Ζώα και λογοτεχνία

Λοιπον, θυμαμαι καποια αλλα ανηκουν ολα στην παιδικη λογοτεχνια....Πρωτο το "ποιος θα γραψει για τον σκυλο μας;" της Λοτη Πετροβιτς Ανδρουτσοπουλου....που μιλαει για...χμμ δεν θυμαμαι....αλλα καποιος σκυλος πεθαινει καποια στιγμη...η ιστορια ομως δεν ειναι γυρω απο αυτον.......εχει πανω απο 10 χρονια που το διαβασα...
Δευτερον...η Ροζυ...αυτη την φορα δεν θυμαμαι το ονομα της συγγραφεας...Απαραδεκτο γιατι ειχε ερθει και στο σχολειο μας για παρουσιαση....και μιλαει για ενα κοριτσακι και ενα γατακι.......αυτα σε μια γενικοτερη αποψη...επισης παει μια δεκαετια που το διαβασα...
Τελος, οι αλλομορφοι..της Καιτ Τομσον..που μιλαει για καποια παιδια που εχουν την δυνατοτητα να αλλαζουν μορφη για οποιο ζωο επιθυμουν αλλα ωσπου να φτασουν τα 18 οπου τοτε επελεγαν την μορφη που θα ειχαν,ειτε ζωο ειτε ανθρωπος....και σωζουν και τον κοσμο απο κατι περιεργα τερατα.....και αυτο παει δεκα χρονια που το διαβασα :ρ
Ααααα ναι θυμηθηκα μολις και το "Ποιος εκανε πιπι στον μισισιπι" και μαντεψτε ποιανου ειναι...Μα φυσικα του υπεροχου Τριβιζα...μιλαει για ενα παπι που εκανε πιπι στον μισισιπί!!!!!!!!!!
 
Τα ζώα εκτός από τα μυθιστορήματα και τα διηγήματα τα βρίσκουμε σε μεγάλη αφθονία στην ποίηση. Εκτός από την παιδική ποίηση, η οποία πραγματικά κατακλύζεται από ζώα, η παρουσία τους είναι έντονη και στην ποίηση για μεγάλους. Ένα χαρακτηριστικό:

Σπίτι με κήπον - Καβάφης

Ήθελα να ’χω ένα σπίτι εξοχικό
μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο— όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα)
αλλά για να ’χω ζώα. A να ’χω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες— οι δυο κατάμαυρες,
και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.
Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγρικώ
να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν.
Aπό σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν.
Θα ’θελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια).
Κι εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ’ τ’ αξιόλογα,
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ οι κεφάλες των.
 
Θυμάμαι πως το πρωτο που είχα προσχολικά ήταν με έναν σκυλάκο τον Σποτ

Επειτα ειχα διαβασει το "love story στο Αγκιστρι" που ηταν για μια γατουλα που πηγε εκει με την ανθρωπινη οικογενεια της διακοπες και ερωτευτηκε εναν αδεσποτο γατο. Και φυσικα την "Μαυρη Καλλονη" (το ηθελα κολασμενα γιατι εχω αδυναμια στα αλογα) και το θεωρω πολυ καλο βιβλιο.
Αυτο που μου εχει μεινει απωθημενο ειναι το τελος απο ενα αλλο παιδικο βιβλιο "Ο ασπρος Μπιπ με το μαυρο αυτι"...Το εχασα μυστηριωδως πριν το τελειωσω και δεν εμαθα ποτε τι εγινε τελικα.
Ειναι παντως πιο συνηθισμενο να υπαρχουν σε παιδικα βιβλια ζωα ως κεντρικοι ηρωες.

