Σχετικά με τις αντωνυμίες για τα τρανς άτομα

Στην Καλιφόρνια υπήρξε νομοσχέδιο (SB 219) το οποίο κινείται στο πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων των ομοφυλόφυλων και τρανς. Κατά το νομοσχέδιο αυτό —και μέσα στα άλλα (ενδεχομένως πολύ σωστά)— διάφορα, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης οφείλουν να απευθύνονται σε τρανς ασθενείς με τις αντωνυμίες που εκείνοι προτιμούν, ειδάλλως μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με πρόστιμο ή φυλάκιση[SUP]1[/SUP].

Βέβαια, ο Γερουσιαστής που εισηγήθηκε το νομοσχέδιο (το οποίο δεν έχω καταλάβει ακόμα εάν ήδη έγινε και νόμος), έσπευσε να συμπληρώσει έπειτα πως κανείς δεν θα τιμωρηθεί και πως ο νόμος είναι περισσότερο για εκφοβισμό (“It’s just more scare tactics by people who oppose all LGBT civil rights and protections”) διότι βέβαια, έτσι αντιλαμβάνεται την (όποια υποτιθέμενη) δημοκρατία: ως προϊόν εκφοβισμού.

Όπως και να ‘χει.

Πιστεύω πως οι περισσότεροι εδώ μέσα γνωρίζετε την υποστήριξή μου, σε άλλες συζητήσεις, στους γκέι αλλά και τα τρανς άτομα. Το βέβαιο είναι πως θα πρέπει να προασπίζουμε τα δικαιώματα μιας μειοψηφίας όπως είναι οι τρανς και κυρίως, να βοηθούμε να λύνονται τα πρακτικά προβλήματα της ζωής. Για μένα π.χ. φαντάζει πολύ πιο καίριο σαν θέμα το ότι ένας άντρας που γυρίζει το φύλο του σε γυναίκα, μπορεί να βρεθεί αποκλεισμένος από την αγορά εργασίας και πολύ πιθανό να καταλήξει στην πορνεία.

Η γλώσσα, όμως, ανήκει σε όλους μας και είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα.

Έβλεπα ένα βιντεάκι στο youTube όπου “ένα τρανς άτομο” μας διευκρίνισε πως “χρησιμοποιεί (προφανώς για τον εαυτό του) ουδέτερες αντωνυμίες” και νομίζω πως αυτό εντάσσεται σε μια τάση το κάθε τρανς άτομο να έχει δικαίωμα (ενδεχομένως με νόμο, όπως στην Καλιφόρνια) στις αντωνυμίες που θα πρέπει να χρησιμοποιούν οι άλλοι γι' αυτό.

Κι εκ πρώτης, μου γεννιούνται κάποιες επιφυλάξεις ως προς το όλο θέμα των αντωνυμιών.

Η γλώσσα δεν μπορεί να αλλάζει εγκάθετα
Καταρχήν, η γλώσσα δεν μπορεί να αλλάζει εγκάθετα. Δηλ. να έρχεται ένα θρησκευτικό, ιδεολογικό ή ό,τι άλλο ρεύμα και να αλλάζει τις δομές της γλώσσας και γενικότερα τον τρόπο που μιλάμε.

Οι τρανς αντωνυμίες κόντρα στην φύση της αντωνυμίας
Έπειτα, οι όλη ιδέα των αντωνυμιών είναι πως εξυπηρετούν στο ότι δεν χρειάζεται να ξέρεις ποιος είναι ο άλλος. Πόσο μάλλον την κοσμοθεωρία του. Λες “αυτός εκεί”, δίχως να χρειάζεται να ξέρεις κάτι για έναν ενδεχομένως τελείως αδιάφορο άνθρωπο για σένα. Με αυτήν την νέα πρόταση για χρήση αντωνυμιών (να έχεις ο καθένας τις δικες του, κόντρα στην σύμβαση), υπάρχει ρήξη με ένα δομικό γλωσσικό θέμα κι επιπλέον για να πάρεις τον σεβασμό, όπως τουλάχιστον τον εννοείς, φτάνεις να μην σέβεσαι τους άλλους, αφού θα πρέπει να αλλάξουν την γλώσσα τους κόντρα στο γλωσσικό τους αίσθημα και πρακτικά να φτάσουν να εξυπηρετούν τις αντωνυμίες αντί να εξυπηρετούνται από αυτές.

