Καφές και βιβλίο ή καφές στο βιβλίο...

Ωραίο πράγμα οι διακοπές! Ωραίο πράγμα και η ελεύθερη κατασκήνωση! Τι πιο ωραίο απ' το να σε ξυπνάει ο ήλιος ξημερώματα, να βγαίνεις απ' τη σκηνή, να έχεις τη θάλασσα στα πόδια σου, να κάθεσαι σε μια ακρούλα με το βιβλίο σου και να πίνεις καφεδάκι;
Αυτό το ειδυλλιακό σκηνικό ήρθε να χαλάσει, άθελά της, μια πολυαγαπημένη φίλη και συν-κατασκηνώτρια. Γιατί όταν προσπαθείς να φτιάξεις αυτοσχέδιο φραπέ, με την τσίμπλα στο μάτι και με ένα σέικερ ποιότητας χου, ψου κι ωμέγα, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να κάνεις ζημιά. Και, στην προκειμένη περίπτωση, το θύμα ήταν το βιβλιαράκι μου. Ευτυχώς, δε χύθηκε όλος ο καφές πάνω. Πιτσιλίστηκαν όμως πέντε περίπου σελίδες και καλύτερα να μη σας περιγράψω την αντίδρασή μου
Να, λοιπόν, πως η βιβλιοφιλική φαντασίωση "καφές και βιβλίο στη θάλασσα" μετατρέπεται σε βιβλιοφιλικό εφιάλτη. Τι να κάνω, λοιπόν, κι εγώ; Είπα, τώρα που επέστρεψα, να ανοίξω ένα νήμα στη λέσχη για να παρηγορηθώ. Πείτε κι εσείς εμπειρίες - θετικές και αρνητικές - με το συνδυασμό βιβλίο και καφές. Πείτε και μερικά λόγια παρηγοριάς, αν θέλετε. Και πάνω απ' όλα πείτε κανένα μαντζούνι/γιατροσόφι/μυστική συνταγή της προπροπρογιαγιάς για να καθαρίσω όσο γίνεται το βιβλίο μου. Όλες οι προτάσεις ευπρόσδεκτες!

Το έχω πάθει κι εγώ. Σε διακοπές. Στην αρχή σοκ και θρήνος. Πέρασε ο χρόνος. Τώρα βλέπω το λεκέ κι αναθυμάμαι εκείνες τις διακοπές. Ας δώσουμε στο χρόνο λίγο χρόνο. Ως τότε...συμ-πάσχω.
Εν προκειμένω, άλλο μαντζούνι/γιατροσόφι από τον ίδιο τον χρόνο δεν ξέρω.

...

Ωραία η λίστα, πάντως. Ευχαριστούμε. Την ακούω τώρα με ουζάκι Μπαμπατζίμ και πιπεράτο σαλάμι Λευκάδος.

Το έχω πάθει και χωρίς να πάω διακοπές.Μετά από καιρό δίνει μία vintage αισθητική στο βιβλίο!

Αυτά είναι ωραία ενθύμια. Εγώ δανείζω τα βίβλια μου (τα προσέχω απίστευτα πολύ, όπως όλοι εδώ μέσα πιστεύω) στο παππού μου. Ο παππούς μου τα προσέχει αλλά λίγο η γιαγιά λίγο η ηλικία υπάρχουν ατυχήματα. Κάθε ζημιά όμως και μια ανάμνηση. Στο τελευταίο βιβλίο βρήκα λευκοπλαστ σε ένα σημείο που είχε λίγο σχιστεί...

Κι εγω ακουω τον Κασετοφωνο !!! Κατι αντιστοιχο ειχε συμβει στην περιοδο των πανελληνιων οπου ημουν αγκαλια με το βιβλιο των αρχαιων και εχοντας φτιαξει καφαδακι για να με κρατησει ξυπνια ημουν αραχτη στο μπαλκονι. Και σκαει μυτη ο μικρουλης, και χυνει τον καφε και εκει να δεις υστεριουλα. Ο καφες πιτσιλισε και αρωματισε γλυκα τον Σωκρατη που δεν ηταν ομως ειρων αλλα εκανε την αμφιβολια οπλο της σκεψης (ή κατι τετοιο).

Ο/Η Ιωάννα Μος έγραψε:

Πιτσιλίστηκαν όμως πέντε περίπου σελίδες

Click to expand...

Πως φαίνεται ο πραγματικός βιβλιόφιλος! Ίσως υπάρχουν αδιόρατα στίγματα και σε μια 6η σελίδα. Ψάξε το.
Δεν πειράζει. Τα σημάδια στα βιβλία είναι αναμνήσεις. Είναι τα δικά μας βιβλία! Στα φοιτητικά μου χρόνια είχα ένα συγκάτοικο, που άφηνε σκόπιμα τα νερά από τα βρεγμένα ρούχα να πέσουν πάνω στα βιβλία μου. Τον είχε εκνευρίσει η βιβλιοφιλία μου. Μου το ομολόγησε πολλά χρόνια μετά. Τον βασάνιζαν οι Ερινύες. Εγώ όμως τον θυμάμαι όταν ανοίγω κάποια βιβλία και τον βρίζω. :χαχαχα:
Όσο κι αν έχω προσπαθήσει δεν σβήνουν λεκέδες από καφέ. :κατάρα!: Ξεθώριασαν λίγο με Οξυζενέ, φρέσκο. Θέλει προσοχή στη χρήση, μην κάνεις καμιά τρύπα.

Ο/Η Στιλλ ιλλ έγραψε:

Κι εγω ακουω τον Κασετοφωνο !!!

