Πολυγραφότατοι συγγραφείς

Τι γνώμη έχετε για τους συγγραφείς με πλούσιο αριθμητικά έργο?
Προσωπικά είμαι καχύποπτος απέναντί τους,για παράδειγμα ήθελα να αγοράσω το Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν,του Σιμενόν
γιατί μου άρεσε η περιγραφή του θέματος και τα θετικά σχόλια γύρω απ το βιβλίο,όταν όμως διάβασα ότι έχει γύρω στα 400 έργα δίστασα,
όταν μάλιστα διάβασα ότι για κάθε εμπορικό του βιβλίο έγραφε και ένα ποιοτικό,κάπως έτσι,αποφάσισα να μην ασχοληθώ.

Εσείς τι πιστεύετε επί του θέματος?
εγώ κλίνω στο συμπέρασμα ότι ένας επιτυχημένος εμπορικά και πολυγραφότατος συγγραφέας γίνεται κάπως έτσι


[video=youtube;tMZONL8x8NE]https://www.youtube.com/watch?v=tMZONL8x8NE[/video]

Χμμμμ το χρημα ουδεις εμισησε...Η αληθεια ειναι πως και εγω ειμαι αρνητικη σε συγγραφεις που εκδιδουν βιβλια ανα βδομαδα...

Ο Σιμενόν έχει γράψει ορισμένα μυθιστορήματα όπως ο Ανθρωπάκος απ' το Αρχαγγέλσκ τα οποία αποζημιώνουν για τα άλλα που επειδή ήταν ευπώλητα, αυτό δεν τα κάνει και εύπεπτα ή ανόητα ;)

Αλλά θα διαφωνήσω μαζί σου σχετικά με τους πολυγραφότατους συγγραφείς. Θα αντιπαραθέσω μάλιστα το Balzac και τον Maupassant που δεν είναι οι μόνοι αξιόλογοι. Προσωπικά συγκαταλέγω σε αυτούς τους συγγραφείς και την Άγκαθα γιατί μπορεί τα σκηνικά της να ήταν χιλιοπαιγμένα, πάντα όμως πετύχαινε την ατμόσφαιρα και διατηρούσε το πολύ καλού επιπέδου λεξιλόγιο.

Εμένα με προβληματίζουν πολύ περισσότερο οι συγγραφείς που ανοίγουν θεματικές ενότητες, κάνουν πολύ καλά intro και μετά εγκαταλείπουν.

Χαχαχα γέλασα πολύ με το βιντεάκι από Family Guy. Από κει και πέρα, δεν συμφωνώ ότι ο Κινγκ δεν προσπαθεί πια, ούτε και με το σκεπτικό σου Ορφέα. Αρκετοί απ' τους αγαπημένους μου είναι πολυγραφότατοι, και ευτυχώς, μια που υπάρχει μπόλικο υλικό τους να απολαύσουμε ))

δέν ξέρω γενικά, αλλα, άν γνώριζα εδώ στην ελλάδα τον κωστή παλαμά (οκ, ποιητή έστω) και, στην εποχή μας, το σαράντο καργάκο, θα τους έλεγα ''βούλωσ' το μωρό μου'' !

απο μιά στιγμή και μετά, ακόμα κι άν τα μεμονωμένα έργα είναι καλογραμμένα, ίσως οι αδόλεσχοι συγγραφείς δέν έχουν να κομίσουν πλέον τίποτε ούτε στον αναγνώστη, ούτε στην ίδια τους την τέχνη.

πόσο κίνγκ να διαβάσεις, όσο ωραία κι άν τα γράφει ;

Προσωπικά είμαι καχύποπτος απέναντι σε τέτοιους συγγραφείς και επιφυλάσσομαι για την ποιότητα του έργου τους.

Νομίζω ότι τουλάχιστον στην περίπτωση του Κινγκ, ρόλο παίζει το ότι είναι ένα αναγνωρισμένο όνομα και αποτελεί εγγύηση. Όταν αγοράζεις ένα βιβλίο του ξέρεις πολύ καλά τι θα διαβάσεις: μια ιστορία δράσης/τρόμου που θα εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο σε μια μικρή αμερικάνικη πόλη, κατά προτίμηση στην Νέα Αγγλία, όπου ο πρωταγωνιστής θα είναι σχεδόν πάντα ένας συγγραφέας με ροπή στον αλκοολισμό και έρχεται αντιμέτωπος με ένα δαίμονα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι ιστορίες του ακολουθούν αυτή την φόρμουλα, αλλά οι περισσότερες έχουν αυτά τα στοιχεία.
Η σύγκριση με συγγραφείς από άλλες εποχές, π.χ. Ουγκό δεν νομίζω ότι είναι θεμιτή, κυρίως επειδή οι συνθήκες στον εκδοτικό χώρο ήταν αρκετά διαφορετικές παλιά. Οι περισσότεροι συγγραφείς έγραφαν σε περιοδικά, που εξέδιδαν τις ιστορίες ανά τεύχος (έχω την εντύπωση ότι όλα τα έργα του Ντίκενς έτσι εκδόθηκαν).
Μια άλλη σάτιρα για τα πολλά βιβλία που έχει γράψει ο Κινγκ και ο Κράϊτον είναι στους Σίμπσονς, όπου στο αεροδρόμιο υπάρχει ένα βιβλιοπωλείο που πουλάει αποκλειστικά βιβλία τους.



Το πρόβλημα μου δεν είναι περιπτώσεις όπως ο Κινγκ, ο οποίος τουλάχιστον γράφει τα βιβλία που εκδίδονται με το όνομα του.
Το πρόβλημα μου είναι συγγραφείς όπως ο Γουίλμπουρ Σμιθ, εξίσου πολυγραφότατος, ο οποίος τώρα απλά γράφει μια περίληψη και άλλοι συγγραφείς (ghostwriters) γράφουν το βιβλίο. Και θα πληρωθεί 15 εκατομμύρια για αυτό.

Για τον Wilber Smith δεν γνώριζα ότι ακολουθεί αυτή τη τακτική όμως είμαι σίγουρος ότι o James Patterson το κάνει αυτό.
Πολυγραφότατοι συγγραφείς που μου'ρχονται τώρα στο μυαλό είναι ο Μπαλζάκ, ο Δουμάς, ο Τέρι Πράτσετ, η Αγκάθα Κρίστι, ο Σαίξπηρ, ο Carl May, ο Emilio Salgari, ο Καζαντζάκης. Όλοι τους έχουν γράψει και πατάτες, ειναι δεδομένο αυτό, όμως στο σύνολο του όλο το έργο τους αξιέπαινο.

Για τον Πάτερσον ισχύει, και νομίζω μάλιστα το 2014 κυκλοφόρησαν 14 μυθιστορήματα με το όνομα του.


Ο Γουίλμπουρ Σμιθ άρχισε να ακολουθεί αυτή την τακτική ύστερα από παρότρυνση της συζύγου του.

Μια πολυγραφότατη συγγραφέας είναι η Τζόϋς Κάρολ Όουτς, της οποίας δυστυχώς δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο..Νομίζω ότι έχει γράψει πάνω από 30 μυθιστορήματα από το 1964 μέχρι και σήμερα.

Ο Πάτερσον τουλάχιστον αναφέρει το όνομα του συνεργάτη στα εξώφυλλα.