Οι τρανς αντωνυμίες ανοίγοντας τον δρόμο στον καθένα να έχει τις δικές του αντωνυμίες
Επιπλέον, εάν ανοίξει αυτό το κουτί της Πανδώρας, πού θα σταματήσει; Διότι έπειτα μπορεί να έρθει κάποιος και να σου πει, εγώ νιώθω μεγαλοσύνη και θέλω να χρησιμοποιείτε β' πληθυντικό όταν μου απευθύνεστε. Ή μπορώ να έρθω εγώ με την ολιστική μου σέκτα και να παρακαλέσω να χρησιμοποιείτε α' πληθυντικό όταν μου απευθύνεστε (γιατί όλοι είμαστε ένα), και βέβαια, κάποιος μπορεί να θέλει να χρησιμοποιούμε γ' πληθυντικό, γιατί πιστεύει πως ο ίδιος είναι τριαδικός και η πραγματική του φύση ενυπάρχει στους άλλους.
— Γιώργο έλα, πάρε τα πράγματα τους (δηλαδή: τα πράγματά σου)

Οι τρανς αντωνυμίες ως ασύδοτοι νεολογισμοί
Κοιτώντας τί γίνεται στα Αγγλικά, βλέπω πως εισάγονται νέες αντωνυμίες (!) Πολλές μάλιστα, όπως zie, zim, zir, zis, zieself κτλ.[SUP]2[/SUP] κατά το πώς μπορεί να εξυπηρετείται πλέον το κάθε νέο, επίπλαστο (μη βιολογικό) φύλο. Με την ίδια λογική, η κάθε μειοψηφία μπορεί να απαιτήσει τις δικές της αντωνυμίες. Τί θα μπορείς να αντιτάξεις στους Έλληνες Δωδεκαθεϊστές όταν έρθουν και απαιτήσουν αντί για εσύ/σου/εσείς/σας να χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε αυτούς π.χ. τα εφύ/φου/εφείς/φας;


Μοιάζει τραβηγμένο, βέβαια, αλλά δεν το λέω καθόλου, απλά για να αντιταχθώ ξεροκέφαλα σε μια κίνηση δημοκρατίας. Το λέω γιατί η όλη κίνηση να αλλάξει εγκάθετα η γλώσσα μού μοιάζει απλοϊκή, αντιδημοκρατική κι επιπλέον εστιάζει σε λάθος πράγματα. Εγώ θα τοποθετούσα σε πολύ διαφορετικά θέματα τα προβλήματα της δημοκρατίας απέναντι στα τρανς άτομα.

Επιπλέον, τέτοιες προτάσεις που προμοτάρονται από κάποιους, αναρωτιέμαι κατά πόσο αντικατροπτίζουν τα θέλω όλων των τρανς ατόμων. Θα με ενδιέφερε να βεβαιωθώ πως καταρχήν, δεν πρόκειται για φωνές από μια μειοψηφία της μειοψηφίας η οποία θέλει να επιβάλει έναν εγκάθετο γλωσσικό τρόπο στους πολλούς.

Οι άντρες και οι γυναίκες δεν ονομαζόμαστε "cis άτομα"
Τελευταίο, βλέπω πως τελευταία τα τρανς άτομα με αποκαλούν "cis άτομο". Έχει το χιούμορ του όταν ο άλλος παραπονιέται που του “κάνουνε” κάτι αλλά ο ίδιος δεν έχει καμιά επιφύλαξη να το κάνει ο ίδιος και μάλιστα υπερμεγεθυμένο. Διότι άλλο να έρχεσαι με ένα νέο όνομα για την πάρτη σου (“τρανς άτομο”) το οποίο κάπου είναι και εύλογο και τουλάχιστον αυτό, σε αντίθεση με τις αντωνυμίες που είναι δομικό γλωσσικό θέμα, μπορούμε σχετικά εύκολα να το σεβαστούμε, κι άλλο να αρχίζεις να ονομάζεις όλους τους υπόλοιπους όπως βόλεψε την φιλοσοφία σου, δίχως καν να τους ρωτήσεις.

Χρησιμοποίησα “τρανς άτομο”, μιας κι είδα πως υποτίθεται πως αυτός ο χαρακτηρισμός ενδείκνυται, ενώ είμαι βέβαιος πως πολλοί τρανσέξουαλ (βιολογικοί άντρες που το γυρίσανε σε γυναίκα) προτιμούν το “θεά” από το “άτομο”.

Αν σημειώσουμε εδώ, πως αντωνυμίες και το ουσιαστικό με το οποίο αυτοπροσδιορίζεσαι, είναι πράγματα διαφορετικά. Εάν κάποιος θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως “τρανς άτομο” ή “θεά” αυτό είναι στην τελική κάτι που οι υπόλοιποι μπορούμε να το δεχτούμε και να το χρησιμοποιήσουμε μάλλον ανώδυνα. Οι αντωνυμίες είναι δομικό θέμα της γλώσσας και δεν μπορεί ο καθένας να ζητάει από τους υπόλοιπους να αλλάξουμε τον τρόπο που μιλάμε κατά την δική του προτίμηση.

Πιστεύω πως το όλο θέμα με τις αντωνυμίες των τρανς είναι εσφαλμένο. Είναι εκεί που κάποιος δεν ξέρει πού να σταματήσει και στην προσπάθεια για την όποια δική του δημοκρατία, όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος τέλος πάντων, είναι έτοιμος να πατήσει λίγη από την δημοκρατία των πολλών. Και διόλου απίθανο η αρχή εδώ να είναι μια ανάγκη για κάποιον να ξεχωρίσει σαν ιδιαίτερος.

Προσωπικά, και βλέποντας το θέμα με τις αντωνυμίες να ξεκινά να απασχολήσει και την Ελλάδα, θα δώσω με μεγάλη χαρά στα τρανς άτομα την ολόιδια ισότιμη αδιαφορία που θα δώσω σε οποιονδήποτε άλλο έρθει και μου πει να αλλάξω τον τρόπο που μιλάω κατά την προσωπική του αντίληψη.

_________________________

1 Το κείμενο του νομοσχεδίου SB 219 της Καλιφόρνιας
2 University of Wisconsin

Πολυ ωραιες σκεψεις, με τις οποιες θα ελεγα οτι συμφωνω.

Πριν αναπτυξω κι εγω τις δικες μου σκεψεις, θα ηθελα λιγο να εξηγησεις το conclusion των σκεψεων σου. Δηλ. θα αναφεροσουν στη Χειλουδακη ως "αυτος" και θα αντιμετωπιζες με αδιαφορια την παρακληση του/της να χρησιμοποιεις θηλυκες αντωνυμιες;

Κάθε άλλο. Εκεί το άτομο αλλάζει την εξωτερική του εμφάνιση σε θηλυκό και τί πιο εύλογο από το να χρησιμοποιείς τις θηλυκές αντωνυμίες. Όχι γιατί σε παρακαλάει, αλλά γιατί είναι μέσα στην γλωσσική σύμβαση. Αυτή η κοπέλα... αυτή η κυρία... να εκείνη... κτλ.

Τώρα, αν κάποιος αλλάξει την εμφάνισή του από αρσενικό σε θηλυκό αλλά θέλει να χρησιμοποιώ αρσενικές αντωνυμίες, είναι εξίσου παράλογο με το να έρθει κάποια που δεν έχει αλλάξει φύλο και είναι π.χ. βιολογικό θηλυκό που μοιάζει με θηλυκό αλλά θέλει να χρησιμοποιώ αρσενικές αντωνυμίες. ("Δημήτρη, είμαι η Όλγα, η συμμαθήτριά σου από το Δημοτικό. Συνεχίζω να είμαι το κορίτσι που γνώρισες αλλά από σήμερα θέλω να χρησιμοποιείς τις αρσενικές αντωνυμίες για μένα." "Πάνε κάνε καμιά κωλοτούμπα, Όλγα.")

Στην Καλιφόρνια θεσπίστηκε νόμος κατά τον οποίο εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης οφείλουν να απευθύνονται σε τρανς ασθενείς με τις αντωνυμίες που εκείνοι προτιμούν, ειδάλλως μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με πρόστιμο ή φυλάκιση1.

Click to expand...

Τώρα, αν κάποιος αλλάξει την εμφάνισή του από αρσενικό σε θηλυκό αλλά θέλει να χρησιμοποιώ αρσενικές αντωνυμίες, είναι εξίσου παράλογο με το να έρθει κάποια που δεν έχει αλλάξει φύλο και είναι π.χ. βιολογικό θηλυκό που μοιάζει με θηλυκό αλλά θέλει να χρησιμοποιώ αρσενικές αντωνυμίες.

Click to expand...

Η Αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα όλα έρχονται αργοπορημένα.
Θα μου επιτρέψεις Φαροφύλακα να σου πω πως αυτό που αναφέρεις γίνεται ήδη στον Καναδά. Μπορείς να κάνεις αλλαγή φύλου στα χαρτιά μέσα σε λίγα λεπτά και αντίστοφα. Και αν δεν δεχτείς την ταυτότητα φύλου κάποιου που δεν αντιστοιχεί με την "εικόνα" του τότε είναι ποινικό αδίκημα.

Πατήστε στον σύνδεσμο για να δείτε πόσο εύκολα αλλάζεις ταυτότητα.
https://www.youtube.com/watch?v=gGpZSefYvwM

Φαντάζομαι οτι έγκειται στην ηθική του καθ'ενός το πως θα χρησιμοποιήσει τις αντωνυμίες απέναντι σε "τρανς" άτομα.

