Tόμας Μπέρνχαρντ (Thomas Bernhard): Μπετόν (Beton)

@Έλλη Μ
ευχαριστώ για την υπόδειξη, αλλά δεν είναι από τα βιβλία που θα ξαναδιάβαζα
Εχμ :ντροπή: δεν ηταν υπόδειξη:
όμως θα πρότεινα τα εξης:
κι αν βγηκε ως τετοια, απολογουμαι Νικολα. Κοιταω να τις αποφευγω
Θυμήθηκα το νήμα "εκδοτες που δεν διάβασαν το βιβλιο" και φανταζομαι εξώφυλλο
Κι εγω τωρα το φανταζομαι Μπε-τον, Ρε-μπε-τον και τετοια. :))))
 
Νομίζω ότι τα δυο σύνολα έχουν σημεία τομής (κοινό υποσύνολο), όχι ότι συμπίπτουν. επομένως, δεν μπορώ να βγάλω ως συμπέρασμα
ότι οι προβληματισμένοι άνθρωποι (δηλ. ευαίσθητοι και συναισθητικοί) είναι απαρεγκλίτως μοναχικοί και δυστυχείς (άρα μίζεροι)
Λοιπόν, για να το συντομεύσω κάπως και για να μην γεμίζουμε με άσχετες αναρτήσεις την παρουσίαση, προσωπικά θεωρώ πως ο μίζερος δεν είναι ούτε κατ' ανάγκη δυστυχισμένος ούτε και μοναχικός. Η μιζέρια είναι κάτι σαν αρρώστια.
Από την άλλη δεν γίνεται ένας άνθρωπος που αντιλαμβάνεται με απόλυτη ενσυναίσθηση το παράδοξο του κόσμου μας, να είναι ευτυχισμένος και όχι μελαγχολικός και εσωστρεφής, χωρίς αυτό να τον κάνει σε καμία περίπτωση μίζερο.
Ελπίζω να έγινα κατανοητός, διότι δεν θα το συνεχίσω άλλο.
Αν πάλι δεν κατάλαβες ή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις, no hard feelings.
Τα λέμε σε άλλη ανάρτηση.
 
Τώρα το διαβάζω αυτό, πρέπει να μπαίνω πιο συχνά στη λέσχη, ουφ.
Συμφωνώ φουλ πως όποιος δυσκολεύεται να διαβάσει Μπέρνχαρντ, ας προσπαθήσει να διαβάσει το έργο φωναχτά. Η Ξύλευση πχ βγαίνει πολύ πιο εύκολα και ευχάριστα έτσι για κάποιον που δεν έχει καμία επαφή με τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Δοκιμασμένο!
Όσον αφορά τη γραφή του Τομ, αυτός ο συνεχής καταιγισμός ιδεών μέσα απο αυτοτροφοδοτούμενες επαναλήψεις για να φτάσει σε μία τελική - δε θα πω ολοκληρωμένη- ιδέα είναι που προσδίδει μέσα σε όλα τα άλλα και αληθοφάνεια. Ο Μπέρνχαρντ μας δίνει τον εσωτερικό μονόλογο σε μια απ'τις πιο ρεαλιστικές εκδοχές του!!! Νιώθεις ότι στριφογυρίζεις κι εσύ μέσα στο μυαλό του, όπως ακριβώς στριφογυρίζουν και οι ιδέες του.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι για το Μπετον, περιμένω να επανεκδοθεί με το καλό.

αμβλύνοια
Ωπ, να την και η αγαπημένη του λεξούλα.
Άκρως απολαυστική η παρουσίασή σου Έλλη! Θα την εκτυπώσω και θα τη βάλω στο ράφι με τα βιβλία του αγαπημένου. :γιούπι:
 
Top