Η ζωή μου επιγραμματικά

[Παρωνύμιος]

@ Kαλλίστη

Συμπληρώνοντας αυτά που λέει η αγαπητή Φαντίνα, σου λέω πως ό,τι κι αν γράψεις, τουλάχιστον ένας θα το διαβάσω.

Στη ζωή μας, εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές: δεν είναι ξιπασιά, είναι η αλήθεια.

Η διαχείριση ξυρίζεται τακτικά.

Ημερολόγια έγραψαν και συνεχίζουν να γράφουν και άντρες. Μετά τα βάφτισαν απομνημονεύματα.

Όλοι εδώ πέφτουμε από γκάφα σε γκάφα. Δεν αποτελείς εξαίρεση. Το αν τις ομολογούμε, είναι μια άλλη ιστορία. Κάθε φορά που αγκαλιάζω τις γκάφες μου θυμάμαι ότι είμαι άνθρωπος και αυτές με τη σειρά τους μου χαρίζουν Γνώση...

Αγαπημένη και μοναδική μου επήρεια είναι το χαμομήλι. Δοκίμασέ το και δεν θα χάσεις.

Και κάτι τελευταίο:

Καλώς ήλθες στη Λέσχη του Βιβλίου Καλλίστη!!!

 

[Καλλίστη]

Ευχαριστώ Παρωνύμιε για τη σοφία των λόγων σου. Και λέγοντας σοφία, χαιρετώ την γνώση σου. Μέσα από τη γνώση (του εαυτού σου) έρχεται και η σοφία. Ευχαριστώ και πάλι και δίνω τη σκυτάλη στον Ράιχ που φώναζε στον ανθρωπάκο.

<Εσύ μονάχα μπορείς να γίνεις ελευθερωτής του εαυτού σου.>

<Εσύ, και μόνο εσύ, είσαι υπεύθυνος για τη ζωή σου>

Πρέπει να το ξανανοίξω...για να συνεχίσω!

Ωχ! προβλέπεται μελέτη-ανάλυση. Για να δούμε...

 

[Καλλίστη]

Από τότε που με θυμάμαι με τοποθετούσα στο μέλλον μου, κάπου άνετα και γεμάτη βιβλία.

Σήμερα, που <ζω> το μέλλον μου, σκέφτομαι:ζω άραγε αυτό που ονειρευόμουν;

Σήμερα πούλησα 7 βιβλία ενός συγγραφέα που λάτρευα - και συνεχίζω να λατρεύω-του Στίβεν Κινγκ. Πως ένοιωσα;

Δεν το περίμενα, απελευθερωμένη. Ωριμάζω, μεγαλώνω, επιλέγω, κατέχω.

Αναρωτιέμαι: πως πραγματικά θέλω να ζω;

Αποφασίζω ( εντελώς δημοκρατικά και κατόπιν ωρίμου σκέψεως) : να είμαι περιτριγυρισμένη μόνο από αγαπημένα και απολύτως απαραίτητα, πρόσωπα, ζώα, φυτά, πράγματα, κ.λ.π

Θα χρησιμοποιήσω τον όρο <κόψιμο κλωστών>, ( δανεικός ) εννοώντας το κόψιμο άχρηστων, ανώφελων, δεκανικιων που μας κρατάνε πίσω. Τα οποία δεν είναι απαραιτήτως κακά, αλλά ίσως λειτουργούν ως τροχοπέδη και δεν σε αφήνουν να προχωρήσεις.

Ες αύριον λοιπόν τα σπουδαία! (το ομολογώ το έψαξα)


Παρωνύμιε, η μελέτη πήγε περίπατο

 

[Παρωνύμιος]

Τα λες πολύ ωραία Καλλίστη...

Μ' αρέσει που αναρωτιέσαι "ζω άραγε αυτό που ονειρευόμουν;". Οι άνθρωποι, ξέρεις, αποφεύγουν να αναρωτιούνται για παρόμοια θέματα γιατί τρέμουν στην ιδέα του τι θα ανακαλύψουν απαντώντας... Χρειάζεται μόλις μια στάλα θάρρος, και, στην τελική, αν δεν ρωτήσεις, πώς θα μάθεις...

