Υπάρχει ανδρική λογοτεχνία;
- Thread starter Παραμυθού
- Start date
Γεια σου Χριστίνα, καλωσήλθες!
Κατά καιρούς ακούω και βλέπω πολλά να λέγονται και να γράφονται για τις διαφορές των φύλων και αυτές οι διαφορές είναι αναμενόμενες, βιολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες μπορούν να τις ερμηνεύσουν, ίσως και επιθυμητές. Συνήθως το συναίσθημα γίνεται μονοπώλιο του θηλυκού γένους, με κριτήρια που δεν είναι πάντα αντικειμενικά και αξιόπιστα.
Σε ό,τι αφορά τη λογοτεχνία, έχουν υπάρξει φορές που έχω σκεφτεί ότι κάποια πράγματα θα μπορούσε να τα έχει γράψει μόνο ένα από τα δύο φύλα, ο τρόπος έκφρασης, οι εικόνες, οι σκέψεις, μπορεί να με οδηγήσουν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Δε μπορω, όμως, να πω ότι οι άνδρες λογοτέχνες γενικά δε γράφουν με συναίσθημα. Στο μυαλό μου ήρθε αμέσως ο Μ. Λουντέμης, του οποίου τα έργα είναι ξέχειλα από συναίσθημα και για τον οποίο δεν έχω ακούσει ακόμα κάτι ιδιαίτερο για τη γυναικεία του πλευρά. Αλλά και το βιβλίο Στη σκιά της πεταλούδας του σύγχρονου μας Ι. Ζουργού (τελικά διάβασα και αυτό μετα το Replay
) ) έχει πολύ έντονο το συναισθηματικό στοιχείο. Σίγουρα τα παραδείγματα μπορούν να είνα άπειρα, απλά αυτά είναι τα δύο που μου ήρθαν πιο άμεσα στο νου.
Αν τελικά τα δύο φύλα αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το συναίσθημα, τότε είναι ευτύχημα που υπάρχουν ανδρες λογοτέχνες που μπορούν να αγγίζουν συναισθηματικά και τις γυναίκες.
Κατά καιρούς ακούω και βλέπω πολλά να λέγονται και να γράφονται για τις διαφορές των φύλων και αυτές οι διαφορές είναι αναμενόμενες, βιολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες μπορούν να τις ερμηνεύσουν, ίσως και επιθυμητές. Συνήθως το συναίσθημα γίνεται μονοπώλιο του θηλυκού γένους, με κριτήρια που δεν είναι πάντα αντικειμενικά και αξιόπιστα.
Σε ό,τι αφορά τη λογοτεχνία, έχουν υπάρξει φορές που έχω σκεφτεί ότι κάποια πράγματα θα μπορούσε να τα έχει γράψει μόνο ένα από τα δύο φύλα, ο τρόπος έκφρασης, οι εικόνες, οι σκέψεις, μπορεί να με οδηγήσουν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Δε μπορω, όμως, να πω ότι οι άνδρες λογοτέχνες γενικά δε γράφουν με συναίσθημα. Στο μυαλό μου ήρθε αμέσως ο Μ. Λουντέμης, του οποίου τα έργα είναι ξέχειλα από συναίσθημα και για τον οποίο δεν έχω ακούσει ακόμα κάτι ιδιαίτερο για τη γυναικεία του πλευρά. Αλλά και το βιβλίο Στη σκιά της πεταλούδας του σύγχρονου μας Ι. Ζουργού (τελικά διάβασα και αυτό μετα το Replay
) ) έχει πολύ έντονο το συναισθηματικό στοιχείο. Σίγουρα τα παραδείγματα μπορούν να είνα άπειρα, απλά αυτά είναι τα δύο που μου ήρθαν πιο άμεσα στο νου. Αν τελικά τα δύο φύλα αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το συναίσθημα, τότε είναι ευτύχημα που υπάρχουν ανδρες λογοτέχνες που μπορούν να αγγίζουν συναισθηματικά και τις γυναίκες.
Δε μπορώ να πιστέψω ότι οι άντρες και οι γυναίκες αντιλαμβανόμαστε αλλιώς το συναίσθημα. Όλοι μας αγαπάμε, ερωτευόμαστε, θυμώνουμε, χαιρόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Το ότι μπορεί να έχουμε διαφορετική αντίληψη για τη ζωή, ίσως, αλλά αυτό για το συναίσθημα μου είναι πολύ δύσκολο να το δεχτώ.
