Γεώργιος Βιζυηνός: "Το Αμάρτημα της Μητρός μου"

[Κόρτο Μαλτέζε]

Τίτλος: Το Αμάρτημα της Μητρός μου
Συγγραφέας: Γεώργιος Βιζυηνός
Πρώτη δημοσίευση: περιοδικό "Εστία" — 1883
Αυτή η έκδοση: Λέσχη του Βιβλίου — 4 Δεκ. 2014
Επιμέλεια κειμένου: Ασημένια, Φαροφύλακας
Εισαγωγικό κείμενο: Κόρτο Μαλτέζε
Μορφοποίηση, εξώφυλλο: Φαροφύλακας
Αριθμός σελίδων: 39 (pdf)

Κατέβασέ το από εδώ

Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896) γεννήθηκε σε ένα χωρίο της Ανατολικής Θράκης. Από μικρός ορφάνεψε και δυσκολεύτηκε πολύ να μορφωθεί. Αναγκάστηκε να αλλάξει πολλές δουλειές και προσπάθησε να καθιερωθεί σαν ποιητής από τα μαθητικά του χρόνια. Σήμερα το θυμόμαστε κυρίως για τα διηγήματά του τα οποία δημοσίευσε την δεκαετία του 1880 σε διάφορα περιοδικά και με τα οποία χωρίς υπερβολές ανακαίνισε την ελληνική πεζογραφία δίνοντας ένα ψυχολογικό βάθος στους ήρωές του που ως τότε δεν υπήρχε στην ελληνική λογοτεχνία. Τα γνωστότερα διηγήματά του είναι τα ακόλουθα: "Το αμάρτημα της μητρός μου", "Ποίος ήτον ο φονευς του αδελφού μου" και "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον" εμπνευσμένα από την οικογένειά του. Τελικά οι μόνιμη οικονομική του δυσχέρεια αλλά και ο άτυχος έρωτάς του για μια ανήλικη μαθήτριά του τον οδήγησαν σε φρενοκομείο όπου πέθανε το 1896.

"Το Αμάρτημα της Μητρός μου" είναι το πρώτο διήγημα του που εκδόθηκε το 1883 στο περιοδικό Εστία (τα πεζά του Βιζυηνού δημοσιευόταν σε περιοδικά και δεν εκδόθηκαν ποτέ σε τόμο όσο ζούσε ο συγγραφέας). Η ιστορία, ειπωμένη σε πρώτο πρόσωπο έχει αρκετές ομοιότητες με την ιστορία των αδερφάδων του συγγραφέα. Ένα μικρό αγόρι συνειδητοποιεί ότι η μητέρα του είναι περισσότερο στοργική προς την αδερφή του απ’ ότι προς τον ίδιο και τους αδερφούς του. Χρόνια αργότερα θα μάθει από την μητέρα του ότι αυτό οφείλεται στις τύψεις που νοιώθει για ένα παλιό της σφάλμα, σφάλμα τόσο σοβαρό ώστε ακόμα και η άφεση αμαρτιών που της δίνει ο πατριάρχης Ιωακείμ ο Β΄ δεν αρκεί να ηρεμήσει την καρδιά της.

 

[Φαροφύλακας]

Θυμάμαι πως όταν πρωτοδιάβασα Βιζυηνό έμεινα έκπληκτος από την ομορφιά των ιστοριών του.

Πάντοτε έβλεπα μια σχέση ντοπελγκανγκερ με τον Γκι Μοπασάν. Κι οι δύο γεννήθηκαν και πέθαναν σχεδόν μαζί, γράψανε υπέροχα διηγήματα βγαλμένα από την ζωή, και δει αυτήν της επαρχίας, και πεθάνανε κι οι δυο ψυχικά ασθενείς.

Καλή ανάγνωση σε όσους δεν έχουν διαβάσει αυτήν την αυτοβιογραφική ιστορία.

 

[Μπου Ραντλι]

Πολύ τρυφερή κι αληθινή ιστορία,την έχω διαβάσει πριν αρκετά χρόνια. Παρόλο που είναι γραμμένη στην καθαρεύουσα,δεν παρουσιάζει δυσκολίες στην κατανόηση.Από τα σημαντικά έργα της λογοτεχνίας μας. Άριστη επιλογή παιδιά!!!

