Ελληνική Μυθολογία

[Λορένα]

Την αρχαία ελληνική μυθολογία την λατρεύω από την γ’ δημοτικού, όπου και την πρωτογνώρισα. Πάντοτε διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον, ότι έχει σχέση με αυτή, καθώς με ενδιαφέρει να μάθω και την τελευταία λεπτομέρεια που τυχόν μου διαφεύγει.

Μέχρι και την άποψη, πως οι 12 θεοί ήταν εξωγήινος πολιτισμός, έχω ακούσει και μελέτησα εξίσου σοβαρά (αλήθεια.. την έχει ακούσει κανείς άλλος?).

Τέσπα.. το βιβλίο: οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας, του Ρομπέρτο Καλάσο, που διάβασα (και ξαναδιάβασα) πριν μερικά χρόνια, προσφέρει μια διαφορετική οπτική γωνία, από όσες έχει συνηθίσει να βλέπει κανείς.

Ο Καλάσο, απλά διηγείται … την ιστορία του Δία.., του Ερμή, του Διόνυσου και των άλλων θεών, των σπουδαιότερων θνητών, όπως της ωραίας Ελένης πχ και φανερώνει άγνωστες (σχεδόν) σε μας λεπτομέρειες. Τα παραστρατήματα των θεών πχ (πως ξεγελούσαν τις θνητές και πως τις παράταγαν μετά), και τον θάνατο της ωραίας Ελένης. Ποιος άραγε ξέρει, πως την κρέμασε στο δέντρο, μια "φίλη" της, από εκδίκηση, αφού ο άντρας της είχε σκοτωθεί στον Τρωικό πόλεμο?

Μέχρι που φτάνει, στον γάμο του Κάδμου (ήταν ο αδερφός της Ευρώπης, που έκλεψε ο Δίας, όταν είχε μεταμορφωθεί σε λευκό ταύρο) με την Αρμονία, και στο τραπέζι τους, κάθισαν οι θεοί για τελευταία φορά (σε τραπέζι θνητών).

Και.. μέσα από όλα αυτά, θέτει ερωτήματα ( ο συγγραφέας) γιατί οι θεοί είχαν ανθρώπινη μορφή? Γιατί έχουν τόσο σκανδαλώδεις και πιπεράτες ιστορίες (που τις περιγράφει στο σύνολο τους) ? Και γιατί μας γοητεύουν ακόμη και σήμερα?

Προσωπικά εμενα.. παντα θα με γοητεύει!

 

[Αντέρωτας]

Μέχρι και την άποψη, πως οι 12 θεοί ήταν εξωγήινος πολιτισμός, έχω ακούσει και μελέτησα εξίσου σοβαρά (αλήθεια.. την έχει ακούσει κανείς άλλος?).

Φυσικα, και πιστευω την εχουν ακουσει οσοι δεν μενουν σε σπηλια τα τελευταια 10 χρονια (οταν αρχισαν να γινονται της μοδας αυτες οι θεωριες)!!

Στο θεμα σου ομως... το προβλημα που εχω με την Ελληνικη Μυθολογια ειναι οτι (αν δεν τη μελετησω πιο 'εσωτερικα') δε μου προσφερει τιποτα, για το λογο του οτι εχουμε γαλουχηθει με παρα πολλες παραλλαγες. Την ιστορια του Ηρακλη την ξερω απο κινουμενα σχεδια, απο το το σχολικο βιβλιο, απο παιδικες εγκυκλοπαιδειες και αλλα. Προφανως και υπαρχουν πολλα αλλα που θα ανακαλύψω αν το μελετησω σοβαρα (τα οποια δεν ηταν για παιδια) αλλα ένα μπούχτισμα, το νιώθουμε.

Ενα αλλο θεμα είναι οτι η μυθολογια για μένα δεν έχει κάποιο αξιόλογο ηθικό δίδαγμα. Οι έννοιες της τιμής, της αρετής κλπ είναι αρκετά διαφορετικές απο τα ιδανικά που έχουμε σήμερα. Τα ιδανικα μας βασιζονται στο Χριστιανισμο αλλα μαλλον και στην Ανατολη.

