Προτείνω να έχουμε ένα νήμα για αγαπημένους πίνακες. Επίσης, θα πρότεινα έναν σε κάθε ανάρτηση κι ίσως με συνοδεία δυο τρία λόγια. Νομίζω πως τα μεγάλα έργα τέχνης δεν πρέπει να μαζεύονται πολλά-πολλά αφού το καθένα έχει τεράστια κυβικά κι αξίζει μόνο του την προσοχή μας.
William Adolphe Bouguereau — "Dante et Virgile en Enfer" (1850)
Κάνοντας την αρχή θα βάλω εδώ τον πίνακα "Ο Δάντης κι ο Βιργίλιος στην Κόλαση", έργο του 1850 του Γάλλου ζωγράφου Ουίλιαμ - Αντόλφ Μπουγκερώ (William Adolphe Bouguereau), ένας πίνακας που με εντυπωσίασε την πρώτη φορά που τον είδα κι ακόμα με συναρπάζει.
Η σκηνή
Το θέμα είναι παρμένο από μια σκηνή της Κόλασης του Δάντη: Ένας άνθρωπος, που βρίσκεται στην Κόλαση επειδή στην ζωή έκλεψε την ταυτότητα ενός νεκρού ώστε να οικειοποιηθεί την περιουσία του, δέχεται εδώ την επίθεση ενός αιρετικού κι αλχημιστή, ο οποίος τον δαγκώνει στον λαιμό.
Η ζωώδης επίθεση, το δάγκωμα στο σημείο που ένας θηρευτής πνίγει το θήραμά του, η τρομερή ένταση κι η αντίθεση με τους δύο αμέτοχους παρατηρητές, ο ρεαλισμός της απεικόνισης μιας αφύσικης σκηνής σε ένα μεταφυσικό τοπίο... ένα συναρπαστικό σύνολο σε έναν τεράστιο καμβά διαστάσεων 281 x 225 εκ.
Ελπίζω μια μέρα να τον δω από κοντά, σε κάποια επόμενη επίσκεψη στο Παρίσι, καθώς φιλοξενείται στο Μουσείο Ορσέ.
William Adolphe Bouguereau — "Dante et Virgile en Enfer" (1850)
Κάνοντας την αρχή θα βάλω εδώ τον πίνακα "Ο Δάντης κι ο Βιργίλιος στην Κόλαση", έργο του 1850 του Γάλλου ζωγράφου Ουίλιαμ - Αντόλφ Μπουγκερώ (William Adolphe Bouguereau), ένας πίνακας που με εντυπωσίασε την πρώτη φορά που τον είδα κι ακόμα με συναρπάζει.
Η σκηνή
Το θέμα είναι παρμένο από μια σκηνή της Κόλασης του Δάντη: Ένας άνθρωπος, που βρίσκεται στην Κόλαση επειδή στην ζωή έκλεψε την ταυτότητα ενός νεκρού ώστε να οικειοποιηθεί την περιουσία του, δέχεται εδώ την επίθεση ενός αιρετικού κι αλχημιστή, ο οποίος τον δαγκώνει στον λαιμό.
Η ζωώδης επίθεση, το δάγκωμα στο σημείο που ένας θηρευτής πνίγει το θήραμά του, η τρομερή ένταση κι η αντίθεση με τους δύο αμέτοχους παρατηρητές, ο ρεαλισμός της απεικόνισης μιας αφύσικης σκηνής σε ένα μεταφυσικό τοπίο... ένα συναρπαστικό σύνολο σε έναν τεράστιο καμβά διαστάσεων 281 x 225 εκ.
Ελπίζω μια μέρα να τον δω από κοντά, σε κάποια επόμενη επίσκεψη στο Παρίσι, καθώς φιλοξενείται στο Μουσείο Ορσέ.
Είναι σατιρικό πορτραίτο του φλαμανδού Quentin Matsy και το πιο γνωστό του. Χρονολογείται από το 1513 και τιτλοφορείται The Ugly Duchess ή πιο γνωστά A Grotesque Old Woman. Είναι ελαιογραφία σε ξύλο και βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου. Λέγεται ότι ενέπνευσε την εικονογράφηση της Δούκισσας από την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, από τον Άγγλο εικονογράφο John Tenniel. 