Ο Φάρος είπε ότι τα δυνατότερα συναισθήματα τα συνάντησε σε κείμενα αντρών. Δεν έχω βάλει μέχρι τώρα τέτοιου είδους ζυγαριά, αλλά σίγουρα έχω διαβάσει πολλά - πολλά βιβλία αντρών με τα δυνατότερα συναισθήματα. ΄
Και, βέβαια, συναίσθημα δεν είναι μόνο ο έρωτας και επίσης άλλο συναίσθημα και άλλο μελό. Προσεχώς, θα συλλέξω κάποια αποσπάσματα να παραθέσω.
Ξαναδιάβασα το νημάτιο όλο απ' την αρχή και θέλω να κάνω μια ερώτηση :
Τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε αντρική λογοτεχνία;
α. βιβλία γραμμένα από άντρες;
β. βιβλία που απευθύνονται σε άντρες;
γ. και το α και το β;
Η ίδια ερώτηση ισχύει, φυσικά, και για τη γυναικεία λογοτεχνία.
Γιατί, έτσι όπως έχει προχωρήσει η κουβέντα, νομίζω ότι το χάσαμε εντελώς ...... το νήμα. Ή, μπορεί να χάθηκα εγώ
Τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε αντρική λογοτεχνία;
α. βιβλία γραμμένα από άντρες;
β. βιβλία που απευθύνονται σε άντρες;
γ. και το α και το β;
Η ίδια ερώτηση ισχύει, φυσικά, και για τη γυναικεία λογοτεχνία.
Γιατί, έτσι όπως έχει προχωρήσει η κουβέντα, νομίζω ότι το χάσαμε εντελώς ...... το νήμα. Ή, μπορεί να χάθηκα εγώ
Να ρωτησω εγω κατι ακομη πιο αφελες...
Μιλαμε για.. μυθιστορημα πχ, που απευθυνεται σε αντρικο κοινο;
(υπαρχει κανα τετοιο να δω, να παρω μια ιδεα ;)
ή κατι γραμενο απο αντρα και να μπορουν να το διαβασουν ολοι; Σαν καποια μεγαλα κλασσικα πχ ; (εδω μπορω να σκεφτω μερικα)
Μιλαμε για.. μυθιστορημα πχ, που απευθυνεται σε αντρικο κοινο;
(υπαρχει κανα τετοιο να δω, να παρω μια ιδεα ;)
ή κατι γραμενο απο αντρα και να μπορουν να το διαβασουν ολοι; Σαν καποια μεγαλα κλασσικα πχ ; (εδω μπορω να σκεφτω μερικα)
Με τον όρο "γυναικεία λογοτεχνία" αντιλαμβανόμαστε βιβλία τα οποία στοχεύουν στο γυναικείο κοινό και πράγματι διαβάζονται σχεδόν αποκλειστικά από γυναίκες.
Είναι μεταξύ άλλων όλα αυτά που βλέπεις στους πάγκους συχνά με εξώφυλλο κάποια γυναίκα και κάποιον πονεμένο τίτλο. Συνήθως πρωταγωνιστεί κάποια γυναικα και απαραίτητο είναι το ρομάντζο. Τέτοια βιβλία είναι συχνά γραμμένα από γυναίκες, ενίοτε και από άντρες.
Αυτό δεν λέει απαραίτητα κάτι για την ποιότητα τού βιβλίου. Π.χ. το "Παλιοκόριτσο" τού Μάριου Βάργκας Γιόσα (Mario Vargas Llosa) το εντάσω μάλλον στην γυναικεία λογοτεχνία και το βρήκα καλογραμμένο.
Άρα, η διάκριση τού φύλου προσδιορίζει το αναγνωστικό κοινό και όχι τον συγγραφέα.
Το θέμα λοιπόν τού νηματίου είναι κατά πόσον υπάρχει τάχα λογοτεχνία που στοχεύει πολύ συγκεκριμένα στο ανδρικό κοινό.
Είναι μεταξύ άλλων όλα αυτά που βλέπεις στους πάγκους συχνά με εξώφυλλο κάποια γυναίκα και κάποιον πονεμένο τίτλο. Συνήθως πρωταγωνιστεί κάποια γυναικα και απαραίτητο είναι το ρομάντζο. Τέτοια βιβλία είναι συχνά γραμμένα από γυναίκες, ενίοτε και από άντρες.