Πριν λιγα χρονια ειχα αποφασισει να διαβασω την Ιλιαδα απο το σχολικο βιβλιο και ηταν η πιο σοβαρη ενασχοληση μου που εχω κανει ποτε. Μπορω να πω οτι την απολαυσα και με ιντριγκαρε οσον αφορα την προελευση και τον πλουτο πληροφοριων. Διαβαζα αδιαλείπτως τα σχόλια που παρέθετε το βιβλίο τα οποία δυστυχώς αδυνατούσα να καταλαβω στο γυμνάσιο

 

[Λορένα]

Ένα ανάλογο μπούχτισμα, το έχω πάθει εγώ, με την ελληνική ιστορία, αφου υπάρχει σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης.. Αρχαια-βυζαντινή και νεότερη, και.. ξανά από την αρχή, και στο δημοτικο και γυμνάσιο και στο λύκειο.

Τίποτα από ευρωπαική ιστορία (κατι στο λυκειο, που ήταν και εκτός διδακτέας ύλης, σε 2 υπέροχα βιβλία, που κρατώ ακόμη και σήμερα).

Η ελληνική μυθολογία όμως, με γοητεύει, δεν ξέρω γιατι. Από τα σχολικά ακόμη χρόνια, μελετούσα μόνη μου τα 2 έπη, και κοίταζα πολύ προσεχτικά όλες τις παραπομπές.

Και μόνο αυτά να διαβάσεις, (με τον τρόπο που το έκανες τώρα) θα λάβεις σημαντικές γνώσεις. Και... αφού έκανες την αρχή, διάβασε και το άλλο έπος, (είναι το αγαπημένο μου ).

Τωρα... τι ηθικά διδάγματα προσφέρουν, και κατά πόσο συμβαδιζουν με τα δικά μας που βασίζονται στο χριστιανισμό, είναι μια κουβέντα, που....πολύ ευχαρίστως την κανω!

 

[Φαροφύλακας]

Τωρα... τι ηθικά διδάγματα προσφέρουν, και κατά πόσο συμβαδιζουν με τα δικά μας που βασίζονται στο χριστιανισμό, είναι μια κουβέντα, που....πολύ ευχαρίστως την κανω!

Είναι μια μεγάλη κουβέντα για την οποία έχω κι εγώ άποψη μα φοβάμαι πως είναι πολύ πολύ εύκολο να ξεγλιστρήσει.

 

[Λορένα]

Αν περιοριστούμε απλά στο να αναφερουμε (και οχι να κρινουμε) τι εχουμε διαβασει κατά καιρούς? θα ξεφυγουμε λες?

 

[Αντέρωτας]

Ας αρχισει καποιος!

 

[Λορένα]

Οι αρχαιοι έλληνες ειναι γνωστό πως είχαν πιο.. ελευθερες ιδέες για πολλά πράγματα γύρω τους.

Για αρχή.. παιρνουμε για γεύση απο τα κατορθώματα των θεών τους. Από εκει και μόνο βγαινουν πολλά συμπεράσματα.

Οι αρχαίοι όμως, έκαναν πράγματι αυτόν τον τρόπο ζωής που ξέρουμε απο τους θεούς?

Ποιος θα συνεχίσει..?

 

[Ιωάννα]

Εμένα αυτό που με προβληματίζει στην μυθολογία είναι η υπαρξη των θεών ως η κινητήρια δύναμη σε ότι συμβαίνει. Γενικά και στα ομηρικά έπη βλέπουμε ότι οι θεοί αναμειγνύονται στις ζωές των ανθρώπων και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων.(ειδικά στην Ιλιάδα που διαβάζεις Αντέρωτα πολύ μπέρδεμα βρε αδερφέ!)Όμως και στη τραγωδία του Ευριπίδη βλέπουμε τον ''απο μηχανής θεό'' να έρχεται για να δώσει μία λύση στο τέλος. Δεν μπορώ να το κατανοήσω αυτό τον ρόλο των θεών και να ομολογήσω πως ''μου την σπάει'' λίγο διότι όταν κάναμε Οδύσσεια είχα και εγω την αγωνία να γυρίσει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη και μισούσα αφάνταστα τον Ποσειδώνα με αυτά που έκανε!!!))

