Μάρω Βαμβουνάκη

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Άλλα της βιβλία που έχω ξεχωρίσει είναι Η Κραταιά Αγάπη, Τα Ραντεβού με τη Σιμόνη

Πριν αρκετα χρονια διαβασα αυτα τα βιβλια και επισης το:Οι παλιες αγαπες πανε στο Παραδεισο.Ενταξει,το θεμα του ερωτα το κατεχει,τι να λεμε τωρα.Δε νομιζω ομως να ξαναδιαβασω κατι δικο της,ειναι πολυ γυναικεια ρε γαμωτο.Και επιπλεον τοσο λυρισμο πλεον δεν τον αντεχω

 

[Ίζι]

Έχω διαβάσει αρκετά παλιότερα δικά της, μια που είναι η αγαπημένη συγγραφέας της μαμάς μου. Ο Αντίπαλος Εραστής είναι το αγαπημένο μου μυθιστόρημά της (και μου άρεσε η αναφορά του Δερμιτζάκη στις Σκηνές από ένα Γάμο που είναι, κατά τη γνώμη μου, απ' τις καλύτερες ταινίες και θεατρικά με αυτό το θέμα). Το αγαπημένο μου, όμως, απ' τα βιβλία της είναι οι Ιστορίες με Καλό Τέλος, μια συλλογή διηγημάτων με κάποιες πραγματικά πολύ δυνατές στιγμές.

 

[Πεταλούδα]

Παλαιότερα είχα διαβάσει πολλά βιβλία της, αλλά κάποια στιγμή την σταμάτησα γιατί με κούρασε το στυλ της, το ένιωσα κάπως βαρύ.

 

[Φαντινα]

Απο τη Βαμβουνακη με συγκλονισε στα 19 μου που το διαβασα,το Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ.Το διαβαζα και το ξαναδιαβαζα.Αυτο το βιβλιο ανατεμνει αφοπλιστικα τα μυχια της ανθρωπινης ψυχης εχοντας και μια αιφνιδιαστικα πολιτικη αποχρωση.Μια κοινωνιολογικη κ ψυχολογικη πραγματεια σε μορφη ενος λυρικου μυθιστορηματος.

 

[Βου Παπ]

Εγώ της Βαμβουνάκη διάβασα δύο, τα οποία θεωρώ βιβλία που μου άφησαν κάτι... Το "ο παλιάτσος και η άνιμα" το οποίο μου χάρισε ο μπαμπάς μου (ίσως γι αυτό είναι και τόσο αγαπητό σε μένα) και το "Χορός μεταμφιεσμένων". Κανένα από τα δύο δεν είναι μυθιστορήματα, έχουν μάλλον ως σκοπό να σε βάλουν σε σκέψεις, το οποίο και πετυχαίνουν. Πάντως, τουλάχιστον αυτά τα δύο βιβλία, γιατί άλλα δικά της ακόμα δεν αξιώθηκα να διαβάσω (αν και με "φωνάζουν" κάθε φορά στο βιβλιοπωλείο), δεν τα θεωρώ γυναικεία. Είναι βιβλία που κάλλιστα μπορούν να επηρεάσουν κι έναν άντρα. Μιλάνε για τη ζωή, τον έρωτα, την οικογένεια, τη φιλία, το πένθος. Πράγματα που δεν απασχολούν αποκλειστικά μια γυναίκα, θα ήθελα να πιστεύω.
Τον παλιάτσο τον διάβασε και ο πατέρας μου και του είχε αφήσει πολύ καλή εντύπωση... Αυτά...

 

[Πάστα Φλόρα]

Με γυρίζετε πολλά χρόνια πίσω με αυτό το θέμα.
Δύο βιβλία της είχα διαβάσει, θυμάμαι μόνο το ένα, "οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" . Δε μου άρεσε καθόλου, το είχα βρει άκρως καταθλιπτικό και ανιαρό.
Αν το έπιανα στα χέρια μου σήμερα είμαι βέβαιη ότι δε θα διάβαζα πάνω από είκοσι σελίδες, είναι πολύ μακριά πια από τα αναγνωστικά γούστα μου.

 

[Φαίη]

Το μόνο που έχω διαβάσει από τη συγκεκριμένη συγγραφέα ήταν το ''Φάντασμα της αξόδευτης αγάπης''. Αν και το είχα διαβάσει ευχάριστα, δε θυμάμαι τίποτα από το βιβλίο

Ή τα γούστα μου έχουν αλλάξει τόσο πολύ από τότε που είχα κάνει τη συγκεκριμένη ανάρτηση ή είχα διαβάσει άλλο βιβλίο!
Το διάβασα πρόσφατα κι όχι μόνο μου ήταν ευχάριστη η ανάγνωση του, αλλά με ενθουσίασε κιόλας! "Το Φάντασμα της Αξόδευτης Αγάπης" και ο ''Παλιάτσος και η Άνιμα" κινούνται στα ίδια πάνω κάτω μονοπάτια. Πρόκειται για ψυχολογικά δοκίμια τα οποία αναφέρονται σε διάφορα θέματα που απασχολούν λίγο πολύ όλους μας (κι όχι μόνο τις γυναίκες!).
Αυτές τις μέρες διάβασα το τελευταίο βιβλίο της Μάρως, την "Μπαλάντα της Ζήλιας". Αν και θεωρείται μυθιστόρημα, προσωπικά θα το κατέταζα και πάλι στα ψυχολογικά δοκίμια λόγω περιεχομένου. Δε γνωρίζω αν και τα υπόλοιπα μυθιστορήματα κυμαίνονται στο ίδιο ύφος. Αυτό που γνωρίζω πάντως είναι πως με κέρδισε ως αναγνώστρια και δεν σκοπεύω να σταματήσω εδώ!