Αυτό:

Ο/Η Βασίλισσα έγραψε:

Και αν δεν δεχτείς την ταυτότητα φύλου κάποιου που δεν αντιστοιχεί με την "εικόνα" του τότε είναι ποινικό αδίκημα.

Click to expand...

είναι το εύλογο και διαφορετική περίπτωση από αυτήν στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω.

Όταν κάποιος μοιάζει γυναίκα, είναι το εύλογο να αναφερθείς σε αυτόν σαν να ήταν γυναίκα.

Το πρόβλημα είναι όταν ο καθένας έρχεται με το δικό του προσωπικό πακέτο αντωνυμιών το οποίο δεν είναι σύμφωνο με την εικόνα του ή το γλωσσικό αίσθημα.

Σε αυτό το βιντεάκι π.χ.: https://www.youtube.com/watch?v=dP6CVGJivI0

το "τρανς άτομο" με τα μακριά μαλλιά, που μοιάζει με κορίτσι, προτιμάει την ουδέτερη αντωνυμία.

Δηλ. να σε ρωτήσει κάποιος "Ποιος στο είπε;"
και να πεις "να, αυτό εκεί!"

Στα Αγγλικά, κάποιοι έχουν πραφανώς εισηγηθεί νέες αντωνυμίες (!)

Όταν κάποιος μοιάζει γυναίκα, είναι το εύλογο να αναφερθείς σε αυτόν σαν να ήταν γυναίκα.

Click to expand...

Μάλλον εγώ δεν εκφράστικα σωστά.
Στην παραπάνω περίπτωση που έγραψα μπορεί κάποιος άνθρωπος που έχει κάνει την αλλάγη του στα χαρτιά αλλά όχι στην εμφανησή του... Να ζητήσει να αναφερθείς σε αυτόν ενώ είναι γυναίκα στην όψη αλλά στα χαρτιά είναι Άνδρας.

Δυστυχώς τείνουμε στον παραλογισμό το οποίο θα δημιουργήσει μια ωραίοτατη βαβέλ... τόσο γλωσσική όσο και ψυχολογική.

Παρατηρω οτι ενισχυεται παρα πολυ το εξωτερικο το δικαιωμα του αυτοπροσδιορισμου και της αυτοδιαθεσης, και η επιβολη στους αλλους να ειναι σεβαστο αυτο το δικαιωμα, σε περιπτωσεις που αλλοτε θεωρουσαμε γραφικες. Η Αμερικη βεβαια ειναι η χωρα της υπερβολης, οπου ο καθε γραφικος (σημ.: κι εγω γραφικο με θεωρω ενιοτε :Ρ) μπορει να καλλιεργησει το παθος του με τροπους που δεν μπορει εδω. Η Αμερικη ειναι πολυπολιτισμικη με δεν ξερω κι εγω ποσες θρησκειες και αιρεσεις και πεποιθησεις που πιστευουν στο δρυιδισμό, τις νεραιδες, τους εξωγηινους κλπ.

Ειχα παρατηρησει με ενα φιλο μου οτι οντως, υπαρχον περιπτωσεις με ατομα που νιωθουν οτι ειναι μετενσαρκωση η αβαταρ εξωγηινου ή βασίλισσες των νεραιδων και αυτοπροσδιοριζονται ως τετοιοι. Εχουν μαλιστα υπαρξει περιπτωσεις οπου εχουν διεκδικησει νομικα το δικαιωμα αυτο, οπως, αν δεν κανω λαθος, ενας καθηγητης σχολειου που ενιωθε οτι ειναι ιπποποταμος.

Και μη ξεχνιομαστε, εγω ειμαι ξωτικο, ετσι; )) Προτιμω αντωνυμιες της Κουενυα

Ελπιζω να μη απομακρυνομαι πολυ απο το θεμα, αλλα νομιζω οι ακραιες περιπτωσεις που αναφερω απτονται στα πιο ακραια παραδειγματα του Φαρου. Σημαδι οτι τεινουμε σε ενα ακρατο υποκειμενισμο οπου ο αυτοπροσδιορισμος ειναι ανωτερος απο τη γλωσσα ή την πραγματικοτητα.


Δεν ξερω, ισως ειναι αδικο να κανω συνειρμο μεταξυ τρανς (και περιπτωσεις οπως του Αντιγονη-Τζεισον), και γραφικων περιπτωσεων οπως του ανθρωπου-ιπποποταμου. Ισως να ειναι και αδικο να θεωρω περιπτωσεις οπως του ανθρωπου-ιπποποταμου "Γραφικες", γιατι μπορει πχ του χρονου μια μερα να ξυπνησω σε μια χωρα οπου αυτο πρεπει να θεωρειται σεβαστο.