Όσον αφορά την ιστορία που κάνουμε στο γυμνάσιο και το λύκειο θα συμφωνήσω με την Λορένα επαναλαμβάνεται συνεχως...Προτιμώ την νεότερη βέβαια, με τους παγκόσμιους πολέμους καθώς έχει περισσότερο ενδιαφέρον (και μην ξεχνάμε πως αρκετά είδη λογοτεχνίας άκμαζαν σε αυτές τις περιόδους). Όσο για την Αντιγόνη που κάνουμε φέτος αν και δεν αναμειγνύονται οι θεοί, η ηρωίδα έχει ηθικούς φραγμούς και θεωρεί καθήκον της να σεβαστεί τα ήθη των θεών...Είναι πολύ ενδιαφέρον μάθημα ομολογώ-αν και ψιλοδύσκολο-.

Η αγαπημένη μου ιστορία ειναι αυτή που έκανα στην τρίτη δημοτικού-όχι εγώ, τότε την σιχαινόμουν- αλλά όπως την έκανε πέρσι ο αδερφός μου. Δεν ξέρω τον λόγο αλλά τώρα που είμαι μεγαλύτερη, με τραβάει περισσότερο να διαβάζω πράγματα που στο σχολείο τα θεωρούσα βαρετά και δύσκολα κάποιες φορές.Ισως Αντέρωτα και εσύ το ίδιο θεματάκι είχες και δεν σου άρεσε στο σχολείο ο Ηρόδοτος...

 

[Χρυσηίδα]

Εμένα αυτό που με προβληματίζει στην μυθολογία είναι η υπαρξη των θεών ως η κινητήρια δύναμη σε ότι συμβαίνει.

Δεν ξέρω ως προς τι σε προβληματίζει, αυτό μπορεί να είναι μια "λογοτεχνική υπερβολή", αφού ό, τι γνωρίζουμε για τη μυθολογία προέρχεται από ποιήματα, έπη και τραγωδίες. Και το "από μηχανής θεός" που αναφέρεις σαν λογοτεχνικό τέχνασμα εγώ το αντιλαμβάνομαι, που βοηθάει να οδηγηθεί η πλοκή στην τελική της έκβαση.

Όσον αφορά την ιστορία που κάνουμε στο γυμνάσιο και το λύκειο θα συμφωνήσω με την Λορένα επαναλαμβάνεται συνεχως...

Και είναι να απορεί κανείς που τα περισσότερα παιδιά τελειώνουν το σχολείο ανιστόρητα.

 

[Φιλόσοφος]

Υπάρχει μία άποψη, αρκετά διαδεδομένη, σύμφωνα με την οποία οι αρχαίοι θεοί ήταν πραγματικοί άνθρωποι, οι οποίοι έζησαν σε μια πολύ παλιά εποχή και οι οποίοι είχαν αποκτήσει τεράστια φήμη είτε κερδίζοντας πολέμους ως στρατηγοί, είτε αποκτώντας αμύθητα πλούτη ως βασιλιάδες είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Οι άνθρωποι αυτοί μόλις πέθαναν, οι άνθρωποι τους τιμούσαν ιδιαίτερα και σιγά σιγά η ιστορία τους πέρασε στον μύθο και έγιναν θεοί. Το ίδιο και οι ημίθεοι και όλοι οι άλλοι ήρωες τις μυθολογίας.

 

[Αντέρωτας]

Βρισκω λογικη τη θεωρια εν μερει. Για παραδειγμα εμενα το ονομα "Ασκληπιος" που φαινοταν πολυ διαφορετικο σε σχεση με τα αλλα των θεων του Ολυμπου. Ηταν πολυ "ανθρωπινο" και στην αρχη νομιζα οτι ηταν καποιος αρχαιος. Τελικα καπου διαβασα τη θεωρια οτι ηταν ανθρωπος οπως ο Ιπποκρατης ο οποιος θεοποιηθηκε. Δεν ξερω ποσο διαδεδομενη ειναι η θεωρια γιατι δεν την ακουσα πουθενα αλλου, αλλα μου εκανε εντυπωση που ταιριαζε με την εικονα που ειχα.