Αυτό δεν λέει απαραίτητα κάτι για την ποιότητα τού βιβλίου. Π.χ. το "Παλιοκόριτσο" τού Μάριου Βάργκας Γιόσα (Mario Vargas Llosa) το εντάσω μάλλον στην γυναικεία λογοτεχνία και το βρήκα καλογραμμένο.
Άρα, η διάκριση τού φύλου προσδιορίζει το αναγνωστικό κοινό και όχι τον συγγραφέα.
Το θέμα λοιπόν τού νηματίου είναι κατά πόσον υπάρχει τάχα λογοτεχνία που στοχεύει πολύ συγκεκριμένα στο ανδρικό κοινό.
ενταξει..
πες μου ενα τετοιο βιβλιο λοιπον, αν εχεις στα υποψιν σου. Κατι που μιλα για τον πονο ενος αντρα πχ
ή για μια περιπετεια του εστω, και το βιβλιο αυτο, το εχουν διαβασει αντρες κυριως.
Αν μου πεις, τοτε.. θα εχουμε βρει ενα βιβλιο, της αντρικης λογοτεχνιας
πες μου ενα τετοιο βιβλιο λοιπον, αν εχεις στα υποψιν σου. Κατι που μιλα για τον πονο ενος αντρα πχ
ή για μια περιπετεια του εστω, και το βιβλιο αυτο, το εχουν διαβασει αντρες κυριως.
Αν μου πεις, τοτε.. θα εχουμε βρει ενα βιβλιο, της αντρικης λογοτεχνιας
Δεν νομίζω πως υπάρχει έστω και στοιχειώδης συγγραφή βιβλίων ΕΦ από γυναίκες. Οι γίγαντες είναι σίγουρα άντρες: Άρθουρ Κλαρκ, Ισαάκ Ασίμωφ κτλ.
Η ανδρική λογοτεχνία, Λορένα, σίγουρα δεν θα αναφερόταν στον πόνο τού άντρα (όρεξη είχαμε να διαβάζουμε για τον πόνο του άλλου
)
Ενδέχεται να είχε κεντρικά στην πλοκή αντί για ρομάντζο τήν μπάλα ή τα αυτοκίνητα όμως.
Πάντως το πιο κοντινό πράγμα σε ανδρική λογοτεχνία είναι μάλλον η Επιστημονική Φαντασία.
Η ανδρική λογοτεχνία, Λορένα, σίγουρα δεν θα αναφερόταν στον πόνο τού άντρα (όρεξη είχαμε να διαβάζουμε για τον πόνο του άλλου
)Ενδέχεται να είχε κεντρικά στην πλοκή αντί για ρομάντζο τήν μπάλα ή τα αυτοκίνητα όμως.
Πάντως το πιο κοντινό πράγμα σε ανδρική λογοτεχνία είναι μάλλον η Επιστημονική Φαντασία.
αχ συγγνώμη αλλά θα αναγκαστώ να διαφωνήσω σε πολλά πολλά σημεία!
Πρώτα και κύρια όσον αφορά την Επιστημονική Φαντασία.Ξέρω πολλές, πολλές γυναίκες που ενθουσιάζονται με την Επιστημονική Φαντασία. Και μάλιστα, καθώς είμαι μια απ'αυτές, δεν μπορώ καν να καταλάβω ποιό ακριβώς χαρακτηριστικό της ΕΦ θα μπορούσε να απωθεί τις γυναίκες!
Προσωπικά έιχα τόσο χαθεί στους διαδρόμους του Dick, του Herbert, του Asimov, του Clarke και τόσων άλλων, που είχα σχεδόν λησμονήσει την κλασσική λογοτεχνία. Και παρ' όλο που κάποια στιγμή ξαναστράφηκα σε πιο κλασσικά αναγνώσματα η Ε.Φ. όταν λειτουργεί σαν όχημα και όχι σαν αυτοσκοπός( όπως συβαίνει φυσικά και στα έργα των ανωτέρω) συνεχίζει να είναι ένα από τα αγαπημένα μου είδη.