Εγώ πάλι αποφάσισα εντελώς αυταρχικά ότι θα περιβάλλομαι από "ωραία" πράγματα κι "ωραίους" ανθρώπους, χαρούμενους, αισιόδοξους, πνευματώδεις, εύστροφους, με χιούμορ περισσότερο από το δικό μου, που σκέφτονται περισσότερο από μένα, που αναζητούν συνεχώς και δεν συμβιβάζονται, τουλάχιστον μέσα στο μυαλό τους. Όλοι αυτοί δεν είναι ανάγκη να είναι πολλοί. Κάπως έτσι λειτουργώ και με τα βιβλία. Έχω πια πολύ λίγα.

Ό,τι παλιό κι ό,τι άχρηστο, ότι ξοδεμένο και που δεν έχει τίποτα πια να μας προσφέρει, πρέπει να πετιέται, να απομακρύνεται. Πώς αλλιώς θα δημιουργηθεί χώρος για το νέο; Πώς αλλιώς θα εξελιχθούμε; Μιλώ τόσο για τα υλικά, όσο και για τα άυλα...

Καμιά μελέτη δεν πάει περίπατο, απλώς καμιά φορά μπαίνει στο ψυγείο...

 

[Καλλίστη]

Ό,τι παλιό κι ό,τι άχρηστο, ότι ξοδεμένο και που δεν έχει τίποτα πια να μας προσφέρει, πρέπει να πετιέται, να απομακρύνεται. Πώς αλλιώς θα δημιουργηθεί χώρος για το νέο; Πώς αλλιώς θα εξελιχθούμε; Μιλώ τόσο για τα υλικά, όσο και για τα άυλα...

Να, κάτι τέτοια σκέφτομαι και κάνω τις <ανατροπές> στη ζωή μου. Κάποιες μοιάζουν ανώφελες, παρορμητικές, λανθασμένες αλλά πιστεύω ότι θα δικαιωθώ στο μέλλον!

Ακούγεται περίεργο, αλλά νοιώθω πιο ελεύθερη όταν αποχωρίζομαι από:

- που ξέρεις, μπορεί να το χρειαστείς, ξαναποθήσεις-κερδίσεις αργότερα.

Αναρωτιέμαι: καλά όλα αυτά, με το τώρα τι γίνεται;

 

[Παρωνύμιος]

Να, κάτι τέτοια σκέφτομαι και κάνω τις <ανατροπές> στη ζωή μου. Κάποιες μοιάζουν ανώφελες, παρορμητικές, λανθασμένες αλλά πιστεύω ότι θα δικαιωθώ στο μέλλον!

Ακούγεται περίεργο, αλλά νοιώθω πιο ελεύθερη όταν αποχωρίζομαι από:

- που ξέρεις, μπορεί να το χρειαστείς, ξαναποθήσεις-κερδίσεις αργότερα.

Αναρωτιέμαι: καλά όλα αυτά, με το τώρα τι γίνεται;

Διαθέτεις τόση σοφία, τόση γνώση και τόση διορατικότητα... και μπορείς και βλέπεις τόσο μακριά στο μέλλον... ώστε να μπορείς να αντιληφθείς τις κινήσεις που κάνεις σήμερα ως ανώφελες ή λανθασμένες; Πώς ξέρεις ότι αυτές δεν θα αποδειχθούν τελικά έξυπνες και ορθές κινήσεις... Δεν ξέρω, αναρωτιέμαι...

Τι εννοείς με το τώρα τι γίνεται...

 

[Καλλίστη]

Διαθέτεις τόση σοφία, τόση γνώση και τόση διορατικότητα... και μπορείς και βλέπεις τόσο μακριά στο μέλλον... ώστε να μπορείς να αντιληφθείς τις κινήσεις που κάνεις σήμερα ως ανώφελες ή λανθασμένες; Πώς ξέρεις ότι αυτές δεν θα αποδειχθούν τελικά έξυπνες και ορθές κινήσεις... Δεν ξέρω, αναρωτιέμαι...

Τι εννοείς με το τώρα τι γίνεται...

Όχι Παρωνύμιε, παρεξήγησις! Οι γύρω μου βλέπουν αυτές τις κινήσεις ως ανώφελες, κ.λ.π.

