Ποιητικό μπλαμπλα

[Στράτης]

Μου κάνεις πλάκα
αλλά
δε με ενοχλά
φτάνει
που μιλάς
σαν τον Μαχλά...

πάει δε πάει
ο Θρύλος
θα κεντάει...

 

[Άγγελος Κ]

Δεν έχω ιδέα για τί λέτε
ελάτε να ψηθούμε σαν αυγά, αν θέτε
η ζέστη με κάνει ν' απορώ
είναι δυνατόν να πάω σε χορό;

Εκτός αν είναι στ' ουρανού τ' αστέρια
ελάτε και πάρτε με απ' τα χέρια
τρελοί να γίνουμε κομήτες
ερωτευμένες και αλήτες.

Ο λόγος σου ζεστή βροχή, σε παγωμένη χώρα
πέφτει και λιώνει το κακό, καλή μου Ρεγινόρα.

Θέλω μονάχα να σου πω, για της ερωτευμένες,
αν είσαι μια από αυτές που πήγανε χαμένες.

Μη ψάχνεις για αστερισμούς, μήτε και για κομήτες,
είμαι κι εγώ 'νας απ' αυτούς, π' αποκαλείς αλήτες.

 

[Αμαδρυάδα]

Μα....
χωρίς τ΄αστέρια τ΄ουρανού και δίχως γαλαξίες
για σκέψου... πώς θα φτιάχναμε στιχάκια με ουσίες;
και αν της έμπνευσης πηγή, θαμμένη ΄ν΄ κάτω ΄δω ,στη Γη
χρειάζεται ως αφορμή ,τον Έρωτα να ξεχυθεί
για να δροσίσει την καρδιά ,τρελά ν΄ ανάψει τα μυαλά
Νοτιάς το Καλοκαίρι , στις λέξεις φωτιά να φέρει!

 

[Άγγελος Κ]

Αμαδρυάδα μου καλή, για δώσε εξηγήσεις
"ουσίες" όταν λες τι εννοείς, μην το παρεξηγήσεις. :χαχαχα:

 

[Διατσέντα]

Ουσίες...

ουσίες-σημασίες
σκιές και οπτασίες
στις λέξεις μας κρυμμένες
ζωές σημαδεμένες
σαν τράπουλες χαρτοκλεφτών
καθηλωμένοι πρηνηδόν
γραφές βουστροφηδόν
σπηλιές πετρωμένες
νερών βουβών
και αναστεναγμών...

(απνευστί διαβάζεται, ωσάν hip-hop ο ρυθμός)

 

[Παρωνύμιος]

Τί βλέπουν τα ματάκια μου
θα κάψω τα στιχάκια μου
αρχίσανε τα όργανα και όλοι γράφουν τώρα
έδωσε τα ρέστα της ως κι η Ρεγινόρα
έφτασ' η ώρα
όλο και πιο πολλοί
ας έρθουν στο μαντρί
στο νήμα αυτό που παίζουνε στίχοι
κουζουλοί κι
αμαρτωλοί
χωρίς υπερβολή
έμπνευση
γουστάρω να κοιτώ
τ' ομολογώ
ουσίες μακριά
σε κλείνουν στα
στενά
και θέλω φως σαν τον τυφλό
που ψάχνεται
κι αυτό το λίγο που έχει του φεύγει
χάνεται
μη μου μιλάς για τις φωτιές φίλη
Αμαδρυάδα
με πιάνει δίψα, μια
αφυδάτωση
θ' ανοίξω το ψυγείο να πιω μια
λεμονάδα
για ενυδάτωση
αυτή είναι η ουσία μου
δεν είναι κακό
το λατρεμένο μου τ' ανθρακικό
έχε το νου σου
μην ανάψει ο θερμοστάτης του
μυαλού σου
δεν είμαι λέρα
μα προτιμώ τα δικά μου τα μυαλά να παίρνουν
αέρα
δε λέει ν' ανάψουν
δεν υπάρχει συνεργείο να πας να στ' αλλάξουν
κοίταζε τ' αστέρια κι
άπλωνε χέρια
εγώ θα βλέπω λάσπες
και βρώμικο χώμα
όνειρα παλιά και πεταμένα σε καμμένο
στρώμα
νιώθω ακόμα
να τρώω σπρώξιμο
με τον αγκώνα
μα που θα πάει
όλα ο Παρωνύμιος τα ξεπερνάει
και προσπερνάει
πάνω στην άσφαλτο μια προσευχή
σαν τραγουδάει.

