ’ το ομώνυμο ποίημα) με την ποίηση του (επιλογή 21 ποιημάτων) είναι δίγλωσσο, με μετάφραση στα γαλλικά και ωραία χαρακτικά...στην πλοκή παραθέτω φωτογραφικό υλικό απ’ τη σελίδα τίτλου και μια σελίδα με ποίημα και χαρακτικό κι ένα σαλόνι με χαρακτικά...κρίμα που δεν φαίνεται στις φωτογραφίες το παιχνίδι των αντανακλάσεων με τις ματιέρες των χαρακτικών...

δεν ξέρω τι μελάνια χρησιμοποίησαν, δεν μπορούσα να ρωτήσω εκ του σύνεγγυς, γιατί όταν το αγόρασα στο Παρίσι, από βιβλιοπωλείο που φίλος κοινός διαχειρίζεται, εννοώ το “τρέχει” σαν διευθύνων και υπάλληλος κι απ’ όλα, κοινός φίλος με τον Πιέρ Μρεζέν, που είναι ο καλλιτέχνης τυπογράφος και δημιουργός των εκδόσεων Ρουλώ Λίμπρ (δηλαδή “ελεύθερος κύλινδρος”), τότε ο Πιέρ είχε μετακομίσει απ΄το Παρίσι στη Μασσαλία, εκτός δηλαδή του βεληνεκούς μου...(πολυλογού ξέρω! συγνώμη!)

Προσκυνώ τον γραφικό χαρακτήρα του Μπέιζιλ.-

Συμφωνώ Φιλιπ. Ο Μπέιζιλ στην προηγούμενη ζωή του πρέπει να ήταν αντιγραφέας χειρογράφων σε μεσαιωνικό μοναστήρι. Στο ίδιο που εγώ θα ήμουν καντηλαναύτης. :χαχαχα: