Βιβλία από/για το Ιράν

Καλημέρα συμφορουμίτες για ακόμα μια φορά χρειάζομαι βοήθεια!

Αναζητώ λογοτεχνικά ή ιστορικό-πολιτικά βιβλία από το Ιραν ή έστω για το Ιράν (και εν μέρει τη γύρω περιοχή) με τα εξής χαρακτηριστικά:
- να είναι στα ελληνικά
- να μην αφορούν την αρχαία εποχή αλλά να ξεκινούν από τον μεσαίωνα εώς και σήμερα
- να μην εντάσσονται στη λεγόμενη "γυναικεία" λογοτεχνία (αν και δεν μ' αρέσει σαν χαρακτηρισμός...)

Καλημέρα Ιπποπόταμε

Έχω κατά νου δύο βιβλία που ίσως σου αρέσουν:
Το πρώτο είναι το "ποτέ χωρίς την κόρη μου", αληθινή ιστορία σχετικά με μία γυναίκα από τις Η.Π.Α, παντρεμένη με Ιρανό, που αναγκάστηκε να μείνει στο Ιράν για δύο χρόνια απ' ο,τι θυμάμαι. Πολύ καλό βιβλίο.
Το δεύτερο είναι η "φυλακισμένη της Τεχεράνης", που πιθανόν να μη μου έκανε τρομερή εντύπωση, γιατί δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτε:Ρ πάντως ειναι επίσης αληθινή ιστορία.
Ελπίζω να βοήθησα

Αν σου αρέσουν τα graphic novel μπορείς να δοκιμάσεις και αυτο.

Ευχαριστώ για τις προτάσεις!

Ιωάννα το "Περσέπολις" το έχω διαβάσει και το έχω δει.
Αμάντα αυτά που προτείνεις εσύ δεν τα έχω διαβάσει αν και το "Ποτέ χωρίς την κόρη μου" το είχα στα υπ'οψιν μου (είδα βέβαια κάποιες κριτικές που έλεγαν οτι περιέχει αρκετές γενικεύσεις και δυτικά στερεότυπα για τους ιρανούς που είναι ακριβώς αυτό που θα ήθελα να αποφύγω).

(είδα βέβαια κάποιες κριτικές που έλεγαν οτι περιέχει αρκετές γενικεύσεις και δυτικά στερεότυπα για τους ιρανούς που είναι ακριβώς αυτό που θα ήθελα να αποφύγω).

Click to expand...

Η αλήθεια είναι πως δεν αντιλήφθηκα κάτι τέτοιο! Αντιθέτως το βρήκα αντικειμενικό και χωρίς υπερβολές -ως επί το πλείστον, τουλάχιστον

Επιστρέφω με τις εντυπώσεις από την πρώτη επιδρομή στην ιρανική λογοτεχνία:

1. Δισάκι της Μπαχιγί Ναχτζαβανί (που πρότεινε ο Νικόλας)

Το βιβλίο δεν αναφέρεται στο Ιραν αλλά στην ευρύτερη περιοχή δίνοντας μια εικόνα για τους λαούς που έχουν κατοικήσει/ κατοικούν σε αυτά τα εδάφη.
Στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου έχουμε την αφήγηση του ίδιας ίστοριας ειπομένη από διαφορετικούς χαρακτήρες. Κάθε ένας από αυτούς τους χαρακτήρες "αντιπροσωπεύει" και μια διαφορετική εθνότητα ή/και θρησκεία. Παρουσιάζονται έτσι πεποιθήσεις και ήθη των διαφόρων λαών της περιοχής. Η συγγραφέας καταφέρνει με αυτό το ενδιαφέρον και σχετικά πρωτότυπο τρόπο να δώσει μια εικόνα για το πολυσχιδές πλέγμα ανθρώπων της περιοχής. Προσωπικά μου φάνηκε αρκετά καλό βιβλίο αλλά θα προτιμούσα αν εξέλισσε περισσότερο την ιστορία.

Στο biblionet διαβάζουμε:

2. Το πρωϊνό της μέθης της Φατανέ Χατζ Σεγιέντ Τζαβαντί

Το βιβλίο σε αντίθεση με το προήγουμενο αφορά το Ιραν. Ξεκινάει στο σύγχρονη Ιραν αλλά η βασική ιστορία εξελίσσεται αρκετά χρόνια πριν κοντά στη δεκαετία του 1930. Το βασικό θέμα του βιβλίου είναι χιλιοειπωμένο δύο άτομα από διαφορετικές κοινωνικές/οικονομικές τάξεις ερωτεύονται και αποφασίζουν να τα αψηφίσουν όλα και όλους για να ζήσουν τον έρωτά τους. Αυτό που το κάνει διαφορετικό, τουλάχιστον για μένα, είναι οτι τοποθετείται στην συγκεκριμένη χώρα- κοινωνία οπότε είναι διανθισμένο με πολλές πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας και σκέψης των ανθρώπων εκείνης της εποχής στο Ιραν. Το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον χωρίς να με εξιτάρει όμως.

