Τζέιμς Τζόις: δυσνόητος ή απλά...βαρετός;

Ο Τζέιμς Τζόις θεωρείται ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ου αιώνα. Γνωστότερο έργο του ο Οδυσσέας, έργο που χαρακτηρίστηκε μπροστά από την εποχή του, αλλά και από κάθε άλλη εποχή. Θεωρήθηκε, μάλιστα, ότι έφερε επανάσταση στην τεχνική της αφήγησης. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Τζόις είναι ''ένα βιβλίο από δεκαοκτώ διαφορετικές οπτικές γωνίες και σε ισάριθμα στυλ, που προφανώς οι συνάδελφοι του συναφιού μου ούτε γνωρίζουν''.
Δεν έχω διαβάσει η ίδια το εν λόγω βιβλίο, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Απ' όσα έχω διαβάσει και στη λέσχη αλλά και γενικότερα, πρόκειται για ένα βιβλίο αρκετά δύσκολο στην ανάγνωση του και πολλοί είναι εκείνοι που δεν έχουν καταφέρει να το τελειώσουν.
Για το βιβλίο που μπορώ να εκφέρω μερικώς άποψη (μερικώς καθώς βλέπω να το παρατάω στη μέση τελικά) είναι οι Δουβλινέζοι, μια σειρά από διηγήματα. Δυστυχώς, το βρήκα αρκετά κουραστικό (έως βαρετό, θα έλεγα). Δεν κατάφερε καθόλου να μου κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον, σχεδόν δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ σε αυτό που διάβαζα. Εν ολίγοις, νιώθω πως δεν μου έχει μείνει τίποτα από το συγκεκριμένο βιβλίο.
Κάπου έχω μια άλλη σειρά από διηγήματα, την Πανσιόν. Άραγε, εάν ποτέ ασχοληθώ μαζί της, θα μου αφήσει τις ίδιες εντυπώσεις;
Εσείς έχετε διαβάσει κάτι από τον συγγραφέα αυτόν; Αν ναι, ποιά η άποψη σας;

Πάντως διαβάζοντας διάφορα συγγράμματα που αφορούν το λογοτεχνικό ύφος, μοτίβα, κριτική της λογοτεχνίας κτλ. πάντα έπεφτα πάνω σε παραδείγματα από τον Οδυσσέα. Mάλλον συνδυάζει τα πάντα και όχι μόνο 18 στυλ :p

πάντως, σχετικά με τον τίτλο του νήματος, το ένα δεν αναιρεί το άλλο: μπορεί να είναι καί δυσνόητος και παράλληλα καί βαρετός.

Όντως, το ένα δεν αναιρεί το άλλο...
Από αυτά που διάβασα εγώ έως τώρα τον βρήκα βαρετό. Από γενικότερες κριτικές διαπιστώνω ότι είναι δύσκολος στην ανάγνωση του. Αυτό που ήθελα από όσους συχνάζουν εδώ είναι να πουν τη δική τους άποψη μέσα από την εμπειρία τους.

Ο/Η Ίζι έγραψε:

Γιατί δεν το βάζετε στην ομάδα ανάγνωσης, να έχουμε όλοι κίνητρο να το διαβάσουμε;

Click to expand...

Αυτή είναι καλή ιδέα, να ξεχειμωνιάσουμε με τον Οδυσσέα!

Οι Δουβλινέζοι περιμένουν τη σειρά τους στη βιβλιοθήκη μου. Ρίχνοντας μια ματιά στον ιστό βρήκα πως περιέχει μια εξαιρετικά επίκαιρη για την Ελλάδα φράση: . "Όλοι προσπαθούν να φύγουν μακριά απ' τη χώρα που την κατέχει ένας θυμωμένος και εκδικητικός Δίας". Θα επανέλθω αφού το διαβάσω.