 

[Αμαδρυάδα]

Οι ουσίες ήδη έδρασαν
και τα στιχάκια έβρασαν
ξεχύνονται με φόρα
από την ¨κατσαρόλα¨

Αγαπητέ μου Άγγελε
την έμπνευση ανάγγειλε
και καλεσμένοι όλοι
στην διανομή οι ρόλοι

Ό,τι έχεις μέσα στο μυαλό
ας σκορπιστεί ,΄δω στο γιαλό
δίχως βαθμολογία...
η ρίμα είν΄ευλογία

και η φωτιά είναι καλή
Παρωνύμιέ μου, εσύ
στη θάλασσα με μι΄απλωτή
η αλμύρα θα σου σβήσει
του λεμονιού μεθύσι
και ποίημα θα γεννήσει



όσο για σε΄Διατσέντα
βλέπω πως έχεις ρέντα...
και παραπάνω ο Στράτης
ρέει σαν Ευφράτης...

Σε σένα Ρεγινόρα
έχω απαντήσει απ΄ώρα..
κράτησε τ΄άστρα αγκαλιά
να χεις μια φωτεινή μιλιά!

 

[Ρεγινόρα]

Αμαδρυάδα μου καλή
μυρωδάτη κι απαλή
τ' άστρα έχω συντροφιά
μα μου ψεύδονται κι' αυτά

Μου δείχνουν φως ονειρικό
αλλά καθόλα μακρινό
κάπου στο παρελθόν χαμένο
μα καθόλου ξεχασμένο

Γι' αυτό ο νους γυρίζει σε αλήτες
που κάνουν όμορφες τις νύχτες
μπας και βρω παρηγοριά
σ' αγκαλιές και σε φιλιά

Ψεύδη θα μου πεις κι αυτά
και πονάνε την καρδιά
και έτσι αράζω στο κρεβάτι
όλο δάκρυα στο μάτι

Παίρνω λοιπόν και γω βιβλίο
πάνω στα πόδια μου τα δύο
τα μαζεύω, τα λυγίζω
και τους άλλους τους ζαλίζω

 

[Άγγελος Κ]

Αμαδρυάδα μου καλή
μυρωδάτη κι απαλή
τ' άστρα έχω συντροφιά
μα μου ψεύδονται κι' αυτά

Μου δείχνουν φως ονειρικό
αλλά καθόλα μακρινό
κάπου στο παρελθόν χαμένο
μα καθόλου ξεχασμένο

Γι' αυτό ο νους γυρίζει σε αλήτες
που κάνουν όμορφες τις νύχτες
μπας και βρω παρηγοριά
σ' αγκαλιές και σε φιλιά

Ψεύδη θα μου πεις κι αυτά
και πονάνε την καρδιά
και έτσι αράζω στο κρεβάτι
όλο δάκρυα στο μάτι

Παίρνω λοιπόν και γω βιβλίο
πάνω στα πόδια μου τα δύο
τα μαζεύω, τα λυγίζω
και τους άλλους τους ζαλίζω

Κρίμα μεγάλο κι άδικο, να ακούω τέτοια ώρα,
τα λόγια τούτα τα βαριά, καλή μου Ρεγινόρα.

Για δέκα άνδρες ειν' ντροπή, να λέει πως είναι μόνη,
μια γυναίκα όμορφη, τώρα που ξημερώνει.

Ύβρης μ' ακούγεται βαριά, μεγάλη αμαρτία,
να είναι λύση μοναξιάς, για σένα τα βιβλία.

Άλλο δεν έχω τι να πω, λέξη για να μιλήσω,
δυο στίχους μόνο σκέφτηκα, εδώ να τους αφήσω.

Βάλτους αν θες τα βράδια σου, δίπλα στο μαξιλάρι,
λένε πως κάνουν θαύματα, ο ύπνος σαν σε πάρει.

 

[Αμαδρυάδα]

Ρεγινόρα
είναι ώρα
να στο πω:
τα βιβλία
είναι κρύα,
΄χουν δροσό
Για τα πόδια
είν΄εμπόδια
να πατούν
δωσ΄ στα χέρια
δυο αστέρια
να κρατούν

θα φωτίζουν όλη νύχτα το στρατί
να βρει δρόμο ο καλός σου για να ΄ρθει!!
(α! και οι δυο στίχοι τ΄ Άγγελου θα ΄ν΄ εκεί)))

 

[Άγγελος Κ]

Μέρα κι αυτή η χθεσινή, με εκείνη την παρέα,
ούτε που το περίμενα πως θα ταν τόσο ωραία!

