Ζήσε......
Η ζωή μου επιγραμματικά
- Thread starter Καλλίστη
- Start date
Μετά από ώρα, και διαβάζοντάς σας, ναι δεν είναι απλό αλλά επίσης είναι. Είναι αυτές οι ρημάδες οι στιγμές που όλα μοιάζουν δύσκολα. Ακατόρθωτα. Οκ, λοιπόν, μάζεψε ο,τι απέμεινε και ζήσε. Ζήσε...χμμμ δεν υπάρχει κάποια φόρμουλα, ε;
Όπως λέει και ο ποιητής...αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά μου...
Ο σοφός λαός λέει, όλα λύνονται και όλα είναι ανθρώπινα.
Ουφ! Ευχαριστώ σας
Όπως λέει και ο ποιητής...αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά μου...
Ο σοφός λαός λέει, όλα λύνονται και όλα είναι ανθρώπινα.
Ουφ! Ευχαριστώ σας
Στο "ζήσε" περιλαμβάνεται και το "διάλεξε".
Και μακάρι να μη ξεχνάς ότι εσύ επιλέγεις τα πάντα, όσο λίγα ή πολλά κι αν είν' αυτά...
Όταν είσαι στη λαϊκή, μπροστά σ' έναν πάγκο γεμάτο πορτοκάλια... και τον κοιτάς... και τα κοιτάς... και τα ξανακοιτάς... δεν κάνεις τίποτα άλλο από αυτό που κάνουμε όλοι στη ζωή μας...
Τούτος ο πάγκος είναι μεγάλος Δάσκαλός μου... αν το θες, μπορεί να γίνει και δικός σου... ναι, ένας πάγκος φορτωμένος πορτοκάλια...
Διάλεξε... με σοφία...
Ο πάγκος διδάσκει:
Τα πιο όμορφα που έχω πάνω μου δεν είναι απαραίτητα και τα πιο χυμώδη.
Αυτά εδώ είναι λίγο χτυπημένα, αλλά κάνουν ίσαμε ένα ποτήρι χυμό το ένα.
Αυτά είναι πιο ακριβά αλλά αυτό οφείλεται στον έμπορο, όχι στην πραγματική τους αξία.
Μην κοιτάς από κάτω μου, δεν υπάρχουν πορτοκάλια εκεί.
Σάπιο δεν το λες, αλλά εμένα δεν μου κάνει καρδιά να το πετάξω. Εσένα;
Κάτσε, που πας; Έχεις σίγουρα τέσσερα χέρια κι όχι δυο;
Ας μην κρυβόμαστε: δεν ήρθες στη λαϊκή για να αγοράσεις μόνο πορτοκάλια, έτσι δεν είναι;
Και μακάρι να μη ξεχνάς ότι εσύ επιλέγεις τα πάντα, όσο λίγα ή πολλά κι αν είν' αυτά...
Όταν είσαι στη λαϊκή, μπροστά σ' έναν πάγκο γεμάτο πορτοκάλια... και τον κοιτάς... και τα κοιτάς... και τα ξανακοιτάς... δεν κάνεις τίποτα άλλο από αυτό που κάνουμε όλοι στη ζωή μας...
Τούτος ο πάγκος είναι μεγάλος Δάσκαλός μου... αν το θες, μπορεί να γίνει και δικός σου... ναι, ένας πάγκος φορτωμένος πορτοκάλια...
Διάλεξε... με σοφία...
Ο πάγκος διδάσκει:
Τα πιο όμορφα που έχω πάνω μου δεν είναι απαραίτητα και τα πιο χυμώδη.
Αυτά εδώ είναι λίγο χτυπημένα, αλλά κάνουν ίσαμε ένα ποτήρι χυμό το ένα.
Αυτά είναι πιο ακριβά αλλά αυτό οφείλεται στον έμπορο, όχι στην πραγματική τους αξία.
Μην κοιτάς από κάτω μου, δεν υπάρχουν πορτοκάλια εκεί.
Σάπιο δεν το λες, αλλά εμένα δεν μου κάνει καρδιά να το πετάξω. Εσένα;
Κάτσε, που πας; Έχεις σίγουρα τέσσερα χέρια κι όχι δυο;
Ας μην κρυβόμαστε: δεν ήρθες στη λαϊκή για να αγοράσεις μόνο πορτοκάλια, έτσι δεν είναι;
Last edited:
Αυτό το ξέρεις μόνον εσύ. Στη λαϊκή υπάρχουν κι άλλα πολλά ενδιαφέροντα όπως αυγά, παντζάρια, πατάτες, κρεμμύδια, μέλι...