Δεν ξέρω πως να το πω. Ντρέπομαι λιγάκι. Πριν πολλά χρόνια, πριν βάλω ίντερνετ στο μαγαζί, καθόμουν έξω, στα σκαλάκια του διπλανού κλειστού μαγαζιού από όπου μπορούσα να βλέπω και τη θάλασσα και διάβαζα με τις ώρες. Ήταν αρχή της σεζόν και δεν είχε κόσμο/δουλειά. Είχα δανειστεί τον Οδυσσέα από την Χριστίνα που ακόμα ως σήμερα δεν το έχει διαβάσει. Με είχε κουρδίσει η Κατερίνα, που το είχε διαβάσει μία φορά στα ελληνικά και δύο στο πρωτότυπο και είχε πάει στην Ιρλανδία κι είχε περιτριγυρίσει τα μέρη όπου εκτυλίσσεται το βιβλίο. Όλες αυτές οι σελίδες είναι ένα 24ωρο ενός τύπου. Ο μεταφραστής, ο οποίος είχε βραβευτεί αν θυμάμαι σωστά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είχε κάνει μία εισαγωγή σχεδόν για να ζητήσει συγνώμη που μετάφρασε ένα έργο που κανονικά δεν μεταφράζεται (θυμάμαι χαρακτηριστικά δύο από τα θέματα που έθιγε. Το ένα ήταν το χιούμορ του Τζόις. Έλεγε για μία φράση "Lazarous, come forth" And he came fifth and lost the job. Τι να μεταφράσει ο άνθρωπος; Το άλλο ήταν ότι το βιβλίο ήταν χωρισμένο σε 24 ραψωδίες και σε κάθε μία υπήρχε ένα "κρυφό θέμα", πχ ο άνεμος, το οποίο εκδηλωνόταν με λέξεις σχετικές με τον άνεμο, χρησιμοποιημένες μεταφορικά!)
Το διάβασα λοιπόν, ολόκληρο, σε 3-4 εβδομάδες. Αλλά ήμουν "κουρδισμένη", χαλαρή και με πολύ χρόνο. Με μαγνήτισε, με συγκίνησε, με εντυπωσίασε και οπωσδήποτε με ζόρισε, με μπέρδεψε και κάποια ...χωρία τα διάβασα χωρίς να τα καταλάβω. Είναι στις προθέσεις μου να το ξαναδιαβάσω. Ίσως αφού πρώτα διαβάσω την Οδύσσεια.

Έχω προϊστορία με τον κύριο. Έπρεπε να τον διαβάσω από το πρωτότυπο για εξετάσεις στη σχολή. Νομίζω ότι επρόκειτο για τους Δουβλινέζους αλλά δεν παίρνω και όρκο. Θυμάμαι ότι είχα μπροστά μου τη πρώτη σελίδα, την διάβαζα, την ξαναδιάβαζα, και δεν καταλάβαινα τίποτα. Υπήρχαν προτάσεις που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω ούτε καν ρήμα, υποκείμενο κλπ. Ο Σαίξπηρ μπροστά του μου φαινόταν παιχνιδάκι. Από τότε (πάνω από είκοσι χρόνια) δεν τόλμησα να τον ξαναγγίξω, τέτοια αποστροφή. Αλλά τώρα σα να αρχίζω να ψήνομαι... Στα Ελληνικά ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, δεν θέλω να με ξανακάνει να αισθανθώ τόσο μα τόσο βλάκας.

Εχω διαβασει καποια διηγηματα απο τους '' Δουβλινεζους'' και γυρω στις 200 σελιδες απο τον '' Οδυσσεα'' του συγκεκριμενου κυριου. Στο ερωτημα που θετεις, Φαιη, εντελως υποκειμενικα θα απαντησω: ειναι και βαρετος, και δυσνοητος. Αντικειμενικα τωρα, λεω οτι ειναι σιγουρα σπουδαιος συγγραφεας, απλα εγω ειμαι '' λιγος'' για να τον καταλαβω, δεν εχω τα απαραιτητα προσοντα σαν αναγνωστης για να διαβασω και να κατανοησω το εργο του. Παντως με τον '' Οδυσσεα'' θα ξαναπροσπαθησω καποια στιγμη, το' χω απωθημενο. )

Ο/Η Ιαβερης έγραψε:

Αντικειμενικα τωρα, λεω οτι ειναι σιγουρα σπουδαιος συγγραφεας, απλα εγω ειμαι '' λιγος'' για να τον καταλαβω, δεν εχω τα απαραιτητα προσοντα σαν αναγνωστης για να διαβασω και να κατανοησω το εργο του.

