νομιζω οτι ολοι μας εχουμε διαβασει καποιο βιβλιο, αν οχι βιβλια που δεν μας αρεσε το τελος τους. ειτε επειδη εμεις δεν περιμεναμε αυτο το τελος, ειτε επειδη στο τελος δεν διασαφηνιζονταν ορισμενα πραγματα, ειτε επειδη πολυ απλα ηταν χαλια κτλπ κτλπ. Εμενα μου εχει τυχει με το 1q84 του χαρουκι μουρακαμι ας πουμε γιατι οι ηρωες σε ολη την διαρκεια και τον τριων βιβλιων ηταν σε εναν αλλο κοσμο και προσπαθησανε να φυγουν απο κει αλλα δεν ειναι ξεκαθαρο αν τελικα τα καταφεραν, ειναι τοσο εκνευριστικο να διαβαζεις τρια βιβλια και να μην ξερεις τελικα το τελος. βεβαια μου εχει τυχει και με αλλα απλα δεν μου ερχονται αυτη την στιγμη, οταν θυμηθω θα σας πω.
Τα βιβλια που δεν σας αρεσε το τελος τους:
- Thread starter Βιβλιοπαρμένη
- Start date
Καλικάντζαρος
Δαγεροτύπης
Βιβλιοπαρμενη καλως ηρθες στη λεσχη!
Πολυ ενδιαφερον το νημα που ξεκινησες αλλα αν θε βαζουμε πλοκη θα ειναι γεματο
τσεκαρε αυτο το νημα να δεις πως γινεται!
Πολυ ενδιαφερον το νημα που ξεκινησες αλλα αν θε βαζουμε πλοκη θα ειναι γεματο
spoilers!
τσεκαρε αυτο το νημα να δεις πως γινεται!
Τα βιβλια που δεν σου αρεσε το τελος τους:
ουψ, συγχνωμη. Δεν το ηξερα.
ουψ, συγχνωμη. Δεν το ηξερα.
Last edited:
Βιβλιοπαρμένη καλώς ήρθες
Εμένα γενικώς δεν μου αρέσουν τα happy end(s?), είναι προβλέψιμα και με ξενίζουν κάπως.
Το πιο πρόσφατο που έχω στο μυαλό μου είναι το Φυλαχτό, (Βασιλιάς και Peter Straub) που, ενώ μου άρεσε πάρα πολύ ως βιβλίο, είχα φανταστεί από τις πρώτες σελίδες την τελευταία σκηνή, και, ως εκ θαύματος, έγινε ακριβώς αυτό που φαντάστηκα πως θα γινόταν.
Είναι κάπως κουραστικό το τέλος να είναι απλώς καλό, χωρίς ίχνος πικρίας έστω.
Κι ενώ ο Βασιλιάς έχει μιλήσει σχετικά κι είπε πως δεν πιστεύει πια στα μη αίσια τέλη -και προφανώς δεν τα χρησιμοποιεί πλέον
- διαφωνώ καθέτως. Το στενόχωρο, αναπάντεχο ίσως τέλος είναι ρεαλιστικό και πιο απολαυστικό, για εμένα προσωπικά.
Εμένα γενικώς δεν μου αρέσουν τα happy end(s?), είναι προβλέψιμα και με ξενίζουν κάπως.
Το πιο πρόσφατο που έχω στο μυαλό μου είναι το Φυλαχτό, (Βασιλιάς και Peter Straub) που, ενώ μου άρεσε πάρα πολύ ως βιβλίο, είχα φανταστεί από τις πρώτες σελίδες την τελευταία σκηνή, και, ως εκ θαύματος, έγινε ακριβώς αυτό που φαντάστηκα πως θα γινόταν.
Είναι κάπως κουραστικό το τέλος να είναι απλώς καλό, χωρίς ίχνος πικρίας έστω.
Κι ενώ ο Βασιλιάς έχει μιλήσει σχετικά κι είπε πως δεν πιστεύει πια στα μη αίσια τέλη -και προφανώς δεν τα χρησιμοποιεί πλέον
- διαφωνώ καθέτως. Το στενόχωρο, αναπάντεχο ίσως τέλος είναι ρεαλιστικό και πιο απολαυστικό, για εμένα προσωπικά.
Δε νομίζω πως είναι προβλέψιμο το χαρούμενο τέλος. Αν εξαιρέσεις τα αστυνομικά, στα οποία βρίσκεται πάντα ο δολοφόνος κλπ και λογικό κιόλας, σε πολλά άλλα είδη δεν υπάρχει -και πολύ- χαρούμενο τέλος. Τουναντίον, πιστεύω ότι έχει γίνει και λίγο μόδα, να σκοτώνουν αβέρτα-κουβέρτα (που λέμε στο χωριό μου) πρωταγωνιστές και λοιπούς. Πλέον, αυτό έχει καταντήσει προβλέψιμο.