ΥΓ. Η wiki στα βιογραφικα λημματα χρησιμοποιει τις αντωνυμιες με τις οποιες αυτοπροσδιοριζεται το ατομο. Ενω δηλ. στα "παραδοσιακα" τρανς ατομα αναφερεται πχ. με θηλυκες αντωνυμιες, σε καποια αλλα αναφερεται με ουδετερες ή zie κλπ, εφοσον εχουν δηλωσει τετοια επιθυμια δημοσια.

Έβλεπα μόλις αυτό εδώ το βιντεάκι: Why Pronouns Matter For Trans People

Και ιδού και του λόγου το αληθές. Το ηλικιωμένο τρανς άτομο, λέει (0:23) πως προτιμάει για τον εαυτό της τις αντωνυμίες she και they. Τρίτο πληθυντικό!

Ο άλλος ο τύπος λέει (0:27) «I like to be reffered to as many things». Αυτό δεν το είχα σκεφτεί και περιπλέκει πολλαπλασιαστικά το θέμα. Όχι απλά να έχεις τις δικιές σου αντωνυμίες, κόντρα στο κοινό γλωσσικό αίσθημα, αλλά να έχεις διάφορες π.χ. κατά το πώς νιώθεις σήμερα αφότου ξύπνησες.

Λέει πάλι το ηλικιωμένο τρανς άτομο*: «Ποιος δεν θέλει να τον σέβονται» και έχω μια αίσθηση πως αυτό είναι και λίγο «Ποιος δεν θέλει να τον προσέχουν».

Καταλήγοντας στον όρο "misgender", ο οποίος φέρεται να σημαίνει πως έχεις κάνει λάθος στην αντωνυμία που προτιμά ο άλλος για την πάρτη του, αρχίζω να σκέφτομαι πως θα μπορούσε να σημαίνει καλύτερα τον άνθρωπο που τοποθετεί λάθος το φύλο του. Δηλ. για την περίπτωση που, για τον όποιο λόγο, νιώθεις κάτι διαφορετικό από αυτό που βιολογικά είσαι. Εάν αυτό δεν είναι "misgender", τότε τι είναι; (Δίχως απαραίτητα να δίνω προσωπικά ένα αρνητικό φορτίο στην λέξη.)


* η κυρία τέλος πάντων, κι υποθέτοντας πως αυτή η λέξη είναι οκ εφόσον η ίδια** προτιμά και το she.
** Και βέβαια, θα μπορούσα να πω "οι ίδιοι προτιμούν (!)" εφόσον και το they είναι οκ και ήδη αρχίζει να διαφαίνεται ο κυκεώνας.

Δεν ειδα το βιντεο, αλλα στα αγγλικα το they απο απροσωποπληθυντικο, εχει περασει ενιοτε σε χρηση αντι του "he/she".

Για παραδειγμα σε ενα εγχειριδιο εχω δει φρασεις οπως "Users should use their warranty..." αλλα και "A user should use their warranty..." (αντι για "his/her warranty"). Απο και και περα, το they χρησιμοποιειται συγκεκριμενα και για ενα ατομο εφοσον δεν ξερουμε το φυλο του (αν και αντι-γραμματικα). Πχ. "'Anterotas' sent me a friend request but I don't know them".

Οποτε επειδη ισως καποιοι δεν ηξεραν πως να αναφερθουν και ελεγαν "they", λεει για πλακα οτι γουσταρει να "ειναι πολλοι"

Δεν πρέπει να πήγαινα δημοτικό, το θυμάμαι όμως σαν τώρα. Καλοκαίρι, καθόμουν σε ένα πεζουλάκι και έπαιζα με το βέλκρο του παπουτσιού μου περιμένοντας τους δικούς μου να βγουν από ένα μαγαζί με τουριστικά είδη. Με πλησιάζει μια κυρία, κάνει βαθύ κάθισμα και μου λέει, "Πως σε λένε αγοράκι;". Δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα αυτή την ερώτηση (ήμουν ασχημούτσικο, είχα κοντό μαλλί, φουστανάκια ούτε να τα δω μπροστά μου, και αντί για μπάρμπι ζητούσα πράσινα στρατιωτάκια και αυτοκινητάκια) και ίσως επειδή με έτρωγε το μαράζι με τέτοια μπερδέματα, ο τρόπος που της είπα, "Δεν είμαι αγοράκι, είμαι κοριτσάκι" ήταν κακός, γιατί ξαφνιάστηκε σαν την θεία μου την χίπισσα στα Μάταλα και τραβήχτηκε αμέσως. Το θυμάμαι και γελάω αλλά ειλικρινά όταν ήμουν μικρή πληγωνόμουν και θύμωνα. Τώρα που έχω την μαλλούκλα και δύσκολα ο άλλος θα μου πει "δικέ μου, μη ξηγιέσαι έτσι" εκ του ασφαλούς δηλώνω πως το θέμα με τις αντωνυμίες και τα άρθρα είναι για μένα ψιλά γράμματα. Επειδή όμως έχω νιώσει πόσο άσχημο είναι, αν ο άλλος απαιτήσει να τον λέω όπως εκείνος θέλει, αυτό θα κάνω. Άλλωστε, it's no skin off my back.