Στο biblionet διαβάζουμε:

3. Το ξύπνημα του Ιράν της Σίρίν Εμπαντί

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι σχεδόν ακριβώς ότι ευχόμουν να ανακαλύψω όταν ξεκινούσα το νήμα. Πρόκειται για την ιστορία του σύγχρονου Ιραν με στοιχεία αυτοβιογραφίας της Σίριν Εμπαντί. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό για μένα είναι οτι πέρα από την πολύ ενδιαφέρουσα σύγχρονη ιστορία του Ιράν, παρουσιάζεται και πως την βίωσε ένα μέρος τουλάχιστον του ιρανικού πληθυσμού. Επιπλέον σε αντίθεση με άλλα βιβλία που είναι ένα στεγνό "κατηγορώ" κατά της χώρας το βιβλίο παρά το όσα περιγράφονται και την αντίθεση της συγγραφέας ιδιαίτερα στις αλλαγές που επέφερε το νέο καθεστώς μετά το 1978 διαπνέεται από μια υπερηφάνεια για την χώρα.
Η συγγραφέας (δικηγόρος στο επάγγελμα) τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 2003 κυρίως για τις προσπάθειες της για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών. Όντας η πρώτη (και μάλλον μοναδική) Ιρανή που τιμηθήκε με το Νόμπελ δέχθηκε θερμή υποδοχή μετά την επιστροφή της στη χώρα. Έκτοτε όμως οι απειλές εναντίον της αυξήθηκαν με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να ζει μόνιμα στο εξωτερικό. Ανεξαρτήτως από το αν θα διάβασετε το βιβλίο -κάτι που σας το συνιστώ- θα πρότεινα να ρίξετε μια ματιά τουλάχιστον στη βιογραφία της στο wikipedia

Στο biblionet διαβάζουμε:
4. Οι όχθες του αίματος της Φαρίμπα Χακτρουντί

Αυτό, το είχα διαβάσει πριν καιρό και δυστυχώς δεν θυμάμαι πάρα πολλά. Αυτό που μου έχει μείνει είναι οτι ενώ είχε ενα ενδιαφέρον θέμα και κάποια καλά αποσπάσματα σε αρκετά σημεία η αφήγηση (ή η μετάφραση; ) δεν ήταν καλή.

Στο biblionet διαβάζουμε:

Επόμενοι "στόχοι" το "Ποτέ χωρίς την κόρη μου" που ακόμα δεν κατάφερα να βρω διαθέσιμο καθώς και κάποιοι από τους μεγάλους ποιητές -εθνικούς ήρωες για τους Ιρανούς- όπως ο Χαφέζ, ο Καγιάμ και ο Ρουμί (αν και αυτό μάλλον θα πάρει περισσότερο καιρό γιατί κάποια αποσπάσματα που βρήκα δεν ήταν σε τόσο καλή μετάφραση)

Ιπποπόταμε εξαιρετικό!


Είχα κάνει ένα αξέχαστο ταξίδι στο Ιράν πριν 3-4 χρόνια.
Εντυπωσιάστηκα από την ευγένεια των ανθρώπων και την αγάπη όλων για τα λουλούδια (ε...χμ... η υπογραφή μου εξηγεί τις πρασινάδες)) )
Θα αναζητήσω το βιβλίο της Σιρίν Εμπαντί γιατί το θέμα που αναφέρει, με ενδιαφέρει πολύ.

Θυμάμαι ότι είχα μπει σε ένα κατάστημα για να αγοράσω κάποια αναμνηστικά και εκεί μου έπιασε κουβέντα ο φίλος του νεαρού ιδιοκτήτη, ο οποίος είχε έρθει για διακοπές από την Ολλανδία, όπου ζει τα τελευταία χρόνια.
Με χίλιες προφυλάξεις, μιλήσαμε για 10 λεπτά, στα οποία μου περιέγραψε την κατάσταση στη χώρα.

Το άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν 2 τάφοι από τους ποιητές που αναφέρεις.
Βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, είναι πνιγμένοι στα λουλούδια (εντυπωσιακοί κήποι και λουλούδια!) και ο κόσμος πηγαίνει εκεί για βόλτα, είναι ένα είδος πάρκου αναψυχής οι τάφοι για αυτούς! Απίστευτος σεβασμός και αγάπη για τους ποιητές τους!

