Αύγουστος Κορτώ: "Το Βιβλίο της Κατερίνας"

[Διχασμένη]

Hμουν ξεκαθαρη σε ΤΙ ΕΠΙΠΕΔΟ τους συνεκρινα,Διχασμενη.Και αντιπαρεβαλα δυο διαφορετικες τασεις.Στο Ζουργο διακρινω αρετες προγενεστερων,που τις θεωρω διαχρονικες κ που τεινουν να εκλειψουν απο αυτο το ρευμα.Αποψη μου.

Δε με εκφραζει αυτη η ελιτ,την οποια σκιαγραφησα επιγραμματικα.Ξαναλεω.Εμενα δε μου κομιζει οραμα,πιστη,κινητρο.Δε νομιζω οτι οσοι υπηρετησαν με σαφηνεια ξεκαθαρες αξιες ανθρωπισμου,αντιμιλιταρισμου,αγαπης στρογγυλευουν κατι.Αυτο βεβαια δεν ειναι παρα μια προσωπικη αποψη...

Αγαπητή Φαντίνα, συμφωνώ μαζί σου στο ότι οι περισσότεροι σύγχρονοι(αυτοί δηλαδή που ζουν και δημοσιεύουν στο σήμερα, τώρα) λογοτέχνες δεν παρουσιάζουν τις ίδιες αρετές των παλιότερων, κλασσικών συγγραφέων. Επίσης, παραδέχομαι ότι τα βιβλία του Ζουργού είναι, απ' όσο ξέρω, πιο θετικά, πιο άνθρωπινα! Όμως, πιστεύω, ότι έστω και σαν αντίθεση, χρειάζεται και λίγο σκοτάδι κι εξάλλου, στο συγκεκριμένο βιβλίο, κάποιος ή τουλάχιστο κάποιος με καλή πρόθεση, μπορεί ν' ανακαλύψει ανθρωπιά στην ίδια την ουσία της ιστορίας: η κατανόηση (και φυσικά η βοήθεια που πρέπει να υπάρχει) για τα άτομα με ψυχικές νόσους. Επίσης, αναφέρεται η διαφορετικότητα και πως μπορεί να προκύψει το ταλέντο.
Και σημείωσε ότι δεν έχω καμμία πρόθεση να στηρίξω τον έναν ή τον άλλον συγγραφέα, μια που δεν ξέρω καλά τα έργα κανένα απο τους δυο. Τους θεωρώ και τους δύο επάξια γνωστούς συγγραφείς, και έχω διαβάσει κι απ' τους δυο πράγματα που μ' άρεσαν και πράγματα που δε μ' άρεσαν.

 

[Νεφέλη Μπλε]

Να πω ότι διάβασα το βιβλίο της Κατερίνας το οποίο για μένα είναι συγκλονιστικό. Απαιτεί από τον συγγραφέα τεράστια αποθέματα δύναμης και αυτοδιαχείρησης καθώς είναι κομμάτι της ζωής του. Για να κατανοήσει κανείς την σοβαρότητα του εγχειρήματος θα έπρεπε να υπάρχει αρχικά μία σχετική αντίληψη του διπόλου μανίας-κατάθλιψης και έπειτα της μοναδικής σχέσης μητέρας-γιου. Δεν με αφορά καν να κριτικάρω τον τρόπο γραφής ή την γλώσσα... είναι αυθεντικό και σχεδόν πηγαίο όπως του αξίζει. Γεννά συναισθήματα.

 

[Ίζι]

Λοιπόν, το διάβασα κι εγώ. Είναι ένα μοναδικό βιβλίο που, όπως και η μανιοκατάθλιψη που περιγράφει, σε περνάει από σελίδες γεμάτες κέφι, νεύρο, γέλιο και ένταση σε άλλες βυθισμένες στο σκοτάδι και την απόγνωση. Όμως δεν είναι κανένα βαρύ κι ασήκωτο βιβλίο, όπως λανθασμένα είχα υποθέσει. Η ζωή της Κατερίνας ήταν δύσκολη, ώρες-ώρες αβάσταχτη, όμως η φωνή της είναι συναρπαστική. Το βιβλίο δεν κάνει πουθενά κοιλιά, είναι συναρπαστικό και διαβάζεται μονορούφι. Όσο για την ώρες-ώρες χυδαία του γλώσσα και τις βρισιές, είναι τόσο σωστά ενταγμένες στο κείμενο που ούτε τις παρατηρείς. Είναι ακριβώς ό,τι θα περίμενες να πουν οι χαρακτήρες (πραγματικά πρόσωπα) του βιβλίου. Βέβαια, η ίδια η Κατερίνα, παρά τη λαϊκή φωνή της, ήταν μια πολύ διαβασμένη γυναίκα που κατανάλωσε την κουλτούρα στη ζωή της σαν τροφή και φάρμακο.

Το αγαπημένο μου σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα.