Απλά, δεν θα πάρεις απ' όλα, δεν θα πάρεις τα πάντα και, ακόμα κι αν πήγες εκεί με φορτηγό κι όχι με τα πόδια, η χωρητικότητα του πρώτου είναι πεπερασμένη.
Στο "ζήσε" περιλαμβάνεται και το "σκέψου".
Απλά, δεν θα πάρεις απ' όλα, δεν θα πάρεις τα πάντα και, ακόμα κι αν πήγες εκεί με φορτηγό κι όχι με τα πόδια, η χωρητικότητα του πρώτου είναι πεπερασμένη.
Στο "ζήσε" περιλαμβάνεται και το "σκέψου".
Το μέγεθος το “τρώμε” λίγο λίγο κι όχι μονομιάς Καλλίστη μου...Το βλέπεις βουνό; Κάνε μια αναγνώριση στα ριζά του και δες ποιό μονοπάτι είναι πιο αρεστό σε σένα...(εγώ κατά κανόνα κοιτώ ποιό είναι πιο περίπλοκο-έχω μια έφεση στα περίπλοκα), διάλεξε το δικό σου μονοπάτι κι άρχισε να κατακτάς τον αδυσώπητο όγκο, αργά και σταθερά όμως...βρες το ρυθμό σου...το δικό σου ρυθμό κι όχι των άλλων...
Όπως ακριβώς είπε ο φίλος Παρωνύμιος, "ζήσε"!
Δεν υπάρχει κάτι ομορφότερο από την ζωή! Για να ναι όμορφη όμως η ζωή πρέπει να έχει χτιστεί από δικές σου επιλογές (γι αυτό η ελευθερία είναι ανεκτίμητη)! Κανείς δεν κάνει πάντα σωστές επιλογές και π.χ παλιά εργαζόμουν σε πάγκο λαϊκής και ενώ υποτίθεται γνώριζα πια φρούτα είναι καλά και πια όχι, στο τέλος μιας μέρας πήρα μια τσάντα βερίκοκα! Φαινομενικά ήταν στρουμπουλά και ωραία, εσωτερικά ήταν σκουλικιασμένα! Λάθος επιλογή, τσάμπα λεφτά, τσάμπα φρούτα, μα ήταν δική μου, οπότε απλά τα πέταξα και είπα next time, την επόμενη θα διαλέξω πιο καλά πιο "σοφά"! Όλα τα πλάσματα στον κόσμο έχουν προβλήματα, όχι μόνο ο άνθρωπος, ακόμα και το μικρό ταπεινό σπουργιτάκι σκέφτεται, που θα βρει τροφή, νερό, να περάσει το βράδυ, κινδύνους, τα μικρά του, την φωλιά του κλπ. Όμως δεν ξεχνά να ζει και πετά όσο πιο ψηλά μπορεί, πάει στα συντριβάνια και λούζεται, κάθεται στα δέντρα και στις κεραίες και τραγουδά και την άνοιξη που όλα ανθίζουν ψάχνει να βρει το συντροφικό του ταίρι! Μπορούμε να αναλωνόμαστε σε θλίψεις, καταθλίψεις, μπορούμε και να αλλάξουμε την ζωή μας! Όλα τα της ζωής μας είναι στο δικό μας χέρι, στη δική μας επιλογή, μπορεί κάποιοι παράμετροι να ναι εξωγενείς, όπως ένα μαθηματικό πρόβλημα όπου κάποιος σου βάζει μια εξίσωση, όμως το στυλό και και το χαρτί είναι στα δικά σου χέρια! Και να θυμάσαι, δεν υπάρχει ομορφότερο στολίδι σε έναν άνθρωπο από το χαμόγελο! Δεν σας ζαλίζω άλλο
