Χάρπερ Λι (Harper Lee): Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια (To kill a mocking bird)

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης


Τίτλος: Ακάνθινο στεφάνι (Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια)
Πρωτότυπος τίτλος: To kill a mocking bird
Συγγραφέας: Χάρπερ Λι(Harper Lee)
Μετάφραση: Βικτώρια Τράπαλη
Εκδόσεις: Bell
Έτος έκδοσης: 1988
Έτος πρώτης έκδοσης: 1960 (Αγγλικά)
ISBN: δεν έχει


Το βιβλίο μας μεταφέρει στο Μέικομπ της Αλαμπάμα στα 1935, όπου ο δικηγόρος Άττικους Φιντς αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός νέγρου που κατηγορείται για βιασμό λευκής γυναίκας. Η εξιστόρηση γίνεται από την κόρη του δικηγόρου, την Σκάουτ, που τότε ήταν έξι χρόνων, όπου και μαζί με τον λίγο μεγαλύτερο αδερφό της, τον Τζεμ, μαθαίνουμε μέσα από την ζωή τους, την ζωή του αμερικάνικου νότου της δεκαετίας του ΄30.

Μέσα από τα παιδικά της μάτια η ιστορία αποκτά μια ανέμελη ροή, καθώς παρακολουθούμε τα δύο αδέρφια στο σχολείο και στα παιχνίδια τους. Ένα από αυτά είναι, να σκαρώνουν φανταστικά σενάρια σχετικά με έναν ένοικο σε κοντινό τους σπίτι, τον Μπου, ο οποίος δεν έχει βγει ποτέ από το σπίτι του εδώ και χρόνια και δεν τον έχουν δει ποτέ. Αυτή η παιδική ματιά εξάλλου, θα μας δώσει με εύπεπτο τρόπο τις πληροφορίες σχετικά με την δίκη, αφού, ο αμερικάνικος νότος του ΄30 είναι γνωστός για τις φυλετικές του διακρίσεις. Από την ανακοίνωση της υπεράσπισης του νέγρου άντρα από τον Άττικους, μέχρι και που τελειώνει η δίκη, βιώνουμε την προκατάληψη, αλλά και την ενόχληση που προκαλούν οι πολίτες στον δικηγόρο και στα παιδιά του.

Γραμμένο με απλό τρόπο και με πρωταγωνιστές παιδιά, οι σελίδες του βιβλίου έτρεχαν σαν νερό. Οι παιδικές ατάκες, άλλοτε προκαλούν γέλιο και άλλοτε θλίψη με τις γυμνές αλήθειες τους. Και το απρόβλεπτο τέλος του βιβλίου, σε κάνει να βλέπεις με ακόμη μεγαλύτερη συμπάθεια τον ισορροπημένο και δίκαιο Άττικους Φιντς.

Το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» είναι το μοναδικό βιβλίο της Λι Χάρπερ και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα της γενέτειρας της συγγραφέως, την Αλαμπάμα. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1960, εποχή που ακόμα και τότε δεν είχαν κατοχυρωθεί τα δικαιώματα των νέγρων. Γυρίστηκε και ταινία δύο χρόνια αργότερα, το 1962, με πρωταγωνιστή τον Γκρέγκορι Πεκ.


"..Και την άκουσα να λέει πως είναι καιρός να τους δώσει* κάποιος ένα καλό μάθημα, ότι έχουν παραπάρει τα μυαλά τους αέρα, και σε λιγάκι θ΄αρχίσουν να νομίζουν ότι μπορούν να μας παντρεύονται κιόλας. Τζεμ, πως γίνεται να μισούν τον Χίτλερ και από την άλλη να ΄ναι τόσο κακοί με τους δικούς μας ανθρώπους, εδώ, στον ίδιο μας τον τόπο;..."

*: στους νέγρους
 
Last edited by a moderator:
Πήρα το παρωνύμιο μου από αυτόν τον ήρωα μόνο λόγω της ταινίας,το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει ακόμη όπως έχω αναφέρει και σε άλλο νήμα.Με τράβηξε η ταπεινότητα του, να ζεις αθόρυβα αλλά με ουσία.Περιμένω κι εγώ τις απόψεις όλων με μεγάλο ενδιαφέρον!!!
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Επιτέλους, εμφανίστηκε ο Μπου, τρέχω να το πω στην Σκάουτ! :))))

Όπως συμβαίνει συνήθως με τις ταινίες που βασίζονται σε βιβλία, είναι κάπως πιο συμπυκνωμένες και συγκεκριμένα,διαβάζοντας το βιβλίο, μπορείς να ανακαλύψεις και άλλες πτυχές του Μπου. Πάντως, η συγκεκριμένη ταινία, είναι πολύ καλή μεταφορά.
 