Ήταν ένας φανταστικός διάλογος

Μακάρι να είχα σοφία τέτοια, που να μου επέτρεπε να πάρω, έστω μια ιδέα, από το τι πρόκειται να συμβεί.

Το τώρα προσπαθώ να στρώσω, και σκουντουφλάω στο ισάδι, που να δω το μέλλον...

 

[Φαροφύλακας]

(μην παρεξηγήσετε την παρένθεσή μου αλλά παρακαλώ, ας μην παραθέτουμε την ανάρτηση στην οποία απαντούμε όταν το κάνουμε ακριβώς από κάτω και είναι προφανές.. εκτός, πάλι, αν θέλουμε να απομονώσουμε ένα μικρό συγκεκριμένο σημείο της.. γκράθιας )

 

[Παρωνύμιος]

Είναι ίσως καιρός να "βλέπεις" τις δικές σου κινήσεις εσύ κι όχι οι άλλοι... εξάλλου, αυτοί έχουν να βλέπουν —και λογικά πρέπει να είναι πολύ απασχολημένοι με— τις δικές τους ))

Ω, σκουντουφλώντας ακόμα και στο ισάδι αποκτούμε σοφία...

Γκράθιας θενιόρ Φαροφύλακα... αλλά τι είναι "γκράθια";

 

[Καλλίστη]

Από σημερινή πρωινή εκπομπή στο ραδιόφωνο. Πρόταση για χαρούμενα ξυπνήματα ή κάπως έτσι...

* λίγα λεπτά αποσύνδεσης, 20 λεπτά γιόγκα-διατάσεις, πρωινό, ετοιμασίες, κ.λ.π

(Βάζοντάς τα λοιπόν σε πραγματικό χρόνο, μου φαίνεται εφικτό. Ξυπνάς μιάμιση ώρα νωρίτερα από το συνηθισμένο.)

Την ειρωνεύεται η εκφωνήτρια λέγοντας...ωραία, όλα αυτά κυριούλα μου, αλλά έφτασε απόγευμα

Η σκέψη κουράζει. (Στοιχειώδες, αγαπητή μου)

Τι είναι άραγε αυτό που μας κουράζει, όταν πρόκειται για το καλό μας;

Ποιά σκέψη αυτολύπησης-μαζοχισμού-άγνοιας-φόβου, κ.λ.π. μας κρατάει πίσω;

Ποιά ρουτίνα-βολεμένη κατάσταση δεν θέλουμε να βγάλουμε από την καθημερινότητά μας για να εντάξουμε άλλη, η οποία θα μας κάνει καλό;

Πολλές ερωτήσεις για πρωινό. Βαρυστομάχιασα πάλι και άκρη δεν θα βγάλω!

 

[Καλλίστη]

Περιδιαβαίνοντας στο φόρουμ, διαβάζοντας για βιβλία φιλοσοφίας, θυμήθηκα το βιβλίο Ο κόσμος της σοφίας του Γιοστέιν Γκάαρντερ. Ένα πολύ τρυφερό και τόσο απλό μυθιστόρημα φιλοσοφίας. (σήμερα που επισκέφτηκα την βιβλιοθήκη μου, δεν το πήρε το μάτι μου πουθενά.)

Έχει πολλά χρόνια που το διάβασα, θυμάμαι ότι παρόλο που το λάτρεψα, συγχρόνως το σνόμπαρα ως εύπεπτο (πόση ώρα κόλλησα στο πως γράφεται το εύπεπτο δεν ξέρετε και πάλι δεν είμαι σίγουρη )

Τώρα να με ρωτήσεις τι ξέρεις για τη φιλοσοφία θα σε κοιτάξω κάπως έτσι

Δύσπεπτη η μέρα σήμερα

 

[Καλλίστη]

Εχθές η οικογένεια μεγάλωσε κατά ένα μέλος. Όλα τα΄χε η Μαριωρή, ο Μέντορας της έλειπε. Όπου Μέντορας, σκέψου ένα σκύλο 4 ετών, μπόξερ. Η προηγούμενη οικογένειά του, αναγκάστηκε να τον αποχωριστεί κατ΄εντολή γιατρού!