Χμμμμμμ τωρα που το σκεφτομαι εχω γραψει ενα πολυ μικρο διηγημα που εχει να κανει με γατα (το οποιο ηθελα να ειναι κατι αστειο αν και μερικοι μου λενε οτι εχω αρρωστημενο μυαλο....) και τωρα τελειωνω ενα διηγημα που εχει εν μερη να κανει με ενα λαμπραντορ (αλλα παλι αρρωστημενη βλεπω να με λενε χαχαχαχαχα)
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Θυμάμαι πως το πρωτο που είχα προσχολικά ήταν με έναν σκυλάκο τον Σποτ
Πρέπει να είσαι νεαρή, Νηρηιδα γιατί αυτή η σειρά βιβλίων με τον Σποτ κυκλοφορεί ακόμα!! :ναι:
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
βέβαια, νεαρή είσαι στα 27 αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, κι ο Σποτ αγέραστος, δεν λέει να το βάλει κάτω! :))))
 
Ναι τον αλητη!Εκει! Να μενει ιδιος να βλεπω τη διαφορα να μεγαλωνει αναμεσα μας!:γρμβ::χαχαχα:
 
Έχει γράψει και η Πατρίτσια Χάισμιθ μια συλλογή διηγημάτων με θέμα τα ζώα. Η ίδια ήταν ζωόφιλη και είχε σπουδάσει ζωολογία για ένα χρόνο στο πανεπιστήμιο. Μάλιστα αρκετές γάτες είχαν περάσει από τα χέρια της.Πάμε στα διηγήματα λοιπόν:Αν και δεν τα λες ακριβώς αστυνομικά (όπως τα περισσότερα έργα της Χάισμιθ) περιέχουν αρκετά κοινά στοιχεία με τέτοια έργα όπως φόβο,βία,μυστήριο... Στην ουσία το βιβλίο περιέχει ιστορίες που πρωταγωνιστούν ζώα και παίρνουν τη θέση των ανθρώπων καθώς γίνονται δολοφόνοι και εκδικούνται τους ανθρώπους για τη βίαιη και σαδιστική συμπεριφορά τους προς αυτά. Τα διηγήματα φαίνονται λίγο μακάβρια αλλά έχουν αρκετό μάυρο χιούμορ και προσωπικά τα απόλαυσα!Αλλά φυσικά δεν είναι για παιδιά:)
Το βιβλίο είναι αυτό:Το εγχειρίδιο του κτηνώδους φόνου για ζωόφιλους
 
Μου έρχεται στο μυαλό η όμορφη, λευκή γάτα της Λωξάντρας, η Καλυψώ, που την έκλεψε ο πασάς από το διπλανό αρχοντικό επειδή του άρεσε πολύ. Αναφέρομαι στη γνωστή Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου.

Πολλά ζωάκια έχω συναντήσει στην παιδική λογοτεχνία, αλλά κι αργότερα, όταν διάβασα τον Χάρι Πότερ. Κουκουβάγιες, ποντίκια, η γάτα της Ερμιόνης κ.ά.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Ο πιο αγαπημένος μου είναι ο Όρι (Oy) του Μαύρου Πύργου, που είναι "τραυλιστής". Οι τραυλιστές στον κόσμο του Ρόλαντ είναι αξιολάτρευτα πλάσματα και ικανοί θηρευτές, κάτι ανάμεσα σε ρακούν, μαρμότα και σκύλο ράτσας ντάτσχουντ. Έχουν την ικανότητα να επαναλαμβάνουν λέξεις που έχουν ακούσει όπως οι παπαγάλοι.



Αξέχαστος θα μου μείνει και ο Κότζακ του "The Stand".


Απ' τα πιο παιδικά, η αραχνούλα Σάρλοτ (Καρλότα στη δική μου έκδοση) με έχει σημαδέψει, όπως και ο Άρταξ, το άλογο του Ατρέγιου στην "Ιστορία Χωρίς Τέλος".
 
Μου αρέσει ο Μπιλ το μουλαράκι του Τόλκιν... από τις αγαπημένες αναφορές σε ζώα.
Μου αρέσουν οι περιγραφές του Παολίνι στην τριλογία του Η κληρονομιά (σε υπαρκτά και φανταστικά ζώα)
Κι αγαπημένη μου αναφορά σε ζώα είναι σε διήγημα του Lovecraft, Οι Γάτες της Ουλθάρ .... τι γάτες ήταν αυτές!! :αράχνη:
 
Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν είδα ακόμα αναφορά σε έναν από τους αγαπημένους συγγραφείς της παιδικής μου (και όχι μόνο) ηλικίας, ο οποίος είναι από τους "κλασσικούς" νατουραλιστές και ζωόφιλους της λογοτεχνίας. Ο Τζέραλντ Ντάρελ ήταν μια απίστευτα ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, αδερφός του γνωστού Λώρενς Ντάρελ (τον οποίο έμαθα πολύ, πολύ αργότερα με το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο του), φυσιοδίφης, βοτανολόγος, ιδρυτής ενός ζωολογικού κήπου στο νησί Τζέρσει της Βόρειας Θάλασσας, και ένας άνθρωπος με υπεροχη αίσθηση του χιούμορ που στρεφόταν τόσο στους άλλους, όσο και στον εαυτό του. "Η οικογένειά μου και άλλα ζώα" είναι το πιο γνωστό βιβλίο του και διηγείται τα συμβάντα της παιδικής του ηλικίας στην Κέρκυρα, όπου ο Έλληνας γιατρός, επιστήμονας, ποιητής και φιλόσοφος Θεόδωρος Στεφανίδης έγινε ο καλύτερος φίλος και ο δάσκαλός του, και διαμόρφωσε εν πολλοίς την προσωπικότητά του. Η αγάπη και το ενδιαφέρον του για τα ζώα πηγάζει από κάθε σελίδα του έργου του, τόσο σ' αυτό, όσο και στα άλλα δυο μέρη της Κερκυραϊκής τριλογίας του, "Πουλιά, Κτήνη και Συγγενείς" και το "Ο κήπος των Θεών". Πριν διαβάσω τα βιβλία του, δεν θα φανταζόμουν ότι η περιγραφή της καθημερινότητας των σκαθαριών θα μπορούσε να παρουσιάζει τέτοιο ενδιαφέρον!:χαχα: Οι δε αυτοσχέδιες "μελέτες" στην ψυχολογία των ζώων που συναντά και οι πολλοί παραλληλισμοί τους με τα μέλη της οικογένειάς του συχνά με έχουν κάνει να γελάω δυνατά την ώρα που διάβαζα.
 
Τα ζώα εκτός από τα μυθιστορήματα και τα διηγήματα τα βρίσκουμε σε μεγάλη αφθονία στην ποίηση. Εκτός από την παιδική ποίηση, η οποία πραγματικά κατακλύζεται από ζώα, η παρουσία τους είναι έντονη και στην ποίηση για μεγάλους. Ένα χαρακτηριστικό:

Σπίτι με κήπον - Καβάφης

Ήθελα να ’χω ένα σπίτι εξοχικό
μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο— όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα)
αλλά για να ’χω ζώα. A να ’χω ζώα!
...
Χρυσηίδα πού βρήκες αυτό το ποίημα;Είναι κάποιο αποκηρυγμένο απ' τον ποιήτη;Σε ποιά συλλογή ανήκει;Αν γνωρίζει και κάποιος άλλος θα ήταν πολύ ευπρόσδεκτη η απάντηση...
 
Παρακαλώ. Δεν έτυχε να μιλήσουμε μέχρι τώρα αγαπητέ φίλε. Αγαπημένος ο Καβάφης και κάθε φορά όλοι βλέπουμε νέα πράγματα.
Να είσαι πάντα καλά, και θα λέμε υπέροχα πράγματα.
 
Πραγματικά αγαπημένος.Τα άπαντα του στην έκδοση με σχέδια του Α. Φασιανού είναι ίσως το βιβλίο που με εχει συντροφευσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο.
 
Κυκλοφόρησε πρόσφατα απο τις εκδόσεις bell το βιβλίο του James Patterson με τίτλο ΄Η Εξέγερση των Ζώων ΄,ενα βιβλίο περιπέτειας/θρίλερ με ζώα σε πρωταγωνιστικό ρόλο οπως μαρτυρά και ο τίτλος και μια αρκετα ενδιαφέρουσα ιδέα σαν υπόθεση.Προσωπικά μου έχει κεντρίσει την περιέργεια,θα το αγοράσω με την πρώτη ευκαιρία.
 
Έχει διαβάσει κανείς τον" Άσπρο Μπίμ με το μαύρο αυτί" του Τροεπόλσκι;Πιστεύω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει και ελπίζω να μην έχω παρασυρθεί από τα φιλοζωικά μου αισθήματα...
 
Top