Δεν υπάρχει κάτι ομορφότερο από την ζωή! Για να ναι όμορφη όμως η ζωή πρέπει να έχει χτιστεί από δικές σου επιλογές (γι αυτό η ελευθερία είναι ανεκτίμητη)! Κανείς δεν κάνει πάντα σωστές επιλογές και π.χ παλιά εργαζόμουν σε πάγκο λαϊκής και ενώ υποτίθεται γνώριζα πια φρούτα είναι καλά και πια όχι, στο τέλος μιας μέρας πήρα μια τσάντα βερίκοκα! Φαινομενικά ήταν στρουμπουλά και ωραία, εσωτερικά ήταν σκουλικιασμένα! Λάθος επιλογή, τσάμπα λεφτά, τσάμπα φρούτα, μα ήταν δική μου, οπότε απλά τα πέταξα και είπα next time, την επόμενη θα διαλέξω πιο καλά πιο "σοφά"! Όλα τα πλάσματα στον κόσμο έχουν προβλήματα, όχι μόνο ο άνθρωπος, ακόμα και το μικρό ταπεινό σπουργιτάκι σκέφτεται, που θα βρει τροφή, νερό, να περάσει το βράδυ, κινδύνους, τα μικρά του, την φωλιά του κλπ. Όμως δεν ξεχνά να ζει και πετά όσο πιο ψηλά μπορεί, πάει στα συντριβάνια και λούζεται, κάθεται στα δέντρα και στις κεραίες και τραγουδά και την άνοιξη που όλα ανθίζουν ψάχνει να βρει το συντροφικό του ταίρι! Μπορούμε να αναλωνόμαστε σε θλίψεις, καταθλίψεις, μπορούμε και να αλλάξουμε την ζωή μας! Όλα τα της ζωής μας είναι στο δικό μας χέρι, στη δική μας επιλογή, μπορεί κάποιοι παράμετροι να ναι εξωγενείς, όπως ένα μαθηματικό πρόβλημα όπου κάποιος σου βάζει μια εξίσωση, όμως το στυλό και και το χαρτί είναι στα δικά σου χέρια! Και να θυμάσαι, δεν υπάρχει ομορφότερο στολίδι σε έναν άνθρωπο από το χαμόγελο! Δεν σας ζαλίζω άλλο
Δασοφύλακα, προσωπικά απολαμβάνω να με "ζαλίζουν" με παρόμοιους τρόπους. So, keep walking!
Λες κάτι πολύ καλό: "Κανείς δεν κάνει πάντα σωστές επιλογές και...".
Το μυστικό της φράσης είναι ότι αυτός ο κάποιος είναι που κάνει τις (όποιες) επιλογές, όχι άλλος...
Τώρα, σωστές, λάθος, ποιοι είμαστε μεις για να κρίνουμε με το λειψό μυαλό μας...
μιας που αποδεικνύεται,
πολλές φορές,
το "λάθος" ως "σωστό"
και το "σωστό" ως "λάθος"...
Διάλεξε... με σοφία...
Κάτι που ξέχασα: στο "ζήσε" περιλαμβάνεται και το "θέλε". Όχι, το "πρέπει" δεν περιλαμβάνεται στο "θέλε".
Μια σύντομη ιστορία:
Ήμουν στην όχθη ενός ποταμιού.
Ήθελα να περάσω απέναντι.
Ξέρω κολύμπι αλλά δεν είχα όρεξη να βρέχομαι.
Βλέποντας προσεκτικότερα, ανακάλυψα μια γέφυρα.
Λες κάτι πολύ καλό: "Κανείς δεν κάνει πάντα σωστές επιλογές και...".
Το μυστικό της φράσης είναι ότι αυτός ο κάποιος είναι που κάνει τις (όποιες) επιλογές, όχι άλλος...
Τώρα, σωστές, λάθος, ποιοι είμαστε μεις για να κρίνουμε με το λειψό μυαλό μας...
μιας που αποδεικνύεται,
πολλές φορές,
το "λάθος" ως "σωστό"
και το "σωστό" ως "λάθος"...
Διάλεξε... με σοφία...
Κάτι που ξέχασα: στο "ζήσε" περιλαμβάνεται και το "θέλε". Όχι, το "πρέπει" δεν περιλαμβάνεται στο "θέλε".
Μια σύντομη ιστορία:
Ήμουν στην όχθη ενός ποταμιού.
Ήθελα να περάσω απέναντι.
Ξέρω κολύμπι αλλά δεν είχα όρεξη να βρέχομαι.
Βλέποντας προσεκτικότερα, ανακάλυψα μια γέφυρα.
Last edited:
Ναι ναι συμφωνώ και επαυξάνω φίλε Παρωνύμιε! Σημαντικότατος παράγοντας το "θέλω" στην ζωή!
Όταν μια ζωή ενός ανθρώπου αναλώνεται μόνο στα "πρέπει", είναι μια δυστυχισμένη παθητική ζωή!