 

[Σαώρη]

Πολύ ιδιαίτερο διήγημα. Και λόγω της γραφής του Βιζυηνού (που παρά την καθαρεύουσα και τους ιδιωματισμούς, διαβάζεται σχετικά ευχάριστα) και λόγω της ατέρμονης προσπάθειας της μητέρας να κρατήσει στη ζωή την Αννιώ. Θα ήταν ενδιαφέρον, εφόσον έχει διαβάσει το διήγημα βέβαια και θυμάται ακόμα τις περιγραφές, να υποθέσει ο Μακρυγιάννης (λόγω ιδιότητας) ή όποιος άλλος ποια ασθένεια βασάνιζε ίσως το κορίτσι. Στο μάθημα της λογοτεχνίας, είχε εκφραστεί αρκετές φορές αυτό το ερώτημα και αν θυμάμαι καλά δεν απαντήθηκε.

 

[Μακρυγιάννης]

Το διήγημα το είχα διαβάσει πολλές φορές παλιότερα. Είναι από τα αγαπημένα μου. Μετά την ανάρτηση του Κόρτο και την απάντηση της Σάωρης, χθες βράδυ, το πέρασα πάλι μια γρήγορη ανάγνωση. Αυτό που μου αρέσει στο διήγημα, εκτός των άλλων, είναι ότι αποτυπώνει όλους τους δρόμους που παίρνει το ανθρώπινο μυαλό, όταν υπάρχει μια σοβαρή αρρώστια. Γιατροί, εκκλησίες, μαγεία κλπ. Η κατάσταση στην οικογένεια του Βιζυηνού ήταν εντελώς ψυχοπαθολογική και αυτό είναι προδιαθεσικός παράγοντας να εμφανίσει ο ίδιος σχιζοφρένεια, πράγμα που έγινε τελικά.
Όσον αφορά την αρρώστια της αδερφής του, θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Αν θέλουμε να κάνουμε μια υπόθεση: εκείνη την εποχή ο κόσμος πέθαινε από λοιμώδη νοσήματα. Δεν φαίνεται όμως να είναι κάτι τέτοιο, γιατί κανένας άλλος δεν είχε κάτι για να το μεταδώσει (εκτός από τον πατέρα που δεν ξέρουμε από τι πέθανε, πριν τη γέννηση της μικρής),δεν είχε πυρετούς ή άλλα συμπτώματα λοιμώδους.
Ξαναδιαβάζοντας τώρα το διήγημα ένα πράγμα μου ήρθε στο μυαλό: Συγγενής καρδιοπάθεια ή τέλος πάντων συγγενής πάθηση. Το κορίτσι ίσως γεννήθηκε με μεσοκολπική-μεσοκοιλιακή επικοινωνία ή τετραλογία Falott. Όσο μεγάλωνε χειροτέρευε, ήταν χλωμή (ίσως και κυανωτική) και τελικά δεν μπορούσε να περπατήσει (καρδιακή ανεπάρκεια) και πέθανε. Οι παθήσεις αυτές σήμερα θεραπεύονται χειρουργικά.

[video]www.youtube.com/watch?v=4AYLVH0nBHw[/video]
[video]www.youtube.com/watch?v=Qypox3AVfoI&ebc=ANyPxKpNGhmkWX3aQLxLrXQk7WAhCg4AQ7TSX2WFsuvQne DePEVvU3DeTpLPfmRVkCIqnUc6lUxXAe6fo6Z-v6U0hUmk6EjMqA[/video]

 

[Ιαβερης]

Ο Βιζυηνος ειναι ο μοναδικος απο τους συγγραφεις που γραφουν στην καθαρεουσα που μου αρεσει πραγματικα. Το Αμαρτημα της Μητρος Μου το θεωρω το καλυτερο του απ' ολα τα διηγηματα του και το εχω διαβασει αρκετες φορες. Θυμαμαι στις παπανελληνιες που ειχε πεσει αυτο κι ειχα καταχαρει. Μαλιστα απο τη χαρα μου εγραψα 12...