Χρωματισμός φωνης

[Λορένα]

Όπως ξαναπα, η γραμματικη-συντακτικο της γλωσσας, ποτέ δεν ηταν απο τα δυνατα μου σημεια.

Στην λεσχη ομως, ανακαλυψα ενα αντικειμενο που μου διεφευγε : την γλωσσολογια*. Ομολογω πως μου αρεσε και αρχισα να παρακολουθω με ενδιαφερον τα διαφορα νηματια που αναρτωνται εδω κατα καιρους.

Ενα θεμα που διαβασα προσφατα (αλλου) ειναι πως προσαρμοζουμε την ομιλια μας αναλογα με την περισταση

π.χ.
Πως μας κεντριζει την ακοη, οταν ενας αντρας ή μια γυναικα "χρωματιζουν" την φωνη τους (προφορα λεξιλογιο), οχι οπως συνηθιζεται απο το φυλο τους αντιστοιχα..

Βεβαια.. εξαρταται και απο το επιπεδο της μορφωσης του καθενος, αλλά το γεγονος ειναι, πως αλλαζουμε υφος αναλογα με το ατομο που εχουμε απεναντι μας.

Αλλιως μιλαμε στους φιλους μας, αλλιως σε εναν γηραιοτερο. Διαφοροποιηση εχουμε αναλογα και με το επαγγελμα. Αλλιως ο γιατρος, ο δασκαλος κτλ
(φανταστειτε να γινει καποια "ανταλλαγη" αυτων. Να μιλησουμε στον γιατρο, οπως μιλαμε στους φιλους μας ή το αντιθετο).

Ακομη και στον γραπτο λογο εχουμε κατι αναλογο : επιστημονικο, λογιο, αφηγηματικο, λαικο κτλ

Ισως γιατι σε καθε περιπτωση, εχουμε καλυτερη επικοινωνια των ατομων

* ειναι σιγουρα γλωσσολογικο το θεμα;

 

[Ανάγνωση]

Δηλώνω παντελώς αναρμόδια να απαντήσω αν είναι θέμα γλωσσολογίας αυτό που θέτεις.

Το θέμα σου με γύρισε χρόνια πίσω, στις ιστορίες/παραμύθια που άκουγα από τον παππού μου σαν μικρό παιδί.
Δεν είχε τελειώσει το Δημοτικό, αλλά ο τρόπος που διηγείτο την ιστορία με μάγευε... (Ποτέ δε μου έφτανε ένα παραμύθι, ήθελα δύο και τρία Εγώ, έφταιγα που τα έλεγε όμορφα; :ε;

Γράφοντας τούτες τις γραμμές θυμήθηκα ένα σεμινάριο σχετικά με την τηλεφωνική εξυπηρέτηση πελατών που έχω παρακολουθήσει. Η θέση που εκφράστηκε εκεί είναι: "ακόμα κι από τηλεφώνου, να εξυπηρετείτε τον πελάτη με χαμόγελο, όσο κι αν σας φαίνεται παράδοξο, το καταλαβαίνει."

Τέλος, δεν ξέρω αν σας έχει τύχει ποτέ να πάρετε σειρά ιστοριών που διηγούνται οι ίδιοι οι συγγραφείς ή μεγάλοι και αναγνωρισμένοι ηθοποιοί, ή αν έχει τύχη στο ραδιόφωνο. Όταν πετυχαίνω κάτι τέτοιο και έχω χρόνο, κλείνω τα φώτα, ανάβω κεράκια, κλείνω τα μάτια και αφήνω τη μαγεία της φωνής του ανθρώπου που διηγείται να με παρασύρει...

Είναι η απόλυτα χαλαρωτική μαγεία...