Θα ρωτήσει πιθανόν η φίλη Καλλίστη ή κάποιος άλλος φίλος, είναι δυνατόν να κάνω αυτό που θέλω σε μια ζωή όπου είναι γεμάτη "πρέπει"; Θα καταθέσω την γνώμη μου! Πάντα στην ζωή υπάρχουν κανόνες και υποχρεώσεις και ειδικά από μια ηλικία και μετά υπάρχει μεγάλη καταπίεση σε θέματα όπως, θα χω δουλειά αύριο, θα χω να πληρώσω το νοίκι, τι φαγητό θα φτιάξω αύριο, τα παιδιά διαβάσανε, θα βρω να παρκάρω κλπ κλπ και μετά αρχίζουν οι σκέψεις, είμαι ευτυχισμένος/η, είναι η ζωή αυτή που θέλω, τι κάνω εγώ εδώ, έχω τον σωστό σύντροφο, έκανα σωστές επιλογές στη ζωή μου, αγόρασα το σωστό αμάξι κλπ κλπ και κάνει ένα μπαμ το μυαλό και η καρδιά και μαυρίζει το τοπίο, πέφτει μια μαύρη κουρτίνα στα μάτια μας και η μέρα μοιάζει με αυτή στην Νορβηγία που μέρα νύχτα είναι σκοτάδι για πόσους μήνες, εσύ σηκώνεσαι από το κρεβάτι μα η ψυχή μένει δεμένη σε αυτό... Αυτό είναι ζωή; Όχι! Μπορώ να κάνω κάτι; Πάντα μπορείς!
Ανακάλυψε την καρδιά σου και βρες τι έχει πραγματικά ανάγκη!
Ναι πρέπει να κάνεις αυτό που θες στην ζωή σου και όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι στην ζωή σου γιατί μετά απλά θα βγει μια καταπίεση π.χ στο παιδί σου που θα θες στην ζωή του να κάνει αυτό που ήθελες εσύ να κάνεις αλλά δεν έκανες με αποτέλεσμα να το καταπιέζεις ή απλά θα πέσεις σε μιζέρια και κατάθλιψη! Είναι εύκολο να κάνω αυτό που θέλω; Όχι, αλλά θα παλέψω και αν τα καταφέρω θα μαι ευτυχισμένος, αν όχι θα ξέρω πως προσπάθησα και όταν ασπρίσουν τα μαλλιά μου και θα σκέφτομαι την ζωή μου θα ξέρω πως προσπάθησα να κάνω αυτό που θέλω, έζησα δηλαδή και θα χαμογελώ! Φυσικά και πρέπει να χεις σκεφτεί καλά αυτό που θες αν το θες και αν θα σου κάνει καλό, από κει και πέρα όμως καλύτερα να πολεμήσεις για κάτι και ας χάσεις, παρά να μετανιώνεις μια ζωή πως αφέθηκες στην ροή του ποταμού!
Αγαπώ μια μια φράση από γνωστό Ιρλανδικό ουίσκι: sine metu, που σημαίνει χωρίς φόβο!
Σας ζάλισα πάλι, αλλά είχα το ελεύθερο από τον φίλο Παρωνύμιο!
)Καλλίστη, είναι σκέψεις που κάνω σχεδόν κάθε μέρα για μένα και τον εαυτό μου, έτσι κι αλλιώς, άρα δεν τίθεται θέμα αν αντέχω... Εξάλλου, το μόνο που καταθέτω είναι σκέψεις μου και τίποτ' άλλο... όπως σκέψεις μου, επίσης, είναι τυχόν "ιστορίες" που μπορεί να δεις (ο πάγκος της λαϊκής, η γέφυρα στο ποτάμι)... Ήδη, οι αδελφοί Άντσο και Γουλιέλμος έχουν αφηγηθεί μερικές απ' αυτές, κάπου εδώ, ακούγοντας μουσική...
Ιστορίες, βέβαια, που μπορεί να φαίνονται απλοϊκές, κοινότυπες ή αυτονόητες ... ωστόσο, ξέρω κόσμο και κόσμο, που μπροστά σε μια "ποταμίσια όχθη"... έπραξαν όλα τα άλλα εκτός από την αναζήτηση της "αυτονόητης" γέφυρας... Φυσικά, ένας από τον κόσμο είμαι κι εγώ, να μην ξεχνιόμαστε, μόνο που, πια, ψάχνω για τη γέφυρα πιο εύκολα και πιο συχνά.
Να επανέλθεις.
Αν το καλοσκεφτείς, το ελεύθερο το είχες αποκλειστικά από το Δασοφύλακα. Έκανες μια επιλογή ολοδική σου, μάλιστα, χωρίς κανείς να έχει τη δύναμη να σε εμποδίσει. Ακόμα κι αν όσα γράφεις θα εξαγρίωναν έναν Υπερσυντονιστή, πρόσεξε: αυτό θα συνέβαινε αφού πια τα έχεις γράψει, όχι πριν, ούτε κατά τη διάρκεια...
Δεν χρειάζεται ν' ασπρίσουν τα μαλλιά μας για να χαμογελούμε για τους λόγους που λες: μπορούμε και τώρα.
Τα "πρέπει" είναι μια βασική αιτία του άγχους ή της κατάθλιψης. Καλύτερα: η σταδιακή εξαφάνιση των "θέλω" και η σατανική αντικατάστασή τους από "πρέπει"...
Στόχος: Η σταδιακή αντικατάσταση των "πρέπει" από "θέλω"...
Κάποιος θα πει: μα τα "πρέπει" μας τα βάζουν οι άλλοι, μας τα επιβάλλουν οι άλλοι.
Απάντηση: Πραγματικά τώρα, αν είσαι ενήλικος, κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλει τίποτα που δεν θέλεις. Όχι πως, αν δεν είσαι, θα είχε καλύτερη τύχη...
Απλή σκέψη που μπορεί να κάνει και την πιο δύσκολη ή δυσάρεστη δραστηριότητα (να πω πλύσιμο πιάτων; να πω σιδέρωμα; πείτε σεις ό,τι άλλο θέλετε): θέλω κι επιλέγω να το κάνω αυτό γιατί έτσι με συμφέρει, έτσι κερδίζω, έτσι ωφελούμαι, έτσι μ' αρέσει, και μάλιστα, θα ήμουν κι ανόητος αν δεν το ήθελα. Συνεπώς, θέλω να..., όχι πρέπει.
Με παρόμοιες σκέψεις έλυσα π.χ. το δύσκολο πρωινό ξύπνημα όταν θέλω να ξυπνήσω πρωί. Όταν αντιλήφθηκα ότι ήταν κάτι που "ήθελα" κι όχι κάτι που "έπρεπε" να κάνω, σέντρα, σουτ, γκολ. Κι όχι μόνο το έλυσα, αλλά το γουστάρω κι από πάνω.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ξυπνάω πρωί κάθε μέρα. Δες στα παραπάνω έντονα γιατί.
Ακούγεται αστεία αυτή η απλή σκέψη. Ας τη δοκιμάσει κανείς και θ' αντιληφθεί κατά πόσο είναι...
Last edited:
Αντιγράφω: συμπεράσματα από την 41 επιστολή του Σενέκα προς τον Λουκίλιο
Ο ένας παρασύρει τον άλλον σε σφάλμα, και πως είναι δυνατόν να φτάσουμε στη σωτηρία όταν κανένας δεν μας δίνει εντολή να σταματήσουμε, όταν όλος ο κόσμος μάς πάει όλο και βαθύτερα;
Υπάρχει περίπτωση να συναντήσετε κάποιον που δεν φοβάται τον κίνδυνο, δεν συγκινείται από τις επιθυμίες, είναι ευτυχισμένος με τη δυστυχία, είναι ήρεμος μέσα στην καταιγίδα, στέκεται πιο ψηλά από τις συνηθισμένες ηθικές αξίες, στο ίδιο επιπέδο με αυτό των θεών, και να μην νιώσετε δέος;
Δεν αισθάνεστε την ανάγκη να πείτε: <Μια τέτοια εκστατική ύπαρξη αποτελεί ασφαλώς κάτι διαφορετικό από το ελεεινό σώμα στο οποίο κατοικεί>;
Μια θεία δύναμη βασιλεύει εκεί, κάποιος εξαίσιος νους, γεμάτος διαλλακτικότητα, υπεράνω όλων των ασήμαντων πραγμάτων, που χαμογελά με εκείνα που εμείς οι άλλοι φοβόμαστε ή αντιμαχόμαστε:
Κοιτάζει προς τα εκεί και είναι σε επαφή με αυτόν. περπατά ανάμεσά μας ως μία εκστατική ύπαρξη.
και πιο πριν αναφέρει...Το μεγάλο καθήκον του ανθρώπου είναι να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα και να δεχθεί τον εαυτό του ως όργανο έκφρασης της ζωής σύμφωνα με τις προσωπικές του δυνατότητες. Είναι δικαίωμά του, ως αυτό-δημιουργός, να βρει τον ανώτατο προορισμό του.