Ο/Η Αντέρωτας έγραψε:

Δεν ξερω, ισως ειναι αδικο να κανω συνειρμο μεταξυ τρανς (και περιπτωσεις οπως του Αντιγονη-Τζεισον), και γραφικων περιπτωσεων οπως του ανθρωπου-ιπποποταμου.

Click to expand...

Γραφικό τώρα αλλά τί θα σταματάει τον οποιονδήποτε να δηλώνει οτιδήποτε και να απαιτεί να αλλάζεις τις αντωνυμίες που χρησιμοποιείς σε οτιδήποτε, αν ξεκινήσει μια φορά αυτή η ιστορία;

Ιδού ένας λευκός άντρας που από μια μέρα κι έπειτα νιώθει και δηλώνει Φιλιππινέζα (ζντόινγκ!)

[video=youtube;wWPRATTYnYk]https://www.youtube.com/watch?v=wWPRATTYnYk[/video]

(Παρεμπιπτόντως, να φανταστώ πως είναι αντιδημοκρατικό που δεν θα του δοθεί το δικαίωμα να αγωνιστεί στην εθνική γυναικών των Φιλιππίνων; )

Έχει ενδιαφέρον ότι στην γλωσσολογία οι αντωνυμίες (όπως οι προθέσεις κ.α.) αποτελούν "κλειστή κατηγορία" (closed-class of words). Δηλ. μια ομάδα λέξεων η οποία έχει καθορισμένο αριθμό λέξεων και δεν δέχεται καθόλου εύκολα νέα μέλη. Αυτό από τεχνική γλωσσολογική σκοπιά.

Επιπλέον σκεφτόμουν: Ας πούμε πως έχω τρεις γνωστούς όπου το κάθε άτομο μου ζητά να χρησιμοποιώ όποια αντωνυμία θέλει (το Α άτομο θηλυκή παρότι μοιάζει αρσενικό, το Β άτομο αρσενική παρότι μοιάζει θηλυκό και το Γ άτομο ουδέτερη παρότι μοιάζει θηλυκό). Σε έναν μήνα που τους ξαναβλέπω έχουν αλλάξει αντωνυμίες, γιατί μπορεί να περνάν κρίση ταυτότητας ή κι από γούστο, και το Α άτομο συνεχίζει να μοιάζει αρσενικό αλλά θέλει να χρησιμοποιώ την ουδέτερη αντωνυμία, το Β άτομο επίσης ουδέτερη παρότι τώρα μοιάζει με αρσενικό, και το Γ άτομο αρσενική πια, παρότι είναι δύσκολο να καθορίσεις φύλο. Στην παρέα τους γνωρίζω κι άλλους τρεις, όπου δύο μοιάζουν αρσενικά, αλλά ο ένας προτιμά το ουδέτερο και ο άλλος το θηλυκό ενώ ο τρίτος μοιάζει άντρας και προτιμά της αρσενικές αντωνυμίες. Και δεν θέλω να φανταστώ καν την βραδιά που θα βρεθούμε σε ένα πάρτι με πολύν κόσμο.

Θα έπρεπε να γίνεται φανερό αυτό που θα έπρεπε να είναι συνάμα και αυτονόητο: καταρχήν πως οι αντωνυμίες έχουν ακριβώς αυτήν την απρόσωπη χρήση, όπου δεν χρειάζεται να σε απασχολούν τα εσωτερικά θέματα του καθενός, υπάρχουν για να διευκολύνεται (και όχι να δυσχεραίνεται) η κουβέντα, κι επιπλέον, πως όλα αυτά μάλλον είναι κάπως παράλογα, κι εκεί που ζητάς από τον άλλο πολλά, κάποια στιγμή έως αδύνατα, και αρχίζεις να τσαλαπατάς τα χωράφια της δικής του δημοκρατίας, για δικά σου προσωπικά θέματα φιλοσοφίας και ταυτότητας. Είναι εκεί που δεν ξέρεις πού είναι η γραμμή, να σταματήσεις.

