Ευχαριστώ πολύ.
Έχω πολλά στοιχεία για τη βιογραφία του Παπαδιαμάντη αλλά αυτό το άρθρο δεν το ήξερα. Το κράτησα στον υπολογιστή μου. Έχω διαβάσει το βιβλίο του Μιχ. Περάνθη "Ο Κοσμοκαλόγερος" (Εκδ. Εστία, 1986) και τις 100 σελίδες της βιογραφίας του στα "απαντα" του (εκδ. Κουτσούμπος) και δεν θυμάμαι κάποια αναφορά στο άρθρο αυτό. Η ζωή του πραγματικά ήταν μυθιστορηματική. Ναι, ήταν εθισμένος στο κρασί. Σύμφωνα με τον Περάνθη, τον έμαθε να πίνει φίλος του, Μοναχός Νήμφωνας (κατά κόσμον Νικόλαος Διανέλος). Από ότι θυμάμαι δεν παρέλαβε βραβείο του "Παρνασσού", ενώ λίγες βδομάδες πριν το θάνατο του τιμήθηκε από το επίσημο ελληνικό κράτος με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, ενώ ήταν άρρωστος στη Σκιάθο.
Ήταν ρακένδυτος και αυτός ήταν ο λόγος που τον ειρωνεύτηκε κάποτε ο Ανδρέας Συγγρός. Ο Βαλχογιάννης ο Νιρβάνας και μερικοί άλλοι τον βοήθησαν πραγματικά.
Το κακό με τον Παπαδιαμάντη είναι ότι το έργο του είναι διάσπαρτο σε περιοδικά και εφημερίδες και δεν μαζεύεται εύκολα. Οι επόμενες γενιές, όλο και κάτι νέο (αδημοσίευτο) θα βρίσκουν.
Last edited:
