Πριν πολλά πολλά χρόνια έβλεπα μια αμερικανική ταινία με ένα τζίνι. Το τζίνι απελευθερώνεται στον σύγχρονο κόσμο κτλ. κτλ. Εξαρχής μου έκανε εντύπωση η φυτεμένη διαφήμιση που υπήρχε στην ταινία για τα Μακ Ντόναλντς. Π.χ. κάποια στιγμή φέρνουν στο τζίνι να φάει ένα βουνό από μπέργκερ από τα McDonalds κι αυτό ξετρελαίνεται! Τί "νοστιμιές" υπάρχουν στον σύγχρονο κόσμο!
Κάποια στιγμή, στην αμερικανική πόλη όπου βρίσκεται, το τζίνι περνάει μπροστά από το γυράδικο κάποιου Έλληνα. Το πλάνο φαινόταν πως πάρθηκε κρυφά. Ο άνθρωπος ίδρωνε να κόβει τον γύρο με το μακρύ μαχαίρι να βγάλει το μεροκάματο. Οπότε το τζίνι περνάει μπροστά από την πόρτα, κοντοστέκεται γιατί μύρισε κάτι γνώριμο και λέει με ένα ηλίθιο χαμόγελο χαράς: «Μμμμμμ…! Ακόμα ψήνουν κρέας σκύλου!»
Γενικότερα αντιπαθώ τις μαύρες διαφημίσεις. Αλλά μια μαύρη δυσφήμηση μου φαίνεται υπερμεγεθυμένα αντιπαθητική.
Αποκλειστικά και μόνο από εκείνο το γεγονός δεν πάτησα ποτέ στα Μακ Ντόναλτς, σχεδόν τρεις δεκαετίες τώρα. Ακόμα και σε μια ξένη πόλη που βρέθηκα κάποτε λίγο στα δύσκολα, τί θα φάω, προτίμησα τα Burger King. Και χάρηκα που δεν έπιασαν στην Ελλάδα του γύρου. Και λυπάμαι που βλέπω τελευταία ένα-δυο μαγαζιά McDonalds να κρατούν στην χώρα που τρώμε σκυλιά.
Βλέπω αυτόν τον καιρό τις διαφημίσεις της Άμστελ και με γεμίζουν αντιπάθεια για την Άμστελ και έπειτα, κατ’ επέκταση, για όλη την Χάινεκεν.
Οι διαφημίσεις έχουν ως εξής: δυο πιτσιρικάδες έχουν φτιάξει την δική τους μπίρα και θέλουν να ρωτήσουν αν είναι καλή κτλ. Είναι δοσμένοι σαν μπουνταλάδες. Στην αρχή σκέφτονται να ρωτήσουν την άποψη κάποιας Τούλας αλλά έπειτα πάνε και βρίσκουν κάποιον σοφό γέρο. Κι όταν ρωτήσουν τον σοφό γέρο για την μπίρα τους, αυτός τους λέει, ε ψιλοκαλή, αλλά τους παραπέμπει σε ένα ρητό του «σοφού» που έφτιαξε την Άμστελ. Γενικότερα η διαφήμιση βγάζει πως η τοπική μπίρα είναι μια μπουνταλάδικη, ερασιτεχνική προσπάθεια αλλά εμείς «Άμστελ, γιατί έτσι μας αρέσει.»
Και δεν με αρέσει καθόλου.
Εδώ δεν έχουμε μαύρη διαφήμιση, βέβαια. Εδώ έχουμε πάλλευκη, απλά όχι βουτηγμένη στην αγνότητα. Κι ιδού πώς έχει η ιστορία: η Heineken είναι ένας πολυεθνικός κολοσσός μπίρας, ο οποίος ξεκίνησε από την Ολλανδία, κι ο οποίος έχει τις γνωστότερες μπίρες. Αυτά με μια επιθετική πολιτική εξαγοράς. Διότι κι η Άμστελ κάποτε ήταν «αντίπαλος» αλλά ο Heineken την εξαγόρασε. Οπότε Heineken, Amstel, MacFarland, κι ένα σωρό άλλες μπίρες που σου σερβίρουν, ανήκουν όλες στον κολοσσό που λέγεται Heineken.
Ο Heineken δεν έγινε κολοσσός επειδή έχει καλή μπίρα (που μια χαρά είναι, βέβαια), αλλά επειδή ήταν καλός έμπορας, Ολλανδός άλλωστε.
Όταν η Heineken μπει στην αγορά μιας χώρας, μπορεί να εξαγοράσει την πιο επιτυχημένη, ας πούμε, τοπική μπίρα. Έχει τα φράγκα. Θα μπει π.χ. στην αγορά της Σλοβενίας; θα εξαγοράσει την Pivovarna Lasko. Θα πάει προς Ασία; Θα εξαγοράσει την Tiger. Και τα λοιπά, και τα λοιπά. Δεν έχει φρένο.