Αχ τι μου θύμισες! Από τα ωραιότερα ταξίδια μου!
Είχα φέρει και αρκετά βιβλία από εκεί, τα οποία έδωσα.
Έχω στη συλλογή ένα πολύ όμορφο βιβλίο, με ποιήματα στα φαρσί και σε μετάφραση αλλά έχω μια δυσκολία να ανεβάζω φωτό

Το Ιράν πράγματι έχει μακροχρόνια ιστορία. Έχω μελετήσει κάποιους τόμους Ιρανικής Ιστορίας αλλά δυστυχώς κανένας από αυτούς δεν είναι στα Ελληνικά. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλά βιβλία για την ιστορία του Ιράν πέρα από αυτά που αναφέρονται στους Ελληνο-Περσικούς πολέμους. Αυτά που έχω διαβάσει είναι η σειρά Cambridge History of Iran (κάπως παλιό έργο αλλά ακόμα αρκετά καλό και αναλυτικό για την ιστορία του Ιράν από τα αρχαία χρόνια μέχρι το 1979) και το ‘From Cyrus to Alexander: A History of the Persian Empire’ του Pierre Briant σε αγγλική μετάφραση (έργο εξαιρετικό που αποφεύγει την Ελληνοκεντρική θεώρηση της αρχαίας Περσικής ιστορίας και είναι αρκετά αναλυτικό). Δυστυχώς, όπως ανέφερα παραπάνω, δεν ξέρω κάποιο βιβλίο στα Ελληνικά για να προτείνω.

Ο/Η Ιπποπόταμος έγραψε:

Αναζητώ..ιστορικό-πολιτικά βιβλία από το Ιραν ή έστω για το Ιράν..να μην αφορούν την αρχαία εποχή αλλά να ξεκινούν από τον μεσαίωνα εώς και σήμερα

Click to expand...

Xωρίς να είμαι ειδικός νομίζω πως με τις προυποθέσεις τις οποίες θέτεις, περιορίζεις αρκετά τις επιλογές.

Επειδή δεν γνωρίζω βιβλίο που να πληροί τις προυποθέσεις αυτές, θα σε πείραζε να σου προτείνω ένα βιβλιο που περιλαμβάνει αυτά που ζητάς, αλλά να περιλαμβάνει και ιστορία αρχαίας εποχής;


Αν δεν έχεις πρόβλημα ίσως να σου φανεί χρήσιμο το βιβλίο του Σαράντου Καργάκου Οι Πέρσες κι Εμείς. Για Μια Πολιτική Γνωριμίας: Ιστορικό και Ταξιδιωτικό Οδοιπορικό

Έχεις υπόψιν το Διαβάζοντας την Λολίτα στην Τεχεράνη?

Αν και ανήκει πιο πολύ στην κατηγορία των αυτοβιογραφίων/απομνημονεύματων, αλλά νομίζω ότι αφορά θέματα που ανήκουν στο κοινωνικό-πολιτικό πλαίσιο της χώρας.

Ουσιαστικά αφορά την ζωή της Αζάρ Ναφίζι, καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης (έφυγε από την χώρα το 1997).

Το βιβλίο επικεντρώνεται κυρίως στην περίοδο όπου στο σπίτι της μαζευόντουσαν φοιτήτριες της και διάβαζαν βιβλία που το καθεστώς είχε κρίνει ως αμφιλεγόμενα.

Χωρίζεται σε 4 ενότητες, Λολίτα, Γκάτσμπυ, Τζέημς και Όστεν και τα βιβλία που ερευνούν είναι αρκετά, συμπεριλαμβανομένων του Τυφλού Δολοφόνου της Άτγουντ και η Δίκη του Κάφκα. Πέρα από την λογοτεχνική ανάλυση γίνονται παράλληλα αρκετές αναφορές και στην κοινωνία του Ιράν. Κυκλοφορεί στα ελληνικά.

Θα σας πάρω λίγο ανάποδα:

@Ασάρα, δεν το έχω διαβάσει αλλά κάπου έχω ακούσει/διαβάσει για την ιστορία που πραγματεύεται. Μου είχε φανεί πολύ ενδιαφέρουσα και θα το δω στο μελλόν. Ευχαριστώ για την πρόταση/υπενθύμιση.

@Άραγκορν, ευχαριστώ για την πρόταση. Αν και με αφορούν κυρίως ιρανοί συγγραφείς θα το κοιτάξω όταν ξαναπεράσω από βιβλιοπωλείο. Αν σε ενδιαφέρουν τέτοιου είδους υπάρχουν αλλά δυο παρόμοια ( ; ) που είχα βρει όταν έψαχνα βιβλία περί Ιράν το ένα είναι από μια καθηγήτρια πανεπιστήμιου που δυστυχώς δεν θυμάμαι πως λέγεται (είχε το "οδοιπορικό" στον τίτλο) και το άλλο λέγεται "Βιοι Παράλληλοι" ή κάπως έτσι.

