Ψιλή κουβέντα για βιβλία κ.τ.λ.

[Θεανώ μπουκς]

Γειά σας.
Έχω κάποια βιβλία κατά νου αλλά θα ήθελα γνώμες από άτομα που έχουν διαβάσει κάποιο από αυτά ή γνωρίζει οτιδήποτε για αυτά. Τα βιβλια με σειρά είναι:
1. Ο Δράκος της αυτού μεγαλειοτητας της Naomi Novic.
2. Αγκάθια και τριαντάφυλλα.
3. Λέορ η αναζήτηση του δρακου βασιλια.
4. Έον.
5. Η σκοτεινή καρδιά του δασους.
6. Το λίκνο της ζωής
7. The shadows between us

Επίσης για το Inari ο δράκος με τις επτα καρδιες...

 

[Σελεφά]

Έχω διαβάσει τα 2 πρώτα μόνο.
Το 1. δεν ήταν ιδιαίτερα του γούστου μου αλλά γενικά ήταν ευχαριστώ. (Να σημειώσω ότι στα ελληνικά έχουν βγει μόνο τα 4 πρώτα βιβλία από τα 9 της σειρας.Το 2.το άκουσα σε ηχητικό και ήταν πονοκέφαλος για εμένα. Ο μόνος λόγος που το ολοκλήρωσα ήταν γιατί η αφηγήτρια είχε καταπληκτική φωνή και ήθελα να την ακούω. Ευτυχώς που δε το αγόρασα. Θα ήταν ψυχική οδύνη. Τώρα είναι μόνο οδύνη.

 

[Νιικος]

Γνωρίζετε αν υπάρχουν βιβλία τπυ

Spoiler: Ντειβ Ντιβαιν

https://en.wikipedia.org/wiki/David_Divine#Select_Bibliography

μεταφρασμένα στα ελληνικά?

 

[Σελεφά]

Με μια πρόχειρη αναζήτηση στο βιβλιονετ και γενικότερα στο ίντερνετ δε βρήκα κάτι.

 

[Προφέσορας]

Μερικές φορές αναρωτιέμαι από που ως που εγώ ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία και μάλιστα φανατικά. Εγώ που πάντα ένιωθα ικανοποίηση και μεγάλη χαρά όταν αγόραζα ένα καινούργιο videogame.

Η απάντηση ακούει στο όνομα Witcher.

Βέβαια δεν πρέπει να νιώθω άβολα για αυτό, Είναι καλό να διαβάζουμε βιβλία καθώς γυμνάζουμε το μυαλό. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη ικανοποίησης και η αλόγιστη δαπάνη.

Αυτό αποτελεί σημάδι του καπιταλισμού και προωθείται από τους ίδιους τους συγγραφείς όταν ας πούμε για μια ολόκληρη σειρά game of thrones κυκλοφορούν ήδη 5 - 7 βιβλία, και prequels , για την σειρά Witcher 7-8 και ο Τόλκιν ένα κάρο και αυτός. Οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι το κάνουν ακόμα χειρότερο καθώς για ένα βιβλίο, κυκλοφορούν δύο τόμους.

Βέβαια εγώ πάντα αγοράζω τα πιο δημοφιλή, τα απολύτως βασικά ώστε να έχω μια σειρά ολόκληρη και σε μεγάλο βαθμό προσπαθώ να μην πέφτω θύμα του καταναλωτισμού.

Έτσι αντί να αγοράσω άλλα 7 βιβλία της σειράς game of thrones που κυκλοφορεί στα ελληνικά, μπορεί να αγοράσω μόνο 2 και να κλείσω την τριλογία (άλλωστε τριλογία ήταν ο αρχικός σκοπός του Μάρτιν) και τα λεφτά που θα γλιτώσω να τα δώσω στο videogame Elden Ring πχ

 

[Σελεφά]

Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό σε αυτά που λες, ειδικά για τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.
Κάποιοι εκδοτικοί οίκοι πχ Φανταστικός Κόσμος (πάντα θα το κράζω) εκμεταλλεύονται τις διαστάσεις ενός βιβλίου και το σπάνε στη μέση .
Από την άλλη για τους συγγραφείς ό,τι και να λέμε εμείς που διαβάζουμε ένα βιβλίο (ανοίγει ορίζοντες, ταξιδεύουμε και μπλα μπλα) σκέψου ότι είναι δουλεία, και τις περισσότερες φορές ούτε καν η κύρια δουλεία τους. Οι Μάρτιν, Σάντερσον, Γκέιμαν, Κινγκ κτλ είναι απλά οι εξαιρέσεις στον κανόνα. Οπότε αν ο εκδοτικός ζητήσει θέλω τόσα βιβλία ο συγγραφέας τι θα πει; Όχι δε γράφω;
Πέρα από αυτό υπάρχουν σκηνικά που κάποια βιβλία γράφτηκαν με κάποιο είδος τέλους μόνο και μόνο γιατί οι εκδοτικοί δεν πίστευαν ότι θα κάνουν και τρελές πωλήσεις, άσχετα που ο συγγραφέας έλεγε εξαρχής για τριλογία, και μετά όταν είδαν τις πωλήσεις γράφτηκαν οι συνέχειες. Για αυτό πολλές φορές δε μας κολλάει κάτι στο βιβλίο. Αυτό που λέω συμβαίνει και ανάποδα. Να είναι τριλογία και τελικά να μη κάνει πωλήσεις και να μη βγάλουν το τελευταίο (ευτυχώς στο εξωτερικό γίνεται ελάχιστες φορές αυτό).

Για το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου, που λες και τη "βασικά" τριλογία να σημειώσω ότι δεν υπάρχει βασική τριλογία .
Κανένα arc των βασικών ηρώων δεν ολοκληρώνεται στο 3ο βιβλίο (εκτός ίσως από ένα). Είχε σκοπό να γράφει τριλογία, όπου στο 3ο βιβλίο θα έγραφε και ποιος κατέκτησε το θρόνο. Η μια πλοκή οδήγησε στην άλλη και έγινε "7λογία" και πήραμε 5λογία χωρίς πάλι με κάποιο ας πούμε τέλος, που θα βόλευε. Δε θα πω κάτι παραπάνω γιατί θα μπω σε

, αφού η σειρά και τα βιβλία ήδη είναι διαφορετικά από τον 4ο κύκλο.
Μια ή άλλη είτε διαβάσεις τα πρώτα 3 βιβλία είτε και τα 5 της σειράς πάλι η ιστορία ανολοκλήρωτη θα είναι, θα έχεις ερωτηματικά, θα κάνεις θεωρίες και στο τέλος θα δώσεις το τέλος που σου αρέσει στο μυαλό σου. Τα βιβλία αν τα κοιτάξουμε από τη λογοτεχνική πλευρά αποτελούν ένα σημαντικό σημείο αναφοράς στη λογοτεχνία του φανταστικού. Η γραφή, ο ρεαλισμός των βιβλίων και οι χαρακτήρες όπου ο καθένας έχει τη δική του φωνή και πολυπλοκότητα είναι αυτά που ξεχωρίζουν. Αν το κοιτάξουμε ως την παρακαταθήκη του συγγραφέα, είναι μια τρύπα στο νερό, αν στην περίπτωση δεν ολοκληρώσει τη σειρά (πιστεύω ότι ακόμα και αν καταστραφεί ο κόσμος θα συνεχίσουμε να κράζουμε αν δεν γράψει το τέλος).

Και κάπου εδώ θα κλείσω την έκθεση ώστε να μην υποπέσω στα ταπεινά ένστικτα του κραξίματος .

 

[Προφέσορας]

Κάποιοι όταν διαβάζουν διάφορα βιβλία τα οποία δείχνουν τεράστια όπως το τραγούδι της φωτιάς και του πάγου γκρινιάζουν γιατί είναι ογκώδη.

Και μάλιστα αυτό τους αποτρέπει από το να τα ξεκινήσουν.

Πρόβλημα υπάρχει όταν κάποιος βιάζεται να τα διαβάσει σε χρόνο ρεκόρ πχ ξέρω αναγνώστες που λένε πως διάβασαν όλα τα βιβλία του τραγουδιού της φωτιάς και του πάγου σε δύο μήνες.

Στην ουσία όμως σε αυτή την περίπτωση είναι σαν να αυτομαστιγώνεται γιατί σε ένα βιβλίο ψυχαγωγίας δεν υπάρχει λόγος κάποιος να βιαστεί, δεν πρέπει να προλάβει κάποια εξεταστική.



Τσέκαρα πόσα κεφάλαια είναι το κάθε βιβλίο και θα την βγάλω χαλαρά. Στο πρώτο βιβλίο θα διαβάζω 3 κεφάλαια την ημέρα όπως και στο δεύτερο και θα μου πάρει συνολικά περίπου 25 μέρες το κάθε βιβλίο. Όσο για το Storm of Swords που είναι σε δύο τόμους, θα μου φανεί αρκετά μικρό καθώς θα διαβάζω από 1 εώς 2 κεφάλαια την ημέρα και μέσα σε δύο μήνες θα το έχω τελειώσει.