Επισης βλεπω πιο λογικη την εξηγηση οτι οι θεοι να καταγονται απο τις πιο πρωτογονες δοξασιες των προϊστορικων ανθρωπων. Οταν δηλαδη θεοποιουσε τον κεραυνο η τη φωτια (αν εκανε ετσι) δεν υπηρχε κανενας λογος να αναφερεται σε καποιον παλιο ηρωικο ανθρωπο

 

[Ιωάννα]

Δεν ξέρω ως προς τι σε προβληματίζει,

Αυτό που εννοώ είναι ότι οι θεοί στην μυθολογία και την ιστορία γενικότερα μου φαίνονται ''υπερεκτιμημένοι'', ως προς την έννοια πως ένας θεός είναι πάντα ένα πρώτυπο κατά το οποίο οι άνθρωποι θέλουν να φτάσουν στο καθ'ομοίωση. Οι αρχαίοι θεοί όμως φαίνονται εντελώς απερίσκεπτοι κάνοντας λάθη και υποκύπτοντας στα πάθη τους.(ας θυμηθούμε τον Δία με τις απιστίες του ή και τον Τρωικό πόλεμο που ξεκίνησε από το μήλο της έριδος ανάμεσα στις τρεις θεές...κτλ.)
Αυτό μου περνάει κάτι αφύσικο και πάντα διαφωνούσα στο σχολείο με την εμπλοκή των θεών. Απ' την μία λέγαμε στα θρησκευτικά πως πρέπει να ακολουθούμε τα διδάγματα του Χριστού και πως εκείνος ήταν αλάθητος άρα είναι το πρότυπό μας όμως από την άλλη βλέπαμε στην Οδύσσεια να γίνεται χαμός. Ε κάπου εκεί μπερδεύτηκα λοιπόν και το χω πάρει στραβά απ'ότι φαίνεται..

Και όσο για την ιστορία που μαθαίνουμε καλή μου Χρυσηίδα εγώ προσωπικά θυμάμαι λίγα πράγματα. Λίγο το σύστημα λίγο τα βιβλία λίγο οι καθηγητές λίγο οι ''απίστευτα αυθαδείς'' μαθητές πολύ θέλει να το χάσεις; Γενικά στα σχολεία επικρατεί μια νοσηρή κατάσταση αλλά ας μην το σχολιάσουμε περεταίρω.

 

[Φαροφύλακας]

Και είναι να απορεί κανείς που τα περισσότερα παιδιά τελειώνουν το σχολείο ανιστόρητα.

Μεγάλο θέμα αυτό εδώ. Πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί λόγοι που τα παιδιά δεν αφομοιώνουν αυτά που διδάσκονται. Καταρχάς η πολλή ύλη. Ίσως όμως, πιο σημαντικό, η έλλειψη κινήτρου και άρα ενδιαφέροντος.

Όπως και να ‘χει άλλο ήθελα να πω εδώ. Πιστεύω πως η ιστορία θα έπρεπε να διδάσκεται από το σήμερα και προς τα πίσω δηλ. από ένα αντιληπτό από τον μαθητή σημείο αναφοράς.

 

[Αντέρωτας]

Αυτό που εννοώ είναι ότι οι θεοί στην μυθολογία και την ιστορία γενικότερα μου φαίνονται ''υπερεκτιμημένοι'', ως προς την έννοια πως ένας θεός είναι πάντα ένα πρώτυπο κατά το οποίο οι άνθρωποι θέλουν να φτάσουν στο καθ'ομοίωση. Οι αρχαίοι θεοί όμως φαίνονται εντελώς απερίσκεπτοι κάνοντας λάθη και υποκύπτοντας στα πάθη τους.(ας θυμηθούμε τον Δία με τις απιστίες του ή και τον Τρωικό πόλεμο που ξεκίνησε από το μήλο της έριδος ανάμεσα στις τρεις θεές...κτλ.)
Αυτό μου περνάει κάτι αφύσικο και πάντα διαφωνούσα στο σχολείο με την εμπλοκή των θεών. Απ' την μία λέγαμε στα θρησκευτικά πως πρέπει να ακολουθούμε τα διδάγματα του Χριστού και πως εκείνος ήταν αλάθητος άρα είναι το πρότυπό μας όμως από την άλλη βλέπαμε στην Οδύσσεια να γίνεται χαμός. Ε κάπου εκεί μπερδεύτηκα λοιπόν και το χω πάρει στραβά απ'ότι φαίνεται..

Πολυ απλα, στα θρησκευτικα διδασκομαστε το χριστιανισμο. Αλλο θεος ο ενας, αλλος θεος ο αλλος. Μιλαμε για δυο διαφορετικες θρησκειες, με αλλες προτεραιοτητες και προτυπα και αισθηση καλου και κακου.