Εδώ, να ευχαριστήσω τους, Διατσέντα, Στράτη, Παρωνύμιο, Δασοφύλακα, Γιουνγκ για το ταξίδι του νου, που μου πρόσφεραν με τις σκέψεις τους και να τους αφιερώσω το παρακάτω τραγούδι, [video=youtube;heWLnEDzkkE]https://www.youtube.com/watch?v=heWLnEDzkkE[/video]
Καλημέρα να έχουμε
Ο ένας παρασύρει τον άλλον σε σφάλμα, και πως είναι δυνατόν να φτάσουμε στη σωτηρία όταν κανένας δεν μας δίνει εντολή να σταματήσουμε, όταν όλος ο κόσμος μάς πάει όλο και βαθύτερα;
Υπάρχει περίπτωση να συναντήσετε κάποιον που δεν φοβάται τον κίνδυνο, δεν συγκινείται από τις επιθυμίες, είναι ευτυχισμένος με τη δυστυχία, είναι ήρεμος μέσα στην καταιγίδα, στέκεται πιο ψηλά από τις συνηθισμένες ηθικές αξίες, στο ίδιο επιπέδο με αυτό των θεών, και να μην νιώσετε δέος;
Δεν αισθάνεστε την ανάγκη να πείτε: <Μια τέτοια εκστατική ύπαρξη αποτελεί ασφαλώς κάτι διαφορετικό από το ελεεινό σώμα στο οποίο κατοικεί>;
Μια θεία δύναμη βασιλεύει εκεί, κάποιος εξαίσιος νους, γεμάτος διαλλακτικότητα, υπεράνω όλων των ασήμαντων πραγμάτων, που χαμογελά με εκείνα που εμείς οι άλλοι φοβόμαστε ή αντιμαχόμαστε:
μια ουράνια δύναμη κινητοποιεί ένα τέτοιο άτομο. ένα γεγονός που δεν υφίσταται χωρίς τη συνεργασία κάποιας θεότητας. Το πιο μεγάλο κομμάτι μιας τέτοιας ύπαρξης ανήκει στο χώρο από τον οποίο προήλθε. Ακριβώς όπως οι ακτίνες του ήλιου αγγίζουν στην πραγματικότητα τη γη και όμως συνεχίζουν να ανήκουν εκεί απ΄όπου προήλθαν, έτσι κι ένα ξεχωριστό ευσεβές άτομο βρίσκεται ανάμεσά μας. Έχει σταλεί σ΄εμάς που ίσως μάθουμε να αναγνωρίζουμε καλύτερα το θείο και, μολονότι βρίσκεται μαζί μας, στην πραγματικότητα ανήκει ακόμα στο χώρο από τον οποίο προήλθε.
και πιο πριν αναφέρει...Το μεγάλο καθήκον του ανθρώπου είναι να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα και να δεχθεί τον εαυτό του ως όργανο έκφρασης της ζωής σύμφωνα με τις προσωπικές του δυνατότητες. Είναι δικαίωμά του, ως αυτό-δημιουργός, να βρει τον ανώτατο προορισμό του.
Εδώ, να ευχαριστήσω τους, Διατσέντα, Στράτη, Παρωνύμιο, Δασοφύλακα, Γιουνγκ για το ταξίδι του νου, που μου πρόσφεραν με τις σκέψεις τους και να τους αφιερώσω το παρακάτω τραγούδι, [video=youtube;heWLnEDzkkE]https://www.youtube.com/watch?v=heWLnEDzkkE[/video]
Καλημέρα να έχουμε
Μέρες τώρα κοιτάζω μία άσπρη σελίδα που παραμένει άσπρη.
Το απόλυτο ζεν; Όχι, η πλήρης αποβλάκωση!
Σκέφτομαι και γράφω.
Κυρά μου, ούτε σκέφτεσαι, ούτε γράφεις. Δεν προσπαθείς καν!
Προσπαθώ αλλά δεν υπάρχει τίποτα. Που είναι οι σκέψεις που πετάγονταν και δεν προλάβαινα να τις γράψω; που είναι οι εικόνες που δεν προλάβαινα να περιγράψω;
Χμμ..η περίπτωσή σου, όσο και να θέλεις να την μεγαλοποιήσεις, είναι απλή. Δεν προσπαθείς.
Μα αν ήθελε προσπάθεια, δεν θα το επιχειρούσα καν! Ποτέ δεν ζόρισα τον ευατό μου. Απλά έβγαιναν, ξεπηδούσαν και εγώ τις κυνηγούσα για να τις προλάβω.
