Από Ώστεν έχω διαβάσει το "Λογική και ευαισθησία", λόγω του παιχνιδιού της Λέσχης. Είναι ένα βιβλίο ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, στο οποίο, εκ πρώτης όψεως, οι ήρωες ακολουθούν πιστά τις προκαταλήψεις και τις συνήθειες του καιρού τους. Μάλλον για αυτό έχει κατακριθεί για κομφορμισμό και έλλειψη ενδιαφέροντος. Αυτό όμως που το κάνει ευχάριστο και ιδιαίτερο είναι ότι οι χαρακτήρες είναι τόσο καλοσχεδιασμένοι, που νομίζεις ότι τους ακούς να μιλάνε, όπως θα μιλούσαν αν ήταν πραγματικοί άνθρωποι.
Επίσης, ένα άλλο ιδιαίτερο γνώρισμα είναι η διακριτική ειρωνία που υπάρχει διάχυτη και εξάλλου, μέσα από τους χαρακτήρες των δύο ηρωίδων, η συγγραφέας ειρωνεύεται τα γυναικεία στερεότυπα της εποχής της. Νομίζω επίσης(ας συμβάλλει και κανένας που το διάβασε) ότι και το τέλος περιείχε ειρωνία, που το έκανε ελαφρώς πικρούτσικο ή τέλος πάντων όχι γλυκανάλατο, αφού
η Έλινορ, η λογική κόρη της οικογένειας, παντρεύεται από έρωτα, ενώ η ρομαντική και παθιάρα Μαριάνννα κάνει ένα γάμο συμβατικό και, στην ουσία, συμφέροντος(αν και ο άντρας που παντρεύεται την αγαπάει ειλικρινά) .
Ολα τα πορτραιτα της Οστεν (που ειναι παραλλαγες του ιδιου) βασιζονται σε ενα προχειρο σκιτσο που ειχε κανει η αδελφη της, το οποιο δυστυχως συμφωνα με αναφορες δεν ηταν και πολυ πετυχημενο. Εχει ενδιαφερον ομως το πως μεταγενεστεροι επαγγελματιες καλλιτεχνες απο αυτο ερμηνευουν τα χαρακτηριστικα και την εκφραση της για να κανουν flesh out, αποπειρα που δυστυχως δε θα μαθουμε ποτε ποσο κοντα βρισκεται στην πραγματικοτητα.
(Τωρα η κοπελα δεξια μου κανει για αγγλιδα τουριστρια την οποια θα εβλεπα σε ενα νησι και ευχαριστως την κερνουσα ενα ουζο)
Αντιλήφθηκα ψάχνοντας στο διαδίκτυο ότι έχουν εκδοθεί από την γαλλίδα κομίστα Margaux Motin εικονογραφημένα βιβλία της Jane Austen. Το τσουχτερό θηλυκό χιούμορ της ίδιας σε συνδυασμό με αυτό της Austen θα πρέπει να κάνουν έναν ακαταμάχητο συνδυασμό, μαζί με τη φανταστική -για μένα- εικονογράφηση. Πιθανό να έχουν μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες. Μοιράζομαι τον ενθουσιασμό μου.
)