@Ναπολέοντα, ευχαριστώ για τις προτάσεις. Γενικά στα αγγλικά βρήκα πολλά ενδιαφέροντα βιβλία (αν και κυρίως από μη πέρσες συγγραφείς) που αναφέρονται και στην πιο σύγχρονη ιστορία. Αν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο πες μου να σου προτείνω μερικά (αν και δεν τα έχω διαβάσει προσωπικά).

@Εμιλυ ο βασικότερος λόγος αυτής της αναζήτησης ήταν ενα ταξίδι στο Ιραν που δυστυχώς ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες. Το Ιραν και κυρίως οι Ιρανοί είναι εξαιρετικοί. Είχα την τύχη να γνωρίσω αρκετούς Ιρανούς διαφορετικών τάξεων, ηλικιών και υποβάθρων και να δω -αν και κάποιες φορές από την κλειδαρότρυπα- τις απόψεις τους για τη σημερινή κατάσταση στο Ιραν, στο Μουσουλμανικό κόσμο αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Σε λίγες μέρες έχουν εκλογές και αναλόγως με το αποτέλεσμα είτε θα συνεχιστεί το άνοιγμα του Ιραν είτε θα γυρίσουν σε πιο κλειστές/απομονωτικές πολιτικές. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για αυτά γιατί θα βγούμε τελείως εκτός θέματος αλλά θα αναφέρω τα εξής που είναι πιο σχετικά με το φόρουμ:

1. Λατρεύουν τους ποιητές τους, όπως λές και εσύ, για αυτο τους χαρακτήρισα "εθνικούς ήρωες". Όταν τους έλεγα οτι έχω διαβάσει κάποια ποιήματα τους έλαμπε το πρόσωπό τους από υπερηφάνεια. Στο Σιράζ -όπου υπάρχουν κάποιοι από τους τάφους των σημαντικότερων ποιητών- γινόταν χαμός από ντόπιους καθημερινή (και ας έχει και είσοδο για να το επισκεφθείς). Νομίζω πως ξέρω σε ποιες συλλογές ποιημάτων αναφέρεσαι. Ήθελα να πάρω και εγώ -παρόλο που οι ντόπιοι μου είπαν πως δεν ήταν τόσο καλές οι μεταφράσεις- αλλά το αφήσα μαζί με τα υπόλοιπα σουβενίρ για την Τεχεράνη όπου τελικά δεν τα βρήκα

2. Είναι μορφωμένος λαός στην πλειονότητά του. Όλοι ξέρανε για την ιστορία αρχαίων Ελλήνων- Περσών (με κάποιες παραλλαγές σε σχέση με εμάς ) και αρκετοί είχαν διαβάσει αρχαίους Έλληνες (με πρώτο πρώτο τον Όμηρο και έπειτα τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα κ.α.). Αλλά και λίγοι είχαν διαβάσει και πιο σύγχρονους και συγκεκριμένα τον Καζαντζάκη. Μάλιστα ένας είχε διαβάσει 6-7 βιβλία του Καζαντζάκη και εγώ δεν είχα διαβάσει ούτε τα μισά από αυτά . Δεν μου ανέφεραν άλλον πιο σύγχρονο Έλληνα οπότε δεν ξέρω αν κυκλοφορεί κάτι άλλο.

3. Ένα ενδιαφέρον θέμα -που το θίγει και σε ένα κεφάλαιό της η Εμπαντί- είναι η δυσκολία να κυκλοφορήσουν διεθνώς βιβλία Ιρανών καθώς το εμπάργκο μπλόκαρε/μπλοκάρει; αρκετά από αυτά. Και προφανώς πρόβλημα αποτελεί και η λογοκρισία που υπάρχει εκεί σε εγχώρια αλλά και "δυτικά" βιβλία. Σε μια βόλτα με Ιρανούς πήρε το μάτι μου ενα εξώφυλλο με την φάτσα του Κάφκα σε ένα υπαίθριο πάγκο. Από ότι μου είπαν είναι από τα λίγα που κυκλοφορούν με την έγκριση του κράτους αλλά όπως και σχεδόν σε όλα τα πράγματα βρίσκουν τρόπους για να παρακάμψουν τους περιορισμούς. Κατά τ' άλλα σε μια βιτρίνα βιβλιοπωλείου είδα στα αγγλικά διάφορα που αναφέρονταν στους ελληνοπερσικούς πολέμους, την Οδύσσεια και περιέργως το "Γράμμα σ' ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ" της Φαλάτσι.

Τέλεια!
Και σε άλλα με υγεία να λέμε ...

Ωραιες οι ιρανες παντως

(τοσα ξερω τοσα λεω )