Ένα αυτοβιογραφικό εικονογραφήγημα είναι η «Περσέπολις» της Μαρζάν Σατραπί (Marjane Satrapi). Αποτελείται από δύο τόμους όπου στον πρώτο βλέπουμε την μικρή Μάρζη να ζει την θρησκευτική επανάσταση στο Ιράν και τις πολιτικές αναταραχές, δύσκολα καθώς η οικογένειά της ήταν προοδευτική και αντίθετη προς το νέο, φανταμενταλιστικό καθεστώς. Ακολουθεί η φρίκη του άσκοπου πολέμου με το Ιράκ.
Στον δεύτερο μάς περιγράφει τα τέσσερα χρόνια που πέρασε στην Βιέννη ως νέα κοπέλα, τις εκεί δυσκολίες, την μοναξιά, την αποτυχία καθώς και την επιστροφή στην πατρίδα.
Το ασπρόμαυρο σχέδιο της Σατραπί είναι απλό με έναν πολύ ευχάριστο τρόπο. Τα κείμενα διακρίνονται κι αυτά από απλότητα, ειλικρίνεια και χιούμορ και περιγράφουν έναν αληθινό άνθρωπο μέσα σε αληθινές καταστάσεις, ακριβώς στον αντίποδα των ρηχών χαρακτήρων και των φανταστικών πλοκών που τείνουμε να συνηθίσουμε μέσα από τις ταινίες του Χόλιγουντ. Η εξιστόρηση σε σημεία συγκινεί και αλλού σε κάνει να γελάς. Ορισμένες ιστορίες πολιτικής καταπίεσης φέρνουν στον νου αντίστοιχες κακές στιγμές που πέρασε στο παρελθόν η δική μας χώρα.
Θεωρώ την Περσέπολι ένα πολύ καλό ανάγνωσμα κι η αλήθεια είναι πως μόλις την τελείωσα για δεύτερη φορά. Μεταξύ άλλων βοηθά να κατανοήσει κανείς εύκολα δυο τρία βασικά πράγματα για την πολιτική κατάσταση στην Περσία.
Έχω το βιβλίο σε δύο τόμους μέσα σε χάρτινη θήκη που είναι μια καλή επιλογή γι’ αυτούς που ενδιαφέρονται καί για την έκδοση αν και κυκλοφορεί και σε έναν ενιαίο τόμο μικρότερου σχήματος τον οποίο είδα και στα εδώ βιβλιοπωλεία (γύρω στα 12 €).
Πριν έναν χρόνο περίπου (το 2007) η Περσέπολις κυκλοφόρησε σε κινηματογραφική διασκευή που ομολογώ πως αμέλησα να δω. Εάν κάποιος την είδε ας μας πει πώς του φάνηκε.
*Σατράπη (περσικά) ή Σατραπή / Σατραπί (γαλλικά) ; Ποια προφορά προτιμά άραγε η ίδια; Προσωπικά θα προτιμούσα την περσική προφορά του ονόματός της μιας και ακούγεται πιο φυσική στην γλώσσα μας, δηλ. Σατράπη. Ίσως η περίπτωσή της μοιάζει με εκείνην τού Πικάσο που κάποτε τον άκουγες Πικασό και βλέπω πως το γαλλικοπρόφερτο Σατραπί έχει ήδη επικρατήσει.
Στον δεύτερο μάς περιγράφει τα τέσσερα χρόνια που πέρασε στην Βιέννη ως νέα κοπέλα, τις εκεί δυσκολίες, την μοναξιά, την αποτυχία καθώς και την επιστροφή στην πατρίδα.
Το ασπρόμαυρο σχέδιο της Σατραπί είναι απλό με έναν πολύ ευχάριστο τρόπο. Τα κείμενα διακρίνονται κι αυτά από απλότητα, ειλικρίνεια και χιούμορ και περιγράφουν έναν αληθινό άνθρωπο μέσα σε αληθινές καταστάσεις, ακριβώς στον αντίποδα των ρηχών χαρακτήρων και των φανταστικών πλοκών που τείνουμε να συνηθίσουμε μέσα από τις ταινίες του Χόλιγουντ. Η εξιστόρηση σε σημεία συγκινεί και αλλού σε κάνει να γελάς. Ορισμένες ιστορίες πολιτικής καταπίεσης φέρνουν στον νου αντίστοιχες κακές στιγμές που πέρασε στο παρελθόν η δική μας χώρα.
Θεωρώ την Περσέπολι ένα πολύ καλό ανάγνωσμα κι η αλήθεια είναι πως μόλις την τελείωσα για δεύτερη φορά. Μεταξύ άλλων βοηθά να κατανοήσει κανείς εύκολα δυο τρία βασικά πράγματα για την πολιτική κατάσταση στην Περσία.
Έχω το βιβλίο σε δύο τόμους μέσα σε χάρτινη θήκη που είναι μια καλή επιλογή γι’ αυτούς που ενδιαφέρονται καί για την έκδοση αν και κυκλοφορεί και σε έναν ενιαίο τόμο μικρότερου σχήματος τον οποίο είδα και στα εδώ βιβλιοπωλεία (γύρω στα 12 €).
Πριν έναν χρόνο περίπου (το 2007) η Περσέπολις κυκλοφόρησε σε κινηματογραφική διασκευή που ομολογώ πως αμέλησα να δω. Εάν κάποιος την είδε ας μας πει πώς του φάνηκε.
*Σατράπη (περσικά) ή Σατραπή / Σατραπί (γαλλικά) ; Ποια προφορά προτιμά άραγε η ίδια; Προσωπικά θα προτιμούσα την περσική προφορά του ονόματός της μιας και ακούγεται πιο φυσική στην γλώσσα μας, δηλ. Σατράπη. Ίσως η περίπτωσή της μοιάζει με εκείνην τού Πικάσο που κάποτε τον άκουγες Πικασό και βλέπω πως το γαλλικοπρόφερτο Σατραπί έχει ήδη επικρατήσει.
Last edited by a moderator:
).