Τις πρόλαβες, ολοκληρωμένες, ποτέ;
Να σου πω...όχι και όλες
Μήπως, λέω μήπως, δεν είσαι η μεγαλοφυϊα που πάντα νόμιζες;
Μα γιατί μου επιτίθεσαι τώρα;
Δεν είναι επίθεση, μία απλή διαπίστωση! Πόσα ολοκληρωμένα γραπτά έχεις; τα έχω δει, τα βλέπω παντού γύρω μου. Χαρτιά, χαρτάκια, σημειώσεις, σκόρπιες σκέψεις...σενάρια μισά, χαρακτήρες φτωχοί, υπόθεση ανύπαρκτη, φόντο εξίσου ανύπαρκτο. Με μία λέξη, τίποτα. Και ένας γραφιάς, που χωρίς να φροντίζει να ξαναγεμίζει τη δεξαμενή, προσπαθεί να αντλήσει και ανακαλύπτει, με φρίκη, πως είναι κενή!
Νομίζω πως καταλαβαίνω που το πας! Ξέχασα να ζω.
Μην μεγαλοποιείς πάντα τα γεγονότα! Γενικά, το πρώτο συνθετικό -μέγα, να το αποφεύγεις.
Πάλι τα ίδια. Συνεχίζεις την επίθεση.
Συγκεντρώσου σε αυτό που συζητάμε. Ποιο είναι το θέμα μας;
Ξέχασα!
Έρχεσαι λοιπόν στα λόγια μου. Πάντα προχωράς βιαστικά, κυνηγώντας το μεγαλείο, και μέχρι να το προφτάσεις, που, μεταξύ μας, δεν το πρόλαβες ποτέ, έχεις ξεχάσει τι ήταν αυτό που κυνηγούσες!
Γίνεσαι άδικη.
Καταγράφω απλώς τα γεγονότα.
Γίνεσαι άδικη, επειδή δεν παίρνεις υπόψη σου όλες τις παραμέτρους.
Οι οποίες, είναι;
....
Μάλιστα! Ποιο ήταν το θέμα μας, λοιπόν;
εγώ!
Εσύ, τι;
......
όταν μιλάω για αποβλάκωση, γίνομαι άδικη;
......
όταν μιλάω για μεγαλομανία, γίνομαι άδικη;
......
Μαγείρεψες για σήμερα;
Ουφ! Δεν μπορώ τέτοιες συζητήσεις. Είναι τόσο βαρετές...
Είναι βαρετή η ανάγκη για φαγητό;!
Είναι βαρετή η συζήτηση γι΄αυτό. Ποτέ δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τέτοιες συζητήσεις και ποτέ δεν συμμετείχα.
Ποτέ; ( τηλεφώνημα) έλα μαμά, πως φτιάχνουμε τη φασολάδα. Α, μάλιστα, πρώτα αυτό...α, πρέπει να βάλω και αυτό το πράσινο...). Και πολλές άλλες συζητήσεις. Αλλά δεν τις θυμάσαι, γιατί δεν έχουν αυτό το -μεγα που κυνηγάς.
......
Ξεκίνα από τα μικρά, τα απλά, τα καθημερινά. Μην τα κυνηγάς, ζήσε τα. Και τις σκέψεις σου ακόμα. Ζήσε τες. Και στο τέλος της ημέρας, κατέγραψε τες. Θα δεις πως τις θυμάσαι. Θα τις θυμάσαι γιατί τις έζησες, τις βίωσες και έχουν εντυπωθεί πλέον. Δεν θα χρειαστεί να τις κυνηγάς, θα ξεπηδούν, άναρχα στην αρχή, αλλά σιγά-σιγά θα μπαίνουν στη σωστή σειρά. Με όλο το μεγαλείο που τις αξίζει.
[/QUOTE]
Το απόλυτο ζεν; Όχι, η πλήρης αποβλάκωση!
Σκέφτομαι και γράφω.
Κυρά μου, ούτε σκέφτεσαι, ούτε γράφεις. Δεν προσπαθείς καν!
Προσπαθώ αλλά δεν υπάρχει τίποτα. Που είναι οι σκέψεις που πετάγονταν και δεν προλάβαινα να τις γράψω; που είναι οι εικόνες που δεν προλάβαινα να περιγράψω;
Χμμ..η περίπτωσή σου, όσο και να θέλεις να την μεγαλοποιήσεις, είναι απλή. Δεν προσπαθείς.
Μα αν ήθελε προσπάθεια, δεν θα το επιχειρούσα καν! Ποτέ δεν ζόρισα τον ευατό μου. Απλά έβγαιναν, ξεπηδούσαν και εγώ τις κυνηγούσα για να τις προλάβω.
