Ξενόγλωσσος τίτλος: La Quete de l'Oiseau du Temps
ISBN13: 978-1782763628
Εκδότης: Dargaud
Χρονολογία Έκδοσης: 1983-1987
Αριθμός σελίδων: 232
Διαστάσεις: 30x24
Μετάφραση: Ivanka Hahnenberger (αγγλικά)
Συγγραφέας/Δημιουργός: Serge Le Tendre, Regis Loisel
Ο Άκμπαρ είναι ένας πλανήτης, ή μάλλον ένας φανταστικός κόσμος με 2 ήλιους και 2 φεγγάρια. Η μαγεία κυριαρχεί, αφού πριν απο αιώνες κατοικείτο απο τους θεούς. Το τοπίο του, οι έρημοι και τα δάση του, στιγματίζεται από μυστηριώδη ερείπια και αρχαίους ναούς, και οι λαοί του κυβερνώνται απο μάγους-πρίγκιπες, πνευματικούς ηγέτες. Κατοικείται απο πολλά πλασματα, μαγικά, ανθρωπόμορφα ή και τερατόμορφα, καθώς και απο ανθρώπους. Βασικά οι άνθρωποι (humains) είναι το μόνο πλάσμα που παραπέμπει σε κάτι απο τον κόσμο μας, μιας και στις σελίδες της ιστορίας δε θα δείτε ούτε αλογα, ουτε σκυλους, ουτε λιοντάρια και αγελαδες. Οι αγροτες εκτρεφουν εξωτικα buvrelles, οι ιπποτες καβαλάνε δίποδα δεινοσαυροειδή και οι πρωταγωνιστες πετάνε πάνω σε τεράστια φτερωτά lopvent.
Σε κάθε κόσμο οπου κυριαρχεί η μαγεία, ελλοχεύει και το κακό: οι θεοί πριν φύγουν απο τον Άκμπαρ είχαν τιμωρήσει αυτόν που του πρόδωσε και τον φυλάκισαν σε ένα κοχύλι. Η μαγεία τους όμως δεν θα κρατούσε για πάντα, και έφτασε η ώρα που η φυλακή του καταρρέει. Λιγες μερες πριν καταστραφεί ο Akbar, μια μυστηριώδης κοκκινομάλα γκομενάρα, έρχεται στον ηλικιωμένο ήρωα Bragon ισχυρίζομενη οτι ειναι η κόρη της μάγισσας-πριγκίπισσας Μάρα, παλιάς του αγαπημένης. Ζητάει τη βοήθεια του να της βρει το κοχύλι και το Time Bird για να παρατεινει το ξορκι και να σωθει ο Ακμπαρ.
Ένα ενήλικο επικό κόμικ απο την αγαπημένη μου γαλλο-βελγική σχολή. Το σχέδιο του Regis Loisel δεν ακολουθεί τη ligne claire, είναι πληθωρικό, λίγο "λερωμένο" και κάποιες φορές βιαστικό και ελλειματικό. Σε κάποια σημεία ακόμα και η πανέμορφη Pelisse φαινεται λιγο παραμορφωμενη, αλλα σε γενικες γραμμες ειναι πλούσιο και επικό και μας ταξιδευει στα αλλοκοτα μερη του Akbar, βάλτους, ζούγκλες, ερήμους και αρχαίους ναούς που ξεπερνουν τη φαντασία.
Το σενάριο του Serge Le Tendre δεν περιλαμβάνει ξωτικά, νάνους και δράκους, αλλά όπως είπα, μάγους και άλλα ανθρωποειδή. Το προσωπικο μου μετρο συγκρισης ειναι πάντα ο Τόλκιν, και ετσι βρήκα τον κόσμο του Άκμπαρ κάπως χμ... "αυτοτελή". Δεν υπάρχουν πολλά ονόματα ή πληροφορίες για την ιστορία του ή τη φύση των πλασμάτων του, παρα μια αλλόκοτη αλλά υποτυπώδης μυθολογία που απαιτείται για να σταθεί πάνω της η υποθεση. Η αφηγηση κυρίως αφορά τους πρωταγωνιστές. Κατά τα άλλα αυτό το κενό πληροφοριας είναι που κάνει τον Άκμπαρ μαγικο μυστηριώδη.
Η ατμόσφαιρα της ιστορίας είναι νοσταλγική και κάπως Αποκαλύπτική, αφου ο πρωταγωνιστής είναι ο ηλικιωμένος ήρωας, και πολλά γεγονότα έχουν να κάνουν με το παρελθόν του. Και λέω Αποκαλυπτική με κεφαλίο, γιατί κανένα μέρος απο το οποίο περνούν οι ήρωες δεν μένει το ίδιο, αφού περνούν από κάθε είδους καταστροφές και μάχες για να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Η δράση ειναι καταιγιστική και αγωνιώδης, αφού σε πολλά σημεία βρίσκονται στριμωγμένοι απο παντού, στην κόψη του ξυραφιού. Οπως στο Ναό της Λήθης, η Pelisse ετοιμοθάνατη, οι ήρωες έτοιμοι να χάσουν τα λογικά τους, περικυκλωμένοι από εχθρικά όντα, να μη ξέρουν αν πρέπει να συνεχίσουν ή να επιστρέψουν στην έξοδο.
Οι χαρακτήρες δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι, αλλά μέχρι το τέλος όλοι θα αλλάξουν: εχθροί θα γίνουν φίλοι, φίλοι θα γίνουν εχθροί, κάποιοι θα καταστραφούν. Παρότι έχει κάποια κλισέ (είναι του 1983) και κάποια πράγματα τα είχα προβλέψει βάσει στοιχείων που με προϊδέαζαν, το τέλος είναι απο τα πιο δυνατά και τραγικά που έχω διαβάσει σε κόμικ, και αγγιξε ευαίσθητες χορδές μου με ενα πολυ έντεχνο και ύπουλο τρόπο.
Το διάβασα σε αγγλική μετάφραση, αλλά ομολογώ κάποια "μπαλονάκια" δεν τα κατάλαβα καθόλου, πιθανότατα λόγω κακής μετάφρασης. Το χειρότερο πράγμα πάνω στο βιβλίο είναι η τελευταία εικόνα με μια υπόσχεση για συνέχεια, η οποία, 30 χρόνια μετά, δεν ήρθε ακόμα. Κυκλοφόρησε και μια σειρά prequel η οποία είναι, ως συνήθως, κάπως υποδεέστερη, αν και υπαρχουν πληροφορίες οτι ετοιμαζεται πλέον και η συνέχεια.
Last edited:
