Σχεδιάζεις την πλοκή ή παρασύρεσαι από την αφήγηση;

Θ

ΘοδωρήςΘοδωρής

Πολλοί συγγραφείς στις μέρες μας χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές για να γράψουν ένα βιβλίο. Δύο από αυτές είναι:
α) η προσχεδιασμένη πλοκή και σειρά των γεγονότων που πρόκειται να γράψει ένας συγγραφέας και
β) ο συνεπαρμός μέσα από την αφήγηση και την ροή των εξελίξεων.

Πληροφοριακά ο Stephen King στον πρόλογο του βιβλίου του " 'Salem's Lot "αναφέρει
It would be years before I would hear Alfred Bester’s axiom “The book is the boss,” but I didn’t need to; I learned it for myself writing the novel that eventually became ’Salem’s Lot. Of course, the writer can impose control; it’s just a really shitty idea. Writing controlled fiction is called “plotting.” Buckling your seatbelt and letting the story take over, however…that is called “storytelling.” Storytelling is as natural as breathing; plotting is the literary version of artificial respiration.
Click to expand...
που σημαίνει
Θα ήταν χρόνια πριν που θα ήθελα να ακούσω το αξίωμα του Alfred Bester «Το βιβλίο είναι το αφεντικό,» αλλά εγώ δεν χρειαζόταν να το κάνω. Το έμαθα μόνος μου γράφοντας το μυθιστόρημα που τελικά έγινε «Μέρος του Σάλεμ». Φυσικά, ο συγγραφέας μπορεί να επιβάλει τον έλεγχο είναι απλώς μια πραγματικά απαίσια ιδέα. Το να γράφεις ελεγχόμενo έργο φαντασίας λέγεται «σχεδιασμός». Το να κουμπώνεις τη ζώνη ασφαλείας σου και να αφήνεις την ιστορία να αναλάβει, όμως ... λέγεται «διήγηση ιστορίας». Η αφήγηση ιστοριών είναι τόσο φυσικη όσο η αναπνοή, ο σχεδιασμός είναι η λογοτεχνική εκδοχή της τεχνητής αναπνοής.
Click to expand...
Συμφωνείτε ή όχι με τον συγγραφέα; Ποιά τεχνική εσείς θα διαλέγατε;



Ήταν πιο σκοτεινά κι από ένα μάτσο κωλότρυπες (Τζορτζ Χίγκινς).
Click to expand...
Άναψα ένα τσιγάρο που είχε μια γεύση σαν μαντίλι υδραυλικού (Ρέιμοντ Τσάντλερ).
Click to expand...
 
Αντέρωτας

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Νομιζω η αληθεια ειναι καπου στη μεση. Απο τη μια θεωρω απιθανο να ξεκινησει καποιος να γραφει χωρις να εχει ενα πλανο στο μυαλο του, απο την αλλη θεωρω απιθανο να εχει ακολουθησει το πλανο 100% χωρις να εχει αλλαξει καθολου ατα την πορεια του γραψιματος, οταν το βιβλιο αποκτα δικη του ζωη.

Ειχα διαβασει οτι ο Κοελο ειχε γραψει τον Αλχημιστη στην πορεια μιας βδομαδας χωρις καποιο μελετημενο πλανο. Και ομως ειναι ενα ευκολοδιαβαστο αναγνωσμα με δομη, αρχη-μεση-τελος. Αυτο ομως νομιζω οτι ανηκει στις εξαιρεσεις και τους πειραματισμους που μπορει να κανουν καποιοι συγγραφεις.
 
Νικόλας Δε Κιντ

Νικόλας Δε Κιντ

Στην υποθετική ερώτηση αν θα έγραφα βιβλίο, η υποθετική μου απάντηση είναι "δεν ξέρω"...

Στα βιβλία που διαβάζω δεν κάνω τέτοιους διαχωρισμούς. Τα κρίνω εκ του αποτελέσματος...
 
Ν

Ναπολέοντας

Προσωπικά, έχοντας γράψει μερικές ιστορίες, προτιμώ ένα συνδυασμό και των δύο. Όταν ξεκινάω να γράψω μια ιστορία, συνήθως έχω σκεφτεί ότι κύριος χαρακτήρας θα είναι ο Α, κύρια γεγονότα το Β και Γ. Τις λεπτομέρειες τις αυτοσχεδιάζω ενώ γράφω: σε μερικές ιστορίες έχω αλλάξει κατεύθυνση και έχω προσθέσει νέους χαρακτήρες στην διάρκεια της αφήγησης, αυτοσχεδιάζοντας και αφήνοντας την ιστορία να με κατευθύνει. Άρα, ναι μεν έχω ένα γενικό πλάνο, αλλά τις λεπτομέρειες τις αυτοσχεδιάζω εκείνη την στιγμή που γράφω.
 
You must log in or register to reply here.
Top