Το Feast for Crows που το λένε βαρετό ορισμένοι είναι μόνο 45 κεφάλαια, όταν τα προηγούμενα τρία είναι από 70 εώς 80.

Πηγή https://awoiaf.westeros.org/index.php/Chapters

 

[Σελεφά]

Ως κάποιος που διαβάζει μεγάλα βιβλία και σειρές, θα σου πω ότι -για εμένα- δεν είναι θέμα εξεταστικής.
Απλά θέλω να φτάσω στο τέλος και να μάθω τι συμβαίνει ποιο μυστικό θα αποκαλυφθεί, ποιος θα πεθάνει κτλ.
Σε εμένα λειτουργεί κάπως έτσι:

Σε σχέση με το τραγούδι της φωτιάς και του πάγου, που αναφέρεις. Τα πρώτα βιβλία δε θυμάμαι πόσο καιρό μου πήρε να τα διαβάσω.
Το Βορά ορνίων μου πήρε 3 χρόνια γιατί ήταν -για εμένα- απαράδεκτο βιβλίο, ενώ το Χορός των δράκων 1+ μήνα.

Παρόλα, αυτά έχει να κάνει το κατά πόσο με ιντριγκάρει το ίδιο βιβλίο να το τελειώσω.
Για παράδειγμα το The way of kings έκτασης 1000 σελίδων το πάλευα 6 μήνες γιατί ήταν τέρμα βαρύ -τουλάχιστον οι πρώτες 500 σελίδες.
Τα υπόλοιπα της σειράς Stormlight Archive (το Words of Radiance έχει την ίδια έκταση, ενώ τα Oathbringer και Rhythm of War είναι μεγαλύτερα) μου πήρε λιγότερο από μήνα και 1 μήνα αντιστοίχως και αυτό γιατί το έκανα συνανάγνωση με μια άλλη κοπέλα και έπρεπε να περιμένω. Είχα λυσσάξει να φτάσω στο τέλος. Το Oathbringer το τελείωσα και μια βδομάδα πιο μπροστά (εκεί να δεις λύσσα) και απλά της είπα ότι την περίμενα . Από την άλλη στο Rhythm of War είχαμε ξενυχτήσει και οι 2. Κοιμήθηκα 6 το πρωί, γιατί είχε γίνει πανδαιμόνιο στο βιβλίο οπότε το συζητούσαμε (διαδικτυακά).

Μια ή άλλη ο κάθε αναγνώστης έχει τη δική του ταχύτητα. Κάποιες φορές παίζει ρόλο και η διάθεση. Οπότε δε βρίσκω που ακριβώς είναι πρόβλημα να διαβάζει κάποιος γρήγορα.

 

[Ειφφελ]

Σωστός ο @Προφέσορας, δεν τελειώνουμε με την ανάγνωση ενός βιβλίου, την σχέση μας με το διάβασμα. Είναι μια σχέση που, αν είναι να κρατήσει, θα κρατήσει όπως και να έχει.

Παρόλα αυτά. Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου, να ζηλεύει άτομα που μπορούν και θέλουν να διαβάζουν πολύ και θα ήθελα να είχα και εγώ αυτήν την όρεξη και το χρόνο.

Όπως λέει και ο λαός. Είναι πολλά τα βιβλία και μια μόνο η ζωή

 

[Σελεφά]

Ναι ρε εσύ...
Κάπου το είδα -λογικά στο φβ- "θα πεθάνω και θα επιστρέψω σα φάντασμα για να στοιχειώσω τη βιβλιοθήκη"
Να σημειώσω ότι δε θέλω τη δική μας βιβλιοθήκη, αλλά κάποια της Αγγλίας ή Αμερικής.

 

[Προφέσορας]

Εγώ θέλω να τονίσω πως δεν θα πρέπει κάποιος να αποθαρρυνθεί από την ανάγνωση ενός βιβλίου που του αρέσει πολύ, επειδή δεν προλαβαίνει μέσα σε ορισμένα χρονικά πλαίσια. Πιστεύω λίγο πολύ, όλοι μας 1 ώρα την ημέρα, έστω στο μπάνιο , μπορούμε να διαθέσουμε.

Επιπλέον μέχρι το Θύελλα από Ατσάλι θα πάρω από ότι φαίνεται . Εκτός αν ο Μάρτιν βγάλει και τα άλλα δύο. Τελευταία μου δημιουργείται η επιθυμία να διαβάσω και ποίημα όπως το Μπέρεν και Λούθιεν.