Η γλώσσα δεν πρέπει να αλλάζει κατά το δοκούν του καθενός.

Παρεμπιπτόντως,

Ο/Η Τσίου έγραψε:

Δεν πρέπει να πήγαινα δημοτικό, το θυμάμαι όμως σαν τώρα. Καλοκαίρι, καθόμουν σε ένα πεζουλάκι και έπαιζα με το βέλκρο του παπουτσιού μου περιμένοντας τους δικούς μου να βγουν από ένα μαγαζί με τουριστικά είδη. Με πλησιάζει μια κυρία, κάνει βαθύ κάθισμα και μου λέει, "Πως σε λένε αγοράκι;". Δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα αυτή την ερώτηση (ήμουν ασχημούτσικο, είχα κοντό μαλλί, φουστανάκια ούτε να τα δω μπροστά μου, και αντί για μπάρμπι ζητούσα πράσινα στρατιωτάκια και αυτοκινητάκια) και ίσως επειδή με έτρωγε το μαράζι με τέτοια μπερδέματα, ο τρόπος που της είπα, "Δεν είμαι αγοράκι, είμαι κοριτσάκι" ήταν κακός, γιατί ξαφνιάστηκε σαν την θεία μου την χίπισσα στα Μάταλα και τραβήχτηκε αμέσως. Το θυμάμαι και γελάω αλλά ειλικρινά όταν ήμουν μικρή πληγωνόμουν και θύμωνα. Τώρα που έχω την μαλλούκλα και δύσκολα ο άλλος θα μου πει "δικέ μου, μη ξηγιέσαι έτσι" εκ του ασφαλούς δηλώνω πως το θέμα με τις αντωνυμίες και τα άρθρα είναι για μένα ψιλά γράμματα. Επειδή όμως έχω νιώσει πόσο άσχημο είναι, αν ο άλλος απαιτήσει να τον λέω όπως εκείνος θέλει, αυτό θα κάνω. Άλλωστε, it's no skin off my back.

Click to expand...

Κι εγώ θυμάμαι να με έχουν πει κοριτσάκι καναδυο φορές παιδί. Προσωπικά, δεν ένιωσα άσχημα. Και σε οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμα και να είχα νιώσει, για εμένα αυτό δεν μπορεί να ειναι αρκετός λόγος για να μπούμε όλοι, σαν κοινωνία, σε έναν χορό παραλόγου όπου ο καθένας θα μπορεί να έρχεται με την όποια απαίτηση, από εσένα, με άλλοθι τον δικό του εσωτερικό κόσμο.

Το ζήτημα με τις αντωνυμίες είναι αρκετά περίπλοκο αν και ο χρόνος θα δείξει εαν οι νέες αντωνυμίες θα επικρατήσουν όπως το zieself. Από όσο ξερω στα ελληνικά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει κάποια συγκεκριμένη προσπάθεια ώστε να προσαρμοστεί η γλώσσα στις νέες εξελίξεις αλλά ακόμη και να γίνει θεωρώ ότι θα έχει την ίδια τύχη με την καθαρεύουσα.

Προσωπικά θεωρώ ότι δεν θα υπάρχει ιδιαίτερος αντίκτυπος στην χρήση της γλώσσας, είτε εδώ είτε σε αγγλόφωνες χώρες.
Νομίζω ότι ο πολύς κόσμος θεωρεί λίγο υπερβολικά αυτά τα ζητήματα.
Παράδειγμα ο Τζάστιν Τρυντό, ο οποίος (και καλά κάνει) στηρίζει τα δικαιώματα των γυναικών, των μειονοτήτων, και γενικότερα δίνει μια εικόνα ενός ηγέτη που νοιάζεται για τα προβλήματα της καναδικής κοινωνίας. Και σε κάποια ομιλία διόρθωσε μια γυναίκα που χρησιμοποίησε την λέξη mankind εξηγώντας της ότι το ορθό είναι peoplekind. Ασφαλώς η απάντηση του έγινε viral και κυκλοφόρησε ευρέως σε σελίδες της αλτ-ράιτ. Οι ιδεολογικοί του αντίπαλοι τον κατηγόρησαν για περιορισμένη σκέψη και μέχρι και ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ τον χλεύασε.
Εν τέλει ο ίδιος ο Τρυντό αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι επρόκειτο για ένα κακό αστείο.

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

(Παρεμπιπτόντως, να φανταστώ πως είναι αντιδημοκρατικό που δεν θα του δοθεί το δικαίωμα να αγωνιστεί στην εθνική γυναικών των Φιλιππίνων; )

Click to expand...