Επιπλεον, στην Ιλιαδα ο σκοπος ειναι να υπαρχει και λιγο δραματικο ενδιαφερον με διαφωνιες, κινητρα κλπ

Και επισης εχω την εντυπωση οτι οι θεοι στη μυθολογια και τα επη ειναι καπως διαφορετικοι σε χαρακτηρα απο την εικονα που ειχαν κατα την κλασσικη εποχη

 

[Λορένα]

Αυτό που εννοώ είναι ότι οι θεοί στην μυθολογία και την ιστορία γενικότερα μου φαίνονται ''υπερεκτιμημένοι'', ως προς την έννοια πως ένας θεός είναι πάντα ένα πρώτυπο κατά το οποίο οι άνθρωποι θέλουν να φτάσουν στο καθ'ομοίωση. Οι αρχαίοι θεοί όμως φαίνονται εντελώς απερίσκεπτοι κάνοντας λάθη και υποκύπτοντας στα πάθη τους.(ας θυμηθούμε τον Δία με τις απιστίες του ή και τον Τρωικό πόλεμο που ξεκίνησε από το μήλο της έριδος ανάμεσα στις τρεις θεές...κτλ.)

Η εννοια του θεου διαφερει και ειναι αναλογη με το.. επιπεδο (να το πω..; ) ενος λαου.

Στις πρωτογονες κοινωνιες πχ, θεοποιουνται τα αντικειμενα : ο ηλιος, το φεγγαρι κτλ
Ειναι η πρωτη μορφη θεοποιησης

Η επομενη ειναι συνηθως ενα πληθος απο θεοτητες (πχ το δωδεκαθεο) και η αντιστοιχιση στον καθε θεο, απο μια δυναμη. Πχ Απολλωννας - θεος του φωτος και της μουσικης, Αθηνα της Σοφιας κτλ

και η τελευταια ειναι η υπαρξη μιας μονο θεοτητας, πιο.. ωριμης απο τις υπολοιπες.

Με βαση αυτα, δεν ειναι να απορει κανεις, πως στο δωδεκαθεο πχ οι θεοι εχουν ελλατωματα και ανθρωπινες αδυναμιες. Αν και ειδικα για τον Ομηρο, στα δυο επη του, παρουσιαζει εντελως διαφορετικα τους θεους.

Στην Ιλιαδα πχ ειναι πολυ νεος, ο πολεμος τον συναρπαζει (οι περιγραφες των μαχων ειναι σχεδον σοκαριστικες) και παρουσιαζει και τους θεους με μια αναλογη πολεμοχαρη διαθεση.

Αντιθετα στην Οδυσσεα, που ειναι ηλικωμενος, εχει αναγκη να πιστεψει σε μια πιο.. δικαιη υπαρξη του θεου. Ετσι τους εμφανιζει ενωμενους με αρχηγο τον Δια, και ολοι οι υπολοιποι να υπακουουν στις εντολες του κυριαρχου θεου, πλην του Ποσειδωνα που για προσωπικους λογους τα εχει βαλει με τον Οδυσσεα

Μεγάλο θέμα αυτό εδώ. Πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί λόγοι που τα παιδιά δεν αφομοιώνουν αυτά που διδάσκονται. Καταρχάς η πολλή ύλη. Ίσως όμως, πιο σημαντικό, η έλλειψη κινήτρου και άρα ενδιαφέροντος.

Όπως και να ‘χει άλλο ήθελα να πω εδώ. Πιστεύω πως η ιστορία θα έπρεπε να διδάσκεται από το σήμερα και προς τα πίσω δηλ. από ένα αντιληπτό από τον μαθητή σημείο αναφοράς.

Φαροφυλακα ριξε μια ματια σε ενα βιβλιο ιστοριας δημοτικου, και βαζω στοιχημα πως θα το πεταξεις στον τοιχο.

Δεν υπαρχει σχεδον σειρα στα ιστορικα γεγονοτα και ειναι γραμμενα ετσι ωστε να μην μενουν στην μνημη. Η υλη στην ιστορια δεν ειναι μεγαλη. Ειναι οπως στα πολυ γρηγορα περασμενη και δεν μενει.