Τώρα για αυτό που κάνουν ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι να κυκλοφορούν ένα βιβλίο σε δύο τόμους , όσον αφορά το τραγούδι της φωτιάς και του πάγου, είδα πως γίνεται και στο εξωτερικό στην αγγλική γλώσσα από κάποιες εκδόσεις.

Τελοσπάντων, κάτι άλλο, ρώτησα σε ένα group στο face, απόψεις για βιβλία συγκεκριμένων Ελλήνων συγγραφέων που είχα υπ'όψην, και από κάτω στα σχόλια άρχισε να μου προτείνει ο καθένας το βιβλίο του lol...οι Έλληνες συγγραφείς πολλοί και τα βιβλία αρκετά.

 

[Σελεφά]

Ναι και κάποιοι αγγλικοί οίκοι το κάνουν... Για αυτό φυσικά αγοράζω τις αμερικανικές εκδόσεις όπου υπάρχει αυτό το φαινόμενο. Φυσικά και κάποιοι οίκοι άλλων κρατών το κάνουν.

Αυτό για τη μια ώρα που λες είναι και ανάλογα με την περίοδο/διάθεση και τις συνθήκες ζωής. Τώρα αν αναφέρεσαι σε κάποιους που γενικά αποφεύγουν τα μεγάλα βιβλία πιθανόν δε τους ταιριάζει. Εγώ για παράδειγμα δεν μπορώ τα διηγήματα... Όσο ωραία και αν είναι. Δύσκολα θα με δεις να διαβάζω και να αγοράζω ανθολογίες.

Άλλη πικρή ιστορία αυτό με τους Έλληνες συγγραφείς... Και θα το σταματήσω εδώ για να μη γκρινιάζω πάλι για το θέμα.

 

[Ιαβερης]

Αν η μετάφραση είναι αξιόλογη και η έκδοση γενικά προσεγμένη ( εξώφυλλο, είδος χαρτιού, γραμματοσειρά κλπ) δεν με πειράζει να σπάνε τα βιβλία σε τόμους. Αρκεί να αντέχουν στο χρόνο και να φαίνονται όμορφα στη βιβλιοθήκη. Όμως όταν κάνουν αρπαχτές σαν τις εκδόσεις Anubis, όπου οι σελίδες είναι σαν χαρτί υγείας και ζητάνε και ένα 20ρικο εκεί ναι, ρίχνεις άκυρο και αγοράζεις τα βιβλία στα αγγλικά είτε στην ίδια τιμή αλλά πολύ πιο προσεγμένη έκδοση ή έστω πιο χαμηλής ποιότητας, αλλά τουλάχιστον φθηνότερα και δεν κλαις τα λεφτά σου.
Αυτή η δικαιολογία με την έλλειψη χρόνου είναι ότι πιο εκνευριστικό, αν κόψει κάνεις λίγο το face και το tik tik προλαβαίνει και το Πόλεμος και Ειρήνη να διαβάσει.

 

[Σελεφά]

Μια ή άλλη είναι το προσωπικό γούστο του καθενός. Δε θέλουν όλοι να επενδύσουν το χρόνο τους σε μεγάλα
βιβλία ή σειρές όσο ωραία και αν είναι.

Εμένα με νευριάζει πάρα πολύ ο χωρισμός των βιβλίων. Για τις εκδόσεις Anubis και εγώ είχα θέμα. Πριν 1 χρόνο που πήρα 6 βιβλία του Αμπεκρόμπι, ήταν σε εξαιρετική κατάσταση.
Αντιθέτως τα βιβλία του Μάρτιν που είχα δει είχαν πραγματικά χαρτί εφημερίδας. Δε ξέρω αν ήταν η φουρνιά τέτοια, αλλά πραγματικά με αποθάρρυνε στο να τα αγοράσω ακόμα πιο πολύ.

 

[Προφέσορας]

Για τις εκδόσεις anubis , επειδή το λένε και άλλοι αυτό, στα βιβλία που αγόρασα, το εξώφυλλο δεν είναι τόσο χάλια. Θυμίζει αρκετά το εξώφυλλο του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών από Κέδρος. Είναι μεν μαλακό αλλά όχι και σαν χαρτί υγείας. Έχω δει και χειρότερα εξώφυλλα. Ίσως επειδή επανατυπώθηκε.

Για Έλληνες συγγραφείς ακούστε πως έγινε. Στο instagram ακολουθώ ένα σωρό λογαριασμούς οι οποίοι εμφανίζονται ως bookstagram και κάνουν διαγωνισμούς. Έτσι άρχισα να τους γνωρίζω και τον τελευταίο καιρό έμαθα πως υπάρχουν και πάρα πολλά βιβλία φαντασίας.