Οπότε μάλλον διαφωνώ αρκετά με το χαρακτηρισμό της ΕΦ ως το αντίστοιχο της γυναικείας λογοτεχνίας, και μάλιστα πειράζομαι κι όλας, δεν γίνεται κύριε να έχουμε εμείς για λογοτεχνία μας την Εύα Ομηρόλη κι εσείς τον Ασίμοφ και τον Ντικ!
Από την άλλη ναι, έχουν πέσει στα χέρια μου βιβλία "αντρικής λογοτεχνίας". Αδυνατώ να θυμηθώ τους τίτλους γιατί ήταν κακά, πολύ κακά, και τα διάβασα σε στιγμές απελπισίας, όταν δεν είχα τίποτα άλλο να διαβάσω. Ήτανε κάτι τύπου ντεντεκτιβικά αστυνομικά όπου ο ήρωας έπινε, πυροβολούσε, ήτανε μάγκας, και είχε και μια γραμματέα ερωτευμένη μαζί του. Μαζί με κάποια εφημερίδα τα δίνανε αν έχει κανείς υπ'όψιν του.
Θέλω να κλείσω σημειώνοντας οτι κρατώ μια επιφύλαξη ακόμα και για τον όρο "γυναικεία" φιλολογία. Ο προβληματισμός μου όμως πάνω στο ζήτημα επεκτείνεται σε χωράφια πολύ πέραν του λογοτεχνικού, οπότε δεν θα επιχειρήσω μια ανάλυση που ακόμα και στο μυαλό μου είναι ακόμα μπερδεμένη. Μπορώ να σημειώσω όμως ότι λίιιγο με ενοχλεί ο όρος, ειδικά αν σκεφτούμε και πόσο πολλά ΠΟΛΥ κακά βιβλία χωράνε από κάτω του, -ενοχοποιώντας τον-απενοχοποιούνται.
Πρώτα και κύρια όσον αφορά την Επιστημονική Φαντασία.Ξέρω πολλές, πολλές γυναίκες που ενθουσιάζονται με την Επιστημονική Φαντασία. Και μάλιστα, καθώς είμαι μια απ'αυτές, δεν μπορώ καν να καταλάβω ποιό ακριβώς χαρακτηριστικό της ΕΦ θα μπορούσε να απωθεί τις γυναίκες!
Προσωπικά έιχα τόσο χαθεί στους διαδρόμους του Dick, του Herbert, του Asimov, του Clarke και τόσων άλλων, που είχα σχεδόν λησμονήσει την κλασσική λογοτεχνία. Και παρ' όλο που κάποια στιγμή ξαναστράφηκα σε πιο κλασσικά αναγνώσματα η Ε.Φ. όταν λειτουργεί σαν όχημα και όχι σαν αυτοσκοπός( όπως συβαίνει φυσικά και στα έργα των ανωτέρω) συνεχίζει να είναι ένα από τα αγαπημένα μου είδη.
Οπότε μάλλον διαφωνώ αρκετά με το χαρακτηρισμό της ΕΦ ως το αντίστοιχο της γυναικείας λογοτεχνίας, και μάλιστα πειράζομαι κι όλας, δεν γίνεται κύριε να έχουμε εμείς για λογοτεχνία μας την Εύα Ομηρόλη κι εσείς τον Ασίμοφ και τον Ντικ!
Από την άλλη ναι, έχουν πέσει στα χέρια μου βιβλία "αντρικής λογοτεχνίας". Αδυνατώ να θυμηθώ τους τίτλους γιατί ήταν κακά, πολύ κακά, και τα διάβασα σε στιγμές απελπισίας, όταν δεν είχα τίποτα άλλο να διαβάσω. Ήτανε κάτι τύπου ντεντεκτιβικά αστυνομικά όπου ο ήρωας έπινε, πυροβολούσε, ήτανε μάγκας, και είχε και μια γραμματέα ερωτευμένη μαζί του. Μαζί με κάποια εφημερίδα τα δίνανε αν έχει κανείς υπ'όψιν του.
Θέλω να κλείσω σημειώνοντας οτι κρατώ μια επιφύλαξη ακόμα και για τον όρο "γυναικεία" φιλολογία. Ο προβληματισμός μου όμως πάνω στο ζήτημα επεκτείνεται σε χωράφια πολύ πέραν του λογοτεχνικού, οπότε δεν θα επιχειρήσω μια ανάλυση που ακόμα και στο μυαλό μου είναι ακόμα μπερδεμένη. Μπορώ να σημειώσω όμως ότι λίιιγο με ενοχλεί ο όρος, ειδικά αν σκεφτούμε και πόσο πολλά ΠΟΛΥ κακά βιβλία χωράνε από κάτω του, -ενοχοποιώντας τον-απενοχοποιούνται.