Πάνε κάμποσα χρόνια που στην Ελλάδα υπάρχει μια έξαρση για τοπικές μπίρες. Οι περισσότερες είναι μια χαρούλα. Βλέπουμε πια μάλιστα και μαύρες, σταρένιες κτλ.
Και φυσικά η Heineken δεν θα καθίσει τώρα να αγοράσει την κάθε τοπική μπιρίτσα. Οπότε, μέσα σε όλα ρίχνει και μια κιτρινίλα στην τηλεόραση, με τα πολλά λεφτά που έχει.
Είχα ακούσει, προ καιρού, πως η Heineken ακολουθεί σε μαγαζιά την εξής τακτική: απαιτεί το κατάστημα να μην διαθέτει άλλες μπίρες, παρά μόνο αποκλειστικά το πακέτο της Heineken. Και από εκεί και πέρα, που το πρόσεχα, πολύ συχνά διαπίστωσα πως πολλά καταστήματα σερβίρουν αποκλειστικά το πακέτο της Heineken.
Μάλλον αυτός είναι κι ο λόγος που πολύ πρόσφατα διάβαζα στις ειδήσεις πως η Ζυθοποιία Μακεδονίας - Θράκης, που φτιάχνει την μπίρα Βεργίνα, κατέθεσε αγωγή σε ολλανδικό δικαστήριο ζητώντας αποζημίωση ύψους 100 εκατ. ευρώ από την Αθηναϊκή Ζυθοποιία, αλλά και από την ολλανδική μητρική αυτής, τη Heineken N.V διότι έχει υποστεί ζημία από την καταχρηστική συμπεριφορά της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας η οποία εκμεταλλεύεται την δεσπόζουσα θέση της.
Κι όταν διαβάζετε «Αθηναϊκή Ζυθοποιία» μην δακρύζετε από τοπικιστική συγκίνηση. Για Heineken πρόκειται.
Δηλ. εντάξει. Ας αφήσουν να ζήσει και κανας άλλος...
Οπότε, κι ενώ μέχρι τώρα έπινα και Heineken, και Amstel, και MacFarland, η δική που προσωπική σχέση τελειώνει κάπου εδώ. Η διαφήμισή τους, επάνω μου, είχε αποτελέσματα.
Βεργίνα και μπίρα Ρεθύμνου. (Ελέγχοντας πάντα την ετικέτα, μην τους ρουφήξει κι αυτούς κάποια ρουφήχτρα.)
edit: Μύθος και Φιξ έχουν συγχωνευτεί με την δανέζικη Carlsberg.
Κάποια στιγμή, στην αμερικανική πόλη όπου βρίσκεται, το τζίνι περνάει μπροστά από το γυράδικο κάποιου Έλληνα. Το πλάνο φαινόταν πως πάρθηκε κρυφά. Ο άνθρωπος ίδρωνε να κόβει τον γύρο με το μακρύ μαχαίρι να βγάλει το μεροκάματο. Οπότε το τζίνι περνάει μπροστά από την πόρτα, κοντοστέκεται γιατί μύρισε κάτι γνώριμο και λέει με ένα ηλίθιο χαμόγελο χαράς: «Μμμμμμ…! Ακόμα ψήνουν κρέας σκύλου!»
Γενικότερα αντιπαθώ τις μαύρες διαφημίσεις. Αλλά μια μαύρη δυσφήμηση μου φαίνεται υπερμεγεθυμένα αντιπαθητική.
Αποκλειστικά και μόνο από εκείνο το γεγονός δεν πάτησα ποτέ στα Μακ Ντόναλτς, σχεδόν τρεις δεκαετίες τώρα. Ακόμα και σε μια ξένη πόλη που βρέθηκα κάποτε λίγο στα δύσκολα, τί θα φάω, προτίμησα τα Burger King. Και χάρηκα που δεν έπιασαν στην Ελλάδα του γύρου. Και λυπάμαι που βλέπω τελευταία ένα-δυο μαγαζιά McDonalds να κρατούν στην χώρα που τρώμε σκυλιά.
Βλέπω αυτόν τον καιρό τις διαφημίσεις της Άμστελ και με γεμίζουν αντιπάθεια για την Άμστελ και έπειτα, κατ’ επέκταση, για όλη την Χάινεκεν.