Βάγγυ, για να είμαι ειλικρινής, το αντίθετο έχω παρατηρήσει. Ο πρωταγωνιστής πλέον δεν πεθαίνει με τίποτε, πάντα κάτι τον σώζει την τελευταία στιγμή, κι εφόσον το ξέρεις ότι αυτό θα συμβεί, δεν υπάρχει καθόλου αγωνία.
Είναι κάπως σαν ο συγγραφέας να βαδίζει σε προκαθορισμένους δρόμους, και το να γράψει κάτι απρόβλεπτο θα αντέβαινε ίσως τους 'κανόνες'.
Και, βασικά, δεν αναφερόμουν αποκλειστικά σε θανάτους, αλλά κυρίως στο πικρό τέλος, το απαισιόδοξο μεν αλλά ρεαλιστικό δε, εκείνο που σε αφήνει με έναν κόμπο στο στομάχι. Πλέον σπάνια υπάρχει αυτό: όλα πηγαίνουν καλά, το κακό πεθαίνει και όλοι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας, ούτε παραμυθάκι να διάβαζες
Είναι κάπως σαν ο συγγραφέας να βαδίζει σε προκαθορισμένους δρόμους, και το να γράψει κάτι απρόβλεπτο θα αντέβαινε ίσως τους 'κανόνες'.
Και, βασικά, δεν αναφερόμουν αποκλειστικά σε θανάτους, αλλά κυρίως στο πικρό τέλος, το απαισιόδοξο μεν αλλά ρεαλιστικό δε, εκείνο που σε αφήνει με έναν κόμπο στο στομάχι. Πλέον σπάνια υπάρχει αυτό: όλα πηγαίνουν καλά, το κακό πεθαίνει και όλοι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας, ούτε παραμυθάκι να διάβαζες
Το πικρό ή το γλυκόπικρο τέλος δεν σημαίνει ότι είναι πιο ρεαλιστικό από ένα αίσιο τέλος, την μαυρίλα την θεωρώ υπερεκτιμημένη και πολυχρησιμοποιημένη, αλλά γούστα είναι αυτά 
. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει βιβλίο που να με έχει απογοητέψει αποκλειστικά το τέλος του, συνήθως η απογοήτευση με χτυπάει γύρω στο τέλος του πρώτου μισού.
. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει βιβλίο που να με έχει απογοητέψει αποκλειστικά το τέλος του, συνήθως η απογοήτευση με χτυπάει γύρω στο τέλος του πρώτου μισού.Ναι, είναι καθαρά υποκειμενικό το θέμα.
(
Πάλι με την μάζα είμαι;;; ). Ευτυχώς υπάρχουν βιβλία για όλα τα γούστα και δεν νομίζω να έχει χαθεί η ισορροπία, δηλαδή μπορεί να ήσουν άτυχη με κάποιες επιλογές. Από κριτικές που διαβάζω, τα παράπονα για το τέλος ένος βιβλίου (καλού ή κακού), είναι όταν δεν κολλάει με το χτίσιμο της υπόλοιπης πλοκής.