Νυκτί, δεν ειπα γενικώς για την ΕΦ, αλλά για το πιο εμπορικό της είδος, που ποντάρει κυρίως σε στοιχεία που ενθουσιάζουν τον εφηβόκοσμο (τερατάκια, διαστημικές μάχες κλπ )
Ισως να μη ειναι αξια λογοτεχνικής αναφορας ομως, γιατι προκειται για βιβλια που ανηκουν ηδη σε καποια προϋπάρχουσα εμπορική αλυσίδα (franchise οπως το λεμε στο χωριό μου) όπως πχ. Πολεμος των Αστρων
)Ισως να μη ειναι αξια λογοτεχνικής αναφορας ομως, γιατι προκειται για βιβλια που ανηκουν ηδη σε καποια προϋπάρχουσα εμπορική αλυσίδα (franchise οπως το λεμε στο χωριό μου) όπως πχ. Πολεμος των Αστρων
Καθώς ξαναδιάβαζα όλες τις απαντήσεις μου ήρθαν δύο ονόματα.
Χρήστος Χωμενίδης ( Το σοφό παιδι, Στο ύψος των περιστασεων) και της Μειμαρίδη ( Μάγισσες της Σμύρνης).
Κι οι δυο γράφουν με χιούμορ, ειναι δροσερά, πρωτότυπα, καμία σχέση με κλασικά αριστουργήματα, ή μελό, και όμως ξεχωρίζουν αμέσως οτι είναι γραμμένα απο άνδρα ή απο γυναίκα. Επίσης η Λωξάνδρα...που την ξέχασα.
Τα δύο πρώτα βιβλία μου κράτησαν καλή παρέα το καλοκαίρι στην παραλία και γέλασα πολυ.
Χρήστος Χωμενίδης ( Το σοφό παιδι, Στο ύψος των περιστασεων) και της Μειμαρίδη ( Μάγισσες της Σμύρνης).
Κι οι δυο γράφουν με χιούμορ, ειναι δροσερά, πρωτότυπα, καμία σχέση με κλασικά αριστουργήματα, ή μελό, και όμως ξεχωρίζουν αμέσως οτι είναι γραμμένα απο άνδρα ή απο γυναίκα. Επίσης η Λωξάνδρα...που την ξέχασα.
Τα δύο πρώτα βιβλία μου κράτησαν καλή παρέα το καλοκαίρι στην παραλία και γέλασα πολυ.
Last edited:
Πολύ εύστοχα τα παραδείγματά σου Χριστίνα (θα σου τα ανατρέψω όμως σύντομα με άλλα ονόματα, μη θυμώσεις)
Όσο για τον Χωμενίδη, από καιρό τρώγομαι να βάλω ένα απόσπασμά του συγκεκριμένο. Θα το έβαζα στο θέμα "Βιβλία που σας σόκαραν", αλλά πάει μια χαρά κι εδώ.
Μόνο που τώρα που βγάλαμε τη λογοκρισία, ντρέπομαι
Όσο για τον Χωμενίδη, από καιρό τρώγομαι να βάλω ένα απόσπασμά του συγκεκριμένο. Θα το έβαζα στο θέμα "Βιβλία που σας σόκαραν", αλλά πάει μια χαρά κι εδώ.
Μόνο που τώρα που βγάλαμε τη λογοκρισία, ντρέπομαι
Χμμμμμμ δεν θυμώνω ποτέ, θα χαρώ να διαβάσω αυτά που έχεις να πείς.Πολύ εύστοχα τα παραδείγματά σου Χριστίνα (θα σου τα ανατρέψω όμως σύντομα με άλλα ονόματα, μη θυμώσεις)
Όσο για τον Χωμενίδη, από καιρό τρώγομαι να βάλω ένα απόσπασμά του συγκεκριμένο. Θα το έβαζα στο θέμα "Βιβλία που σας σόκαραν", αλλά πάει μια χαρά κι εδώ.
Μόνο που τώρα που βγάλαμε τη λογοκρισία, ντρέπομαι
Όποιος θυμώνει να διαβάσει τον "Ηγεμόνα" του Μακιαβέλη.