Οσο για το να διδασκεται απο μπρος προς τα πισω, πως θα εξηγησεις στα παιδια πχ πως εγινε η επανασταση του '21 αν τα παιδια δεν ξερουν πως εφτασε και εγινε η κατακτηση και η σκλαβια για τετρακοσια χρονια;
(μια αποψη εκφραζω ετσι..; )

 

[Φαροφύλακας]

Οσο για το να διδασκεται απο μπρος προς τα πισω, πως θα εξηγησεις στα παιδια πχ πως εγινε η επανασταση του '21 αν τα παιδια δεν ξερουν πως εφτασε και εγινε η κατακτηση και η σκλαβια για τετρακοσια χρονια;
(μια αποψη εκφραζω ετσι..; )

Είναι πώς θα τα δεις τα πράγματα. Η επανάσταση δεν είναι μονάχα το τέλος τής Τουρκοκρατίας αλλά και η αρχή τού ελεύθερου ελληνικού κράτους.

Νομίζω πως αν θέλει κάποιος να παρουσιάσει την ιστορία από το σήμερα προς τα πίσω, γίνεται.

 

[Αντέρωτας]

Στην Ιλιαδα πχ ειναι πολυ νεος, ο πολεμος τον συναρπαζει (οι περιγραφες των μαχων ειναι σχεδον σοκαριστικες) και παρουσιαζει και τους θεους με μια αναλογη πολεμοχαρη διαθεση.

Αντιθετα στην Οδυσσεα, που ειναι ηλικωμενος, εχει αναγκη να πιστεψει σε μια πιο.. δικαιη υπαρξη του θεου. Ετσι τους εμφανιζει ενωμενους με αρχηγο τον Δια, και ολοι οι υπολοιποι να υπακουουν στις εντολες του κυριαρχου θεου, πλην του Ποσειδωνα που για προσωπικους λογους τα εχει βαλει με τον Οδυσσεα

Δεν ξερουμε αν υπηρξε Ομηρος, ουτε την ηλικια του ουτε ποτε γραφτηκαν ακριβως τα επη ουτε ποιο εγραψε πρωτο, ουτε τί πίστευε. Τα ομηρικα επη δεν μπορουν να ερμηνευτουν "βιογραφικα" (δηλ. βασει ηλικιας και πεποιθησεων) για να καταλαβουμε κατι για τον ιδιο

http://www.λεσχη.gr/forum/showthread.php?t=473

 

[Πολυξενη]

αυτό που με τραβάει στην ελληνική μυθολογία είναι πως οι αρχαίοι έλληνες έφεραν τους θεούς στα μέτρα των ανθρώπων,δίνοντας τους τα ίδια πάθη.
θα μπορούσαν οι ιστορίες του να είναι ιστορίες ανθρώπων μόνο που έχουν όπλα ώστε η εκδίκησή τους να είναι τρομερή.
όσο για το αν ήταν ο τρόπος της ζωής τους ανάλογος με αυτόν των θεών,πιστεύω πως μάλλον ήταν ο ιδανικός τρόπος ζωής που ονειρευόταν.

στην Ελληνική Μυθολογία του Κακριδή δεν ξεφέυγει ούτε ο πιό μικρός θεός ή ήρωας,αναλύονται μύθοι και παραλλαγές,ενώ η Ελληνική Μυθολογία του Τσιφόρου χωρίς να υστερεί σε ανάλυση είναι πιο διασκεδαστική

 

[Φένια]