Click to expand...

Και ποιά είναι αυτά τα προσόντα που θα έπρεπε να έχεις; Αφού κατά τη γνώμη σου δεν είναι απλά δυσνόητος αλλά και βαρετός, νομίζω πως το πρόβλημα βρίσκεται αλλού.
Εφόσον δεν μπορεί να κερδίσει με το έργο του εμάς τους ''ταπεινούς'', το πρόβλημα ξεκινά από τον ίδιο

Ο/Η Φαίη έγραψε:

Και ποιά είναι αυτά τα προσόντα που θα έπρεπε να έχεις; Αφού κατά τη γνώμη σου δεν είναι απλά δυσνόητος αλλά και βαρετός, νομίζω πως το πρόβλημα βρίσκεται αλλού.

Click to expand...

Oυτε κι εγω ξερω ακριβως, παντως θελει υπομονη, υπομονη και υπομονη. Εγω προσωπικα δεν περηφανευομαι για την υπομονη μου.

Πειράζει τώρα δηλαδή που δεν τον ξέρω τον κύριο;

γιατί μέχρι τώρα, στους κύκλους που διαβάζουν λογοτεχνία κι έχω εγώ υπόψη μου, είδα να περνάει μάλλον αδιάφορος, πάντως..

Δεν θα έλεγα Φάρε πως περνάει αδιάφορος, η προσωπική μου εμπειρία φανερώνει το ακριβώς αντίθετο. Ξέρω άτομα που δε διαβάζουν κλασική λογοτεχνία αλλά για τον Οδυσσέα του Τζόις έχουν ακούσει σίγουρα. Και αυτό το λέω για απλούς αναγνώστες, όχι για συγγραφείς ή μελετητές Μάλλον αδιάβαστος περνάει, παρά αδιάφορος.

Ο/Η Αμοντιλιάδο έγραψε:

. Σε ποιους κύκλους αναφέρεσαι εσύ, δηλαδή, που περνάει αδιάφορο ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία της λογοτεχνίας; Κι αυτό, ανεξαρτήτως αν σου/μου αρέσει ή όχι, είναι αντικειμενικό

Click to expand...

Εσύ, Μόντι, ξέρεις πολλούς δηλαδή που να τους αρέσει; Και γιατί δηλαδή να μην είναι γνωστός επειδή, και καλά, θεωρείται ''ψαγμένος'' αφού θέλει τόση υπομονή για να καταφέρεις να διαβάσεις έστω και μερικές σελίδες του;
Τι να πω, συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις με πιάνει το πείσμα και τα βγάζω πέρα, όπως συνέβη π.χ. με τον Πύργο του Κάφκα (όπως αναφέρθηκε και παραπάνω) που θεωρείται δύσκολο έργο ή με τη Ζυστίν του ντε Σαντ που από ένα σημείο και μετά δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα να τον συνεχίσεις..
Ε, λοιπόν, πιάνω ξανά στα χέρια μου τους Δουβλινέζους από χθες και νιώθω πάλι την ίδια βαρεμάρα

Εγώ αυτό που κατάλαβα από το Φάρο είναι πως θεωρείται μεγάλο όνομα από τους λογοτέχνες τους ίδιους και τους κριτικούς και οχι τόσο από τους απλούς αναγνώστες.
Μόνο και μόνο αυτούς που συμμετέχουν στη λέσχη να βάλεις έχεις ένα καλό δείγμα. Εκτός κι αν δεν μας θεωρείς μετρήσιμο ποσοστό .
Εάν, λοιπόν, είναι ελάχιστοι αυτοί που κατάφεραν να τον διαβάσουν κι ακόμα λιγότεροι εκείνοι που δηλώνουν ότι τους άρεσε, δεν σου κάνει εντύπωση σε ποιούς τελικά αρέσει; Για αναγνώστες φαντάσματα μιλάμε;
Για αυτό πιστεύω κι εγώ πως οι επαγγελματίες του είδους τον έχουν αναγάγει σε κορυφαίο συγγραφέα. Άνθρωποι που ασχολούνται με τα θέματα τεχνικής στην αφήγηση του, για αυτά δηλαδή που μας έιναι γνωστός.