Click to expand...

Απόλυτος συνδυασμός με ένα καλό βιβλίο!!!

Ο/Η Στιλλ ιλλ έγραψε:

Βιβλίο δανείζω στον αδερφό μου ... Του λέω, άσπιλο και αμόλυντο στο έδωσα και συ έτσι μου το ξεπληρώνεις ; Ιστορίες καθημερινής τρέλας :χαχαχα:

Click to expand...

Αυτό που περιγράφεις ζω. Δανειζω βιβλία στην αδερφή μου και όταν τη βλέπω να τα κρατάει διπλωμένα, τη "βρίζω" και το κρατάει με το δύο χέρια μετά. Της είχα δωσει πέρυσι το καλοκαίρι ένα βιβλίο από μια σειρά βιβλίων που διαβάζω και όταν το επέστρεψε κόντεψα να πάθω συγκοπη. Το οπισθόφυλλο βρεγμένο και στεγνωμενο από νερό, μέσα στις ζαρες, ένα μαυρο χάλι. Είχε λέει ένα κρύο μπουκάλι νερό, αυτό από τη ζέστη άρχισε να στάζει και την πλήρωσε το βιβλίο μου που το είχε δίπλα. Απο τότε, της είπα (όχι με πολύ ήρεμο τρόπο) ότι αν δεν τα προσέχει δεν υπάρχει περίπτωση να της ξαναδωσω και να αγοράζει δικά της. Ε, φέτος έχει δύο βιβλία κάθε φορά, ένα δανεισμένο δικό μου για το σπιτι και ένα δικό της για την παραλία.

[FONT=&quot] Γιατι πουλάκι μου δεν το κρατάς με τα δύο σου χέρια, τι άλλο μπορεί να κάνεις παράλληλα ; [/FONT]

Click to expand...

Έχω μερικές ιδέες...

γιατί το πιτόγυρο;

Ε, όχι πιτογυρο μαζί με το βιβλία. Φαντάζεσαι να στάζουν λάδια; Εφιαλτικό!!

Μακρυγιάννη, δοκίμασα το οξυζενέ και όντως βοηθάει λίγο! Ειδικά στους μικρότερους λεκέδες. Σ' ευχαριστώ πολύ για τη συμβουλή! Κατά τα άλλα, όπως πολύ σωστά είπατε, περιμένω να περάσει ο καιρός και να μετατραπούν οι λεκέδες σε μια μακρυνή ανάμνηση.
Εγώ, πάντως, δεν θέλω να διατηρώ τα βιβλία μου σαν καινούρια. Μ' αρέσει να φαίνεται ότι τα έχω διαβάσει. Οι ζάρες στη ράχη του εξωφύλλου π.χ. δε με ενοχλούν και τόσο. Αλλά όχι και καφές! Αυτό παραπάει. Ούτε πιτόγυρα, φυσικά. Βιβλίο και πιτόγυρο, καθόλου καλός συνδυασμός.
Επίσης, βιβλίο και παιδιά δεν είναι ιδιαιτέρα καλός συνδυασμός. Όσες φορές επεξεργάστηκα βιβλίο με ομάδα παιδιών, έτρεμε το φυλλοκάρδι μου για το τι μπορούσε να του συμβεί στα χέρια τους.
Γρίλε, πιο γλυκό πράγμα από το λευκοπλάστ στο βιβλίο δεν έχω ξανακούσει. Θεός ο παππούς! Σαν να του έβαλε τσιρότο στη γρατζουνιά.:χεχ:

Ο/Η Ιωάννα Μος έγραψε:

Ωραίο πράγμα οι διακοπές! Ωραίο πράγμα και η ελεύθερη κατασκήνωση! Τι πιο ωραίο απ' το να σε ξυπνάει ο ήλιος ξημερώματα, να βγαίνεις απ' τη σκηνή, να έχεις τη θάλασσα στα πόδια σου, να κάθεσαι σε μια ακρούλα με το βιβλίο σου και να πίνεις καφεδάκι;

Click to expand...

Ακόμη πιο ωραία είναι όλα αυτά στις 3 το μεσημέρι
χειρότερο είναι να σου φύγει ο καφές πάνω στο λαπ τοπ

Ο/Η Στιλλ ιλλ έγραψε:

τον Σωκρατη που δεν ηταν ομως ειρων αλλα εκανε την αμφιβολια οπλο της σκεψης (ή κατι τετοιο).

Click to expand...

Ήταν είρων, δεν ήταν άθεος:Ρ Έκανε την ειρωνεία όπλο της σκέψης, της αναζήτησης και της φιλοσοφικής έρευνας.

Να και επανάληψη στην εισαγωγή ενώ είμαι στη λέσχη, ποιος με πιάνει.

Απο το 2012 που τελείωσα, κι αυτό που το θυμόμουν θαύμα είναι. Η λέσχη σου παρέχει τα πάντα Αμάντα. Είναι εδώ για να σε διασκεδάσει, να σε μορφώσει και να σου κάνει επανάληψη.

Χαράζονται στο μυαλό για πάντα κάτι τέτοια:Ρ Θυμάμαι το πρώτο κείμενο αρχαίων ever, στην πρώτη γυμνασίου, που έλεγε 'όπως βέλτιστος γενήσεται ο παις.'.

Πριν ένα 2μηνο αποφοίτησα από τη σχολή (δασκάλα με τη βούλα πλέον ) κι αυτή η καταραμένη εισαγωγή ακόμη με στοιχιώνει.