Πλάκα πλάκα αυτό είναι ένα μείζον ζήτημα. Ίσως πιο σημαντικό από την γλώσσα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Laurel Hubbard, τρανς αθλήτρια από την Ν. Ζηλανδία η οποία συμμετείχε και νίκησε εκπροσωπόντας την χώρα της σε αγώνες άρσης βαρών. Αρκετές αθλήτριες, μια εκ των οποίων ηττήθηκε, έκριναν την συμμετοχή της Hubbard ως άδικη.

Κι αυτά, το να αλλάξουν λέξεις καθιερωμένες και ο snowman να γίνει snowperson, προσωπικά μού μοιάζουνε κάπως ανόητα. Ας αλλάξει η ουσία ώστε κάθε άνθρωπος να έχει τον χώρο του κάτω απ' τον ήλιο, και τότε δεν θα έχει σημασία πού έχει την καταγωγή της κάποια λέξη.

Όσο γι'αυτό που λες για την τρανς που σάρωσε στην άρση βαρών γυναικών (ω τί έκπληξη), ήδη υπάρχουν κάμποσα παραδείγματα. Κάποια Φάλον Φοξ (άντρας που το γύρισε σε τρανς) σε αγώνα μεικτών πολεμικών τεχνών τσάκισε την αντίπαλό της σπάζοντας το κόκαλο στο μάτι της.

Νιώθω γυναίκα, βάζω κραγιόν σαν γυναίκα αλλά εκεί που με βολεύει δέρνω σαν άντρας.

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

Κι αυτά, το να αλλάξουν λέξεις καθιερωμένες και ο snowman να γίνει snowperson, προσωπικά μού μοιάζουνε κάπως ανόητα. Ας αλλάξει η ουσία ώστε κάθε άνθρωπος να έχει τον χώρο του κάτω απ' τον ήλιο, και τότε δεν θα έχει σημασία πού έχει την καταγωγή της κάποια λέξη.

Click to expand...

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο εαν θα αλλάξουν λέξεις-που και πάλι τονίζω ότι το βλέπω χλωμό- όσο ο φόβος λογοκρισίας.
Πριν από μερικά χρόνια ένα κολλέγιο στις Η.Π.Α. δεν ανέβασε το θεατρικό αιδοίου μονόλογοι διότι υπάρχει η υπόννοια ότι έμπεριέχει μια περιορισμένη οπτική στο τι σημαίνει να είσαι γυναίκα και δεν συμπεριλαμβάνει τις τρανς.

Αντίστοιχα σε ένα πανεπιστήμιο στον Καναδά μια φοιτητική οργάνωση απολογήθηκε επειδή σε μια εκδήλωση έπαιξαν το “Walk on the Wild Side” του Λου Ρηντ, καθώς το τραγούδι είναι υποτιμητικό για τα μέλη της τρανς κοινότητας.

Είναι κρίμα τα πάντα στην τέχνη να εξετάζονται από το πρίσμα της σημερινής κοινωνίας και να πρέπει να ανταποκριθούν σε συγκεκριμένες νόρμες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το πρόβλημα ήταν ο χαρακτηρισμός wild...

Είδα κάμποσα βιντεάκια τελευταία γύρω από τέτοια θέματα και νομίζω πως σε ΗΠΑ-Καναδά τείνει να περάσει τα όρια του παραλόγου το πράγμα. Όπως τα παραδείγματα που αναφέρεις ή όπως με τον συγκεκριμένο νόμο, που ανέφερα, όπου μπορείς να τιμωρηθείς αν δεν χρησιμοποιήσεις "τις αντωνυμίες" κάποιου.

Δηλ. σκέφτομαι πως αν βρισκόμουν κατηγορούμενος στο δικαστήριο για κάτι τέτοιο, θα απαιτούσα από τον δικαστή να μου απευθύνεται στον δυϊκό.

Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν στο διαδύκτυο κάποια άρθρα που ελπίζω να είναι τρολιές αλλά καθώς έχουν εμφανιστεί και σε αξιόλογες ιστοσελίδες, πολύ φοβάμαι πως είναι αλήθεια.
Στις Η.Π.Α. υπάρχει η τάση στα μωρά να τα αποκαλούν theyby ώστε να μην περιορίζονται στο φύλο.
Θέλω να δω πως θα το μεταφράσουν στα ελληνικά...

Εμεις ουτως η αλλως αναφερομαστε στα μωρα (και τα παιδια) σε ουδετερο. Λεμε δηλ. "ειναι χαριτωμενο" ενω στα αγγλικα "he is cute". Το it ειναι προσβλητικο φανταζομαι.

Μα και το baby είναι ουδέτερο (νομίζω).
Το theyby έχει να κάνει με την μόδα να αναφέρονται σε άτομα στον πληθυντικό.