Σημείωσα μερικές γραμμές:

"Με τα χρόνια έμαθα να τον αγαπάω". Σαν να ήταν ξένη γλώσσα ο Μηνάς που, τι να κάνεις, λίγο-λίγο τη μιλάς κι ας σε ζορίζει.

...σφαλερό είναι τις περισσότερες φορές κάθε τι το ανθρώπινο.

...γίνομαι έξαλλη μες στην ανυπαρξία μου. Τίποτα δεν βρίσκω πιο χυδαίο απ' το να τρομοκρατείς απλοϊκούς ανθρώπους με την αυθαίρετη επινόηση που λέγεται αμαρτία. Κόλαση ε; Έλα να ζήσεις μέσα στο μυαλό μου μια μέρα, έναν μήνα, τριάντα χρόνια, και θα σου πω εγώ "κόλαση".

Η αγάπη για το παιδί μπορεί να γεμίσει την άδεια σου ζωή, έτσι που η δική του όλο προσδοκίες κι όνειρα ζωή να μοιάζει μέρα με την ημέρα δική σου, μέχρι που στο τέλος δεν τις ξεχωρίζεις. Κοιμάται το παιδί κι εσύ ονειρεύεσαι.

...πώς να συγκρατήσεις την αγάπη; Ακόμα και στην υπερβολή της, δεν μπορεί να κάνει κακό; Μπορεί;

Σε γεννάει αυτός που σε γεμίζει αγάπη και χαρά...

[video=youtube;4DL2qnRzvGw]https://www.youtube.com/watch?v=4DL2qnRzvGw[/video]

 

[Αριάδνη]

izi, ελεγα που εχω ξαναδει το αβαταριο σου αλλα το βρηκα η παπαληγουρα είναι στο θεατρικο της ''κατερινας'' ετσι δεν είναι; μηπως το δες το θεατρο εννοω

 

[Ίζι]

Ναι, η Παπαληγούρα είναι Θέλω να πάω να το δω φέτος οπωσδήποτε!

 

[Κουακέρος]

Χθες το βράδυ το τελείωσα και οφείλω να ομολογήσω ότι κατασυγκινήθηκα.Σίγουρα θ΄ακολουθήσουν κι άλλα του ιδίου.
Επίσης απ΄αυτό το νήμα ανακάλυψα τον Ζουργό-ποτέ δεν είν΄αργά!

 

[Εμμιωαν]

Με προβληματίσατε! Αρνούμαι να διαβάσω Κορτώ μόνο και μόνο από το ψευδώνυμο που διάλεξε. Από σύγχρονη "ποιοτική" ελληνική λογοτεχνία διάβασα του Χωμενίδη το Σοφό Παιδί και ήταν απ΄τα λίγα βιβλία που σκέφτηκα να το παρατήσω στη μέση. Είπα εκδόσεις της Εστίας, μια φρέσκια και σύγχρονη φωνή. Αποτέλεσμα:να μην ξαναδιαβάσω έργο του Χωμενίδη και να μη διαβάζω όσους η σύγχρονη κριτική εκθειάζει. Η άποψη μου γενικά συγκλίνει- για να μην πω ταυτίζεται- με αυτή της Φαντίνας. Εντούτοις, θα προσπαθήσω να διαβάσω το εν λόγω βιβλίο μετά από όσα αντεπιχειρήματα προβάλατε!

 

[Κουακέρος]

Κι εγώ είχα πάντα μια εμμονή με τους κλασικούς όμως είπα στον εαυτό μου να αρχίσω να δοκιμάζω κι άλλους συγγραφείς γιατί θεωρώ ότι δεν είναι καλό να κολλάς σε έναν όσο κορυφαίος κι αν είναι.
Με τον Κορτώ τουλάχιστον με την Κατερίνα του δεν έπεσα έξω.

 

[Αριάδνη]

εγραψε και ένα άλλο βιβλιο ο Κορτω που κυκλοφορει αυτές τις μερες , ηρωιδα μια νεαρη κακομαθημενη που γινεται και δυστυχισμενη

 

[ΙωναΣΣΣ]

Για να είμαι ειλικρινής, τον Κορτώ το συμπαθώ από ελάχιστα έως καθόλου (οκ, τον αντιπαθώ λιγάκι...) για τους ίδιους λόγους που δε μου αρέσει και η γραφή του. Πολύ πομπώδης για τα γούστα μου και παρ' ότι δεν είναι ατάλαντος και είναι και έξυπνος, δε βρίσκω κάτι το αξιομνημόνευτο στη γραφή του και ούτε και μού φαίνεται ακριβής ή διείσδυτικός. Θα έλεγα μάλιστα πως το συγκεκριμένο βιβλίο (παρ' ότι έχει καλά σημεία) είναι σε πολλές εκφάνσεις του φλύαρο και πομπώδες κι αυτού του τύπου η γραφή είναι αδύνατον να με πείσει ακόμα και στο ελάχιστο.