Επιτέλους, εμφανίστηκε ο Μπου, τρέχω να το πω στην Σκάουτ! :))))

Όπως συμβαίνει συνήθως με τις ταινίες που βασίζονται σε βιβλία, είναι κάπως πιο συμπυκνωμένες και συγκεκριμένα,διαβάζοντας το βιβλίο, μπορείς να ανακαλύψεις και άλλες πτυχές του Μπου. Πάντως, η συγκεκριμένη ταινία, είναι πολύ καλή μεταφορά.
Ωραίο πείραγμα!!!Χαίρομαι που σου άρεσαν και τα δύο!!!
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Πολύ όμορφο βιβλίο, πραγματικά ευχάριστο, συγκινητικό, με ουσιώδη μηνύματα. Το κομμάτι της δίκης - η κορύφωση της ιστορίας - είναι απλά καταπληκτικό. Ένα απ' τα πιο σημαντικά έργα της αμερικάνικης λογοτεχνίας. Απ' ό,τι ξέρω, στις ΗΠΑ διδάσκεται σε σχολεία και πανεπιστήμια. Την ταινία δεν την έχω δει ακόμα, νομίζω όμως ότι ο θεός Γκρέγκορι Πεκ ήταν ιδανική επιλογή για τον ρόλο του Άττικους.

Ευχαριστούμε για την παρουσίαση Πετ!
 
Ένα από τα πιο όμορφα βιβλία που έχω διαβάσει. Ο Άτικους και ο Μπου είναι σίγουρα από τους πιο ξεχωριστούς ήρωες της αμερικάνικης λογοτεχνίας. Κι ένα αγαπημένο μου απόσπασμα:
"Θαρρώ πως θα γίνω κλόουν άμα μεγαλώσω",είπε ο Ντιλ. Ο Τζεμ κι εγώ μείναμε κόκαλο.
"Μάλιστα, κύριοι, κλόουν θα γίνω",είπε ."Το μόνο που μπορώ να κάνω με τον κόσμο, τέτοιος που ΄ναι, είναι να γελάω, οπότε θα πάω στο τσίρκο και θα γελάω ολημερίς μέχρι σκασμού"
.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Παρεμπιπτόντως, ο χαρακτήρας του Ντιλ είναι βασισμένος στον Τρούμαν Καπότε, παιδικό φίλο της συγγραφέα.
 
Πολύ όμορφο βιβλίο, πραγματικά ευχάριστο, συγκινητικό, με ουσιώδη μηνύματα. Το κομμάτι της δίκης - η κορύφωση της ιστορίας - είναι απλά καταπληκτικό. Ένα απ' τα πιο σημαντικά έργα της αμερικάνικης λογοτεχνίας. Απ' ό,τι ξέρω, στις ΗΠΑ διδάσκεται σε σχολεία και πανεπιστήμια. Την ταινία δεν την έχω δει ακόμα, νομίζω όμως ότι ο θεός Γκρέγκορι Πεκ ήταν ιδανική επιλογή για τον ρόλο του Άττικους.

Ευχαριστούμε για την παρουσίαση Πετ!
Δεν διδασκεται μονο στις ΗΠΑ. Στο πανεπιστημιο το ειχαμε στην υλη του πρωτου ετους. (μου ετυχε και στην εξεταστικη, 2 ωρες το ανελυα).

Χαιρομαι παντως που βλεπω οτι το βιβλιο αρεσει και σε αλλους. Παιδια, δοκιμαστε να διαβασετε το The Third Man του Graham Greene, ασχετο μεν και συγγνωμη, αλλα στο μυαλο μου πανε μαζι αυτα τα δυο βιβλια. (τα εδινα εξετασεις και τα 2 μαζι και μυο εχουν χαρακτει στη μνημη :) )
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Κι ένα αγαπημένο μου απόσπασμα:
"Θαρρώ πως θα γίνω κλόουν άμα μεγαλώσω",είπε ο Ντιλ. Ο Τζεμ κι εγώ μείναμε κόκαλο.
"Μάλιστα, κύριοι, κλόουν θα γίνω",είπε ."Το μόνο που μπορώ να κάνω με τον κόσμο, τέτοιος που ΄ναι, είναι να γελάω, οπότε θα πάω στο τσίρκο και θα γελάω ολημερίς μέχρι σκασμού"
.
Πολύ ωραίο απόσπασμα, κι είναι μέσα σε αυτά που μου άρεσαν κι εμένα. Άλλο ένα:

"... Η υπόθεση τούτη, η υπόθεση του Τομ Ρόμπινσον έχει να κάνει με την ανθρώπινη συνείδηση... Σκάουτ, δεν θα μπορούσα να πηγαίνω στην εκκλησία και να προσεύχομαι στον Θεό, αν δεν έκανα μια προσπάθεια να βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο".
"Άττικους, δε γίνεται, πρέπει να είναι λάθος..."
"Για εξήγησέ μου το, σε παρακαλώ;"
"Να, ο πιο πολύς κόσμος φαίνεται να πιστεύει πως αυτός έχει δίκιο κι εσύ είσαι λάθος..."
"Είναι δικαίωμά τους να το πιστεύουν αυτό που λες, όμως για να 'μαι καλά με τον άλλο κόσμο πρέπει να τα 'χω πρώτα καλά με τον εαυτό μου, Σκάουτ. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας, αυτή είναι η συνείδηση του ανθρώπου".