Οι διαφημίσεις έχουν ως εξής: δυο πιτσιρικάδες έχουν φτιάξει την δική τους μπίρα και θέλουν να ρωτήσουν αν είναι καλή κτλ. Είναι δοσμένοι σαν μπουνταλάδες. Στην αρχή σκέφτονται να ρωτήσουν την άποψη κάποιας Τούλας αλλά έπειτα πάνε και βρίσκουν κάποιον σοφό γέρο. Κι όταν ρωτήσουν τον σοφό γέρο για την μπίρα τους, αυτός τους λέει, ε ψιλοκαλή, αλλά τους παραπέμπει σε ένα ρητό του «σοφού» που έφτιαξε την Άμστελ. Γενικότερα η διαφήμιση βγάζει πως η τοπική μπίρα είναι μια μπουνταλάδικη, ερασιτεχνική προσπάθεια αλλά εμείς «Άμστελ, γιατί έτσι μας αρέσει.»
Και δεν με αρέσει καθόλου.
Εδώ δεν έχουμε μαύρη διαφήμιση, βέβαια. Εδώ έχουμε πάλλευκη, απλά όχι βουτηγμένη στην αγνότητα. Κι ιδού πώς έχει η ιστορία: η Heineken είναι ένας πολυεθνικός κολοσσός μπίρας, ο οποίος ξεκίνησε από την Ολλανδία, κι ο οποίος έχει τις γνωστότερες μπίρες. Αυτά με μια επιθετική πολιτική εξαγοράς. Διότι κι η Άμστελ κάποτε ήταν «αντίπαλος» αλλά ο Heineken την εξαγόρασε. Οπότε Heineken, Amstel, MacFarland, κι ένα σωρό άλλες μπίρες που σου σερβίρουν, ανήκουν όλες στον κολοσσό που λέγεται Heineken.
Ο Heineken δεν έγινε κολοσσός επειδή έχει καλή μπίρα (που μια χαρά είναι, βέβαια), αλλά επειδή ήταν καλός έμπορας, Ολλανδός άλλωστε.
Όταν η Heineken μπει στην αγορά μιας χώρας, μπορεί να εξαγοράσει την πιο επιτυχημένη, ας πούμε, τοπική μπίρα. Έχει τα φράγκα. Θα μπει π.χ. στην αγορά της Σλοβενίας; θα εξαγοράσει την Pivovarna Lasko. Θα πάει προς Ασία; Θα εξαγοράσει την Tiger. Και τα λοιπά, και τα λοιπά. Δεν έχει φρένο.
Πάνε κάμποσα χρόνια που στην Ελλάδα υπάρχει μια έξαρση για τοπικές μπίρες. Οι περισσότερες είναι μια χαρούλα. Βλέπουμε πια μάλιστα και μαύρες, σταρένιες κτλ.
Και φυσικά η Heineken δεν θα καθίσει τώρα να αγοράσει την κάθε τοπική μπιρίτσα. Οπότε, μέσα σε όλα ρίχνει και μια κιτρινίλα στην τηλεόραση, με τα πολλά λεφτά που έχει.
Είχα ακούσει, προ καιρού, πως η Heineken ακολουθεί σε μαγαζιά την εξής τακτική: απαιτεί το κατάστημα να μην διαθέτει άλλες μπίρες, παρά μόνο αποκλειστικά το πακέτο της Heineken. Και από εκεί και πέρα, που το πρόσεχα, πολύ συχνά διαπίστωσα πως πολλά καταστήματα σερβίρουν αποκλειστικά το πακέτο της Heineken.
Μάλλον αυτός είναι κι ο λόγος που πολύ πρόσφατα διάβαζα στις ειδήσεις πως η Ζυθοποιία Μακεδονίας - Θράκης, που φτιάχνει την μπίρα Βεργίνα, κατέθεσε αγωγή σε ολλανδικό δικαστήριο ζητώντας αποζημίωση ύψους 100 εκατ. ευρώ από την Αθηναϊκή Ζυθοποιία, αλλά και από την ολλανδική μητρική αυτής, τη Heineken N.V διότι έχει υποστεί ζημία από την καταχρηστική συμπεριφορά της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας η οποία εκμεταλλεύεται την δεσπόζουσα θέση της.
Κι όταν διαβάζετε «Αθηναϊκή Ζυθοποιία» μην δακρύζετε από τοπικιστική συγκίνηση. Για Heineken πρόκειται.
Δηλ. εντάξει. Ας αφήσουν να ζήσει και κανας άλλος...
Οπότε, κι ενώ μέχρι τώρα έπινα και Heineken, και Amstel, και MacFarland, η δική που προσωπική σχέση τελειώνει κάπου εδώ. Η διαφήμισή τους, επάνω μου, είχε αποτελέσματα.
Βεργίνα και μπίρα Ρεθύμνου. (Ελέγχοντας πάντα την ετικέτα, μην τους ρουφήξει κι αυτούς κάποια ρουφήχτρα.)
edit: Μύθος και Φιξ έχουν συγχωνευτεί με την δανέζικη Carlsberg.