(
Πάλι με την μάζα είμαι;;; ). Ευτυχώς υπάρχουν βιβλία για όλα τα γούστα και δεν νομίζω να έχει χαθεί η ισορροπία, δηλαδή μπορεί να ήσουν άτυχη με κάποιες επιλογές. Από κριτικές που διαβάζω, τα παράπονα για το τέλος ένος βιβλίου (καλού ή κακού), είναι όταν δεν κολλάει με το χτίσιμο της υπόλοιπης πλοκής.Αμάντα, φαίνεται ότι διαβάζουμε πολύ διαφορετικά βιβλία τότε. Ειδικά, αν πάρω παράδειγμα (για μένα) τα τελευταία 2 χρόνια και τις -αναγνωστικες- μου επιλογές, μόνο αίσιο δεν το λες το τέλος. Και από θανάτους, οουου χόρτασα, αυτό για μένα κατάντησε ολίγον τι κουραστικό. Δε θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα βιβλια, γιατι ξέρετε για τι είδους μιλάω οπότε θα θεωρηθεί σποιλερ. Θα πω απλώς, ότι από τις εκατομμύρια επιλογές που υπάρχουν, πρέπει να αλλάξουμε πλεύση για να "ευχαριστηθουμε" και οι 2 το τέλος που μας αρμόζει. ;) Μήπως να ανταλλάξουμε προτάσεις; 
Πάντως πάνω κάτω εννοούσα αυτό που λέει η
Τσίου
Ειδικά, αν πάρω παράδειγμα (για μένα) τα τελευταία 2 χρόνια και τις -αναγνωστικες- μου επιλογές, μόνο αίσιο δεν το λες το τέλος. Και από θανάτους, οουου χόρτασα, αυτό για μένα κατάντησε ολίγον τι κουραστικό. Δε θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα βιβλια, γιατι ξέρετε για τι είδους μιλάω οπότε θα θεωρηθεί σποιλερ. Θα πω απλώς, ότι από τις εκατομμύρια επιλογές που υπάρχουν, πρέπει να αλλάξουμε πλεύση για να "ευχαριστηθουμε" και οι 2 το τέλος που μας αρμόζει. ;) Μήπως να ανταλλάξουμε προτάσεις; Πάντως πάνω κάτω εννοούσα αυτό που λέει η
Τσίου
Last edited:
Θα έλεγα ό,τι έχω διαβάσει από King....Γούστα βέβαια είναι αυτά αλλά βρίσκω τα κλεισίματά του- πχ The Mist- ιδιαίτερα επίπεδα χωρίς την ζητούμενη κορύφωση και μου αφήνουν μια αίσθηση ανικανοποίητου θα έλεγα...
Μεφιστοφελή, είναι μάλλον μισά- μισά με τον Βασιλιά.
Μερικά (το Αυτό, η Μακριά Πορεία, Νεκρωταφίο Ζώων και πολλά άλλα) έχουν φανταστικά τέλη.
Τα πιο πρόσφατα έργα του έχουν στην πλειονότητά τους πεζά τέλη, προβλέψιμα και ''χαρωπά'', βλέπε Δόκτωρα Ύπνο. Εκεί έχω νιώσει αυτό που λες με το ανικανοποίητο.
Μερικά (το Αυτό, η Μακριά Πορεία, Νεκρωταφίο Ζώων και πολλά άλλα) έχουν φανταστικά τέλη.
Τα πιο πρόσφατα έργα του έχουν στην πλειονότητά τους πεζά τέλη, προβλέψιμα και ''χαρωπά'', βλέπε Δόκτωρα Ύπνο. Εκεί έχω νιώσει αυτό που λες με το ανικανοποίητο.
Αμάντα θα σου πω, η ομίχλη, ο υπνος και το νεκροταφειο ειναι αυτα π ειχα κατα νου. Το αυτο ειχα αρκεστει στην ταινια και δεν θελω αλλες επαφες με κλοουν -.-
Δεν έχεις άδικο όπως το θέτεις. Για μενα πάντως ήταν περισσότερο βίαιη απώλεια της αθωότητας παρά απότομη ωριμότητα. Πιστεύω στην ωριμότητα δεν είναι απαραίτητο να χάνεις και την αθωότητα σου (με τέτοιο τρόπο τουλάχιστον; ). Αλλά βρε παιδί μου , τι είχε περάσει πια αυτό το κορίτσι Θα το ξαναδιαβασω πάντως να δω αν το εκλάβω αλλιώς τώρα που έχουν περάσει κάποια χρόνια.
Θα το ξαναδιαβασω πάντως να δω αν το εκλάβω αλλιώς τώρα που έχουν περάσει κάποια χρόνια.Για τον Δόκτωρα ναι, εκατό τοις εκατό ναι (και κακώς το έγραψε αυτό το πράγμα κατ' εμέ) αλλά το νεκρωταφίο (έτσι είναι ο τίτλος, δεν το έγραψα λάθος:Ρ) θα διαφωνήσω, ήταν αρκετά εντυπωσιακό το τέλος. Και δεν μπορώ να πω ότι το είχα προβλέψει.
Την ομίχλη δεν την έχω διαβάσει, είχα δει την ταινία πολύ παλιά και δε μου άρεσε κι ιδιαίτερα:Ρ
Την ομίχλη δεν την έχω διαβάσει, είχα δει την ταινία πολύ παλιά και δε μου άρεσε κι ιδιαίτερα:Ρ
Συγγνώμη που επεμβαίνω, για την Ομίχλη θα συμφωνήσω, αλλά το νεκρωταφιο είχε φοβερό τέλος ! Όσο για το Το Αυτό, πιστεύω αξίζει μια ευκαιρία ! Give it a go που λένε και στο χωριό μου