Τις πρόλαβες, ολοκληρωμένες, ποτέ;
Να σου πω...όχι και όλες
Μήπως, λέω μήπως, δεν είσαι η μεγαλοφυϊα που πάντα νόμιζες;
Μα γιατί μου επιτίθεσαι τώρα;
Δεν είναι επίθεση, μία απλή διαπίστωση! Πόσα ολοκληρωμένα γραπτά έχεις; τα έχω δει, τα βλέπω παντού γύρω μου. Χαρτιά, χαρτάκια, σημειώσεις, σκόρπιες σκέψεις...σενάρια μισά, χαρακτήρες φτωχοί, υπόθεση ανύπαρκτη, φόντο εξίσου ανύπαρκτο. Με μία λέξη, τίποτα. Και ένας γραφιάς, που χωρίς να φροντίζει να ξαναγεμίζει τη δεξαμενή, προσπαθεί να αντλήσει και ανακαλύπτει, με φρίκη, πως είναι κενή!
Νομίζω πως καταλαβαίνω που το πας! Ξέχασα να ζω.
Μην μεγαλοποιείς πάντα τα γεγονότα! Γενικά, το πρώτο συνθετικό -μέγα, να το αποφεύγεις.
Πάλι τα ίδια. Συνεχίζεις την επίθεση.
Συγκεντρώσου σε αυτό που συζητάμε. Ποιο είναι το θέμα μας;
Ξέχασα!
Έρχεσαι λοιπόν στα λόγια μου. Πάντα προχωράς βιαστικά, κυνηγώντας το μεγαλείο, και μέχρι να το προφτάσεις, που, μεταξύ μας, δεν το πρόλαβες ποτέ, έχεις ξεχάσει τι ήταν αυτό που κυνηγούσες!
Γίνεσαι άδικη.
Καταγράφω απλώς τα γεγονότα.
Γίνεσαι άδικη, επειδή δεν παίρνεις υπόψη σου όλες τις παραμέτρους.
Οι οποίες, είναι;
....
Μάλιστα! Ποιο ήταν το θέμα μας, λοιπόν;
εγώ!
Εσύ, τι;
......
όταν μιλάω για αποβλάκωση, γίνομαι άδικη;
......
όταν μιλάω για μεγαλομανία, γίνομαι άδικη;
......
Μαγείρεψες για σήμερα;
Ουφ! Δεν μπορώ τέτοιες συζητήσεις. Είναι τόσο βαρετές...
Είναι βαρετή η ανάγκη για φαγητό;!
Είναι βαρετή η συζήτηση γι΄αυτό. Ποτέ δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τέτοιες συζητήσεις και ποτέ δεν συμμετείχα.
Ποτέ; ( τηλεφώνημα) έλα μαμά, πως φτιάχνουμε τη φασολάδα. Α, μάλιστα, πρώτα αυτό...α, πρέπει να βάλω και αυτό το πράσινο...). Και πολλές άλλες συζητήσεις. Αλλά δεν τις θυμάσαι, γιατί δεν έχουν αυτό το -μεγα που κυνηγάς.
......
Ξεκίνα από τα μικρά, τα απλά, τα καθημερινά. Μην τα κυνηγάς, ζήσε τα. Και τις σκέψεις σου ακόμα. Ζήσε τες. Και στο τέλος της ημέρας, κατέγραψε τες. Θα δεις πως τις θυμάσαι. Θα τις θυμάσαι γιατί τις έζησες, τις βίωσες και έχουν εντυπωθεί πλέον. Δεν θα χρειαστεί να τις κυνηγάς, θα ξεπηδούν, άναρχα στην αρχή, αλλά σιγά-σιγά θα μπαίνουν στη σωστή σειρά. Με όλο το μεγαλείο που τις αξίζει.
Ασφαλώς, δεν άγγιξε την αλήθεια εκείνος που πέταξε προς τη μέρος της τη λέξη <θέληση για ενθάδε ύπαρξη>: η θέληση αυτή-δεν υπάρχει!
Γιατί: αυτό που δεν είναι, αυτό δεν μπορεί να θέλει΄ αυτό όμως που είναι στην ενθάδε ύπαρξη, πως θα μπορούσε να θέλει να βρεθεί στην ενθάδε ύπαρξη!
Μόνον εκεί που είναι ζωή, είναι επίσης και θέληση: όχι όμως θέληση για ζωή, αλλά – αυτό σας διδάσκω- θέληση για δύναμη!
Γιατί: αυτό που δεν είναι, αυτό δεν μπορεί να θέλει΄ αυτό όμως που είναι στην ενθάδε ύπαρξη, πως θα μπορούσε να θέλει να βρεθεί στην ενθάδε ύπαρξη!
Μόνον εκεί που είναι ζωή, είναι επίσης και θέληση: όχι όμως θέληση για ζωή, αλλά – αυτό σας διδάσκω- θέληση για δύναμη!
[/QUOTE]