Τόσο πολύ το χάρηκα, που γνώρισα άλλα μέλη,
νόμιζα φεύγει το κορμί, μα η καρδιά δεν θέλει.

Έχω και ένα δυσάρεστο, όμως για σένα Στράτη,
μη το πάρεις κατάκαρδα, το 'κανα απ' αγάπη.

Είχα την τύχη, τη χαρά, την Ίζι να γνωρίσω
κι είν όπως τη φαντάζεσαι, μη σώσω να μαυρίσω. (καλοκαιριάτικα)

Είχε μαζί της δυο φιλιά, να σου τα δώσει εσένα,
μα αφού δεν ήσουνα εκεί, τα έδωσε σε μένα!

 

[Ίζι]

Εγώ τώρα τι να πω
με τόσα που μου λέτε
την πλάκα αν συνεχίσετε
θα φύγω και θα κλαίτε

 

[Άγγελος Κ]

Θα παραμείνω σιωπηλός, αγαπημένη Ίζι,
είναι άλλωστε κι αυτό, που με χαρακτηρίζει.

Του Στράτη την αντίδραση, προσμένω μ' αγωνία
που τού' χεις ειν' γνωστό, μεγάλη αδυναμία.

 

[Άγγελος Κ]

Έπαιξα κι έχασα θαρρώ, δε τσίμπησε ο Στράτης
κι είναι για μένανε αυτό, φριχτό σαν εφιάλτης.

Μαζεύω τα κομμάτια μου και αλλάζω τώρα θέμα
μήπως το παρεξήγησε και θα χυθεί και αίμα.

 

[Στράτης]

Όχι καλέ μου Άγγελε
στο ξύλο που θα φάμε

αλήθεια δεν το ήθελα
δεν ήξερα πού πάμε

 

[Άγγελος Κ]

Τώρα λοιπόν που το 'μαθες, βγάλε απ' το θηκάρι,
το γυαλισμένο σου σπαθί και έλα στο πουρνάρι.

Θα είμαι εκεί από νωρίς, να 'ρθεις να χτυπηθούμε
ας πιούμε πριν και δυο ρακές και ίσως να τα βρούμε.

Έτσι θαρρώ πως λύνονται, αντρίκια οι διαφορές
κι αν σε πειράξουν οι ρακές, υπάρχει και καφές.

 

[Άγγελος Κ]

Τα έργα κλείσαν των μελών και πως να ξαλαφρώσω,
το νήμα τούτο ξέθαψα, να γράψω να ξεδώσω.

Μόνος δε θέλω να μιλώ, δε γράφω απλά για μένα,
Αξία, Ίζι και Στρατή, αγαπημένο Πνεύμα...

Χάθηκε ο Παρωνύμιος, δε γράφει η Αμαδρυάδα,
γράψε για μας Πολύνιους και λάμψε σαν λιακάδα.

Τα λόγια τα ποιητικά, δεν είν' σαν όλα τ' άλλα
κι αν λεν βλακείες τελικά, μοιάζουν με μεγάλα!

 

[Φαροφύλακας]

η ομοιοκαταληξία
...δίνει άλλην αξία
περίτεχνη η ρίμα
...τα λόγια κάνει ποίημα

 

[Άγγελος Κ]

Δεν είναι τόσο δύσκολο, να το ακολουθήσεις
καλέ μου Φαροφύλακα, αρκεί να προσπαθήσεις.

Και τ' άλλα μέλη προκαλώ, να αφήσουνε τα νάζια
Κόρτο, Βου Παπ και Ντουρμπανού, αγαπημένη Βάσια.

Τέλα Νουτέλα γράψε μας, θαρρώ πως είναι ώρα,
έλα κι εσύ να εκτεθείς, καλή μου Ρεγινόρα.

Άλλο από τούτο όνειρο, στο νου πια δε μου μένει,
να γράψει ένα δίστιχο και η Μεταλλαγμένη.

Και εσάς που δεν ανέφερα, ξέρω πως είναι κρίμα,
μα βάζω τα ονόματα, για να σκαρώσω ρίμα

 

[Αμαδρυάδα]

Πέρασε μήνας και θωρρώ κανείς δε γράφει ποίημα
να βυθιστεί στη λήθη αυτό το νήμα είναι κρίμα!

Το κάλεσμα δις, δόθηκε με στίχους του Αγγέλου
μα χέρι δεν κινήθηκε , για λέξη άνευ σιέλου

Ξεθάψτε όλοι τις ρίμες σας και μπείτε απαντήστε
ανακινήστε μνήμες σας, στιχολογία αρχίστε

)