Παιδια, δοκιμαστε να διαβασετε το The Third Man του Graham Greene, ασχετο μεν και συγγνωμη, αλλα στο μυαλο μου πανε μαζι αυτα τα δυο βιβλια. (τα εδινα εξετασεις και τα 2 μαζι και μυο εχουν χαρακτει στη μνημη :) )
Ενδιαφέρον φαίνεται "Ο τρίτος άνθρωπος", το έβαλα στα υπόψιν. :)
 
Η επιτυχία(ευτυχώς)αυτού του βιβλίου βασίζεται στο ότι ξεφεύγει από την "πεπατημένη":δεν παραμένει στο συνηθισμένο αντιρατσιστικό δίπολο-κακός λευκός.καλός μαύρος-αλλά αναδεικνύει την πικρή αλήθεια πως τα φαινόμενα αυτά διατρέχουν όλες τις πλευρές της ζωής.Ο λευκός Μπου αντιμετωπίζει τον κοινωνικό αποκλεισμό όλων των συμπολιτών του-λευκών και μαύρων-έτσι χαζούλης που θεωρείται.Φοβάται κι αυτός να βγει από το σπίτι του,όπως εισπράττει την γενική αδιαφορία.Στο τέλος όμως αποδεικνύει πως κατανοεί απόλυτα τι γίνεται γύρω του με μια πράξη που αποστομώνει τους πάντες.
 
Μεγάλη παράλειψη,ξεχάσαμε το τραγούδι του Μπου
[video=youtube;hzPEogXkRHA]http://www.youtube.com/watch?v=hzPEogXkRHA[/video]
BOO RADLEYS-Wake up Boo-1995
Πήραν το όνομα τους από τον ήρωα κι αυτός τους χάρισε τη μοναδική τους επιτυχία!!!
 
Last edited:
Υπεροχο βιβλιο, μεσα στη λιστα των αγαπημενων μου πλεον...
Μεσα απο την τρυφερη ματια ενος κοριτσιου αφηγειται την προκαταληψη των λευκων απεναντι στους μαυρους οπως διαδραματιζεται στον αμερικανικο νοτο την δεκαετια το '30..
Παραλληλα η συγγραφεας χρωματιζει υπεροχα την αμερικανικη κοινωνια της εποχης στο λευκο χαρτι με μοναδικο τροπο..
Ενα βιβλιο που αξιζε περα ως περα η αναγνωση του...
 
Είδηση της τελευταίας στιγμής:
Σε λίγο στην Ερτ-2 θα προβληθεί η αμερικανική ταινία παραγωγής 1962 "Σκιές και σιωπή" που βασίζεται στο μυθιστόρημα της Χάρπερ Λη "'Οταν σκοτώνουν τα κοτσύφια". Σπεύσατε να ανοίξετε τους τηλεοπτικούς σας δέκτες!
 
Το τέλειωσα χθες βράδυ. Τι ωραίο βιβλίο!!! Τι σημαντικό θα ήταν για όλους μας αν είχαμε στη ζωή μας μεγαλώνοντας έναν Άττικους!!!
 
Μόλις το τελείωσα κι εγω και θα συμφωνήσω με την Ασημένια. Τι ωραίο βιβλίο!!!!Το διάβασα σε τρεις μέρες (πράγμα πολύ δύσκολο λόγω έλλειψης χρόνου!)
Με το που το πιασει κανείς στα χέρια του δεν θα θέλει να το αφήσει!!Μεσα από τα μάτια ενός μικρού κοριτσιου θιγονται πολλά μεγάλα ζητήματα, κυρίως αυτό του ρατσισμού.
Πολλες αλήθειες λεγονται με μια χιουμιοριστικη νότα,αυτο το βιβλιο περναει το τοσο βαθύ μήνυμα του διχως όμως να σε ψυχοπλακώσει κι ομώς καταφέρνει να σε προβληματισει για τις μορφές ρατσισμού της δεκαετίας του '30 που φτάνουν ως τις μέρες μας.
Σίγουρα έγινε ένα από τα αγαπημένα μου!
Αν η ταινία ειναι προσεγμένη και πιστή -όσο είναι εφικτό -στο βιβλίο, πίστευω πως θα είναι πολύ δυνατή!!!
 
Top