Μπράβο Πολυξένη, τι καλό νημάτιο ανέσυρες από τη λήθη! Η Ελληνική Μυθολογία ήταν το πιο αγαπημένο παιδικό μου ανάγνωσμα. Μου είχαν κάνει δώρο την ιστορία του Τρωικού Πολέμου- σε παιδική έκδοση, με θαυμάσια εικονογράφηση- στην Α' δημοτικού, μόλις είχα μάθει να διαβάζω και είχα ανακαλύψει έναν θαυμαστό καινούριο κόσμο, τον κόσμο των βιβλίων. Εντυπωσιάστηκα από τη ζωή και τις προσωπικότητες των αρχαίων Θεών και ζήτησα από τους γονείς μου και άλλα τέτοια βιβλία. Η κορωνίς αυτών ήταν (παραμένει ακόμα και σήμερα στη βιβλιοθήκη μου και τη συνιστώ ανεπιφύλακτα) η δίτομη έκδοση του Γάλλου ακαδημαικού Ζαν Ρισπέν, όπου παρουσιάζεται κάθε θεότητα και κάθε σχετικός μύθος των αρχαίων Ελλήνων.
Τώρα, γιατί οι αρχαίοι Ελληνες εμφάνιζαν τους θεούς τους τόσο ανθρώπινους? Μα απλούστατα, για εκείνους "χρημάτων πάντων μέτρον άνθρωπος". Οι αρχαίοι θεοί ζούσαν, έτρωγαν, έπιναν, ερωτεύονταν, θύμωναν, πείσμωναν, μάλωναν σαν κοινοί θνητοί. Ηταν απλώς ωραιότεροι, δυνατότεροι και, φυσικά, αθάνατοι!
Από τους αγαπημένους μου μύθους ήταν η Αργοναυτική εκστρατεία. Απορούσα με τη σκληρότητα της Μήδειας, έδειξε που θα μπορούσε να φθάσει για χάρη του έρωτα και της εκδίκησης πολύ πριν σκοτώσει τα παιδιά της, όταν τεμάχισε τον μικρό της αδελφό και έρριξε τα κομμάτια του στη θάλασσα, ώστε να καθυστερήσει ο πατέρας της που τους καταδίωκε μαζεύοντάς τα. Ανάλογος μύθος είναι και ο περί Φιλομήλας και Πρόκνης. Ηταν δύο αδελφές, βασιλοπούλες. Η Πρόκνη παντρεύτηκε τον βασιλιά της Θράκης Τηρέα, αλλά ο Τηρέας γλυκοκοίταζε την κουνιάδα του και την κατέκτησε με τη βία. Για να μην τον προδώσει στη γυναίκα του, της έκοψε τη γλώσσα. Τότε η Φιλομήλα κέντησε την ιστορία της σε ένα πέπλο που ύφανε και το έστειλε μυστικά στην αδελφή της. Η εκδίκηση της Πρόκνης ήταν τρομερή. Σκότωσε το γιο τους, τον τεμάχισε και τον μαγείρεψε. Οταν ο Τηρέας γύρισε στο παλάτι το βράδυ, κουρασμένος από τις ημερήσιες υποχρεώσεις του, του πρόσφερε το φρικτό δείπνο. Εκείνος, όταν απόφαγε, ζήτησε να δει το παιδί του και τότε η γυναίκα του του ομολόγησε ότι μόλις τον είχε φάει! Οι θεοί μεταμόρφωσαν τις δύο αδελφές σε πουλιά, την Φιλομήλα σε χελιδόνι (γι' αυτο το χελιδόνι δεν κελαηδά- δεν έχει γλώσσα), την δε Πρόκνη σε αηδόνι (που ακόμα φωνάζει και μοιρολογεί για τον γιό της, Ιτυ-Ιτυ).
Υπέροχες ιστορίες!

 

[Μήτις]

Από τους αγαπημένους μου μύθους είναι αυτός του Ακόντιου και της Κυδίππης. Η Κυδίππη ήταν Αθηναία και ο Ακόντιος από την Κέα. Όταν κάποτε επισκέφτηκε το ναό της Άρτεμις στη Δήλο είδε την όμορφη Κυδίππη και την ερωτεύτηκε. Της πέταξε τότε ένα κυδώνι -ή μήλο- όπου πάνω είχε χαράξει τη φράση ''Ορκίζομαι στην Άρτεμη ότι θα παντρευτώ τον Ακόντιο''. Το κυδώνι έπιασε στην αρχή η αγράμματη τροφός της κοπέλας και το έδωσε στην Κυδίππη, η οποία το διάβασε μπροστά από το ιερό της θεάς. Η κοπέλα οργίσθηκε κι έφυγε αλλά ο όρκος είχε δοθεί. Κάθε φορά που ετοιμαζόταν να παντρευτεί αρρώσταινε και θεραπευόταν μόνο όταν ο αρραβώνας της διαλυόταν. Ο πατέρας της ζήτησε τότε χρησμό από το Μαντείο των Δελφών όπου αποκαλύφθηκε η αλήθεια και έτσι ο Ακόντιος παντρεύτηκε την Κυδίππη