Αγαπημένα ιστορικά μυθιστορήματα

[Εμμιωαν]

Εγώ από την άλλη αγαπώ την Πηνελόπη Δέλτα και μου αρέσει ο τρόπος γραφής της, με "κρατάει", είναι σαν να ακούω τη γιαγιά μου -σε μορφωμένη έκδοση-να αφηγείται ιστορίες του τόπου μας. Ως προς τα καλύτερα της για μένα είναι και τα δύο: Στον καιρό του Βουλγαροκτόνου και στα Στα μυστικά του βαλτου όπου και στα δύο στρέφεται εναντίον των Βουλγάρων. Στην προσπάθεια της να στηρίξει τον Μακεδονικό Αγώνα (και τον Ίωνα Δραγούμη) περιγράφει από την δική της οπτική γωνία τις ελληνοβουλγαρικές σχέσεις στους αιώνες. Παράλληλα σκιαγραφεί έντιμους χαρακτήρες και πλάθει συγκινητικές ιστορίες.

Ένα εκπληκτικο σύντομο ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο διαδραματίζεται στον 1ο Παγκόσμιο Πὀλεμο είναι το ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του ΔΟΛΓΕΡΑ ΛΑΚΗ. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Μιλά και αυτό με πιο σύγχρονη οπτική για τον ἀνθρωπο, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον πόλεμο και τις σχέσεις των λαών σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο.

 

[Τζάρλαξλ]

Aγαπημένο ιστορικό μυθιστόρημα είναι ο "Αετός στο χιόνι" του Wallace Breem σε υπέροχη έκδοση απο τον οίκο Θύραθεν.

ΥΓ: το κακό είναι ότι πρέπει να το αγοράσω πάλι , γιατί το έχω δανείσει και η τύχη του αγνοείται.

μου κανει εντυπωση που ησουν ο μοναδικος που ανεφερες αυτο το εξαιρετικο ιστορικο μυθιστορημα.

Αετος στο χιονι
Πυλες τη φωτιας
Σινουχε ο Αιγυπτιος

τα τρια αγαπημενα μου σε αυτη την κατηγορια.

 

[Διχασμένη]

Πολύ ωραίο θέμα. Είναι πολύ όμορφα τα ιστορικά μυθιστορήματα, αλλά είναι δύσκολο να βρεις σωστά γραμμένο και ερευνημένο ιστορικό μυθιστόρημα (τα περισσότερα είναι ψευδοιστορικά). Εμένα μου αρέσουν πολύ τα μυθιστορήματα της Μαίρη Ρενώ που αφορούν την αρχαία Ελλάδα. Είναι βέβαια, θα έλεγα, γυναικεία ιστορικά μυθιστορήματα, καθώς η συγγραφέας ασχολείται πάρα πολύ με τις αλληλεπιδράσεις και τα συναισθήματα που συνδέουν τους ήρωές της. Ωραίο βιβλίο είναι, επίσης, το "Αδριανού Απομνημονεύματα" της Γιουρσενάρ, το οποίο είναι διανοουμενίστικο και ονειρικό. Δεν ξέρω βέβαια αν μπορεί να χαρακτηρισθεί αμιγώς ιστορικό, καθώς πάντοτε μου δίνει την αίσθηση ότι πρέπει να ξέρεις ήδη τα γεγονότα της βασιλείας του Αδριανού (πολέμους, προώθησή του στο θρόνο από τη ΄γυναίκα του προηγούμενου αυτοκράτορα κλπ) για να το απολαύσεις! Όμορφα επίσης είναι τα μυθιστορήματα του Ρόμπερτ Γκρεηβς. Από Έλληνες, να σας πω την αλήθεια, δεν ξέρω πολλά όμορφα ιστορικά μυθιστορήματα: η Μάρω Δούκα έχει γράψει το "ένας σκούφος από πορφύρα" για τον Αλέξιο τον Κομνηνό, ο Κυριαζής έχει γράψει μπόλικα, αλλά δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα, μόνο δύο απόλαυσα, την Αγνή τη Φράγκα και το Βασίλειο το Βουλγαροκτόνο. Βλέπετε, ο Κυριαζής γράφει μελοδραματικά και χρησιμοποιεί πολύ παράξενες λέξεις, θέλοντας, υποθέτω, να το κάνει πιο "βυζαντινό". Του αρέσει ας πούμε, να λέει τους βαριά οπλισμένους στρατιώτες, τους σιδερόφραχτους "σιδερωμένους" (δηλαδή, που έχουν αρματωσιά από σίδερο) Δεν ξέρω για εσάς, αλλά η λέξη αυτή εμένα μου φαίνεται πολύ σαχλή κι ελαφρώς γελοία! Τέλος πάντων, είμαι εκτός θέματος μάλλον και σταματάω εδώ, αλλά προσθέτω και το "Για την Πατρίδα" της Δέλτα.