Επίσης έχω και ορισμένους φίλους στο face που τους γνώρισα καθώς μου απαντούσαν σε ορισμένες απορίες που είχα για Τόλκιν για παράδειγμα και δεδομένου πως γράφουν και οι ίδιοι , μου τράβηξαν την προσοχή.

Έχοντας όμως εμπειρία ως προς το τι μου αρέσει και το τι όχι κατά την ανάγνωση των βιβλίων, με βοηθάνε αρκετά και τα σχόλια στο goodreads, όχι τόσο τα θετικά που λένε μπράβο, εύγε αλλά όσα παρουσιάζουν σημεία που δεν άρεσαν πχ ο Δημακόπουλος αν και καλός συγγραφέας, έχει πάρα πολλές κουραστικές περιγραφές.

Οι Θεοί του Καταραμένου Δέντρου από εκδόσεις Πηγή ανακάλυψα, το οποίο είναι πολύ μικρό , ωστόσο το βρίσκω ενδιαφέρον καθώς μου αρέσει το θέμα που πραγματεύεται.

Για το Φλόγα της Ελεγκάντι είναι από τα καλύτερα σίγουρα αφού έχει τόσες πωλήσεις αλλά υπάρχουν ορισμένες κριτικές που το παρουσιάζουν ως μέτριο και παιδικό . Βέβαια και το Χόμπιτ του Τόλκιν παιδικό το λένε (αν και όχι τόσο με την αρνητική έννοια), αλλά εγώ δεν βρήκα κάτι το παιδικό σε αυτό ούτε έχω θέμα με το young adult (νέος ενήλικας) ο οποίος όρος είναι κάπως παρεξηγημένος.Εξάλλου τον εαυτό μου, νέο τον θεωρώ ακόμα και είμαι , αν και δεν είμαι στην δεκαετία των 20s .

 

[Σελεφά]

Και εγώ διαβάζω ΥΑ, αλλά υπάρχουν ΥΑ και ΥΑ...
Πχ. Τα χρονικά της Τσακισμένης Θάλασσας του Αμπεκρόμπι ή το Αγώνες Πείνας της Κόλινς για εμένα δεν έχουν καμία μα καμιά (ποιοτική) σχέση με το Αγκάθια και Τριαντάφυλλα (έχω διαβάσει μόνο το 1ο βιβλίο και δεν σκοπεύω να διαβάσω τα υπόλοιπα) της Μαας ή το Λυκόφως της Μαγιέρς.
Ακόμα και τα Χρονικά της Σελήνης (έχω διαβάσει για την ώρα μόνο το 1ο βιβλίο) που πραγματεύεται το ίδιο σχετικά θέμα με το Αγκάθια και Τριαντάφυλλα, πρωτοτυπεί. Θα προτιμούσα βέβαια αν επανακυκλοφορούσαν στα ελληνικά με τα νέα εξώφυλλα που απλά σπάνε.

 

[Προφέσορας]

Το αγώνες πείνας (hunger games) σου άρεσε ;

 

[Σελεφά]

Ναι... Να σημειώσω ότι εξαρχής ήμουν αρνητική και το θεωρώ μεγάλο λάθος γιατί δεν είχα διαβάσει τα βιβλία.
Ωστόσο, όταν τα διάβασα μου άρεσαν και αρκετά μάλιστα και κυρίως γιατί ήταν εφηβικά βιβλία που πραγματεύονται θέματα όπως
το μετατραυματικό στρες, την ασχήμια του πολέμου, και τη δύναμη της εικόνας ως μέσο εκμετάλλευσης είτε για καλό είτε για κακό σκοπό.
Φυσικά και έχει σημεία που δε μου άρεσαν, αλλά μπορώ άνετα να τα κάνω πέρα και να δω το σύνολο.

 

[Προφέσορας]

Από goodreads διαβάζω όπως είπα και αρνητικές κριτικές, όχι μόνο τα εύγε, ήσουν εξαιρετικός , και μάλιστα αυτό το site είναι αρκετά χρήσιμο όταν υπάρχουν πολλά βιβλία που σε ενδιαφέρουν.

Επίσης παραδέχομαι από τον Δημακόπουλο που αναγνώρισε και ο ίδιος τα αρνητικά σημεία της Εποχής των Θρύλων.

Επιπλέον το κοράκι σε άλικο φόντο φαίνεται ενδιαφέρον εμπνευσμένο από την ρωμαϊκή αυτοκρατορία αν και έχει πολλά ονόματα τα οποία δεν πιστεύω να με ενοχλήσουν.

 

[Σελεφά]

εγώ βασικά διαβάζω μόνο τα αρνητικά