Με φαντάζεσαι να φωνάζω Μέντορα, ολημερίς;

Μου άρεσε η ιστορία της ονοματοδοσίας του. Μεγάλωνε λοιπόν με ένα γατί, που είχε κινητικό πρόβλημα, βοηθώντας το και μαθαίνοντάς το να περπατάει! Παρατηρώντας τον, τον προηγούμενο αφεντικό του, αποφάσισε να του αλλάξει το όνομα.

Μεταξύ μας, δεν νομίζω πως θα συνεχίζω να τον φωνάζω έτσι. Υπό σκέψη για το όνομα.

Υπό σκέψη και για τα επακόλουθα. Νέα υποχρέωση-φροντίδα. Θα τα καταφέρω ή θα λαλήσω;

 

[Ιωάννα Μος]

Καλλίστη, καλορίζικο! Θα τα καταφέρεις μια χαρά! Μας βλέπω να τα λέμε, στο νήμα για κυνόφιλους και γατόφιλους))

(Μην του αλλάξεις όνομα, μια χαρά είναι το Μέντορας κι έχει και ιστορία από πίσω!!)

 

[Ίζι]

Να σου ζήσει Καλλίστη
Από περιέργεια ποιος ιατρικός λόγος απαγορεύει την κατοχή σκύλου μετά από 4 χρόνια;

Το πιο δύσκολο για τον σκύλο είναι η αλλαγή περιβάλλοντος αυτή τη στιγμή, γι' αυτό μην περιμένεις να είναι ο εαυτός του. Μετά από μια-δυο εβδομάδες θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις τι σκύλο έχεις Τώρα χρειάζεται πολλή ηρεμία, αγάπη, να τον αφήνετε στην ησυχία του, και πράγματα που τον δένουν με την προηγούμενη ζωή του (σταθερές). Ας πούμε το παλιό του κρεβάτι, τα αγαπημένα του παιχνίδια κλπ. Μην του αλλάξεις το όνομα (εφόσον ακούει σ' αυτό). Καλή τύχη ))

 

[Καλλίστη]

Ευχαριστώ κορίτσια!

Ο λόγος που ανάγκασε το προηγούμενο αφεντικό του να τον αποχωριστεί είναι η αλλεργία που έχει η γυναίκα του. Είναι στον δεύτερο μήνα της εγκυμοσύνης.

Κατά τ΄άλλα, δεν ακούει στο όνομά του και δεν ακούει γενικώς! Θα με γκρεμοτσακίσει καμιά μέρα. Κάτω, του λες, πάνω σου πηδάει. Κάτσε, του λες, πάνω σου πηδάει! Δεν το γλυτώνω το πήδημα, πρέπει να το πάρω απόφαση!

Θα μεταφερθώ στο αντίστοιχο νήμα για τα περαιτέρω!

 

[Ίζι]

Πολύ κρίμα για τον σκύλο που τον αποχωρίζονται λόγω εγκυμοσύνης μετά από 4 χρόνια

Κατά τ΄άλλα, δεν ακούει στο όνομά του και δεν ακούει γενικώς!

Επειδή, προφανώς, δεν ασχολήθηκε κανείς έως τώρα με την εκπαίδευσή του... Πώς να κάτσει το σκυλάκι αν δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι σημαίνει "κάτσε"; Αν είσαι κι εσύ άπειρη μήπως να σκεφτείς την πιθανότητα να φωνάξεις κάποιον εκπαιδευτή για λίγα μαθήματα βασικής υπακοής στο σπίτι; Στην ουσία θα δείξει σ' εσένα πώς να τον εκπαιδεύσεις, ώστε να μπορεί να συμβιώσει με μικρούς και μεγάλους χωρίς να αποτελεί πρόβλημα. Να τον χαίρεστε!

 

[Καλλίστη]

Ευχαριστώ Ίζυ!

Τώρα έγραψα στο αντίστοιχο νήμα.

Αστείος είναι πάντως, και θα μάθει, λέω εγώ τώρα...

 

[Καλλίστη]

Διαβάζοντας στο φόρουμ και αντιγράφω: Ειναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι αρκετοί από εμάς έχουν αισθανθεί πολλές φορές την έλλειψη χρόνου,που σύμφωνα με την επιστήμη της φυσικής ορίζεται ως ο ρυθμός της εναλλαγής των γεγονότων,αυτή η έλλειψη λοιπόν αποδεικνύει την δίψα του ανθρώπου να ζήσει.