Και το παρακάτω ποιος να το έχει γράψει; Άνδρας ή γυναίκα;
Δικαιολογείστε την απάντησή σας σε 10 το πολύ γραμμές.))
Μπήκανε μέσα κορδωμένες, τσιτωμένες, αλύγιστες μες τους μοντέρνους κορσέδες (μπροστά πλάκα και την κοιλιά μέσα), που μόνο που δεν έκαναν κρακ να τσακίσουν σε δυο, με φούστες κλος με πλατιές πιέτες, στους γοφούς αζουστέ και κάτω φουστανέλλα και χωρίς πολλά μισοφόρια, βουάλ, ας το πούμε δα κρεμ, με ποκαμισάκια ροζ, τους αγκώνες απ' έξω, με μοτίφ και πολλά τρανσπαράν - και οι δυο τα όμοια σα δίδυμες - και μαύρα βελουδάκια στα λαιμουδάκια. Τα μαλλιά μπροστά αιγκλόν και πίσω δεμένα με φιόγκο ταφτά, φέιγ-μορτ πολύ χαμηλά, σαν κοριτσάκια δεκάξι χρονών. Η μια είχε και φασαμέν, η άλλη μια μύτη με μπιμπίκια. Η πιο μικρή κάπως τρωγότανε, μα η μύτη της όχι.
Δικαιολογείστε την απάντησή σας σε 10 το πολύ γραμμές.
))Μπήκανε μέσα κορδωμένες, τσιτωμένες, αλύγιστες μες τους μοντέρνους κορσέδες (μπροστά πλάκα και την κοιλιά μέσα), που μόνο που δεν έκαναν κρακ να τσακίσουν σε δυο, με φούστες κλος με πλατιές πιέτες, στους γοφούς αζουστέ και κάτω φουστανέλλα και χωρίς πολλά μισοφόρια, βουάλ, ας το πούμε δα κρεμ, με ποκαμισάκια ροζ, τους αγκώνες απ' έξω, με μοτίφ και πολλά τρανσπαράν - και οι δυο τα όμοια σα δίδυμες - και μαύρα βελουδάκια στα λαιμουδάκια. Τα μαλλιά μπροστά αιγκλόν και πίσω δεμένα με φιόγκο ταφτά, φέιγ-μορτ πολύ χαμηλά, σαν κοριτσάκια δεκάξι χρονών. Η μια είχε και φασαμέν, η άλλη μια μύτη με μπιμπίκια. Η πιο μικρή κάπως τρωγότανε, μα η μύτη της όχι.
Θα έλεγα πως το έγραψε άνδρας, καθώς η περιγραφή στέκεται στην επιφάνεια. Αν το είχε γράψει γυναίκα, πιστεύω πως θα έκανε σχόλιο για το πόσο άβολοι πχ είναι οι κορσέδες ή όλα αυτά που φορούσαν!
Περισσότερο παρατηρεί και παρουσιάζει παρά κατέχει και παρουσιάζει! Μοιάζει λοιπόν σαν μια παρατήρηση απ' έξω, δεν είναι "εκ των έσω"!
Ψηφίζω άνδρα συγγραφέα!))
Περισσότερο παρατηρεί και παρουσιάζει παρά κατέχει και παρουσιάζει! Μοιάζει λοιπόν σαν μια παρατήρηση απ' έξω, δεν είναι "εκ των έσω"!
Ψηφίζω άνδρα συγγραφέα!
))
στάνταρ γυναίκα!
Σ' αυτό το κείμενο ένας άντρας συναντά ένα σωρό άγνωστες λέξεις: κλος, βουάλ, δα κρεμ, αιγκλόν, ταφτά, φέιν-μορτ, φασαμέν
και λέξεις που παρότι τις καταλαβαίνουμε δεν θα τις χρησιμοποιούσαμε ποτέ μας: μοτίφ, τρασπαράν
Σ' αυτό το κείμενο ένας άντρας συναντά ένα σωρό άγνωστες λέξεις: κλος, βουάλ, δα κρεμ, αιγκλόν, ταφτά, φέιν-μορτ, φασαμέν
και λέξεις που παρότι τις καταλαβαίνουμε δεν θα τις χρησιμοποιούσαμε ποτέ μας: μοτίφ, τρασπαράν