Πόσες και πόσες φορές δεν έχω <πνιγεί>, θεωρώντας πως δεν προλαβαίνω να το κάνω τώρα αυτό, δεν μου φτάνουν οι ώρες της ημέρας, δεν προλαβαίνω να κάνω κι αυτό, δεν προλαβαίνω να κάνω ότι χρειάζεται, δεν προλαβαίνω να φροντίσω, να περιποιηθώ, να καθαρίσω, να ξεκουραστώ, να αγαπήσω. Εκεί καταλήγω.
Όλα ξεκινούν και καταλήγουν εκεί. Γιατί, τι είναι η ζωή, τι είναι ο άνθρωπος...

Φορτώνουμε την καθημερινότητα μας, προσπαθώντας να την καλυτερεύσουμε, και ξεχνάμε να ζούμε. Νομίζουμε ότι ζούμε, κάνοντας αυτά που <πρέπει> και ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι. Άνθρωποι, όχι μηχανές. Υπάρχουν συναισθήματα που τα καλύπτουμε, όχι για δική μας περιφρούρηση, αλλά γιατί έτσι πρέπει, γιατί έτσι μας έμαθαν.

Σε μία συζήτηση με ρώτησαν. Αγαπάς τα παιδιά σου; Κόμπιασα για λίγο. Φυσικά και η απάντηση είναι ναι, εννοείται πως τρέμω στην σκέψη πως θα πονέσουν. Η απάντηση όμως δεν βγήκε αβίαστα. Και η επόμενη ερώτηση, ήταν. Αγαπάς τον εαυτό σου; Κενό. Μα φυσικά και ΔΕΝ τον αγαπώ. Αν τον αγαπούσα, κάθε τέτοια ερώτηση, δεν θα χρειαζόταν σκέψη. Κάθε στιγμή της καθημερινότητας δεν θα μετριόταν σε χρόνο. Κάθε <δυσκολία> δεν θα μεταφραζόταν σε τσιγάρο-ποτό-καφέ-σοκολάτα-φαί.

Τι είναι αυτό το ρημάδι το μικρόβιο-σκουλήκι, που ζει εκεί ψηλά, στις παρυφές αυτού, του αδιάφορου, κατά τ΄άλλα, κεφαλιού;

 

[Διατσέντα]

Καλημέρα Καλλίστη! Δεν υπάρχει σκουλήκι εκεί μέσα (στο κεφάλι μας δηλαδή), αντίθετα υπάρχει ένα μεγάάάλο σκουλήκι εκεί έξω...που λέγεται κοινωνική νόρμα...Το θέμα είναι αν μέσα σ’ αυτή την γενική κοινωνική νόρμα έχεις βρει το δικό σου μερίδιο και το φέρνεις σε πέρας με επιτυχία ή αποτυχία...Αν δεν το έχεις βρει, καλό είναι να το βρεις...αν η γενική νόρμα δεν σου ταιριάζει πρέπει να φτιάξεις το δικό σου μερίδιο που σου ταιριάζει μέσα σ’ αυτήν...Αν αυτό το κάνουμε όλοι, τότε μια αταίριαστη γενική κοινωνική νόρμα σιγά-σιγά θ’ αλλάζει προς τα δικά μας μέτρα κι όχι εμείς προς τα ξένα προς εμάς δικά της...Γι’ αυτό το σκοπό τώρα ο καθένας επιλέγει αυτό που ονομάζεις και ορίζεις σαν χρόνο να το διαχειριστεί κατά βούληση και δυνατότητα...

Τέσσερις γραμμές περιγραφή...Μοιάζει απλό...Μακάρι να ήταν...

Καλή μας διάθεση και καρδιά...καλή μας επιτυχία...

 

[Στράτης]

Κάποια είναι παραπονιάρα ή είναι ιδέα μου;
Αγαπητή Καλλίστη, η μόνη σταθερά στη Φυσική είναι το τυχαίο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να είμαστε απογοητευμένοι με μας (τώρα σου γράφω, αύριο μπορεί να είμαι 2 μέτρα κάτω από κει που πατάω), το θέμα είναι πως ό,τι είμαι ν' αξίζει να είναι.